Don't forget to like, leave a comment, gem vote, and rate this book. Thank you and God bless
Brielle’s POVNanatili akong tahimik habang tinatahak namin ang daan pabalik sa kwarto namin. Hindi rin ako makatingin ng maayos sa kaniya kasi ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko. Maingat niya akong pinaupo sa kama. “Kukuha lang ako ng gamot. Huwag kang lalabas,” bilin niya bago lumabas. Hindi rin nagtagal ay nakabalik na siya. May bitbit siyang first aid kit. “It’s just a scratch,” saad ko.“You are so clumsy.” Pinunasan niya ang tuhod ko. “Be careful next time. Kung gusto mong gumala o libutin ang beach, sasamahan kita.” Tiningnan ko ang tuhod ko nang matapos niyang gamutin ang sugat ko. “Thanks.” Napalunok ako nang tumingin siya sa akin. “Wala na bang ibang masakit sa ‘yo?” Mabilis akong umiling. “Wala. Ayos lang ako. At isa pa, galos lang naman ‘yan.” “Magpahinga ka muna. Lalabas lang ako saglit, may aasikasuhin lang ako.” Tumayo siya at ngumiti bago lumabas ng kwarto. Nang makalabas na siya ay humiga ako sa kama at tumingin sa kisame. Tiningnan ko ulit ang tuhod ko. Hind
Brielle’s POV “Tell that you are jealous, I will kiss you in front of her,” he whispered, dahilan kaya mas lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko. “No. Bakit naman ako magseselos?” Pilit kong nilalabanan ang matalim niyang pagtitig sa akin. “I’m not jealous,” pagdidiin ko sa huling salita. “Let’s go back to our room. Medyo malamig dito sa labas.” Hinawakan niya ang braso ko at pinagsiklop ang mga kamay namin. Sinubokan kong bawiin ang kamay ko sa kaniya kasi naiilang ako sa mga ginagawa at pinapakita niya sa akin, pero ayaw niyang bitawan ang aking kamay. Mas lalo niya lang hinigpitan ang paghawak. Nang makabalik na kami sa kwarto namin, doon niya pa lang binitawan ang kamay ko. Nagpunta kaagad ako sa kama ko at nagtago sa ilalim ng kumot. “Maliligo ka ba? I’ll shower first,” rinig kong sabi ni Mark. Hindi ako sumagot. Nakahawak lang ako sa dibdib ko kasi ang bilis-bilis pa rin ng pagtibok ng puso ko. Bakit naman ako kinakabahan ng ganito katindi? “Brielle,” he uttered.
Mark’s POV Tulog na si Brielle nang matapos akong maligo. Tinawagan ko ang staff at inutosan silang ihatid sa kwarto namin ang mga pagkain. Hindi rin nagtagal ay dumating na sila. Inayos ko ang mga pagkain habang si Brielle ay mahimbing na natutulog. Hindi ko mapigilang mapangiti sa tuwing sumasagi sa isipan ko ang reaksiyon niya kapag inaasar ko siya o pinagtitripan. I find it cute every time na nagagalit o naiinis siya sa akin. Para siyang dragon kapag nagagalit. Binuksan ko ang wine at sinalinan ang mga baso namin. Umupo ako sa kama ko at pinagmasdan si Brielle habang mahimbing na natutulog. Napalingon ako sa phone niya nang mapansing may tumatawag. Hinanap ko ang phone niya at nakita ko sa kama, malapit sa kaniyang ulo. Tito Raheel is calling her. Nagdadalawang-isip ako kung sasagutin ko ba ang tawag o hindi kasi wala silang alam na magkasama kami ngayon. Nawala sa isipan ko kanina na tawagan ang mga magulang niya matapos kong tawagan ang kaniyang kapatid na si TJ. “Hello
Mark’s POV Madaling araw na, pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Si Brielle ay nakatulog kaagad pagkatapos namin kumain ng hapunan. Hindi mawala-wala sa isipan ko ang sinabi ni Tito Raheel sa akin kanina. Bumangon ako at sumandal sa headboard ng kama. Nakahawak lang ako sa phone ko, paulit-ulit na binabasa ang texts ni Tito Raheel. Lately, naninibago na rin ako sa mga kinikilos ko. Hindi naman ako ganito noon kay Kaisha. Gusto kong makita palagi si Brielle. Siya ang naging pahinga ko noong mga panahong down ako. Kapag problema ako, tinitingnan ko lang ang larawan niya ay gumagaan na ang pakiramdam ko. May gusto ba ako sa kaniya? Napalingon ako kay Brielle nang bigla siyang napasigaw. Dali-dali akong tumayo nang makitang nahulog pala sa kama niya. Binuhat ko siya at binalik sa kama. Palihim akong napangiti nang makita ang itsura niya – nakakunot ang noo at nakapikit pa rin ang mga mata niya. Napalunok ako nang bumaba ang paningin ko sa manipis at mapupula niyang labi.
Mark’s POV Katatapos ko lang gamutin ang mga natamong sugat ni Brielle sa kaniyang katawan. Hindi ako makatingin ng diretso sa kaniya matapos kong mapaamin sa nararamdaman ko para sa kaniya. Panay naman titig si Brielle sa akin kaya mas lalo lang akong hindi mapakali. Baka mas lalo lang siyang iiwas sa akin. Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin sa loob ng kwarto. Nanuyo ang lalamunan ko at hindi mapakali. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana, pinapanuod ang mga taong dumadaan. “Do you really like me?” Napalunok ako nang basagin ni Brielle ang nakakabinging katahimikan na bumalot sa amin. Hindi ako sumagot, sa halip ay ipinikit ko ang aking nga mata. Nahihiya akong makipag-usap sa kaniya. “Old man, may gusto ka ba sa akin?” ulit niya, pero nanatili pa rin akong tahimik. Nagdilat ako ng mga mata. Mas lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko nang lumapit siya sa akin. Nakatayo na si Brielle sa harapan ko, salubong ang kilay at nakakrus mga braso. “Tinatanong kita ng maay
Brielle’s POV Gusto ko lang naman sanang magpahangin sa labas, pero iba pala ang makikita ko. Si Mark at Karina ay nagyayakapan. “Brielle,” tawag niya sa akin nang maglakad ako palayo sa kanila. Hinarap ko siya. Bumaba ang paningin ko sa mga kamay nilang nakasiklop. Ngumiti ako bago nagsalita. “Mag-usap muna kayo. Mukhang namimiss ninyo ang isa’t isa,” saad ko at nagpatuloy na sa paglalakad. Tumakbo ako palayo sa kanila. Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla akong nakaramdam ng kirot. Hinabol niya ako at paulit-ulit na tinatawag, pero hindi ko siya pinansin. May nakita akong jet ski, nagpaalam ako sa taong nagbabantay na hihiramin ko muna. Malakas ang alon sa dagat kaya lilibangin ko na lang ang sarili ko. Bago pa ako maabutan ni Mark ay pinaandar ko na ang jet ski. Kumaway ako sa kaniya nang makaalis na ako. Uminit ang ulo ko nang makita ko na naman si Karina sa tabi niya. Binilisan ko ang pagpapatakbo nang makita ko siyang sumakay rin ng jet ski Susunod ba siya sa akin?
Brielle’s POV Napalunok ako nang buhatin niya ako nang umahon kami sa tubig. Gusto kong bumaba, pero sobrang higpit ng paghawak niya sa beywang ko. Hindi ako makatingin ng diretso sa kaniya kasi hiyang-hiya ako sa ginawa ko. Hinalikan ko lang naman siya pabalik, pero na lang siyang nag-propose ng kasal sa akin. Maingat niya akong binaba sa buhangin. Nagtataka ako kung bakit may mga pagkain at telang nakalapag na roon. “Ikaw ba ang naghanda ng mga ‘to?” nagtatakang tanong ko sa kaniya. “Yes, Little Dragon.” “May pangalan ako,” pagtataray ko. “May pangalan din naman ako, pero palagi mo akong tinatawag na old man. Ganoon na ba talaga ako katanda sa paningin mo? Sampung taon ang agwat natin, pero baby face pa naman ako.” “Baby face?” Bahagya akong natawa. “Matanda ka naman talaga.” Umupo siya sa tabi ko pagkatapos niyang buksan ang wine at ayosin ang mga pagkain. Hiniwa niya ang isang buong watermelon at sinuboan ako. “Anong oras ka pala nagising kanina? Kumain ka ba ng b
Brielle’s POV Nang dumilim na ang paligid, nagpasya kaming bumalik sa mga kwarto namin. Hindi ko alam kung may alam ba sila na nasa iisang kwarto lang kami ni Mark. Mabuti na lang at hindi nila kami tinanong tungkol doon. Mas lalo lang kaming aasarin sa mag-asawa kapag nalaman nilang nasa iisang kwarto lang kami ni Mark. “Ikaw muna ang bahala sa kapatid ko. Ako ang makakalaban ko kung may gagawin kang kalokohan,” bilin ni Kuya TJ kay Mark at tinapik ang balikat nito. Bumaling si Kuya TJ sa akin. “Huwag kang pasaway. Ikalma mo rin ang pagiging dragon mo. Mahiya ka naman sa manliligaw mo. Ka-edad ko lang siya.” Hindi ko na lang pinansin ang sinabi ni Kuya TJ. Nagpaalam ako kay Ate Kaisha at sa dalawang bata. Hindi rin nagtagal ay nagtungo na kami sa aming kwarto kasi giniginaw na rin ako. Napalingon ako kay Mark nang hawakan niya ang braso ko at pinagsiklop ang mga kamay namin. Unti-unti ko na namang nararamdaman ang pagbilis ng tibok ng puso ko. “Nag-enjoy ka ba ngayong araw?” t
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong buwan. Wala akong balak tapusin ng ganito kaaga ang librong ito kasi nagbabalak pa akong magsulat ng kwento sa mga apo ng Del Fuego, pero lahat ng 'yon ay naglaho sa isipan ko simula noong October 2024. Sa mga taong nagtiwala at patuloy na sumuporta sa akin, maraming salamat po. Sa mga taong nakilala ko rito, ikinagagalak ko po kayong makilala. Isa sa mga dahilan kaya maaga kong tinapos ang TBSB ay dahil magiging abala na ako next month o after ng LET 2025. I'm a student po. A 4th year student taking up a Bachelor of Secondary Education Major in Mathematics. Magiging abala na po ako sa mock board review kaya baka mawala ako pansamantala sa GoodNovel. Simula po bukas, ipagpapatu
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya. “May problema ka ba sa akin?” Tinaasan ko siya ng kilay at pinagkrus ang aking mga braso. Ngumisi siya, dahilan kaya uminit ang ulo ko. “It’s our wedding anniversary, pero hindi mo man lang maalala.” Napakagat-labi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Biglang nanuyo ang aking lalamunan. Sa sobrang busy ko sa ospital ay hindi ko na namalayan kung anong petsa na ngayon. Humakbang ako palapit sa kaniya, mukhang nagtatampo siya sa akin kasi nakalimutan ko ang wedding anniversary namin. “Sorry na. Nakalimutan ko. Alam mo namang marami akong iniisip na problema, ‘di ba?” Niyakap ko siya, pero hinawi niya ang kamay ko. “Sa lahat ng pwedeng makalilimutan, wedding anniversary pa talaga
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan ko ang aking mukha gamit ang palad ko at hinawakan ang picture frame ni Daddy. “Can’t believe it that you’re gone, Dad…” Umupo ako sa kama. Napansin ko agad ang pagtabi niya sa akin. Hinawakan niya ang ulo ko at pinasandal sa balikat niya. “Thank you for killing that bastard.” Tiningnan ko si Mark, bakas sa mukha niya ang pagkagulat. “Thank you for saving me, Mark. Kung pareho kaming nawala ni Daddy, baka mas lalong hindi kakayanin ni Mommy at ng mga kapatid ko.” “Hindi mo kailangang magpasalamat. Asawa kita. Obligasyon kita. Responsibilidad ko ang protektahan ka.” Hinaplos niya ang aking mahabang itim na buhok. Bumuntong-hininga ako. Isang taon na ang nakalipas mula nang nawala si D
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko lang ay mailigtas siya. “Brielle,” bulong ko sa kanyang tainga, ang boses ko ay halos hindi marinig. “Brielle, please.” Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga labi ay namumutla, at ang kanyang mga mata ay nakapikit. Naalala ko ang lahat ng mga nangyari. Ang pagkidnap sa kanya, ang paghabol ko kay Luigi, ang pag-iwas sa mga bala, at ang pagtalon ko sa ilog para lang mailigtas siya. Lahat ng iyon ay parang isang malabong panaginip. “Brielle…” Pinagpatuloy ko ang pag-alog sa kanya, umaasang kahit papaano ay magising siya. “Gising na, please. Kailangan kita. Huwag mo akong iiwan. Kailangan ka namin. Hinihintay ka ng mga anak natin.” Ginawa ko na ang lahat para masagip siya. Nags
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hinanap ko ang switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Pagkabukas ko sa ilaw, mukha kaagad ni Luigi ang nakita ko. Napaatras ako pabalik sa kama nang makita ang hawak niyang baril. “We are leaving,” matigas niyang sabi at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. “Pakawalan mo ako!” Pilit kong binawi ang aking braso sa kaniya. “Tama na! Nasasaktan ako!” Napamura ako nang bigla niya akong sampalin sa pisngi. “Sasama ka sa akin!” sigaw ni Luigi. “Hindi ako sasama sa ‘yo! Pakawalan mo na ako!” Itinutok niya ang baril sa akin. Namilog ang aking mga mata nang maaalala ang nangyari sa panaginip ko. Bigla na lang lumambot at nanginig sa takot ang aking tuhod. Hindi ako pwedeng mamatay dahil kailangan
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Pakawalan mo na ako,” pagmamakaawa ko. “Nakuha mo na ang gusto mo, ‘di ba? You raped me…” halos hindi ko na makilala ang boses ko nang bumagsak ang mga luha ko. “I won’t do that, Brielle. You’re mine.” Hinawakan niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang labi ko, pero kinagat ko ang labi niya. Tumawa siya at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Kaya pala baliw na baliw ang asawa mo sa ‘yo kasi ang sarap-sarap mo.” Marahas niyang hinalikan ang leeg ko. Ginamit ko ang natitirang lakas sa katawan ko upang pigilan siya sa gagawin niya. “Kill me, Luigi! Huwag mo na akong pahirapan pa!” sigaw ko sa kaniya. “Ano pa ba ang gusto mong gawin sa akin? You touched me multiple times. Please let me go. M
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lugar ang mga pulis, hindi ko mapigilan ang sarili kong magpunta sa lugar dahil baka si Brielle na ‘yon. Ang kalusugan ng triplets ay naaapektuhan na rin dahil ilang linggo nang nawawala si Brielle. Hinahanap na siya ng mga anak namin. Sa tuwing naririnig ko ang pag-iyak nila, parang hinihiwa ang puso ko. “Wala pa rin bang balita tungkol sa kapatid ko?” matigas na tanong ni TJ nang dumating ang mga pulis sa bahay nila. Nagpaalam ako kay Kaisha na aalis muna dahil may tatawagan lang ako. Dinial ko kaagad ang numero ng tauhan kong nagbabantay sa lahat ng mga kinikilos nina Lander, Jarren, at Karina. Sila lang ang mga taong gagawa ng ganito sa akin. Wala akong ibang taong pwedeng paghinalaan
Mark’s POV Tatlong araw na ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Brielle. Wala kaming maiturong suspect dahil hindi namin makita ng maayos ang mukha ng taong kumuha kay Brielle sa CR. Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita kong pumasok sa loob ang aking biological mother. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon ang aking atensiyon sa computer. “Hijo, pwede ba tayong mag-usap?” mahinang sabi niya. “Ano naman ang pag-uusapan natin?” Pinatay ko ang computer at humarap sa kaniya. “Para saan?” “Tungkol sa kompanya…” Ngumisi ako. “Hindi pa naman ako namumulubi kahit na nawala ang mga bagay na pinaghirapan ko. Hindi ako interesado sa kompanya ninyo.” Bumuntong-hininga siya at lunapit sa akin. “I need you, hijo…” Nangunot ang aking noo. “Mukhang nakalimutan mo yatang mas pinili mo ang isa pang anak sa labas ni Papa kesa sa akin. Gusto ninyong ibigay ang posisyon na ‘yon para sa akin, pero may kondisyon. Nang hindi ko sinunod ang kagustohan n
Mark’s POV Kanina ko pa tinatawagan si Brielle, pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Nandito ako ngayon sa airport, naghihintay sa kanila. Nauna akong bumalik sa Pilipinas dahil inasikaso ko ang mga ari-ariang ninakaw ng aking mga kapatid: hotels and resorts ay nakapangalan na sa kanila. Sa tulong ng aking magaling na lawyer, may posibilidad na mabawi ko ang mga ari-ariang nawala sa akin. Sa ngayon, dahan-dahan ko munang babawiin ang mga bagay na pagmamay-ari ko. Hinding-hindi na ako magpapakaduwag at magpatalo sa takot. Kumaway ako nang makita ko sina TJ at Kaisha, hindi nila kaagad ako napansin kaya tinawagan ko si Kaisha. Kasama nila ang triplets. Mabilis silang tumakbo patungo sa kinaroroonan ko. “Nasaan si Brielle?” tanong ko at nilapitan ang mga bata. “Kanina pa namin siya hinahanap. Nagpaalam siya kanina sa amin na pupunta muna raw siya sa banyo, pero hanggang ngayon aay hindi pa nakabalik,” sagot ni Kaisha. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Dalawang buwan ng