Agad na kumunot ang noo ni Raheel nang nakita niya ako. Dali-dali kong kinuha ang cellphone niya sa sahig. Napakagat-labi ako nang nakitang nabasag ang screen ng cellphone niya. Umahon ang babae at tumabi ito kay Raheel habang nag-aayos sa nagusot nitong damit. Tumayo si Raheel pagkatapos niyang mag-ayos na parang walang nangyari at tumingin sa akin. Ipinulupot ng babae ang kamay niya sa baywang ni Raheel, ngunit bigla itong inalis ni Raheel na parang nandidiri. "Don't ever come back here, Alexa," maawtoridad niyang sabi at binigyan ito ng pera. Mabilis namang kinuha ni Alexa ang pera at isinilid ito sa bra niya. "Disturbo!" asik ni Alexa sa akin bago siya lumabas ng opisina ni Raheel. "Bakit ka nandito?" malamig niyang tanong sa akin at nagsindi ng sigarilyo. "'Di ba dapat sa bahay ka lang?" "Kasi..." Napakagat-labi ulit ako. Nangangapa ng isasagot. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Itinago ko ang cellphone niya sa likod ko nang dumapo ang paningin niya sa kamay ko. Tinaasan niya
"May passport ka na ba?" tanong ni Raheel pagpasok niya sa kwarto. Huminto ako sa pag-aayos ng mga bagong labang gamit ko at humarap sa kaniya. "Wala," tipid kong sagot. "Wala? Ilang taon ka na ba? Wala ka pa ring passport?" Hindi makapaniwalang tanong niya at sinimulang hubarin ang puting long-sleeved na suot niya. Agad akong tumalikod. "Ang OA mo naman. Maka-react ka naman parang hindi attracted sa akin at hindi pa nakaranas ng -" "Mr. Raheel Del Fuego, I am 20 years old, virgin." Hinarap ko siya uli habang nakapikit ang mga mata ko. "Kung gusto mong magbihis, huwag sa harapan ko. Kagaya ng palaging sinasabi mo, kasal lang tayo sa papel. No kissing, touching, and even seeing each other naked." "Sa edad mong 'yan, virgin ka pa?" Nagmulat ako ng mata at kinrus ang mga braso ko. "Ano naman sa 'yo kung virgin pa ako sa ganitong edad? Anong masama sa pagiging -" "Pero nagkaroon ka ng boyfriend noon?" "Hindi rin," saad ko. Napasinghap ako. "Bakit ba ganito ang pinag-uusapan natin?
Tinalian niya ang buhok ko at hinalikan ang leeg ko. Naaamoy ko ang mabango at nakakahalinang hininga niya. Bumalik ang halik niya sa labi ko. Hindi ko alam kung paano ko nasasabayan ang bawat halik na kahit wala akong karanasan sa ganitong bagay. He was my first kiss. Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa kong paghalik sa kaniya. Napaiktad ako nang bigla niya akong buhatin. Naramdaman ko na lang na pinahiga niya ako sa malambot na kama habang patuloy na hinahalikan. Para akong nababaliw sa bawat halik niya. Dapat pinipigilan ko siya sa balak niya, pero heto ako sinusundan ang bawat galaw niya. Napadaing ako nang biglang niyang kagatin ang labi ko. Hindi ako nagpatalo. Ipinulupot ko ang aking mga kamay sa leeg niya. Bumaba ang halik niya sa dibdib ko. Marahas niyang hinuhubad ang suot kong damit. Napadilat ako ng mata nang narinig ko ang pagkapunit ng damit ko. Agad niyang hinawakan ang malulusog kong suso. Para siyang batang uhaw na uhaw na makatikim sa gatas ng isang ina. Pinisi
Paggising ko ay wala na si Raheel sa tabi ko. Ang huli ko lang naalala ay ang walang humpay na paglabas masok niya sa akin bago ako nakatulog kaninang madaling araw. Masskit ang buong katawan ko, lalong-lalo na sa pinakapribadong parte ng katawan ko. Pakiramdam ko ay para akong nanganak. Hindi ko alam kung paano ko nagawang kayanin ang ilang rounds na gawin ang bagay na 'yon. Bumangon ako kahit ang sakit-sakit igalaw. Kailangan kong maligo dahil pakiramdam ko ang lagkit-lagkit ko matapos ilabas ni Raheel ang katas niya sa iba't ibang parte ng katawan ko. Paika-ika akong naglakad papasok sa loob ng banyo habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa puson ko. Napabuga ako ng hangin nang tingnan ko ang repleksiyon ko sa malaking salamin. Napamura ako nang nakita ang ilang kiss mark na iniwan ni Raheel sa dibdib ko. Bumagsak ang balikat ko nang biglang sumagi sa isipan ko ang posilidad na baka mabuntis niya ako matapos namin gawin ang bagay na 'yon ng paulit-ulit. I was consumed by lust, s
Binuhat niya ako palabas ng bathroom habang naghahalikan pa rin kami. Parang masusugatan na ang labi ko sa paghalik niya. Hindi ko maiwasang kabahan matapos niyang sabihin na hindi siya papasok sa trabaho ngayong araw. Gusto niya akong makasama. May parte sa akin na masaya pero nangibabaw pa rin ang pangangamba. Hindi naman ako ganoon ka inosente at hindi ko alam na ang ganitong mangyayari sa buhay mag-asawa. Gusto niyang gawin ang lahat para mahulog ang loob ko sa kaniya. Kung isa ito sa mga dahilan kung bakit maraming babae ang nagkakandarapa sa kaniya dahil magaling siya sa kama, hindi ako pwedeng magpadala. Gusto namin ang nangyayari. Lalaki siya at may pangangailangan. Pero hindi ko pa rin alam kung saan ako humugot ng lakas upang ibigay ang sarili ko sa kaniya. Maingat niya akong ibinaba sa kama at pinaulanan ng mga halik ang hita ko. Napapikit ako sa ginagawa niya. Hindi ko na rin gaanong naramdaman ang sakit sa pinakapribadong parte ng katawan ko. Napadilat ako ng mata nang
Nagising ako kinabukasan na wala na si Raheel sa tabi ko. Bumangon ako kahit medyo masama ang pakiramdam ko. Masakit ang buong katawan ko at para akong lalagnatin. "Good morning, Ma'am Anabelle," bati ng ilang katulong nila paglabas ko ng kwarto. "Good morning po," saad ko at nginitian silang lahat. "Good morning, Ma'am Anabelle. Pinapasabi po pala ni Chairman Marcelo na hindi siya makakasama sa inyo papuntang Japan. Baka susunod lang daw po siya sa inyo kapag bumuti na ang kondisyon niya," saad ni Ate Joy pagdating ko sa kusina. "Mukhang blooming kayo ngayon, Ma'am Ana," komento ni Ate Mari habang abala sa paghuhugas ng pinggan. Napalingon ako sa kaniya. "Hindi naman po. Medyo masama nga ang pakiramdam ko," saad ko at pilit na ngumiti. Sa ilang linggo kong pananatili sa bahay nila, halos kilala ko na ang mga tao rito. May mga araw rin na sumasabay ako sa pagkain nila kasi masarap kumain kapag marami kang kasama. Hinawakan ni Ate Joy ang noo ko. Bumaling siya kay Ate Jane na ka
Napabuga ako ng hangin pagkatapos kong suotin ang pulang lingerie na binili niya raw para sa akin. Umupo si Raheel sa swivel chair habang nagtatanggal ng necktie. Nanindig ang mga balahibo ko nang napansin ang malalim na pagtitig niya sa akin. Parang hinihila palabas ang kaluluwa ko. "Turn around," utos niya gamit ang maawtoridad na boses. Tinakpan ko ang dibdib ko bago siya sinunod. "Stop covering your boobs. I saw it already," sabi niya pagkaharap ko. Tumayo siya at humakbang papalapit sa akin. Itinulak ko siya papalayo sa akin nang subokan niyang halikan ang leeg ko. "Ayos na ba? Pwede na ba akong magbihis?" sarkastikong tanong ko. Umiling siya at lumapit uli sa akin. Ipinulupot niya ang dalawang kamay niya sa baywang ko. "You're so hot. Wear this during our honeymoon." He smirked. "Okay," tipid kong sagot at inalis ang mga kamay niya sa baywang ko saka bumalik sa loob ng banyo. Paglabas ko ay wala na siya sa loob ng kwarto. Lumabas muna ako upang magtanong sa mga katulong kun
I shrugged hard as Raheel left the room. I winced in pain after kicking the table."Damn it, Raheel Del Fuego!" I shouted and just lay down on the bed. Gabi na pero hindi pa rin bumabalik si Raheel sa kwarto namin. Halos maubos ko na ang mga pagkaing hinahatid ng mga staffs. Buong araw akong nagkulong sa kwarto dahil hindi ko rin naman kabisado ang lugar na 'to. Mahirap na baka maligaw pa ako. Napalingon ako sa pinto nang napansing may kumakatok. Pinause ko muna ang palabas na pinapanuod ko bago nagtungo roon. Kumunot agad ang noo ko nang nakita sina Logan at Knight na nakaalalay kay Raheel papasok sa loob ng kwarto. Lasing na lasing ito, naaamoy ko pa ang alak na nainom niya. "Nag-away ba kayo? Ang dami niyang nainom," tanong ni Logan pagkatapos nilang ihiga sa kama si Raheel. Agad naman akong umiling. "Hindi naman. Akala ko nga may meeting siya dahil kanina pa siya umalis." Dumapo ang paningin ko sa pang-ibabang labi ni Knight nang napansin maliit na sugat. Pinunasan niya ang d
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong buwan. Wala akong balak tapusin ng ganito kaaga ang librong ito kasi nagbabalak pa akong magsulat ng kwento sa mga apo ng Del Fuego, pero lahat ng 'yon ay naglaho sa isipan ko simula noong October 2024. Sa mga taong nagtiwala at patuloy na sumuporta sa akin, maraming salamat po. Sa mga taong nakilala ko rito, ikinagagalak ko po kayong makilala. Isa sa mga dahilan kaya maaga kong tinapos ang TBSB ay dahil magiging abala na ako next month o after ng LET 2025. I'm a student po. A 4th year student taking up a Bachelor of Secondary Education Major in Mathematics. Magiging abala na po ako sa mock board review kaya baka mawala ako pansamantala sa GoodNovel. Simula po bukas, ipagpapatu
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya. “May problema ka ba sa akin?” Tinaasan ko siya ng kilay at pinagkrus ang aking mga braso. Ngumisi siya, dahilan kaya uminit ang ulo ko. “It’s our wedding anniversary, pero hindi mo man lang maalala.” Napakagat-labi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Biglang nanuyo ang aking lalamunan. Sa sobrang busy ko sa ospital ay hindi ko na namalayan kung anong petsa na ngayon. Humakbang ako palapit sa kaniya, mukhang nagtatampo siya sa akin kasi nakalimutan ko ang wedding anniversary namin. “Sorry na. Nakalimutan ko. Alam mo namang marami akong iniisip na problema, ‘di ba?” Niyakap ko siya, pero hinawi niya ang kamay ko. “Sa lahat ng pwedeng makalilimutan, wedding anniversary pa talaga
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan ko ang aking mukha gamit ang palad ko at hinawakan ang picture frame ni Daddy. “Can’t believe it that you’re gone, Dad…” Umupo ako sa kama. Napansin ko agad ang pagtabi niya sa akin. Hinawakan niya ang ulo ko at pinasandal sa balikat niya. “Thank you for killing that bastard.” Tiningnan ko si Mark, bakas sa mukha niya ang pagkagulat. “Thank you for saving me, Mark. Kung pareho kaming nawala ni Daddy, baka mas lalong hindi kakayanin ni Mommy at ng mga kapatid ko.” “Hindi mo kailangang magpasalamat. Asawa kita. Obligasyon kita. Responsibilidad ko ang protektahan ka.” Hinaplos niya ang aking mahabang itim na buhok. Bumuntong-hininga ako. Isang taon na ang nakalipas mula nang nawala si D
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko lang ay mailigtas siya. “Brielle,” bulong ko sa kanyang tainga, ang boses ko ay halos hindi marinig. “Brielle, please.” Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga labi ay namumutla, at ang kanyang mga mata ay nakapikit. Naalala ko ang lahat ng mga nangyari. Ang pagkidnap sa kanya, ang paghabol ko kay Luigi, ang pag-iwas sa mga bala, at ang pagtalon ko sa ilog para lang mailigtas siya. Lahat ng iyon ay parang isang malabong panaginip. “Brielle…” Pinagpatuloy ko ang pag-alog sa kanya, umaasang kahit papaano ay magising siya. “Gising na, please. Kailangan kita. Huwag mo akong iiwan. Kailangan ka namin. Hinihintay ka ng mga anak natin.” Ginawa ko na ang lahat para masagip siya. Nags
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hinanap ko ang switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Pagkabukas ko sa ilaw, mukha kaagad ni Luigi ang nakita ko. Napaatras ako pabalik sa kama nang makita ang hawak niyang baril. “We are leaving,” matigas niyang sabi at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. “Pakawalan mo ako!” Pilit kong binawi ang aking braso sa kaniya. “Tama na! Nasasaktan ako!” Napamura ako nang bigla niya akong sampalin sa pisngi. “Sasama ka sa akin!” sigaw ni Luigi. “Hindi ako sasama sa ‘yo! Pakawalan mo na ako!” Itinutok niya ang baril sa akin. Namilog ang aking mga mata nang maaalala ang nangyari sa panaginip ko. Bigla na lang lumambot at nanginig sa takot ang aking tuhod. Hindi ako pwedeng mamatay dahil kailangan
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Pakawalan mo na ako,” pagmamakaawa ko. “Nakuha mo na ang gusto mo, ‘di ba? You raped me…” halos hindi ko na makilala ang boses ko nang bumagsak ang mga luha ko. “I won’t do that, Brielle. You’re mine.” Hinawakan niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang labi ko, pero kinagat ko ang labi niya. Tumawa siya at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Kaya pala baliw na baliw ang asawa mo sa ‘yo kasi ang sarap-sarap mo.” Marahas niyang hinalikan ang leeg ko. Ginamit ko ang natitirang lakas sa katawan ko upang pigilan siya sa gagawin niya. “Kill me, Luigi! Huwag mo na akong pahirapan pa!” sigaw ko sa kaniya. “Ano pa ba ang gusto mong gawin sa akin? You touched me multiple times. Please let me go. M
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lugar ang mga pulis, hindi ko mapigilan ang sarili kong magpunta sa lugar dahil baka si Brielle na ‘yon. Ang kalusugan ng triplets ay naaapektuhan na rin dahil ilang linggo nang nawawala si Brielle. Hinahanap na siya ng mga anak namin. Sa tuwing naririnig ko ang pag-iyak nila, parang hinihiwa ang puso ko. “Wala pa rin bang balita tungkol sa kapatid ko?” matigas na tanong ni TJ nang dumating ang mga pulis sa bahay nila. Nagpaalam ako kay Kaisha na aalis muna dahil may tatawagan lang ako. Dinial ko kaagad ang numero ng tauhan kong nagbabantay sa lahat ng mga kinikilos nina Lander, Jarren, at Karina. Sila lang ang mga taong gagawa ng ganito sa akin. Wala akong ibang taong pwedeng paghinalaan
Mark’s POV Tatlong araw na ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Brielle. Wala kaming maiturong suspect dahil hindi namin makita ng maayos ang mukha ng taong kumuha kay Brielle sa CR. Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita kong pumasok sa loob ang aking biological mother. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon ang aking atensiyon sa computer. “Hijo, pwede ba tayong mag-usap?” mahinang sabi niya. “Ano naman ang pag-uusapan natin?” Pinatay ko ang computer at humarap sa kaniya. “Para saan?” “Tungkol sa kompanya…” Ngumisi ako. “Hindi pa naman ako namumulubi kahit na nawala ang mga bagay na pinaghirapan ko. Hindi ako interesado sa kompanya ninyo.” Bumuntong-hininga siya at lunapit sa akin. “I need you, hijo…” Nangunot ang aking noo. “Mukhang nakalimutan mo yatang mas pinili mo ang isa pang anak sa labas ni Papa kesa sa akin. Gusto ninyong ibigay ang posisyon na ‘yon para sa akin, pero may kondisyon. Nang hindi ko sinunod ang kagustohan n
Mark’s POV Kanina ko pa tinatawagan si Brielle, pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Nandito ako ngayon sa airport, naghihintay sa kanila. Nauna akong bumalik sa Pilipinas dahil inasikaso ko ang mga ari-ariang ninakaw ng aking mga kapatid: hotels and resorts ay nakapangalan na sa kanila. Sa tulong ng aking magaling na lawyer, may posibilidad na mabawi ko ang mga ari-ariang nawala sa akin. Sa ngayon, dahan-dahan ko munang babawiin ang mga bagay na pagmamay-ari ko. Hinding-hindi na ako magpapakaduwag at magpatalo sa takot. Kumaway ako nang makita ko sina TJ at Kaisha, hindi nila kaagad ako napansin kaya tinawagan ko si Kaisha. Kasama nila ang triplets. Mabilis silang tumakbo patungo sa kinaroroonan ko. “Nasaan si Brielle?” tanong ko at nilapitan ang mga bata. “Kanina pa namin siya hinahanap. Nagpaalam siya kanina sa amin na pupunta muna raw siya sa banyo, pero hanggang ngayon aay hindi pa nakabalik,” sagot ni Kaisha. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Dalawang buwan ng