"Magandang umaga Mrs. and Mr. Gutierrez!"masiglang pagsalubong pa ni Solenn sa mag-asawa habang ngiting ngiti at winawagayway pa ang feather duster na hawak hawak nya. Tulala si Mrs. Gutierrez sa pagkabungad sa dalaga at para ba itong hindi mapakali kakanguso na tila ba sinasabing manahimik ka. Para bang nagmistulang estatwa si Solenn na mata lang ang kayang igalaw. Hindi nya maintindihan kung bakit parang gulat na gulat ang mag asawa at pigil ang mga labing nakatitig sa kanya eh samantalang lagi naman nyang binabati ng ganun ang mga yun sa tagal ng pag raraket nya sa mag asawa. "WELCOME BACK!!!" tila pag cheer pang pagbati nito sa dalawa ng di ito natinig sa pagkakatitig sa kanya. "Kamusta ang..." dugtong pa ni Solenn ngunit di na nya itinuloy dahil sa di sinasadyang pagkatanaw nya sa papasok na bisita mula sa likuran ng mag asawa. Si George...at si Marcus...Napakunot ang noo ni Solenn sa harap ni Mrs. Gutierrez at pigil ang pagtatanong ng mahinahon "Anong ginagawa nila dito?"
"Where do you want to go?" may lambing sa boses ni Marcus ang mga salitang yun."Ha? Ikaw." wala sa loob na pagsagot ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano ba talagang exact na nararamdaman ko. Alam kong sa puso ko ay may tinatagong kilig. Pero para lang kasing ambilis ng mga nangyari at di man lang ako nakapag isip. Pakiramdam ko ay para akong napasunod na lang sa agos at ngayon ay nasa loob na ako ng sasakyan ni Marcus. Walang anu ano. Walang paliguy ligoy. Para bang matapos kong magpaka Cinderella ng mga nakaraang araw ay eto naman ang continuation. Masarap pala ang buhay ng isang Disney Princess sa totoong buhay.Pilit kong inaalala kung anu bang nangyari bago ko natagpuan ang sarili na nasa front seat na ng sasakyan at si Marcus naman ang katabi ko para mag drive. Ang natatandaan ko lang ay nagmadali akong nag ayos ng mukha at nagpantalon ng sige sige ang pagtawag sa kanya ng matandang babae. Kinatok pa ako ni Mr. Gutierrez nung huli bago pa tuluyang lumabas. Hindi ko alam kung a
"Hahaha!" malutong na tawa ni Marcus sa tanong ko. "Pwede din naman." Hindi ko naiintindihan kung ako ba ang nagkamali sa isipin na di nya ko iuuwi sa mga Gutierrez. Awkward! "Iniisip ko lang naman kung interesado ka ding makasama ako for a vacation." walang kagatol gatol nitong pagklaklaro sa akin. Napatingin ako sa labas ng kotse at kunwari ay busy sa pagtingin tingin ng mga tao sa labas habang tumatakbo ang sasakyan. Ang totoo, I can't contain the feeling. oo han ko na kaya ito? At dun na naglaro ang aking imagination. Nangarap na muling makasama ang binata sa bakasyong sila lang dalawa. At least duon wala na akong maskarang tatakip sa aking mukha. Biglang nanumbalik sa akin ang mainit naming tagpo sa party kung saan nakilala nya ako as Catrina. Marcus was so sexy and so seductive para tanggihan ko. iniisip ko tuloy, kung wala kaya akong gamot nainom ng araw na yon matitikman ko kaya ito? ang mapupula nitong mga labi...yung pagiging adventurous nito sa kama.yung pagigi
Hindi naman kalakihan ang perang binigay ni Mrs. Gutierrez kay Marcus pero nung namili ito sa mall eh para bang pag mamayari nya ito kung mag hoard. Lahat ata ng daliri nilang dalawa ay may mga nakasukbit na paper bag na pinamili ng lalaki para sa kanyaIlang beses na rin pilit na pinipigil ni Solenn ang binata sa kakahugot ng mga damit sa women's section. Ang iba pa nga dito ay binabalik na lang ni Solenn.Baka mamaya iawas pa ito sa sahod ko ni Mrs. Gutierrez ang mamahal pa naman. Isang damit pa lang eh libo na. Pera na magiging bato pa. Mas need ko ng pera kesa mga bagong damit na kayang kaya ko naman maging maganda sa mga ukay na damit.Ngunit sa kada balik niya ng mga damit ay mas dinodoble naman ito ng binata. Kaya si Solenn na lamang ang sumuko. Magaganda ang mga klase ng damit na ipinamili nito sa kanya. And she is already tired kakalabas masok sa fitting room. Hindi siya sanay sa matagal na pamimili. Ganun ata pag sana
Alas. On Marcus mind. Kanina pa nya hinihintay ang pag return call ng tita ni Solenn na si Mrs. Gutierrez. Kanina pa nya rin ito kinukulit na matawagan ang may edad na babae. He is so excited about that call. He is waiting for that the whole day.Ilang beses na ba siyang nag miss call sa mag asawa and they did not answer.Baka busy or baka pagod.Gusto nyang marinig ang pag - OO ng mag asawa sa proposal niya after mag ask ang mga ito ng maliit na favor sa kanya makaraan ang ilang araw na at inulit naman nila nitong umaga sa mismong parking area where they met. "Marcus,magkakaroon ng project ang association para sa condo unit owners and residents. Like free vaccination sa mga tenants for free in different ages. And as a part of the organization , would you mind to participate? Malaking bagay ang charm mo, if you'll be a part of it." Bungad ni Mrs. Gutierrez sa binata ng nagkausap sila nito sa tabi ng kotse." Well, my pleasure. How can I help?""You can help us to contact medical
Unti unti kong naramdaman ang malikot na kamay ni Marcus sa bandang hita ko habang ipinark nya ang sasakyan sa may kadiliman na lugar. "That is a very nice scenery, " habang itinuro ang me kalayuang fountain na napapalibutan ng mga maliwanag na mumunting ilaw . Maganda ang daloy ng tubig na naroroon at kitang kita ko ang tila nagsasayawan na tubig sa ere kahit na medyo may kalayuan sila at kaduluhan ng parking. "Do you want to stay here or move around sa park?" "Ha?" wala sa loob kong pagsagot. Ang totoo di ko talaga alam kung ano nga ba talaga ang isasagot ko. Do I really want to stroll? O mas gusto kong masarili ang bilyonaryong lalaki? "Feeling ko magugustuhan mo ang bancheto dito. Madaming food. " Sabay patay ng makina nito at dali daling bumaba para alalayan ako. Sheeshhh ang bango bango talaga ng lalaking ito. Nagtama ang mga paningin namin sa isa't isa. Madilim pero maningning ang mga mata nitong tumama sakin. I don't understand pero sa twing napapatitig ako sa mga
I just remembered when we returned back sa parking area ay sasakyan na lang namin ang natitira sa pinakadulo pa yun at may kadiliman. We even need to use flash light para makita ang daan patungo sa spot namin. I looked around us at medyo hirap na talagang makita ang paligid without any light lalot mukhang uulan pa dahil wala ng mga stars sa langit at nagtatago na rin ang buwan mula rito. Bakante na ang lugar at walang katao tao.Ganun ata namin na enjoy ang buong lugar ng tawanan lang at harutan na di na namin namamalayang halos umuwi na ang lahat mula sa parke.Lumakas ang hangin at lumalaki na ang patak ng ulan kaya naman nagmadali na kami papasok sa kotse. Bumuhos ng napakalakas ang ulan."Ayaw mag start ng kotse." That was the last words I heard from Marcus.Nasa boses nito ang pag aalala. But he tried to conceal it."Kalma." sagot ko pa dito."I'm okay." on his serious tone. "Okay lang ba hinaan nat
Alam mo ba kung ano ang pinakamagandang gising sa lahat? Yung pagmulat ng mga mata mo, ang pinakamamahal mong babae ang mamumulatan mo. Yung bang pagbukas ng mga mata mo ay mararamdaman mong pagsasaluhan ninyo pareho ang sinag ng araw na sumisilip ng palihim sa siwang ng mga bintana na naroroon. At habang pinagkakasya nyo ang mga sari sarili ninyo sa iisang kumot na nakadantay lang kani kanina sa inyong mga hita. Mga ganitong pakiramdam na para bang wala ng bukas na darating at ngayon mo lang dapat sulutin ang lahat. Pakiramdam na minsan mo lang mararamdaman at hindi para sa lahat. That love and memories... not lust... not just an infatuation... a real one... Sa dinami dami ng mga taong nakakasalamuha natin sa araw araw hindi na natin alam kung kanino ba talaga nakalaan ang ating mga sarili. At sa magkakaibang mukha na nakikita natin sa pang araw-araw, ay di rin natin alam kung saan o kung kanino nga ba tayo talaga sasaya.Pero ako, nakita ko na ang babaeng magpapasaya sa
Pauwi na sila Solenn at habang palapit na palapit si Solenn pa Maynila ay mas lalong dumadagundong ang kaba niya sa dibdib at para ba siyang hihimatayin ng biglang nag ring ang kanyang telepono ng paulit ulit. Si inay. Tumatawag si Inay. Gusto nya sanang wag sagutin ang tawag na yun pero para bang mas malakas na dumadagundong sa kanyang pakiramdam ang puso nya. In the first place, di ugali ng kanyang ina ang tawagan siya lalo nat alam nitong she is working. She clicked the answer button at duon ay mas lalo pa siyang natulala sa nakita.Hindi makakurap kurap si Solenn sa bumungad sa kanya sa video call. Si nanay at si kuya... Dinaig ang lamig na nararamdaman nya kanina sa isipin kung paano nya sasabihin sa boyfriend nya ang katotohanan. Gumapang ang lamig na iyon mula sa kanyang mga kamay hanggang sa buo niyang pagkatao. Sa pakiramdam nya ay pinagpapawisan siya ng tubig na may yelo. She was frozen at hindi nya rin magalaw ang kahit na anong parte ng kanyang katawan. "Solenn, and
Flashback***(9 months ago)Eto na ata ang pinakamasayang araw ni Solenn na kasama nya ang lalaking pinakatatangi tangi nya. Nagrehistro sa langit ang mga salitang Will you marry me, Solenn? Kinusot nyang bahagya ang kanyang mga mata sa nakita at sumulyap sa binata.Nakita niya itong nakaluhod sa gilid niya.Napasinghap na lang siya sa nakitang gesture nito.He is proposing?Gaya ng ibang nag propropose. Nakaluhod ito sa harap nya at ang mga staff ay nasa likuran nila. May dala dalang mga letters at nakalagay dun ang mga salitang "Please say YES baby."Totoo ang mga video na napapanuod natin sa facebook at anupaman. Walang ni isa man salita masabi si Solenn sa nakita. Kusang dumaloy ang mga luha nya sa mga mata. She's trembling. She can't even utter any word."Will you marry me, baby?" muling pagtatanong ni Marcus.Tanging pagtango na lamang ng paulit ulit ang nagawa ni Solenn at inilahad nya ang pala
"Pwede nyo na pong tignan ang kambal bago po namin sunugin." Huling sinabi ng lalaking may nakasukbit pang sigarilyo sa bibig. Maliit lang na crematory ang lugar na nasa gitna ng pampublikong sementeryo sa syudad. Tila wala bang narinig si Solenn na sinabi ng lalaki. "Solenn, anak." mahinahong pagkalabit pa ng Auntie Vicki sa kanya. "Magpaalam ka na sa mga anak mo." Malumanay ang boses ng matanda na nagpabalik sa ulirat ni Solenn. Tinignan lamang ni Solenn ang auntie na kanina pa maga ang mga mata sa kakaiyak para sa mga sanggol na nasa harapan nila at bahagyang nakatakip ang mga mukha ng kapirasong tela. Okay na po. Pwede nyo na pong i-cremate. Eto sana ang gusto nyang sabihin sa lalaki na naroroon. Ayaw na niya sanang makita ang mga sanggol na minsan nyang naramdaman sa kanyang katawan. Hindi nya matanggap na ang mga mumunting nilalang na minsan nagbigay sa kanya ng pag asa ay daglian namang binawi sa kanya.Pakiramdam nya ay naging madamot sa kanya ang mundo at ang mga pagkaka
Hindi na matiis ni Solenn ang halos ilang oras na niyang pagkakahiga sa hospital bed. Kabuwanan na niya at hindi nya inaasahang na ganito pala kahirap magluwal ng bata. Lahat na ata ng santo ay itinawag na nya sa isip niya. Pati ang pangalan ng kuya at nanay nya sa mga oras na iyon. Ngayon lang niya naranasan ang tumagaktak ang pawis nya na butil butil. Pakiramdam ni Solenn ay malalagutan na siya ng hininga alinmang oras."Diyos ko po..." Hagulgol ng dalaga habang nakahawak sa unan nito sa uluhan."Kesa magtawag ka ng diyos eh iire mo na lang yan. Mali kasi ang pag ire mo." Iritableng sabi pa ng doctor. "Konti na lang at i-ccs ka na namin, kaya mo pa ba?"Tila mas natakot si Solenn sa narinig. Marami siyang di magandang naririnig sa pag CCS kaya naman pipilitin nyang ilabas ng normal ang sanggol nya."Kakayanin po doc." lakas loob nyang pagsagot kahit alam niyang may pagkabahala siyang nararamdaman."isang ire pa ng malakas. Hinga
Simple lang ang buhay na meron ako. Simple at mahirap pero di kumplikado. pero ng nakilala at mimahal ko si Marcus nagbago ang takbo ng buhay ko. at binago din nito ang pananaw ko sa buhay. ********************** "Hoy bagong salta! Tumayo ka nga diyan." Ilan buwan na nga ba siya sa lugar na yon pero bago pa din ang tingin sa kanya ng mga tao na naaandon. Napasinghap si Solenn ng halos tila malunod siya sa pagkabuhos ng tubig sa kanyang mukha sa higaan habang natutulog. "Masarap ang pagkakahiga mo diyan, habang kami siksikan dito sa paanan. Magkakaamoy na kami dito sa pawis habang ikaw buhay prinsesa." habang nagtatawanan pa ang ibang kasamahan nila sa nakakarinig. At ang iba naman ay naiiling na lamang at kibit balikat sa lahat ng nangyayari." Ano? Di ka pa din tatayo dyan?" mataas taas na ang tono ng babae sa harapni Solenn."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pagdidipensa pa ng dalaga."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pangungutya pa ng malaking babae ng in
"Marcus?""Yes, baby?"Walang tingin tingin na pagsagot ni Marcus kay Solenn habang nag da-drive. Pauwi na sila sa mga Gutierrez at tila nakaramdam naman si Marcus na hindi na rin gusto ni Solenn ang masyadong magtagal pa sa mansion. Habang si Solenn naman ay naghahanda na kung paano aamin sa boyfriend.Ilang beses na rin niyang pinag iisipan sa kung paanong paraan ba niya kakausapin ang lalaki tungkol dito.Dapat ba sa mas tahimik na lugar?Dapat ba sila lang dalawa?"May sasabihin sana ako sayo." lakas loob ni Solenn."Ako din eh." sabay ngiti pa nito sa dalaga ng sumulyap."Ano yun? Ikaw muna." She was trying to buy more time for herself.But instead sumagot agad ay hinawakan lang ng mahigpit ni Marcus ang kamay na kanina pa nanlalamig."Ang lamig ng kamay mo hahaha." Puna ni Marcus sa dalaga."Ikaw din naman eh. " pabalik na puna ni Solenn.At nagkangitian ang dalawa ng
Ilang beses nya ng tinatawagan ang mga Gutierrez ngunit patuloy pa ding hindi nya makontak ang mga ito. Pinasahod na sya ng mag asawa at sa palagay ni Solenn ay tapos na ang trabaho nya sa mga ito pero sa palagay naman ni Solenn ah siya ang mas nangangailangan naman sa mga ito. Ganun na lang ang tindi ng panalangin nyang sana ay kontakin pa sya ng mga ito. Hindi dahil sa trabaho o kahit anong raket. Kailangan nya ang mga ito para makauwi at maaya nya ng walang kahirap hirap ang lalaki bumalik pa manila. Sa pakiwari ni Solenn , the more na nag iistay sya sa mansion ay mas lalo nyang nararamdaman na sinisilaban sya sa mga tingin ng ina ni Marcus. Mas Nahalata nyang hindi sila binibigyan ng pagkakataon na makasarili ang isa't isa ng ina nito ngayong araw na ito. Pagabi at mas nagkaroon pa ng pagkakataon si Mrs. walton na kunwari ay magpakaina sa anak. Habang sinasamantala naman ni Mrs. Walton ang pagkakataon , ay mas lalo hindi humhiiwalay kay Marcus si Solenn. Ganun
Namuhay ako na puro paglaban lang ang ginagawa ko sa buhay. Hindi uso sakin ang panay pagbawi dahil wala naman akong choice kundi ang lumaban. Ganyan ata talaga ang buhay ng mga mahihirap na tao. Ang buhay nating mga ordinaryong tao. We were given with no choice but to move forward and fight. Kasi wala naman tayong ibang paraan di ba? Pinaghihirapan natin ang mga bagay na napakadali lang para sa mga mayayaman. Pinagtratrabahuan natin ultimo gasingkong halaga. We work hard. And we work harder sa mga bagay kahit gaano pa kaliit o kalaki ito lalo na kung sobrang mahalaga ito sa buhay natin. We are not as fortunate as they are. Mamamatay na lumalaban at namumuhay ng laging may ipinaglalaban. Ganyan tayo. At ganyan tayo mamumuhay habang may hiningang dumadaloy sa atin. Hanggang may dugong patuloy na umaagos sa ating mga katawan. Ako si Solenn... at ipaglalaban ko kung ano ang akin. And Marcus is mine. **********************************************************************************
Umaga na pala at nadilatan ni Solenn na wala sa tabi ang kinikinilalang nobyo. Iginala nya ang kanyang paningin ngunit ni ang anino nito ay hindi nya makita. Pangalawang araw pa lang ni Solenn sa mansion ay para bang namamalikmata sya sa lahat ng nakikita at nararanasan nya. Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman. You will definitely see how beautiful life is. Walang problema sa isiping pagkain pagkagising. Habang ang mga mahihirap naman ay hindi mapakali kakahanap kung saan kakayod para malamanan ang sikmura ng pamilya. Bigla niyang naisip ang buhay na naiwanan nya sa Manila. Ilang araw na siyang tumatawag sa dalawang Gutierrez pero out of coverage area ang mga ito. Muli niyang kinuha ang telepono at i-dinial ang mga numero nito ngunit hindi nya pa rin ito makontak. Out of town pa rin kaya sila? O baka naman umalis na naman ng bansa na hindi nagsasabi? Ilan