NAPASULYAP si Nathan sa natutulog na si Xandra nang naramdaman niyang gumalaw ang kamay nito. Pero natuon ding muli ang kaniyang atensyon sa harapan sapagkat kailangan niyang linawin ang bagay na iyon."Hey, look. It is not what you think it is. I and Caroline are just good friends. Magtigil na kayo riyan at baka magising pa si Xandra," suway nito. Pinunasan niya ang kaniyang labi dahil sa kaunting natapon na tubig kanina ro'n.Ashton groaned. "Dine-deny mo na ngayon si Caroline? Akala ko ba ay girlfriend mo siya? Bakit biglang naging good friends na lang?" seryoso nitong katanungan, wala nang kahit na anong panunukso na mababakasan pa sa kaniyang mukha. "Kasasabi lang din ni May na nakita niya kayong dalawa na nag-aanuhan sa rest room. Ano ang tawag mo ro'n? Friends with benefits?" Mas humigpit ang hawak nito sa manibela, halatang wala na talaga sa huwisyo.Malalim na napabuntong hininga si Nathan. Dapat sana nilang pag-usapan na lang ito nang silang dalawa lang pero dahil nandito na
WALA PANG alas sais ng umaga ay pumasok na si Xandra sa trabaho kasama ng kaniyang bukod tanging kaibigan. Sa katunayan ay alas tres pa lang kanina ay nambulabog na ito sa kanilang bahay upang gisingin siya. Gano'n ka-excited si May sa unang araw ng kaniyang trabaho. Naglilibot pa nga siya ng kaniyang tingin sa bawat sulok ng kompanya at talagang mapagmamasdan sa mga mata niya ang labis na paghanga. Bawat empleyadong nakakasalubong din nila ay binabati niya na parang matagal na niya itong kakilala. Meanwhile, Xandra's attention was drawn by someone. They both diverted their gaze to that specific person. "Cassandra, ipakilala mo naman kami sa kasama mo," anang ng isang lalaking empleyado. Hindi na niya kailangan pang magsalita dahil tama ang kaniyang hinuha na kusang si May na ang magsisimulang mag-ingay para ipahayag ang kaniyang pagkakakilanlan. Maarte pa nitong nilagay ang kaniyang buhok sa likuran ng tainga nito. "Huy, enebe, 'to naman. Nahiya ka pa talagang diretso na sa ak
PINAGBUKSAN ng pinto ni Nathan si Xandra. Likas na rito ang pagiging gentleman nito simula pa noon mapakahit sino pa man 'yan. Awkward na napangiti ang dalaga sa inasal nito dahil dapat ay siya ang magbukas niyon para sa boss niya subalit kabaliktaran ang nangyari.Nagpasalamat na lang ito, at akmang papasok na sana sa shotgun seat nang may biglang kumalabit sa damit niya. Nagulat pa ito nang una pero nang makabawi ay hinarap nito ang pulubing babae na may katandaan na rin kung oobserbahan.Napangiti siya rito at tuwid na napatayo. "Hello po, Lola," bati niya na napayuko pa nang kaunti bilang paggalang. "Teka lang po." She looked inside her wallet.May nakita siya roon na singkuwenta pesos pero naalala niya ang kaniyang mga anak. Baka kasi walang kakainin ang mga ito mamaya kung sakaling ibibigay niya iyon sa matanda.Nahihiyang napakamot ito sa kaniyang tainga. The man behind her made a sound when she was about to tell the old woman that she couldn't lend any help.Napabaling kay Nat
SILENCE HAS enveloped them. Si Xandra ay nag-i-scroll lang sa pasira na nitong cellphone upang aralin ang mga dapat pa nitong malaman tungkol sa Alvarez's Company. Patapik-tapik naman ang daliri ni Nathan sa ibabaw ng lamesa at base sa kaniyang hitsura ay parang gusto niyang magsalita pero hindi niya alam kung paano iyon sisimulan.Tubig pa lang ang nakalatag sa kanilang harapan dahil hindi pa sila nag-o-order ng kahit na ano. Wala ring ibang taong naroon maliban sa kanilang dalawa at sa mga stuffs. Naka-reserved kasi ang lugar sa kanila. "Excuse me, Sir Nathan." Agaran ang paglingon niya kay Xandra nang tawagin siya nito. "Nag-notify sa akin na darating na si Mr. Guzman after thirty minutes." Any business related ay sa sekretarya talaga nakatalagang mag-iwan ng mensahe ang kahit na sino dahil madalas ay hindi nagbubukas ng cellphone si Nathan. Kung important urgent matter naman ay kay Xandra pa rin iyon ipapadala kaya essential talaga na mapagkakatiwalaan dapat ang taong nasa posisy
PANSIN ANG pagnanakaw ng tingin ni Nathan sa babae nang makasakay na ulit sila sa sasakyan. Gusto niya itong kausapin pero nirerespeto naman niya ang nais ng dalaga na maging pormal sila sa isa't isa kaya sa huli ay tahimik na lamang siyang nagmaneho.Nanginginig pa rin ang kamay nito dahil sa nangyari kanina. Ayaw nitong nahahawakan siya ng kahit na sino pa mang lalaki iyan dahil sa nangyari sa kaniyang nakaraan."What time is my next scheduled appointment?" tanong niya. Nang una ay wala siyang tugon na natanggap. Tila naglalakbay na naman ang isipan ng babae. "Ms. Fumidor?" agaw niya sa atensyon nito. Akala niya nang una ay tulala lang ito sa bintana pero kalaunan ay roon lamang niya napansing nakaidlip pala ang dalaga. Hinayaan na lamang niya ito para naman makapagpahinga kahit na papaano. Siguro kung ibang empleyado niya iyon ay tatanggalin na agad niya sa trabaho. Gano'n siya kaistrikto, ngunit pagdating sa dalaga ay hindi siya maghihigpit. May bias na kung may bias. Tahimik na
HINDI NA inalala pa ni Nathan ang mga katagang binitawan ng babae kanina. He didn't want to ruin the mood, so he acted like nothing happened, like it didn't affect the hell out of him. Habang siya ay naglalakad ay may biglang nakaagaw sa kaniyang atensyon. Mula sa shop na nasa gilid lamang niya ay may natanaw siyang necklace na ang disenyo nito ay isang sanggol na anghel.Napangiti siya dahil sa lungkot nang maalala niya ang kanilang anak ni Xandra noon. Patay na ito dahil sa kaniyang kapabayaan. Noong mga panahong iyon ay wala pang halaga ang babae sa kaniya. Ikinama lamang niya ito kapalit ng perang panggamot daw sa tatay nitong may sakit. Pero hindi niya inakalang magbubunga ang kanilang mga pagtatalik na dapat ay hanggang katuwaan lang sana.Dumating ang araw na nagmakaawa ang babae sa kaniya na bigyan siya nito ng pera para panggamot sa anak nilang kasalukuyang inaapoy ng lagnat. Ngunit tinawanan niya lang ito kasama ng kaniyang mga barkada noon. Hindi na nakayanan pa ng bata an
HINDI MATIGIL sa pag-iyak si Xander at maging ang kapatid nitong apat na taong gulang na si Sarah ay napapaluha na rin. Si May na ang umalo sa bunsong anak ni Xandra.Nasasaktan ito na makitang nasa gano'ng kalagayan sila. Masakit iyon para sa bawat ina dahil hangga't maaari ay mas gugustuhin nilang maging masaya ang kanilang mga anak. Ang mga ngiti ng mga ito ay sapat na bilang gamot nila o 'di kaya naman ay pampatanggal ng kanilang pagod."Here. Take this, kid." Napalingon si Sarah sa kadarating lang na si Nathan matapos nitong umalis kanina. Naglaho na ang kalungkutan nito at napalitan ng kaligayahan nang abutin niya ang malaking teddy bear na kulay pink. May disenyo pa itong ribbon na nakalagay sa bandang leeg niyon. Niyakap niya ito nang mahigpit.Ngumiti ang bata sa kaniya. "Tensu po!" nagagalak nitong sambit. Lumapit si Xandra sa kanila pati na rin ang anak nitong si Xander nang medyo tumahan na. "Sir Nathan...""How about you, kid? Ano'ng gusto mo?" nakangiting baling nito sa
MASAYA NILANG pinasok ang kainang lugar na hindi sikat sa mga tao. Simple lamang iyon pero kumpleto naman sa alak at mga pagkaing gusto nila. Ayaw nila sa magarbo dahil kontento na ang mga ito sa gano'n lang.Hinayaan na ni Nathan ang kaniyang mga empleyado na mag-order ng pagsasaluhan nila. Hindi naman siya mapili pagdating sa mga pagkain pero ang ulam niya ay iyong adobong niluto ni Lola Pasing sa kaniya. Hindi rin naman nagtagal ay unti-unti na nilang inilapag ang mga pagkain at alak sa mahabang lamesa na nasa kanilang harapan. Niramihan nila 'yon dahil susulitin na nila ang pagkakataon. Baka raw kasi bumalik na ulit bukas sa dating masungit ang kanilang boss.Mapapansing wala si May dahil may urgent daw itong inasikaso nang siya ay tawagan ni Xandra kanina. Maging si Caroline ay hindi rin nakadalo dahil abala raw ito sa kanilang bahay. Silang dalawa lang naman ang hindi kasama, lahat ay present na."Para sa pagsanib ng mabuting espiritu sa kaluluwa ni Sir Nathan!" pangunguna ng i
NAGISING SIYA dahil sa malamyos na haplos ng kung sino man sa kaniyang pisngi. Naramdaman pa niya ang bahagya nitong pagtabing sa kapiranggot na buhok na nakaharang sa kaniyang mukha. Patagilid kasi siyang nakatulog dahil sa pagbabantay kay Xander nang hindi niya namamalayan. And just like before, Xandra cried until she dozed off to sleep again.She distanced herself. Kahit hindi niya pa nakikita ang hitsura nito ay alam na niya agad kung sino iyon base sa pamilyar na amoy. "Kumain ka, please. Ilang araw mo nang hindi ginagalaw ang mga niluluto ko." May pagsusumamo sa tinig ni Nathan. Kagaya nang dati ay wala itong anumang natanggap na tugon galing sa kaniya. Bahala itong magdusa.Gayunpaman ay hindi siya manhid. Alam niya sa kaniyang sarili ang kalagayang kumakalam na sikmura, lalo na nang malanghap na naman ang nakakatakam na pagkaing nasa kaniyang tabi lamang.Alas sais na ng umaga nang mapadpad ang kaniyang tingin sa wall clock na tanging maririnig sa buong silid. Bumuntonghining
GISING ANG kaniyang diwa ngunit ayaw niyang magmulat ng mga mata dahil sa labis na takot. Afraid that everything that happened earlier might be true. Na dumudugong nawalan ng malay ang kaniyang bunsong anak, ang panganay naman ay nabalibag nang malakas, siya na natamaan ng bala sa bandang braso at muntikan nang magahasa, at si Nathan, ang lalaking lubos niyang pinagkakatiwalaang makapagliligtas sa kanila sa anumang uri ng trahedya, ay mas inuna pa ang ibang babae."You know, I was really anxious because of those men who surrounded me. But thank you for saving me and making me your priority even though we had already decided to break up." Kahit ano mang pigil ang kaniyang gawin ay hindi pa rin niya maiwasang maluha dahil sa narinig mula kay Caroline.Ayon sa kaniyang hinuha ay medyo may kalapitan ang pinanggalingan niyon. Mariin siyang napakagat sa labi sa takot na baka marinig ang munti niyang paghikbi.Sandaling natahimik ang kausap nito na tumugon din naman kalaunan. "It's not what
THEY HURRIEDLY went to the living room. Naroon na rin ang dalawang batang halata sa mga hitsura na nais pang matulog. Ilang minuto pa lang kasi ang nakalipas simula nang tangayin sila ng kaantukan."Nathan, ano ang nangyayari? Bakit na naman aalis tayo ng madaling araw na? At saka, may kinalaman ba 'to sa putukan na narinig ko?" pabulong na tanong niya rito upang hindi marinig ng kanilang mga anak.Kahit nagmamadali ang lalaki ay sinagot pa rin nito ang kaniyang nililigawan. "Hindi na ligtas ang lugar na ito para sa inyo ng mga anak ko. Sa ngayon ay may paparating na batalyong kalaban dito batay sa ni-report sa akin ng tagamanman kong tauhan. Mag-isa lang siya ro'n, kaya hindi niya mapipigilan ang lahat, ngunit iistorbohin niya sila upang may oras pa tayong makatakas," mahaba nitong paliwanag. Walang pag-aatubaling naghanap ito ng puwedeng sirain mula sa likuran. Mabuti naman nang may nahagilap itong marupok na kahoy na bahagya na ring inaanay. Sa isang malakas na sipa ay nawasak nit
NATHAN'S JAW clenched when he noticed the mark on his son's neck. Halatang may pumuwersang nanakit dito. Sinuri niya pa ang ibang parte ng katawan ni Xander kung mayroon pa ba itong natamong sugat na mabuti at wala na rin naman.Palihim niya ring inoobserbahan si Sarah. She's in good condition, maliban lang na panay ang iyak nito habang kandong ng kaniyang ina."Sino ang gumawa nito sa'yo?" Agad na umiling ang batang karga niya na tila takot na magsumbong. "Come on, kid. I will make sure that whoever did this to you will rot in jail." Para saan pa't may kapangyarihan at kayamanan siya kung hindi niya rin naman maipagtatanggol ang kaniyang pamilya.Isiniksik nito ang ulo sa kaniyang tuxedo. "Papa po 'ata siya ni Tita May. Takot na takot po kaming dalawa sa kanila ng kaniyang asawa. Pinagtanggol ko po si Sarah kaya ako ang napagbuntunan ng galit ng lalaking mahaba ang balbas." Kumuyom ang kaniyang kamao sa narinig na hindi kagandahang balita kasabay ng pagsalubong ng makakapal niyang ki
PININDOT NIYA iyong cctv camera na nakasabit sa matayog na kulay kremang gate. Aware siyang kita ang pagmumukha niya sa mini tablet sa loob."Mom, I'm finally here. Can you open the gate?" Walang buhay ang kaniyang malamig na boses. Ibang-iba ang bersyon nito sa nakilalang May nila Xandra.It's been years since she last went home. Pero para sa kaniya ay hindi bahay ang tawag niya ro'n, sapagkat ang tahanan ay nagsisilbi dapat na pahingaan, ngunit para sa kaniya ay isa iyong bilangguan na nagkakait sa kaniyang kalayaan.She bit her lower lip to control her emotions from bursting into tears. Hindi niya lubos akalaing matapos na tumakas noon ay siya rin pala ang kusang magbabalik nang wala man lang kahirap-hirap sa parte ng kaniyang mga kasuklam-suklam na magulang.Subalit kailangan niyang harapin ang kinatatakutan niyang bangungot alang-alang sa mga inosenteng bata na hindi naman dapat sangkot sa alitan nila bilang magulong pamilya. Kung papipiliin nga siya ay mas nanaisin na lamang niy
DAYS AGO...LAKING PASASALAMAT niya sapagkat sa halos dalawang araw na wala sila Xandra ay naging ligtas naman ang mga bata sa kaniyang pangangalaga. But May is aware that she has only a little time left to make the most of her freedom.Maging sa pagtatrabaho ay isinama niya sila Xander at Sarah upang mabantayang maigi. Nagkataon din kasi na bakasyon ng mga ito na hindi niya naman magawang iwanan lang sa kanilang tahanan dahil sa ano mang uri ng kapahamakang naghihintay sa kanila sa bawat pagpatak ng segundo.She doesn't want to skip work as well as Nathan instructed. Hangga't maaari ay nais niyang maging patas sa mga empleyado ng Alvarez's Company. Alas sais na ng gabi nang saktong siya ay matapos sa duty. Hawak niya ang mga bata gamit ang magkabilang kamay na nilisan ang lugar. Habang nag-aabang ng sasakyan patungo sa kanilang baryo ay bigla siyang natauhan nang kinalabit ni Sarah ang laylayan ng kaniyang damit."Ano 'yon, baby girl ko?" magiliw niyang tanong dito na bahagya pang u
TULALA SIYANG nakatitig sa teleponong nakahandusay sa lupa habang patuloy pa rin sa pag-agos ang kaniyang mga luha. Her hands are still trembling out of fear. Kung kailan na umaayos na ang lahat ay saka naman darating ang panibagong pagsubok.Kung alam niya lang sanang may kapalit na pighati ang sukdulan niyang kasiyahan, but well, that's life. Hindi puro sarap sapagkat palaging may kaakibat na lungkot.Sinikap niya ang kaniyang sarili para makaahon mula sa pagkakaupo kanina. Kailangan niyang magtungo sa lalaki upang humingi ng tulong. Aware naman siya kung gaano kalawak ang kapangyarihan sakop nito, so she hopes that it isn't impossible for them to find their children.Napabuga siya ng hangin na tila ro'n siya humuhugot ng lakas upang magpatuloy. But the millions of thoughts running through her mind continued, causing her to almost collapse. Mabuti na lang dahil bago iyon mangyari ay may mga braso nang maingat na humawak sa kaniyang baywang.The familiar scent lingered in her nose. "
MUGTO ANG mga mata ng halos karamihang nakakasalamuha nila na marahil ay sa pagkawala ng kanilang mga ari-arian, ang ilan pa nga ay namatayan ng mga kapamilya. Pero sa kabila niyon ay nariyan ang matamis na pagngiti ng mga ito dahil sa tulong na kasalukuyan nilang inaabot. The people in Palawan greeted them warmly when they arrived. Inabot ng isang araw at apat na oras bago sila makatungtong sa kanilang destinasyong lugar. Tila nabuhayan pa nga kanina ang mga mata nilang nawalan na ng pag-asa nang matanaw ang wangis ng boss ng Alvarez's Company. Animong ang lalaki ay nagsisilbi nilang bayani na tagapagsalba.Karamihan sa kanila ay niyakap si Nathan na walang arte naman nitong pinaunlakan ang mga 'yon. He's not there as someone successful in his life, but as their friend. Iyon siguro ang isa sa mga hindi makakalimutang natutunan nito sa kaniyang mga namayapang magulang; ang huwag makalimot na tumulong sa mga nangangailangan kahit anong estado pa ang pamuhuhay.Iyong side ding iyon ang
KINUMUTAN NIYA ang mahimbing nang natutulog na si May matapos itong ilapag ni Nathan sa kaniyang kama.Nang mapadako ang tingin niya sa orasan ay pasado alas otso na pala ng gabi. Alas nuebe dapat ay nakarating na siya sa cafeteria kun'di ay talagang malilintikan na siya sa kaniyang amo ro'n. She couldn't afford to lose that job kaya naman aligaga ang naging kilos niya."Are you going somewhere?" si Nathan nang siguro ay napansin nito ang pagmamadali niya. She nodded while tying her hair into a messy bun. "Yep. Part time job lang, at saka saglit lang din naman 'yon," imporma niya rito. Visible ang pagtutol sa itsura ng lalaki kaya naman bago pa ito makaturan ng salita ay dinagdagan na niya ang kaniyang pahayag. "Nathan, ayokong umasa lang sa pera mo. Gusto ko ring buhayin ang mga anak ko gamit ang aking sariling kayod. Sana naman ay maintindihan mo iyon," paliwanag niya sa mababang boses dahil baka magising pa ang mga bata.Sa una ay mababakasan pa rito ang hindi pagsang-ayon, pero k