Kaninong panty 'to?
Hindi ko maiwasang mapangiwi. Pikit-mata ko itong inilagay sa trash bin at nang mahulog ko na ito ay saka pa lamang ako nakahinga nang maluwag. I roamed my eyes around and pouted. Kaya pala pakiramdam ko may kakaiba. May kababalaghan sigurong nangyari dito kanina.
I shrugged to myself and decided to start cleaning. Kumuha ako ng gloves at mop para unahin ang sahig. Tinali ko rin nang maigi ang buhok ko para hindi ito magsihulog habang ako'y naglilinis. Minsan kasi nakakarita na kaya naiisip kong magpagupit ng buhok. Si Clein lang naman ang dahilan ba't hanggang ngayon ganito pa rin ang buhok ko. He loves my hair and that's why I don't cut it anymore like before.
Habang naglilinis, bigla akong napaisip. Ang unfair naman ni Mr. Ferrell na hindi ako pagtrabahuin sa bar e gayong siya ay nakikipag-siping sa iba. Baka may HIV pa 'yung babae at maipasa sa 'kin. Ang kirot niya sa atay, ha. Hindi ba makapagpahinga 'yang pututoy niya? Nakakainis.
Sa gitna ng pagmomonologo habang naglilinis, napaigtad ako nang may pintong bumukas. Nilingon ito at napaawang ang labi nang lumabas sa pintong 'yung si Mr. Ferrell na hindi nakaayos ang pagkakabutones ng polo, kasunod nito ang babaeng tanging bra lang ang suot.
Mabilis akong nag-iwas ng paningin nang dumapo ang atensiyon nila sa 'kin. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at pinagpatuloy ang paglilinis, pilit inaalis sa isipan ang kanilang presensiya. Acting like they aren't here when they are, heck!
“So, next time?” anas ng babaeng hindi man lang nahiya.
Uhm... she's naked, people. Bra na lang ang natitirang saplot sa kanyang katawan. Nagkataon pang maliwanag ang buong opisina ni Mr. Ferrell kayang kitang-kita ang buong pisikal niyang pagkatao. Kinginang 'yan, hindi niya ba inisip na may inosente dito?
Uhm, inosente kasi ako. Slight.
“Not anymore,” Mr. Ferrell replied. “Get out.”
Rinig kong suminghap ang babae. “Really, Cameron?! Pagkatapos mo akong gamitin, itatapon mo lang ako na parang b****a?! How could you?!”
Hindi ko mapigilang lingunin sila. Mr. Ferrell head straight to his office chair while fixing his polo. Mabilis din naman akong nagbaba ng tingin sa pagma-mop nang masulyapan ako ng pilak niyang mga mata.
“This will be the last time that I'll saw your face in my office, Carmina.”
“It's Carmela!”
Gusto ko tuloy bumungisngis. Ano ba 'yan. Ginamit niya na't lahat-lahat, pati basic information hindi man lang alam. Pero well, hindi niya rin naman inalam ang full name ko o personal information ko. He even settled with the agreement of letting me wear my mask during our sessions. Duh!
Pinag-igihan kong mag-mop ng sahig habang ang aking tenga ay nakikinig sa kanila. Ramdam ko ang mga tinging ginagawad sa 'king pwesto ni Mr. Ferrell ngunit hindi ko na lang ito pinansin. Kasi according to our head, kung ayaw ko pang mawalan ng trabaho ay h'wag ko raw pansinin ang antipatiko kong amo.
Oh, see? Rhyme God yata 'to.
“I don't care who the fuck you are,” malamig na utas ng binata. “Get out or I'll throw you out.”
Grabe, ang lamig naman.
“But, Cameron—”
“You,” putol ng Mr. Ferrell sa sasabihin ng babaeng nakahubo. Nilingon ko ito at tinuro ang aking sarili nang mapansin kong sa akin ito nakatingin. “Get her out.”
“Po?” Parang tangang tinuro ko ang aking sarili. “Ako po?”
Sinamaan ako nito ng tingin kaya't napalunok ako. Mabilis ngunit may pag-iingat kong binaba ang mop at nilapitan ang babae. Bigla tuloy akong naawa kaya binalikan ko ang trash bin at kinalkal ang panty niya. Ayos na 'tong nakapanty siyang lalabas, kaysa makita ang buong pagkatao niya, diyos ko naman.
“Why the hell did you throw my panty on the trash bin?!” sikmat nito sa 'kin at inagaw sa pagkakahawak ko ang panty niya. “Disgusting.”
I grimaced. Uhm, did she called me disgusting? Or she's pertaining to herself.
“Ma'am, pinapaalis na po kayo ni Mr. Ferrell,” I said.
Pinasahan ko siya ng tingin. Not bad. Magandan siya at makinis, kaya siguro mataas ang confidence niyang ibandera ang nakahubo niyang katawan dahil may ibubuga naman pala siya.
Matapos niyang maisuot ang panty, bumaling siya sa akin na may masamang tingin. “You're his new toy, aren't you?”
I brows furrowed. “Po? Janitress—”
“Well yeah, Bitch!” She eyed me head to toe. “You're so disgusting! Get the fuck away!”
“Get out.” Mr. Ferrell's voice thundered the whole place.
Bumaling sa kanya ang dalaga. “How dare you, Cameron! You're so ruthless!”
Nilingon ko si Mr. Ferrell at nakita ang pag-ismid nito. Nagpindot-pindot ito sa telepono kaya't muli akong bumaling sa dalaga. I bit my lip and gestured the doorway.
“Tara na po?” I asked politely.
Muli niya akong tinapunan ng namimintas na tingin bago umirap at lumabas ng pinto. Ngunit bago siya lumabas, hinarap niya pa si Mr. Ferrell sabay sabing, “I'll get my revenge soon, Cameron! Wait for it, you ruthless jerk!”
Hindi na ako nag-abala pang sundan siya dahil kusa na itong pumasok ng nakabukas na elevator. As soon as the door closes, a sad smile appeared on my lips.
Sobrang ganda na ng babaeng 'yun, pero binasura pa ni Mr. Ferrell. Paano na kaya akong pipitsuging dilag na naghahanap ng raket pangbayad sa hospital bills ng kapatid ko? Kaya siguro pumayag si Mr. Ferrell na h'wag nang ipakita anv mukha ko. He's feed up with pretty girls in his life and maybe that's the reason why he's looking for a prostitute. Kasi gaya ngayon, it's obvious na may feelings sa kanya ang babae.
Ugh, kaya pala may pa-no strings attached ang mokong, takot pala talaga sa commitment.
Bumalik na ako sa pagtatrabaho nang hindi pinapansin ang lalakig focus kung makatingin sa laptop. Hindi ko tuloy maiwasang mapahanga sa kaniya sa kabila ng aking nasaksihan ngayong gabi. He still works even if it's almost midnight. Dapat pagod siya after ng kababalaghan nila, pero hindi, e.
“Start cleaning and stop staring at me,” pagsusungit nito.
I blinked several times and nodded my head. “O-Opo.”
Antipatiko talaga!
Nagsimula na akong mag-mop ng sahig. Hindi ko maiwasang mapairap nang magsitakas ang mga baby hair ko mula sa pagkakatali. Ang awkward naman kung itatali ko ulit ang buhok ko e nandito ang amo kong antipatiko.
“What's your name?”
Natigilan ako sa pagma-mop at nilingon siya. I bit my lip and answered, “Chloe po.”
He nodded and leaned against his seat. “Next time, when I tell you to push someone out, do it in an instant. Kung ayaw mong ikaw ang palayasin ko.”
Napalunok ako sa uri ng kanyang titig. “O-Opo.”
“And could you please stop biting your goddamn lips?” parang naiirita nitong ani.
Mabilis pa sa alas-kwatro kong binitawan sa pagkakakagat ang aking labi at mahinang humingi ng paumanhin. He told me to continue cleaning and that's what I did.
Nang matapos ako sa sahig ay ang glass wall naman ang aatupagin ko. Kinuha ko ang pamunas at water spray. Tinabig ko ang malaki at mabigat at kurtina. Wala sa sarili kong kinagat ang aking labi nang bumungad sa 'kin ang malawak na siyudad ng Metro Manila. Ang ganda.
Napaigtad ako nang makarinig ako ng tikhim kaya't mabilis akong nag-spray sa pader at nagsimulang magpunas. Pinilit ko ang sariling h'wag munang atupagin ang magandang tanawin dahil kasama ko pa ang ubod ng sungit at kinulang sa pag-uugali kong amo.
Biglang sumagi sa isip ko ang babae kanina. Pagkatapos siyang gamitin ni Mr. Ferrell ay parang wala lang sa kaniya ang palabasin ang babae. Bigla ko tuloy naisip kung ganoon din ba ang gagawin niya sa 'kin. After using my body, he would just throw me out of his door and tell me not to come back.
Parang ang harsh naman.
Napanguso ako at nagpatuloy sa pagpupunas. Mas mabuti na rin 'yun. Walang puso si Mr. Ferrell, kaya't expected na na pagkatapos niya akong gamitin, pagkatapos niyang pakinabangan ang katawan ko, ibabasura na niya ako.
“Why the fuck are you pouting in front of the wall?”
Napaigtad ako nang dumagundong sa buong silid ang malamig niyang tinig. Kailangan ko pang lumunok dahil pakiramdam ko ay may bumikig sa lalamunan ko. Gustuhin ko mang manahimik ngunit hindi ko na napigilan ang bunganga ko.
“E kasi naman, Mr. Ferrell, bakit niyo po trinato ng ganon 'yung babae? Ang rude naman na bigla na lang siyang labasin kahit nakahubo. Ang rude niyo pa kung kausapin niyo, parang hindi niyo siya natikman.” Mabilis kong tinakpan ang aking bibig at bumaling sa kaniya.
He dropped his pen and looked at me. “I don't eat pússy if that's what you meant.”
“Hindi po!” Nanlaki ang mga mata ko. Grabe, ang blunt naman! “I-I mean po—”
“I don't do commitments, Chloe. They offered their body and I'm no saint to decline them.” He licked his lower lip. “What do you expect me to do? Cuddle with her after sex? That's plain bullshit.”
Napaawang ang labi ko. So he don't eat pússy nor do cuddles after sex? Cool. Kaya pala rumenta ng prostitute dahil gusto niya lang ng parausan.
Grabe, ang sakit naman ng role ko sa buhay niya. Parausan lang. Pero kapalit naman noon pera, 'di ba? Kukumbinsihin ko na lang ang sarili ko. Dignidad laban sa pangangailangan. Sana lang hindi malaman ni Clein ang mga kagagahan ko. Ayaw ko pa namang nagagalit 'yun sa 'kin.
I pouted again and sprayed water on the wall. “Kahit na. You should be more gentle when it comes to a woman, Mr. Ferrell. You shouldn't take them rough.”
“I like it rough, Chloe.”
Napalunok ako. The way my name rolled over his tongue made me blush. Kaya siguro crush na crush siya ni Cheryl. Ang lalim ng boses, nakakalunod. Dagdag pa 'yung panga niyang nag-iigting kapag nakikinig sa walang kwentang pinagsasabi ko.
“G-Ganu'n po ba?” mahinang usal ko. “Kayo rin. Kapag ba 'yung anak niyong babae ay trinato kagaya ng pagtrato niyo sa babae kanina, hindi kayo magagalit?”
“Of course, I'll get mad.” His jaw clenched. Kitang-kita ko repleksiyon niya sa salamin kahit transparent wall ito. “And why the hell did we reached this kind of conversation?”
Hinarap ko ito at namaywang. Hindi ko alam saan ko nakuha ang katapangan ko ngayong kausap ko siya. Ramdam ko ang bigat ng awra niya ngunit hindi ako nakakaramdam ng takot. Lalo na nang salubungin ko ang malamig na titig ng kaniyang pilak na mga mata.
“Take a woman slowly. Hindi naman sa pinangangaralan kita, Mr. Ferrell. But I really hope you won't dump a girl just like that,” sambit ko.
His face remained stoic. Humilig pa itong lalo sa kaniyang kinauupuan para tignan ako. “Why are you so talkative? I didn't hire a janitress to tell me the shits I need to do.”
“Talkative ako kasi kinakausap niyo ako.” Hay, akala ko pa naman matalino 'to. Slowpoke rin pala. Hay!
“Start cleaning now so you can leave.”
Sana naman hindi "you're fired" ang bagsak ko. Kainis na bibig din 'to!
--
I held his hand and smiled. Isang magandang balita ang bumungad sa 'kin kanina. Meron daw'ng handang ipagbili ang kaniyang kidney kay Clein para sa malaking halagang pera. Kinausap ko rin si Madam Julia kanina at ang sabi ay naglagay na raw ng pera si Mr. Ferrell sa bangko para sa unang buwan ko kahit hindi pa ako nakakapagsimula.
“Malapit ka nang gumaling, Clein. Makakalabas ka na rin dito,” mangiyak-iyak kong saad.
Ramdam kong pinisil nito ang kamay ko. “Maraming salamat, Ate. A-Ang saya ko. Maagang birthday gift mo sa 'kin.”
I chuckled and lift his hand to kiss the back of his palm. “Hindi ba't ang sabi ko sa 'yo, gagawin lahat ni Ate para mailabas ka sa ospital na 'to. Pag-aaralin kita sa unibersidad na gusto mo. Sa Ateneo gusto mo, 'di ba? Pagkalabas mo rito at pagkagaling mo, doon ka ipapa-enroll ni Ate. Ano, game?”
“Pero, Ate, mahal masyado sa Ateneo. Konti lang sweldo mo sa café tapos—”
“Hush,” I cut him and smiled. “H'wag mo nang isipin pa ang pera. Let me handle everything, okay? Kaya natin 'to.”
Biglang tumunog ang phone ko, indekasyon na kailangan ko nang pumasok sa café.
“Humayo ka na, Ate. Aantayin kita mamayang gabi. Mag-iingat ka po,” Clein said.
Nginitian ko ito at tumayo. Yumukod ako para halikan ang kaniyang noo at pinisil ang kaniyang ilong. “Kapag may kailangan ka, pindutin mo lang ang button na 'to, ha? Ikaw rin, mag-iingat ka rin dito.”
Nagpaalam na ako at lumabas na ng silid. Dire-diretso ang lakad ko dahil baka ay ma-late ako. Paniguradong inaantay na ako ni Cheryl doon.
At tama nga ang hinala ko. Nang makarating ako ng café ay nadatnan ko si Cheryl na nakatambay sa counter habang nakatitig sa kaniyang selpon.
“Hoy!” Panggugulat ko rito.
“Ang bwakanangshit!” Natawa ako sa biglang usal nito. Sinamaan niya ako ng tingin at sumimangot. “Gagi ka, Chloe.”
I smiled. “Anong kinabi-busy-han mo sa phone mo at hindi mo man lang ako napansin?”
Ang kaninang simangot ay napalitan ng malawak na ngisi. She showed me her phone. “Look! Usap-usapan sa social media na binasura na raw ni Cameron si Kaycee.”
Tinignan ko ang phone niya at napaawang ang labi. It was the girl from last night! 'Yung nakahubong lumabas ng private room ni Mr. Ferrell! Grabe talaga. Totoo ngang may tenga ang lupa at may pakpak ang balita.
“Ganoon kasikat si Mr. Ferrell?” I asked. Umangang-umaga, may chismis ako mula kay Cheryl.
She nodded. “Sikat na sikat si Mr. Ferrell, Dzae! Mag-post lang siya ng pic sa I*, may bayad na 'yun. Tatlong picture, equals isang Lambo car.”
Pinigilan ko ang sariling mapanganga. Ganoon pala ka-influencial si Mr. Ferrell, e sinasagot-sagot ko lang 'yun kagabi.
“Bakit daw binasura?” I asked curiously.
Nagkibit-balikat siya. “Ewan. Kung tutuosin, na kay Kaycee na lahat. Yaman at ganda, pati na rin pagiging sikat. Pero ang bali-balita, bitch daw ang pag-uugali niya. Kaya siguro tinapon na ni Mr. Ferrell.”
Tumango ako at muling tinignan ang kaniyang phone. Grabe. Sikat at mayaman na 'yan, tinapon niya pa. Paano kaya ang prostitute na gaya ko?
Hay naku, mundo.
“Clein!” masiglang bati ko. “Good afternoon!”He slowly opened his eyes and a soft and happy smiled lifted his lips. Napangiti rin ako sa kaniya. Hindi pa siya pwedeng magsalita dahil kakatapos pa lang ng operasiyon nung isang araw.Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko. Sobrang saya ko. Kung siguro nandito si Patty, matutuwa rin 'yun. Sa wakas na operahan na si Clein.It's been four days since the first night I had a conversation with Mr. Ferrell. Laking tuwa ko nang sabihin ng doctor ni Clein na handa na raw ang kidney at kailangan na ng pera. To the rescue naman sa 'kin si Madam Julia. Siya ang nag-abot ng pera sa donor kaya naoperahan agad ang kapatid ko.Pinisil kong muli ang kaniyang kamay at matamis na ngumiti. Half day ako ngayon sa café kaya ngayong ala una, lalarga na ako. Sayang kung hindi ako papasok. A-kinse pa naman ngayon, sweldo namin. Thou
“Madam, anong susuotin ko?” kinakabahan kong anas.She pointed the blue tops and fitted short hanging inside the closet. Tipid akong napangiti rito at mabilis na isinuot ang damit. Kung bakit ba kasi nakalimutan ko ang tungkol sa bagay na 'to. Nasa isip ko na kaninang umaga na ngayong gabi magsisimula ang nakakainis na trabaho ko.Ang trabahong sumalba sa buhay ng kapatid ko.Nang matapos akong magbihis ay pinasadahan ko ng tingin ang aking sarili sa salamin. Magulo ang aking buhok at wala pa akong suot na maskara. Hindi ko alam kung saan pa ang pagmi-make up sa 'kin ni Madam kung matatakpan lang ng maskara.Hapit na hapit ang suot kong lingerie tops at tanging ut*ng ko na lang ang nakikita. Inaamin kong kinakabahan ako. Hindi ko alam kung paano gawin ang bagay na ito dahil ito ang unang pagkakataong sumalang ako sa ganitong uri ng trabaho.“Ch
Napahigpit ang kapit ko sa pader at humugot ng malalim na hininga. Muli akong nag-angat ng tingin sa harap ng main entrance ng Ferrell Building. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at pinakiramdaman ang sarili. I can feel the heart of my core pulsating. Nanghihina pa rin ang tuhod ko sa nangyari sa opisina ni Mr. Ferrell.“Tangina, Chloe. Muhka kang tanga.” Lihim kong kinutusan ang aking sarili.Mabuti na lang at pagkatapos niyang gawin 'yun ay pumayag siyang umuwi na ako. Bukod sa may trabaho pa akong hahabulin bilang janitress dahil sayang ang sweldo, gusto ko na ring umalis muna dahil hindi ko kaya ang presensiya niya. He's too much to handle.Wala sa sarili akong napahawak sa 'king labi at tulalang tumingin sa kawalan. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang wala na ang virginity ng labi ko at may iba pang nakahawak sa pagkababae ko. Like, I aware of this but it didn't know
“You don't have a boyfriend?” he asked.In fairness, ang daldal ni Mr. Ferrell ngayong gabi, ah. Ito ba ang resulta ng nangyari sa amin kanina? E dapat nga magreklamo siya kasi sa halip na siya ang pagsilbihan ay ako pa ang inaano niya. Hay.Tumango ako rito at humikab. Hindi ko alam kung anong oras na. Napapahaba na ang aming usapan. Actually, ako lang ang nagkukwento at nakikinig at nagtatanong lamang siya ng mga bagay-bagay.“But you do have feelings for someone?” tanong nitong muli habang sumisimsim sa hawak niyang baso ng vodka.Sa tanong niya ay bigla kong naisip si Hector. Hindi ko alam kung bakit bigla siyang sumulpot sa isipan ko. Siguro tama nga si Ate May. May 'crush' ako kay Hector. Ang gwapo rin kasi nu'n, e. Kahit alam kong mas guwapo si Mr. Ferrell, hindi naman maipagkakailang gwapo talaga si Hector.“You're smiling,”
“Sabi ko na nga ba, e!” Pasimple akong siniko ni Cheryl at nginuso ang mesa nila Mr. Ferrell. “Magkaibigan pala sila. Sabi ko sa 'yo, e. Kaya pala pamilyar siya.” Sumulyap ako sa pwesto nila Hector at Mr. Ferrell. Seryoso ang mga mukha nito na parang may seryosong pinag-uusapan. Nakasuot si Mr. Ferrell ng business suit nito at may kulay dark blue na necktie, habang si Hector ay nakauniporme. He's a personal security guard according to him, hindi ko lang alam kung sino ang pinagsisilbihan niya. “Order for table eighteen!” anas ni Jane. Agad akong gumalaw at tinanggap ang order para ihatid sa mesa ni Maya. Parang nagising ang buong diwa ko nang makita ko si Mr. Ferrell. Hindi naman na siguro siya magtataka kung bakit nandito ako, sinabi ko naman na sa kaniya na nagtatrabaho rin ako bilang waitress slash cashier, e. “Here's your order, Maya!” masigla kong bungad at inilapag ang kaniyang or
Hawak ang dibdib akong naglakad papasok ng Ferrell Building. Kahit wala na ako sa bahay ni Mr. Ferrell ay ramdam ko pa rin ang naiwang bigat na awra nito sa katawan ko. He's blunt. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung gaano siya karahas pagdating sa kama.Pinilig ko ang aking ulo at sinuri ang aking katawan. Nagbihis na ako ng isang kulay orange na tshirt dahil sa takot na baka sakaling biglang sumulpot si Mr. Ferrell sa kaniyang opisina. Para pa namang kabute 'yun.“Chloe!” Tumili si Jayjay nang makita niya akong papalapit. “May chika ako!”My forehead creased. “Ano 'yun?”Kumindat-kindat ito na ipinagtaka ko. I tilted my head, trying to figure out what she's about to say. Nagiging manghuhula talaga ako kapag nangbibitin ang taong nagkukwento sa 'kin.“Wala, kinilig lang ako.” Humalakhak ito. “Alam mo ba, hi
“Teka lang! Puputulan niyo buhok ko?” I stopped the girl.Tumango ito at pinakita ang dala niyang gunting. “Ang dami mong split ends, Sis. We need to trim it. At isa pa, trust us, okay? Hindi kami kukunin ni Mr. Ferrell kung hindi kami professionals. At pwede rin bang h'wag ka nang umangal. May oras tayong hinahabol, gaga.”Hindi ko maiwasang mapairap. Hindi na ako hinayaan ni Mr. Ferrell makaangal kanina. Matapos niya akong tanungin ay kinaladkad niya na ako papasok ng kotse at nagmaneho patungo rito sa salon na pagmamay-ari raw ng kaniyang pinsan. Halata namang may ibubuga ang may-ari, e. May nakita pa akong artista kanina na nagpapa-manicure.“Ang ganda mo naman, pero 'yung kilay mo hindi inaahit. Hindi ka ba marunong? O wala ka lang oras? Ang kapal na, oh.”Sinimangutan ko na lang ito at hindi na nagsalita pa. Hindi ko pa natatawagan si Clein,
Naglibot ako ng tingin. Maraming mga dumalo at bumati kay Damien, siya pala ang may-ari ng negosyong nagdiriwang ng anibersaryo ngayon. Hindi ko tuloy maiwasang mailang. Tuwid na tuwid ang aking pagtayo sa tabi ni Mr. Ferrell. Lagi ako nitong sinisita na h'wag yuyuko. Nakikita raw ang aking cleavage. Lahat na lang napapansin niya. Napalingon ako kay Mr. Ferrell—este Cameron nang pisilin nito ang beywang ko. Nagtataka ako itong tinignan. “Bakit?” “Don't drink too much. Maglilinis ka pa ng floor ko,” he said. Napaawang ang aking labi sa narinig. Napansin niya yata 'yun nang bahagyang umangat ang isang sulok ng labi nito. I pouted and rolled my eyes at him. At dahil sa pag-irap ko, nahagip ng paningin ko ang dalawang taong naglalakad palapit sa gawi namin. “Good to see you here, Mrs. Scott,” wika ni Cameron sa malamig na tinig. Nagtaka ako nan
I turned my head to look at him. Sinamaan ko kaagad ito ng tingin. But it seems like it didn't affect him at all. He's just standing there, looking so arrogant with his two guards with him. “How's the organization?” Sir Constello asked. I tapped the head of my pen on the table while glaring at him. “Everything is fine. Ms. Germosa is now inside a mental facility and once she'll heal, she'll be sent to the jail. Umupo ito sa 'king visitors chair at sarkasmong tumawa. “You're just like your father, Cameron. You hate violence. But now you're leading Oumini Pericolosi.” My jaw clenched. Nangingimi ang mga kamao kong suntukin siya. Maybe I should be thankful that my mom blessed me some little patience to longer my short ones. I can still hold
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng gutom. Tumagilid ako ng higa at dahan-dahang minulat ang aking mga mata. Naramdaman ko ang pagyakap ni Cameron sa akin nang mahigpit.Nag-angat ako ng tingin at bahagyang tinampal ang kaniyang pisngi. That was an enough move to wake him up. Minulat niya ang kaniyang mga mata at nagbaba ng tingin sa 'kin.“Gutom ako,” I whispered. “Gusto kong kumain.”Tumihaya ito at kinusot ang kaniyang mga mata. Ngayon ko lang din napansing nakaunan ako sa kaniyang braso habang ang isang kamay ko'y nakalapat sa kaniyang dibdib. The position is undeniably comfortable somehow.“You want to eat something?” he asked.Agad akong tum
I kicked the nearest table beside me and held his collar. Fear is written all over his face. But I don't care. My hands are trembling to end his fucking useless life. “Simpleng bagay hindi mo magawa?” I asked coldly. He looked down. “S-Sorry po—” “Anong magagawa ng sorry mo kapag tinapos ko ang buhay mo?” I cut him. Someone held my shoulders. “Keep calm, Cameron. He's still our asset.” Walang pag-aalinlangan kong binalibag ang taong hindi ko alam ang pangalan. All I know is that he's our asset, and I don't fucking care about his name. “Chill. You can't kill him…not for now,” Lucifer mumbled. I clenched
Tinitigan ko si Cameron habang kami ay naglalakad palabas ng venue. Tulog ang mga bata sa kamay ng kanilang mga yaya habang si Cameron ay hawak ang aking kamay.Something feels odd.Blanko pa rin ang mukha nito ngunit mahahalata ang pagiging maaliwalas nito. It's as if he's now carefree into something. Gusto kong magtanong ngunit alam kong idi-deny niya rin ang mapapansin ko.Sinalubong kami ng isang magarang limo at pinagbuksan kami ng pinto. I raised my brows and looked at him. Tumingin din siya sa 'kin at kiming ngumiti.“What?”“Really?” I gestured the vehicle in front of us. “A l
Para akong lutang buong biyahe. Akala ko ba may hindi sila pagkakaintindihan ng mga Yildirim? Bakit naman siya sisipot sa wedding anniversary ni Papa at ng bago niyang asawa? Huh?This is making me confused as hell! Para na akong timang nakaupo sa passenger's seat at walang imik. Cameron and Cambria exchanged conversation and I'm not in the mood to listen to their chats.“We're here,” pagpupukaw ni Cameron sa aking isipang kung saan-saan na napapadpad.I blinked my eyes several times and looked outside the window. Nabungaran ko ang engrandeng mansion na halata mong may okasyon sa loob. Maraming sasakyan ang nakaparada and I guess those cars are owned by their visitors.&ld
Tatlong araw ang lumipas matapos nang pagkikita namin ni Madam Julia roon sa isang mamahaling restaurant at tatlong araw ko na rin siyang hindi kinikibo. Tinatamad akong kausapin siya. Naiinis ako sa kaniya. Ewan ko kung bakit. Basta ganoon ang nararamdaman ko.“Mama, kailan po tayo aalis ulit?” tanong ni Cole habang nasa garden kami at nagpapahangin.Alas kwatro na ng hapon. Unti-unti nang lumulubog ang araw kaya't hindi na masyadong mainit dito sa hardin. Kasalukuyan silang naglalaro at wala rito si Cameron, nasa kaniyang opisina.I shrugged off my shoulders. “Hindi ko alam. Tanong mo kay Papa mo mamaya.”“Mama, bakit hindi ka na po nag-wo-work?” Brie asked.I pursed my lips. Hindi na ako nagtatrabaho dahil pinatigil ako ni Cameron. I didn't ask him the reason, because that shit favors me. Tinatamad na ak
“Hindi tayo dideretso ng uwi?” I asked him.Umiling lang ito. He's squeezing my legs while I'm sitting on his passenger's seat. Sumimangot ako at tumingin sa labas ng bintana.Hindi pa rin humuhupa ang kilig na aking nadarama. I know heartaches will follow this sooner, but I don't care. Kung masasaktan lang din naman ako, lulubus-lubusin ko na. It's better than regretting it sooner. Ayokong magsisi dahil sa mga 'what if's' ko. If I'm gonna hurt afted this, so be it.Dumapo ang aking paningin sa maliit na frame na nasa dashboard ng sasakyan. My forehead knotted as I reached thd frame. My lips parted in shock while staring at the person inside the photo.“W-Where did
Bumukas ang pinto ng elevator. Agad niya akong giniya palabas ng silid. I roamed my eyes all over the place while hugging his arm. Dumapo ang aking paningin sa dalawang lalaki na nakaupo sa sofa habang naglilinis ng baril.Wait...what?!“Who's inside?” malamig na tanong ni Cameron.Nag-angat ng tingin ang isang lalaki at agad ko itong nakilala. He's Damien Ivanov! Siya 'yung may-ari ng party na dinaluhan namin.“None,” Damien replied before handing Cameron the gun. “The room is yours.”Nagtaka ako nang kasahin ni Cameron ang baril at tinutok ito sa isang parte ng sili
Nagising ako sa sinag ng araw na tumatagos sa nakabukas na bintana. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at tumalikod mula sa bintana. Kinapa ng kamay ko ang aking katabi at wala sa sariling naidilat ang aking mga mata. Lumingon-lingon ako sa paligid at napagtantong wala na si Cameron sa aking tabi. Bumangon ako at humikab. Nag-inat ako ng katawan at kinamot ang aking pisngi habang humihikab. Tumingin ako sa bedside table at napanguso. It's already seven in the morning. Kaya pala wala na akong katabi. I climbed off the bed and decided to take a cold shower. Kumuha muna ako ng damit na susuotin sa closet ni Cameron at tuwalya para sa aking buhok. He's good when it comes to going through my stuffs. Nandito lahat ng mga damit ko