CHAPTER SEVENTEEN
RASHEEQA's POINT of VIEW
"Now, what?" tanong ko kay Spruce nang pagkatapos kong iparada ang kotse sa parking area ng company niya.
Wala siyang dalang kotse kaya ako na lang naghatid sa kanya dito kahit na siya ang humila sakin kanina palabas sa cafe.
"What?" balik tanong niya sakin.
Nang-aasar ba 'to?
"Are you making fun of me?" inis kong tanong sa kanya.
"Of course not! Why would I do that?"
"Then what about earlier?"
Napahinto siya saglit at muling napatitig sakin. "What about earlier?" blangkong tanong niya.
Ganon? Ang bilis naman yata niyang makalimot. Babatukan ko talaga 'to kapag hindi siya umayos.
"Gusto mong makakita ng nag-aapoy na suntok galing sakin?" umamba na ako nang suntok nang bigla niyang iniharang ang kamay niya na parang
CHAPTER EIGHTEENRASHEEQA's POINT of VIEW"All this time, kilala mo pala si Spruce?" tanong ko kay Aiah.Kakauwi ko lang sa bahay at sakto naman na naabutan ko siya dito. Madami akong tanong at nangangailangan ako ng sagot ngayon mismo."Oo, pero—""Grabe Aiah. Mas magaling ka pa yatang aktres kumpara sa akin e," sarkastikong tugon ko pero tinalikuran niya lang ako. Naglakad siya papuntang living area kaya sumunod naman ako."Pwede ba, pakinggan mo muna ako." bumaling siya sakin saglit bago umupo sa sofa.Wala sa sariling napasabunot ako sa sarili kong buhok na para bang inis na inis sa kanya. "Kung maka-react ka last time kay Spruce no'ng nasa resto tayo, feeling mo naman totoong flattered sa pinangsasabi ng lokong yon." napairap ako at napabuga ng hininga.She's making me insane. Really."Pagsalitain mo
CHAPTER NINETEENRASHEEQA's POINT of VIEW"It will take a long drive, baby. Make sure na dala mo lahat ng mga important things mo. Especially the first aid kit. Understood?" paalala ko sa anak ko habang inaayos ang gamit ko at inilalagay sa kulay itim na travel bag.It's weekend at napagdesisyonan kong bumisita sa countryside na kung saan nakatira sina lola. Medyo matagal-tagal na din kasi magmula noong huling bisita ko sa kanila. Saktong walang pasok ngayon si Rasheen at wala din naman akong trabaho sa ngayon."Done packing na, mom." malambing na sagot niya sakin.Pagkatapos kong ayusin ang mga dadalhin ko, nilugay ko naman ang buhok ko para hindi sagabal sa pagmamaneho ko mamaya. Matagal-tagal ang byahe at kung tutuusin aabot sa limang oras bago kami makarating kina lola."Let's go." yaya ko sa anak ko pagkatapos kong isukbit ang travel bag sa balikat ko.&n
CHAPTER TWENTYTHIRD PERSON's POINT of VIEW"Kabit po ba talaga kayo ni mommy?" tanong ni Rasheen kay Drake at kasalukuyan silang nasa balkonahe ng bahay ng lola ni Rasheeqa. "Bad po yon, Tito Spruce." nguso naman ng bata sabay subo sa kinakain nitong turon na niluto pa ng lola niya pagkatapos nilang mananghalian."Magiging bad lang yon kung illegal. Legal naman kami ng mommy mo e," rason pa ni Spruce at sumabay na din sa pagkain."Mabuti na lang po at hindi kayo narinig kanina ni Lola." hirit pa ni Rasheen pero ang atensyon nito ay nakatuon lamang sa kinakain niya. "Sabi kasi sakin ni mommy, istrikta daw si Lola." dagdag pa niya."Bakit naman?" napatigil si Spruce sa pagkain at tinitigan ang bata."Si Daddy po kasi e —I mean, yung totoo kong Daddy." saglit na napahinto si Rasheen at napatingin kay Spruce. "Ang dami kong Daddy, ano?" natawa pa siya at muling ki
CHAPTER TWENTY-oneRASHEEQA's POINT of VIEW"Hindi na ako natutuwa. Kailan pa ba tayo uuwi?"Napabaling ako kay Spruce at halatang bored na ito sa kakaupo habang pinagmamasdan ang mga taong nagsisiyahan. Actually, kanina pa yan panay ang reklamo dahil gusto na daw niyang umuwi sa bahay. Pake ko naman? Ginusto niyang sumama dito kaya bahala siya."Sa susunod na pupunta kaming manila ulit, tatawagan ka muna namin para masigurong hindi ka busy.""Hindi naman ako busy pagdating sa inyo e, kaya pwede niyo akong puntahan or tawagan then I'll be right there." nakangiti kong sagot kay Jenel.Sa tuwing pumupunta kasi sila sa manila, hindi nila magawang bisitahin ako dahil alam nilang abala ako sa trabaho. Pero I always make time naman pagdating sa mga kaibigan ko, yun nga lang 'tong mga 'to naman ang nahihiyang tumawag sakin."Hoy, kayong dalawa! Hi
CHAPTER TWENTY-twoRASHEEQA's POINT of VIEW"Ano ba? Bilisan mo naman!" sigaw ko kay Spruce dahil ang kupad-kupad niyang tumakbo.Natakasan namin ang aso kanina nang hindi man lang ginagamitan ng kung anong kabaliwan meron ang lalaking 'to. Kasalukyan naman kaming naabutan ng ulan kaya nilakad-takbo na ang ginawa namin para makarating kaagad sa bahay."LOLA!?" pasigaw kong sambit sabay katok sa pinto dahil naka-lock ito. "Kainis naman. Baka nakalimutan na naman niya na nandito pa tayo sa labas." sabi ko pa at nilisan ang pinto ng bahay.Medyo makakalimutan na kasi si Lola."Saan na tayo matutulog?""Ang alam ko may kamalig dito sina Lola."Muli na naman akong naglakad at tinungo ang likuran ng bahay kung saan nakatayo ang hindi kalakihang kamalig ng mais nila lola."Pasok na," sabi ko sa kanya pagka
CHAPTER TWENTY-threeRASHEEQA's POINT of VIEW"Lola, mali po ang iniisip niyo." pagpupumilit ko kay Lola habang nakasunod sa likuran niya. "Wala po talagang may nangyari samin sa kamalig." kanina ko pa pinapaliwanag sa kanya na wala talagang may nangyari saming dalawa ni Spruce pero ayaw pa din niyang maniwala."Sa kwarto namin natulog si Rasheen kaya dito ka muna matutulog sa dati mong kwarto. Nilinis ko na yan kanina." sabi ni Lola sakin pagbukas niya sa kwarto.Bakit ayaw niyang maniwala? Bakit?"At ikaw naman," bumaling siya kay Spruce at naglakad sa pinto na katabi ng kwarto ko. "Dito ka matutulog." dagdag ni Lola at binuksan din ang kwarto."Lola—""Huwag na huwag niyo nang uulitin ang ginawa niyo sa kamalig. Nagkalinawan ba tayo?" seryoso si Lola kaya napayoko na lang ako. "Rasheeqa?!" tawag niya at napatingin naman ako sa kanya. "Na
CHAPTER TWENTY-fourTHIRD PERSON's POINT of VIEW"Uhm—"Napaunat si Rasheeqa pero nanatiling pikit pa din ang kanyang mga mata. Niyakap nito ang katabi niya sa pag-aakalang isa itong unan ngunit nang mapagtanto niyang masyadong malaki ang niyakap niya para magmukhang unan ay dahan-danan niyang idinilat ang kanyang mga mata."T-Teka..." kinusot niya ang kanyang mata at tinitigang mabuti ang katabi. "Sh-t!" mura niya sabay bitaw sa lalaking niyakap.Napasilip siya sa ilalim ng kumot at nakita niyang wala nang damit pang-itaas ang katabi nitong mahimbing ang tulog. "This is disaster," mahina niyang bulong habang napapa-iling. Napahawak siya sa kanyang sintido at inalala ang lahat ng nangyari kagabi.<FᏞᎪᏚᎻᏴᎪᏟK>"Feel free to taste me for you to taste what I had been tasted." mahinang bulong ni Spruce at ramdam ni Rasheeqa ang
CHAPTER TWENTY-fiveTHIRD PERSON's POINT of VIEW"Sir, si Mister Lorenzo po ay tumatawag." sabi ng sekretarya ni Spruce na si Khiya sabay sagot sa tawag ng kanilang kliyente."Hello po?... Yes po... Ngayon na po?... Sige po, ipapadala ko na lang... Sige, salamat po."Kalmadong nakaupo lang si Spruce sa kotse habang tinitipa ang kanyang cellphone. Abala ito sa kakalaro ng mobile legend at abala naman ang kanyang sekretarya sa kakasagot ng mga tawag galing sa kanilang kliyente."Si Madam Violet po na asawa ng CEO ng Malayan Enterprise, gusto po kayong—""Fvck! Bakit ang b-bo ng g-gong yon!" mura ni Spruce sa kanyang nilalaro kaya napailing na lang si Khiya at kinausap na lang ang nasa kabilang linya."Next week pa po babalik si Sir... Hindi po.... Gusto niyo pong makausap?.... Busy po e, baka—" naputol ang kanyang pagsasalita nang bigla
EPILOGUERASHEEQA's POINT of VIEWInakbayan ako ni Aiah at hinaplos ang likuran ko para pakalmahin ako. Nakiki-simpatya din ang iilang nandito at hindi ko naman mapigilan ang mapaiyak habang pinagmamasdan ang kabaong na unti-unting ibinababa.Ito na ang huling araw na makikita ko siya at ihahatid sa huling hantungan. Hanggang ngayon, parang ayaw pa din mag-sink in sa utak ko ang nangyari sa kanya. Masyadong mabilis ang pagkawala niya at ayaw tanggapin ng puso ko na wala na siya."Sigurado ka bang magpapaiwan ka lang dito?" biglang tanong ni Aiah nang kaming dalawa na lang ang maiwan dito. Nagsiuwian na ang iba pero ayaw ko pa ding umuwi dahil gusto kong mapag-isa.Napatingin pa ako sa ulan na walang tigil sa kabuhuhos bago tumingin sa kanya sabay ngiti tsaka tumango. Medyo nag-aalangan pa siya pero maya-maya'y umalis na din kagaya ng iba. Mag-isa na lang ako kaya hindi ko maiwasang malungkot muli. If I could bring back time, sana nagawa ko pang sam
CHAPTER FORTY-fourRASHEEQA's POINT of VIEW"How was your wound? Baka mapano ka at—""Pwede ba, tigilan mo ko sa kakakuda mo. Alam mo naman na tinamaan ako, diba? Natural lang na hindi okay 'tong binti ko. Tsk. Why asking the obvious?" sigaw sakin ni Anastasia kaya napayoko na lang ako at hindi na nagsalita.Ikinulong na naman nila kami sa kwartong pinagkulungan nila sakin. Ang pinagkaiba nga lang ay itinali na nila kami gamit ang lubid at ultimong pagpahid lang sa pawis ay hindi namin magawa dahil sobrang higpit ng pagkakagapos samin."Aalis tayo dito, ngayon mismo!"Napaangat ako ng tingin nang magsalita si Anastasia. Tinitigan ko siya at nakita kong napatitig siya sa likuran ko. Lumingon naman ako para titigan ang nasa likuran ko at muling napabaling sa kanya nang wala akong makitang hint kung ano ang tinititigan niya."I already informed your manager kung nasaan tayo ngayon, bago pa man ako makarating
CHAPTER FORTY-threeTHIRD PERSON's POINT of VIEW"I'll call you kapag nakarating na ako sa address na sinend sakin ni Aiah. Bye." kaagad na tinapos ni Spruce ang tawag kay Kalex at nagmamadali niyang kinuha ang susi niya na nasa maliit na drawer. Nagpaalam muna siya sa kanyang sekretarya na may pupuntahan siya, bago tinungo ang elevator."Ingat po kayo, sir!" sigaw pa ng sekretarya niya.Pagkalabas ni Spruce sa elevator, dumiretso siya sa kanyang kotse. Humarorot ito nang sobrang bilis at wala siyang pakialam kung malabag man niya ang batas sa daan. Gulong-gulo ang utak niya at halos mabaliw sa kakaisip sa posibleng mangyari kay Rasheeqa."Hinay hinay lang sa pagmamaneho, Spruce." biglang nagsalita ang lalaking nasa likuran. Sa sobrang pagmamadali niya kanina, hindi niya namalayan na may ibang taong nakasakay sa backseat. Nakasuot ito ng itim na cap at dahan-dahang umangat ang tingin sa rearview mirror para tignan siya. "Parang nakakita ka yata ng
CHAPTER FORTY-twoANASTASIA's POINT of VIEW"Kamusta na siya?" baling ko kay Kairo pagkatapos kong tignan ang pinsan kong walang malay at nakahiga lang sa sahig."Ayan! Tulog!" sagot niya atsaka tumalikod at naglakad palabas ng kwarto.Inis kong tinanggal ang suot kong shades at nakangiwing tinitigan muli ang pinsan ko. Sinubukan ko pa itong gisingin gamit ang paa at hindi naman ako nabigo dahil kalauna'y nagising din siya."Mabuti naman at nagising ka na. Huwag kang magbuhay señorita dito dahil nanganganib ang buhay mo." mahina kong sambit pero diniinan ko ang bawat salita para maramdaman niyang naiinis ako.Ang tanga tanga naman kasi nitong babaeng 'to. Kung nakinig lang sana siya sakin, edi sana wala siya dito ngayon. Minsan nagdududa na rin ako kung pinsan ko ba talaga 'to o hindi. Wala akong kamag-anak na tatanga tanga."A-Anong ginagawa mo dito?" nanghihina niyang tanong dahilan para mapairap ako.Why stating the o
CHAPTER FORTY-oneRASHEEQA's POINT of VIEW"What brings you here?" tanong sakin ni Spruce habang naglalakad kami papalapit sa sofa. "Sana tumawag ka na lang sakin para hindi na hassle sayo ang pagpunta rito." dagdag niya sabay upo."Kailangan kasi kitang kausapin—" bahagya akong napahinto at napatingin sa mga kasama niya na nakatingin din sakin. Yung mga hitsura nila, parang ewan na kinakabahan. "Guys, ako lang 'to" natatawa kong usal kahit hindi ako komportable sa mga titig nila."Don't mind them. Mga walang tulog pa ang mga 'yan." singit ni Spruce, kaya naupo na lang din ako sa sofa."Anyway, I came here to tell you na magpapa-press conference ako mamaya. I want you to be there, kaya tatawagan nalang kita kung anong oras magsisimula. Okay?" sabi ko sa kanya at nag-thumbs up pa.Medyo kumunot ang noo niya bago sumagot. "For what? I mean, bakit magpapa-press con ka?" naguguluhan niyang tanong."Walang sinabi sakin si
CHAPTER FORTYRASHEEQA's POINT of VIEW"Ayusin mo ang pose mo." reklamo sakin ni Aiah, kaya hindi ko mapigilan ang mapairap dahil sa kabaduyan niya. "Para 'to sa mga fans mo na naghahanap sayo, kaya huwag ka nang mag-inarte at ayusin ang pose mo." sabi pa niya habang nakatutok sakin ang Canon camera na hawak niya.Gusto niyang umakto ako na parang masama ang pakiramdam, para may dahilan daw ako kung bakit hindi ako nagpaparamdam nitong mga nakaraang araw. Ang galing ng manager ko diba? Ang sarap ibalibag.Click dito, pose doon. Hindi ko alam kung nakailang shots siya sakin. Basta nag-pose lang ako ng pose at daig pa ang totoong may sakit ang lagay ko ngayon."Pwede ko na bang puntahan si Spruce?" tanong ko sa kanya habang abala siya sa kakatitig sa mga kuha ko.Simula pa kahapon nang makauwi ako dito, hindi ko man lang siya nakausap dahil bantay sarado ako kay Aiah. Medyo hindi din daw kasi maganda ang resulta ng pag-amin ni Spruce sa relasy
CHAPTER THIRTY-nineTHIRD PERSON's POINT of VIEWDahan-dahang napamulat si Rasheeqa mula sa pagkakatulog at inunat ang kanyang mga braso. Napabangon siya para tingnan ang oras sa wallclock. Pasado alas otso y medya na ng umaga. Baka kanina pa naghihintay sa kanya si Spruce sa baba.Kailangan niyang makabawi sa binata dahil hindi naging maayos ang usapan nila kahapon. Galit pa din kasi ito sa kanya, at hindi niya malaman kung paano suyuin ang isang lalaking mas komplikado pa mag-isip kumpara sa kanya.Bumaba siya sa kama at nagtungo sa banyo para maligo. Nakasanayan na niya tuwing umaga ang maligo pagkagising at kadalasa'y umaabot pa sa isang oras ang pananatili niya sa banyo, maliban lang ngayon na mahigit labinlimang minuto lang ang itinagal niya sa loob.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, kaagad siyang lumabas sa kwarto at dumiretso sa kusina. Bahagya siyang nanlumo nang hindi niya nadatnan ang binata dito. Nagtataka siyang iginala
CHAPTER THIRTY-eightRASHEEQA's POINT of VIEW"Why aren't you listening to me? He's just my fan, nothing else." sabi ko pagkalabas ko sa kotse at isinara ang pinto nito. Sinundan ko siya hanggang sa makapasok kami sa loob ng bahay. "Sorry for not informing you na nakipagkita ako sa isang fan. Wala naman talaga sa plano ko ang sumama sa kanya, kaso mapilit siya. Pinilit niya ako." rason ko pero hindi niya pa din ako pinapansin.Kanina pa ako nagpapaliwanag sa kanya habang nagmamaneho siya pauwi, pero hindi parin niya ako kinakausap.Umakyat siya sa hagdan, kaya naiwan akong nakatayo at laglag balikat na sinundan siya ng tingin. Hanggang sa makapasok siya sa kwarto niya, hindi man lang niya ako binalingan ng tingin, kahit saglit lang.Dumiretso na lang ako sa kusina para maghanap ng maiinom. Pagkabukas ko sa fridge, saktong may nakita akong dalawang soda. Kinuha ko ang mga ito at naglakad patungo sa kwarto ni Spruce. Baka sakaling magkabati kam
CHAPTER THIRTY-sevenRASHEEQA's POINT of VIEW"Sa kotse na lang ako maghihintay." paalam ko kay Spruce habang papunta kami sa counter para bayaran 'tong pinamili namin.Kakatapos lang namin mamili at atat na atat na akong makaalis dito. Konti na lang talaga at hello manila na ako maya-maya."Sigurado ka?""Medyo nakakahalata na din kasi ang mga tao dito kaya kailangan ko nang makaalis." sabi ko pa at napatango-tango naman siya nang makitang pinagtitinginan na kami ng ibang nandirito."Okay," ibinigay niya sakin ang susi kaya abot ang ngiti ko itong tinanggap. "Make sure na hindi ka tatakas." paninigurado niya pero hinalikan ko na lang siya sa cheeks para hindi na siya magduda."I won't." ngiti ko tsaka nagpaalam. Tinungo ko ang exit ng mart para maisagawa ang balak ko. Mukha pa akong timang na may pangiti-ngiti dahil sa wakas, makakauwi na ako."Thank you, come again." sabi ng security pagkalabas ko sa exit.Goodbye Cavi