9

9.

NAPABUNTONG-hining.a na bumangon si Ruth mula sa kutson. Tulog na ang ate Rose niya at parang pagod na pagod sa maghapong paghahanap ng trabaho.

Sana siya rin ay nakakatulog dahil sa pagod pero hindi. Kahit na parang mahihimatay na siya sa sobrang pag-aalala at pag-iisip, hindi siya madalaw-dalaw ng antok.

Nagsuot siya ng tsinelas at naglakad papunta sa pintuan.

“Ruth…”

Agad siyang napalingon sa ate niya. Nakita niyang nakamulat ito at pupungas-pungas.

“Labas lang ako, te. Iinom lang ako ng kape.”

“Di ka makakatulog sa kape. Maligamgam na gatas ang inumin mo. May natira pang Swak sa lalagyan.”

Tumango siya, “Sige, te. Sorry, nagising ka pa.”

“Sus. Nag-aalala kaming lahat sa iyo. Si Nanay, walang tigil ang kakakumusta sa iyo. Baka raw mag-suicide ka.”

Nalabi siya, “Si Tiya naman. Wala naman sa isip ko ‘yan.”

Aba, di natin alam. Ang tao kapag depressed di nakakapag-isip nang matino. Mahirap na kalaban ang depresyon sa lahat, Ruth Mirabelle.”

Napasimangot siya sa sinabi ng nakatatandan