Don't forget to rate a star, share your comments, diamonds, and gifts. Thank you and God bless you all.
Napaka-elegante ang bawat hakbang at kilos ni Isabela habang patungo sa opisina ng kanyang mall manager sa loob ng mall. Kasama si Marie na kinuha nitong lawyer adviser at ang mga opisyal ng kanyang kompanya. Wala nang mas makapangyarihan pagdating sa kanyang posisyon bilang CEO. "Attorney Xyrine, nakausap mo na ba si Divina tungkol sa proposal na sinasabi ko?" "Yes, Madam Isabela—all done, and also she wants to have a dinner with you." "Dinner? All of the sudden?" "Family matters." Pabulong na saad ni Marie sa kanyang mother-in-law. "Ganun ba? Sige, kailangan matapos ng maaga ang meeting na ito," taas noong nakangiti si Isabela nang binalingan si Marie. Napangiti naman si Marie at pagkatapos nagpaalam na ito na iiba na siya ng daan. "Attorney Xyrine? Don't be late, too. Please, bring my apo with you, and convince your husband na makakasama sa hapunan." Huminto sa paglalakad si Isabela nang balingan si Marie. "Yes, Mom. See you later." Hindi makapaniwala ang mga opisyal ni Isabe
"What happened to the woman? Have you filed a case against her? And whoever her partner or accomplice in making the scandal in the mall should not be ignored. Hon, are you okay? " "No serious injury, I'm good by the way. Si Xyrine na bahala do'n—she already knows. Thank you very much my dear." Napangiti si Marie. "It's my job, welcome." Masayang pinagsaluhan ang family dinner ng mga Alcantara. Nagkaroon din ng agenda patungkol sa mga negosyo at iba pa. "Xavier, how are you? It's been a while since I saw you pamangkin." "Tito Viktor, I'm really great, thanks. By the way, makakauwi ba ang kambal before ang bagong taon?" Nagkibit balikat ang tiyuhin. "No one knows. Alam mo naman ang dalawang 'yun, may sari-sarili nang buhay." "Hindi katulad mo X na marami pang kababalaghang ginagawa." Sabat ng kapatid na si Iñigo. "Bro, I'm on my way, chillax ka lang diyan." "Tsk! Whatever Xavier." "Dad? Mom? Sumasali kaya 'yan sa UFC." Bunyag ni Andrea na hindi napigilan magsalita sa pamilya.
DECEMBER 2024 PHILIPPINES Dalawang araw nang hindi nagpapansinan sina Iñigo at Marie. Madalas nasa sariling opisina si Iñigonsa loob ng kanilang bahay, at doon nagpapalipas ng oras habang si Marie naman ay nasa kwarto ng kanilang anak, at doon natutulog—katabi ang anak na si Amber. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo nang matapos ang report na ginagawa sabay tingin sa orasan na nakadikit sa pader. Alas-dose y media ng madaling araw. Tumayo si Iñigo't dumulog sa mini fridge nito't kumuha ng tubig. Mayamaya ay napagdesisyunan ng lalaki na lumabas at tumungo sa kwarto ng anak kung saan naroon ang asawang si Marie. Maingat, dahan-dahan niyang pinihit amg door knob ng pintuan, at sinilip ang mag-ina nito. Napabuntong hininga nang makitang nasa study table ang asawa—nakailig ang ulo sa mesa't mahimbing na natutulog. Napailing si Iñigo. Kaya naman pumasok na ito't unang nilapitan ang anak na mahimbing na natutulog saka tinungo ang asawa. Hindi siya matiis na makita ang asawa na n
"Attorney Iñigo Alcantara! Of course I know you. We have met before; way back 2015 at the Golden Phoenix award in Hong Kong, but we didn't talk for a long time because I was in a hurry to leave the event—emergency, so I returned to Japan that night." "Yes of course, we have met before Mister Yamamoto. So, I'm here to offer you some deals—if that's okay with you. I don't want to prolong this conversation any longer." "To make the long story short?" "I want to buy this club of yours. Triple price if you want." "Really?" Napatawa si Yamamoto sa sinabi ni Iñigo sa kanya. Ngunit, nawala ang tawa na iyon nang makitang seryoso si Iñigo sa sinabi. "It's not my habit to ask, but why my club? You can stand up—why's it my club that you wanted to buy?" Sumimsim ng alak si Iñigo. Nagkibit ng balikat saka nagsalita. "Simple, because I like this place. Sixty— million dollars. I will take care of everything; notary to lawyer, name transfer, everything. I want to hear your answer now." Malakas
"Faster—" pabulong na saad ngunit may kasabay na ungol ang pagkakasabi ni Marie sa tainga ni Iñigo. Nasa ilalim ng ipinagbabawal na gamot si Iñigo dahil sa alak na pinainom sa kanya ni Yamamoto; hindi na-kontrol ni Iñigo ang sarili. "You're still tight, wife," saad ni Iñigo sa asawa. "Nothing has changed. You always driving me crazy." Umiba ng posisyon si Iñigo. Tumayo ito't binuhat si Marie, saka tumungo sa mas maliit na sofa. Doon pinaupo niya ang asawa ngunit ang magkabilang binti nito ay nakataas—nakapatong ang mga iyon sa kanan balikat niya. Mahigpit na nakahawak si Marie sa magkabilaang kamay ng sofa. Halos hindi na ito makahinga dahilan sa posisyon na ginawa ni Iñigo sa kanya. "Iñigo—masakit—ah!" "I'm not done yet." Angil ni Iñigo; hindi nagpapigil ang lalaki sa ginagawa hangga't hindi ito matapos. "Iñigo—ma-masakit." "I'm almost, wife. I can't hold this anymore. Just bear with it." Imbes na tapusin ni Iñigo sa ganoong posisyon, huminto siya't kaagad binuhat si Mar
DECEMBER 30, 2024—EARLIER AROUND 04:00 ANTE MERIDIEM Nakaupo sa paanan ng kama si Iñigo habang hawak-hawak ang ulo nitong hindi pa rin maalis-alis ang sakit sa kadahilan nasa ilalim siya ng ipinagbabawal na gamot. Aminado si Iñigo na nasa tamang katinuan siya nang makipagsalo sa kanyang asawa na si Marie. Dumulog si Iñigo sa katabing kwarto kung saan naroon ang kanyang opisina. Ngunit, bago pa pumasok ito ay napatingin muna siya sa isang kwarto kung saan matagal niya nang hindi man lang sinilip. Natatandaan niya pa ang araw kung saan pinagbawalan niya si Marie na pumasok sa kwartong iyon. Napagtanto niya rin na kahit mag-asawa na sila ni Marie ay hindi man lang nagkaroon ng kuryusidad ang asawa na tanungin ulit kung anong meron sa kwartong iyon. Napaisip din si Iñigo; alam niyang gusto iyon malaman ni Marie ngunit mas pinili ng asawa na huwag na lang pakikialaman kung alam naman ng babae na privacy iyon ni ng asawa. Dumiretso na lang si Iñigo sa opisina nito't tinawagan si Manuel; n
Iginala ni Marie ang paningin sa malawak na kwarto kung saan napalibutan ito ng iba't-ibang uri ng sukat ng mga frame ng litrato. Hindi makapaniwala. "Iñigo? Bakit ang dami ko naman litrato sa kwartong 'to? Saka, bakit ka meron nito? Ito pa! Ito, at ito?" "Stolen shot?" Humarap si Marie kay Iñigo't. Salubong ang mga kilay. Dinuro ang asawa sa mukha. "Ikaw! Penal Provision. - Any person convicted of the crime of stalking shall be punished by prision correccional and/or a fine of not less than One Hundred Thousand Pesos, but not more than Five Hundred Thousand Pesos, or both, at the discretion of the court. Republic Act No. 9995, also known as the Anti-Photo and Video Voyeurism Act of 2009, explicitly prohibits the taking of photos or videos of a person or group of persons without their consent when they are in a state of undress or engaged in an intimate act!" "Hey! I'm your husband—" "Husband mong mukha mo! Kunwari ka pa na nonchalant, pervert ka ngang tunay!" "Anong pervert?! L
"You. Are. Not. Going. Anywhere! Mister Iñigo Kang Alcantara!" "Wife?" Nagulat si Iñigo nang mariing sabihin ni Marie ang bawat salita sa kanyang harapan. "Napagkasunduan na natin ito Iñigo. Walang aalis o lalabas ng bahay kung hindi tungkol sa pamilya ang dahilan. Meeting with your colleagues, huh? Really?" Napabuga ng hangun sa kawalan si Iñigo, saka lumapit kay Marie. Napakamot na langbsiya ng ulo saka kinausap ang asawa. "Wife, kahit lang. Ngayon lang talaga. Importante." "Mas importante pa sa amin ng anak mo?" "Wife, no! I mean, of course not. Mas importante kayo." "Tapos, bumalik na tayo sa loob. Wala tayo sa trabaho, kaya sundin mo ako. Balik sa loob!" Walang may nagawa si Iñigo kundi ang sundin ang utos ng asawa. May punto si Marie—nasa loob oa sila ng pamamahay kaya walang karapatan na magreklamu o hindi sundin ang mga sinasabi ni Marie sa kanya. Isang kasunduan ang pinagkasunduan ng dalawa; kapag nasa teretoryo ng pamamahay; walang karapatan si Iñigo na sumu
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie