Don't forget to rate a star, share a comments, diamonds, and Gifts. Thank you for supporting my story. Try to read; THE REVENGE OF REBIRTH EX-WIFE (R18+) and BOUNDERIES BETWEEN US (BL) (R18+) GOD BLESS YOU ALL. :)
OCTOBER 2023, PHILIPPINES "Iñigo? May ihihiling sana ako sa iyo?" "Yes? Ano 'yon?" "Gusto kong maka-usap si Inay Ester, kung ayos lang ba sa iyo?" "Sige. Pero hindi ka pwede na ikaw lang ang bibisita sa kanya—sasama ako nang sa gayun ay mapanatag ang loob kong wala siyang gagawin sa iyo." "Umm! Maraming salamat." Isang buwan nakalipas nang maibalita sa telebisyon ang pag-aresto sa ina ni Marie na si Ester. Dahil sa drug trafficking na kinasangkutan nito, ay awtomatiko na nakulong ito dahil sa pag buy bush ng Philippine Drug Enforcement Agency (PDEA). Imbes na magalit si Marie sa itinuring na ina—naawa na lang ito sa sitwasyon niya ngayon. Kinabukasan—Alas-otso ng umaga nang nasa lobby na si Marie; naka-wheelchair ito't naghihintay kay Iñigo na lalabas ng kwarto. "Miss Marie, dalhin mo ito sa nanay mo. Kahit papaano ay matuwa naman siya." Inabot ni Joan ang isang tupperware na may laman suman na niluto niya kagabi. Napangiti si Marie't humingi ng pasasalamat. "Slowly
Tahimik habang nakatanaw sa malayo si Marie. Napansin iyon ni Iñigo kaya hinabñot nito ang kamay ng dalaga't magaan na pinisil. "Are you okay?" Kalmadong tanong ni Iñigo kay Marie. Pabalik na sila sa kanilang tahanan upang makapagpahinga. "Ayos lang ako, medyo nakakapagod lang." "Magpahinga ka muna diyan." Ngumiti si Marie't tumango kay Iñigo. Mayamaya ay kinuha ng dalaga ang braso ni Iñigo't niyakap iyon. "Maraming salamat," aniya. Tumanga kay Iñigo. "Gumaan ang pakiramdam ko nang mapatawad ko na si Inay Ester." Hundi naalis ang pagkakayapos ni Marie sa braso ni Iñigo. Napangiti naman ang binata habang maingat na nagmamaneho sa daan. Katuñad nang ginagawa ni Iñigo, maingat niyang inalalayan si Marie palabas ng kotse nang makarating sila ng bahay nito—sa garahe. Pinaupo niya kaagad ito sa wheelchair at dumulog na sa loob ng kanilang bahay. "Nga pala, may pupuntahan ako. Gusto mo bang sumama?" "Hindi na—dito na lang ako sa bahay. Saka may therapy session din pala ako ngayon araw
Mahigpit pa rin amg pagkakayakap ni Iñigo kay Marie matapos marinug ang sagot ng dalaga sa kanya. "Bakit hindi mo sinabi?" "Hindi na surpresa kung sasabihin ko sa iyo," inalalayan ni Iñigo si Marie na makatayo, saka niyakap ang dalaga. "Wala nang atrasan ito—magpapakasal ka na sa akin." Isang magaan na halik sa labi ang ginawad ni Iñigo kay Marie. Mayamaya ay naupo ulit si Marie sa kanyang wheelchair, at ganun na lang ang kasiyahan sa mukha ng dalaga. Halos hindi makapaniwala si Marie sa kanyang nakikita ngayon. Buong angkan ng Alcantara ay dumalo sa pinaka-espesyal na okasyon sa uong buhay niya. Hindi lang basta kaarawan ang ipinagdiwang—maging ang wedding proposal ni Iñigo ay ipinagdidiriwang din. Tinulak ni Iñigo ang wheelchair patungo sa mga bisita kung saan naroon din ang isa na si Isabela at ang ama na si Alfonso. Lahat ay may galak sa mga mukha na hindi nawala dahil sa nangyari. Isa-isa din ipinakilala ni Iñigo si Marie sa mga kamag-anak. Dito napatunayan ni Marie na l
"California bungalow house?" Namangha si Marie nang bumungad sa kanya ang isang bungalow na bahay. Maliban sa bahay, binungad din siya nang isang malawak na bakiran, at maraning tanim na tulips. May dalawang sasakyan din na iniwan sa kanya ng mga kapatid nito; isang bentley model 2021 at rolls royce model 2022. Nakaalalay si Iñigo sa gilid ng dalaga habang nilalapitan nila ang bahay na iyon. Mayamaya ay napalingon sila mula sa labas ng gate ng bahay nang may humintong itim na sasakyan. Hinintay nila iyon na makapasok. "Hello? Good afternoon. My name is Attorney Luis Kyoto—I'm a lawyer of David family." "Hi! I'm Attorney Iñigo Alcantara, and thisnis my fianceé—she's the one you looking." Nakipagshake hands sina Iñigo at Marie sa abogado ng pamilya David. "Shall we?" Dumulog ang tatlo sa verandas kung saan bigla na lang may lumabas na babae mula sa likod ng bahay. "Magandang umaga sa inyo. Mabuti't dumating na kayo. Nga pala, sino rito ang kapatid nina Alya, Yuri, at Kael?"
DECEMBER 2023 PHILIPPINES "Merry christmas!" Isa-isa. Kada bawat meyembro ng pamilya ay isa-isang nagbabatian sa pagdidiriwang nila ng noche buena. Napagdesisyonan nina Iñigo at Marie na sa mansyon sila magpapasko. Malibam sa kanilang dalawa, naimbitahan rin sina Jolan at Joan—ang magkapatid na nagtatrabaho kina Iñigo at Marie. Nanriyan din si Manuel at ang pamilya nito. Hindi lang sila ang nasa mansyon, kundi kompleto ang magkakapatid na sina Lemuel at Viktor—kasama ang pamilya. Xavier at si Andrea. At ang pang-huli—si Don Ronaldo Alcantara na matanda na ngunit malakas pa rin; kaya pa rin magpatakbo ng malaking negosyo. Masayang pinagsaluhan ang masasarap na pagkain sa hapag. Hindi rin nawala ang lechon na paborito ng lahat, maliban na lang kay Iñigo, Alfonso, at Don Ronaldo; mag-ama at mag-lolo nga talaga sila. Nakakalakad na si Marie. Bagaman, datapwat ay may baston pa rin siyang ginagamit—pang-balanse sa kanyang lakad. "Merry christmas, Marie. How are you? Magaling ka na talag
FEBRUARY 2024, PHILIPPINES "Seven billion people in the world. Seven continent. Seven-thousand-six-hundred-forty-one islands clustered into three major island groups: Luzon, the Visayas, and Mindanao. Sa dinami-rami kong nakakasalubong na tao sa kalsada bawat araw sa Manila, ikaw pa 'yong taong nakilala ko out of nowhere. Sa dinami-rami na taong tinulungan mo, ako 'yong ma-swerteng taong hindi mo lang basta tinulungan; iniligtas at inahon mo pa ako sa kahirapan. Binigyan ng liwanag ang madilim kong mundo, at binigyan nang pagkakataon na mahalin ako at mahalin kita." "Ako—Xyrine Marie Caballero, sumusumpa sa Diyos may kapal at sa lahat ng mga tao na nadirito na ipagtatanggol, ipaglalaban, at mamahalin kita sa kahit anong dakut na darating sa buhay natin—Iñigo Alcantara." Napangiti si Marie. Mayamaya ay hindi na rin mapigilan ang emosyon at lumandas na ang mga luhang kanina pang pinipigilan sa mga mata. "Stop crying," niyakap ni Iñigo si Marie. "I love you." Saka hinalikan niya i
"Kumusta ka na 'Nay? Ito pala para sa inyo." "Malaki na ang tiyan mo, ilang buwan na ba iyan? Hindi ka ba nahihirapan sa paglilihi mo? "Maglilimang-buwan na po ito. Kumusta ka na po?" Nagkibit-balikat ang ginang. Mayamaya tumayo ito't lumapit kay Marie. Lumuhod at saka hinawakan ang tumulubong tiyan ng anak. Ngumiti ang ginang. "Magpapakabait ka sa nanay mo—katulad nang pagpapakabait niya sa akin. Huwag mo siyang bigyan ng sakit ng ulo at makinig ka sa kanyang mga sinasabi. Mahal na mahal ka ng nanay mo, kaya huwag mo siyang pahihirapan sa paglabas niya sa iyo—apo ko." Kaagad din tumayo ang ginang at saka bumalik sa kanyang kinauupuan. Ngumiti sabay haplos ng kamay ng kanyang anak. "Kumusta ang kaso mo? Anong sabi ng abogado mo sa iyo?" "Huwag na muna natin pag-usapan iyan. Masama sa buntis ang sobrang pag-iisip." "Gusto ko lang malaman 'nay, at baka may maitulong ako—" "Xyrine? Patong-patong at mabigat ang mga kaso ko. Dito ko na pagbabayaran sa kulungan ang mga kasalanan na
Maaga nagising si Marie upang ihanda ang mga gamit ng magiging anak nila ni Iñigo. Iyong kwarto na ginagamit niya noon, ngayon ay ang magiging anak na nila ang gagamit. Dahil maagang umalis ng bahay si Iñigo, hindi nasamahan ng asawa si Marie na maglakad-lakad sa labas. Kaya naman naisipan na lang ni Marie sa ikutin ang harapan ng bakuran nila't magpahinga pagkatapos. Nag-almusal at naligo. Bandang alas-nuebe ng umaga dumating ang delivery galing sa shop na binilhan ni Marie mga nakaraang araw. "Kuya pakilagay na lang po lahat sa kwartong ito ang mga gamit ng bata." "Ma'am? Ang crib po ba saan ninyo balak ilagay? Ang ibig ko pong sabihin—ang arrangement po?" "Ah? Diyan na lang sa katabi ng kama niya. Iyan lang po muna, ako na bahal sa iba na mag-aayos. Maraming salamat po." "Sige po, Ma'am. Tawagan niyo na lang kami kung may kailangan pa kayo sa mga gamit ng bata." "Sige po Kuya. Ingat po kayo paalis." Inutusan ni Marie si Jolan na ihatid sa labas ng gate ang mga lalaki
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie