Apolonia"Hi, Apol," masigla at nakangiting bati kaagad sa akin ni Draken pagkapasok nito, pagkatapos ay tumingin sa gawi ng opisina ng pinsan nito na kasalukuyang nakasarado ang pinto, maging ang blinds."Hello po, good afternoon po, Sir Draken," magalang na bati ko rito at nahawa sa ngiti nito nang balingan ako nitong muli.Pinagsawa ko ang mata ko sa mukha nitong kay sarap talagang titigan at napakaaliwalas, 'di tulad noong pinsan nitong ang sarap binatin ng mukha."Good afternoon. Is Druskelle in his office now? Kinokontak ko pero hindi sumasagot, dumiretso na ako rito at hindi na kita tinawagan pa, naisip ko kasi na baka wala na naman kayo pareho," usisa nito.Kasalanan po ni Boss, 'di tuloy ako nakasilay sa iyo kahapon."Nandito po si Boss. Kausap lang po niya ngayon 'yong HR Director," nakangiti pa rin na tugon ko."Oh, kaya pala. Tungkol sa naging result ba ng meeting with audit noong nakaraan ang pinag-uusapan nila?" usisa nito."Hindi ko po alam, e. Baka po, Sir. Kanina pa p
Apolonia"Hmm? Ano pa ba ang kulang?" pagkausap ko sa aking sarili habang nakapameywang na nakatingin sa mga putaheng nakalapag sa mesa na ako mismo ang personal na nag-asikaso at nagluto.Kasalukuyan kasi akong narito ngayon sa bahay ni Druskelle, pero wala itong kaalam-alam na narito ako at ipinaghahanda ito ng almusal.Maaga akong gumising upang magpunta lang rito, ilang araw na rin kasi akong nag-iisip kung ano ang puwede kong gawin para rito since naantig ako nang bongga sa kuwento ng pinsan nito tungkol sa masalimuot na bahagi ng buhay nito. Dahil nag-iisa lang din akong anak, iba ang dating sa akin noong mga narinig at nalaman ko. Hindi ko mapigilang makaramdam ng lungkot at simpatya, lalo na kapag naaalala ko iyong pagsubok na dumating sa buhay ko recently, 'yong panahon na wala akong makaramay na pamilya o kapatid man lang sana na alam kong makakaintindi sa bigat ng dinadala ko. Oo, sinasamahan ako ni Vi at dinadamayan, grateful ako roon, sa mga tulong at presensiya nito. Per
ApoloniaNatigil ako sa ginagawa at kaagad na napalingon sa telepono na nakapatong sa table ko noong magsimulang tumunog iyon.Umikot ang mata ko nang makita ang caller, walang iba kundi si Druskelle.Makalipas ang dalawa pang pag-ring ay dinampot ko rin iyon, kapag hindi ko kasi iyon sinagot ay paniguradong lalabas ito pamaya-maya para puntahan at i-check ako rito katulad nang ginawa nito kahapon nang hindi ko tanggapin ang tawag nito sa telepono dahil ayoko itong makausap at baka kung ano pa ang masabi ko dahil sa taas ng emosyon ko.Himala nga at hindi ako pinagalitan, katulad nang madalas nitong gawin kapag may hindi ito nagustuhan sa ginawa ko, nilapitan na lang ako nito at personal na sinabi ang nais nitong ipagawa sa akin, mukhang nakahalata na bad mood ako at hindi na iyon ginatungan pa, palibhasa ay mukhang alam at aminado ito na ito ang pangunahing dahilan kaya wala ako sa mood.Kahit na alam kong nasa kabilang linya na ito ay hindi ako nag-abalang bumati at hindi nagsalita,
ApoloniaArgh. Ba't ba masyado akong affected sa kung ano mang tingin at iniisip sa akin no'ng nakakainis na lalaking iyon?Kung ayaw ako nitong maka-close at 'di nito ma-appreciate ang ginagawa ko para rito e 'di don't! Hmp! Ano naman sa heart ko? As if naman kawalan ko iyon! Ito na nga ang iniintindi, ako pa ang masama!Natigil ako sa pagsisintir sa aking isipan nang bahagyang tumawa si Draken. "Nakakatuwa na may tao pa palang katulad mo, Apol."Naituro ko ang sarili ko. "Katulad ko po? Na ano? Na may pagka-weird?"Umiling ito. "Hindi. I mean, katulad mo na handang magsakripisyo para sa pamilya," paliwanag nito.Natahimik ako. Hindi ko kasi inaasahan ang sinabi nito."Ang dami kasing tao at mga anak sa ngayon na kapag kaya nang buhayin ang sarili ay nakakaya nang iwanan at abandonahin ang magulang. Pero iba ka, kahit na mahirap ang sitwasyon ay hindi mo iniwan ang father mo, heto at nagtitiis kang malayo sa kanya para may maipangtustos sa tuluyang paggaling niya."Kahit na may nad
DruskelleNasundan ko na lamang ng tingin ang likod ni Apolonia habang papalayo ito sa akin, napabuga na lang ako ng hangin pagkatapos na mawala ito ng tuluyan sa paningin ko at lumapat ang pinto ng aking opisina.Ilang araw nang hindi ito nagkikikibo, ang dating pagiging madaldal nito ay napalitan ng katahimikan, ramdam ko na napipilitan lamang na kinakausap at nilalapitan ako nito kapag kinakailangan lang talaga at tungkol iyon sa trabaho, kung hindi ay hindi ito kikibo. Kapag naman pilit na nagbubukas ako ng paksa para kausapin lang ako nito ay sumasagot naman ito, iyon nga lang, kung kikibo man ito ay napakatipid ng nagiging sagot nito at masasabi kong ang galing nitong pumatay ng usapan, nadadala nito ang paksa sa dulo dahilan para mawalan na ako ng sasabihin pa, palaging dead end na siyang ikinakainis ko.Hindi ko mapigilang manibago, sa bawat araw na lumipas kasi ay halos kabisado ko na ang ugali nito, ito kasi 'yong tipo na hindi nauubusan ng sasabihin, palagi itong may katwir
DruskelleDahil wala na akong hilig sa paglabas katulad noong dati, ang naging bagsak tuloy namin ni Draken ay kasama ko itong umuwi sa bahay."Ang sabi ko isasama kitang mag-relax, pero ako ang isinama mo rito. Ano naman ang gagawin natin dito sa bahay mo?" yamot na litanya nito habang nakasunod sa akin papasok ng bahay."Pumayag ba ako?""Wala kang karapatang tumanggi, automatic na substitute ka ni Apol since ikaw naman ang dahilan kaya hindi niya ako masasamahan dahil busy pa siya at pagod na at the same time sa dami ng ipinapagawa mong trabaho sa kanya."Gano'n ba iyon? "Lumayas ka na lang dito kung puro reklamo na lang ang maririnig ko sa bibig mo, nakakarindi na rin, Draken. Kanina ka pa sa sasakyan, hanggang dito ba naman?" yamot din na turan ko bago ibinagsak ang aking sarili sa sofa at pumikit upang kahit na papaano ay maibsan ang pagod na nadarama ko.Pero duda ako kung maiibsan nga ang pagod ko dahil sa pinsan kong daig pa ang manok kakaputak. Pagod na nga ako sa trabaho ga
DruskelleMagkatulong na nagluto kami ni Draken at pagkatapos naming maghapunan ay kumuha na ako ng maiinom namin upang umpisahan ang session.Sa kalagitnaan ng aming kuwentuhan, nang pansin kong paubos na ang yelo ay tumayo ako kaagad upang kumuha sa ref, ngunit pagbalik ko ay nakangiti na ang pinsan ko na parang timang habang nakatutok ang atensiyon sa telepono nito.Bahagyang tumaas ang kilay ko. "You look stupid. Babae iyan, 'no?" untag ko nang makalapit na ako rito bago inilapag sa gitna namin ang mga dala ko at naupo sa puwesto ko.Lalo itong napangiti. "Kailan ka pa naging tsismoso?"Binato ko ito ng maliit na pirasong yelo, ngunit matapos tamaan ay pinulot nito iyon sa kandungan at kinain."I'm not. Pero aminin mo, babae iyan. Iyang mga ngiti mong ganyan, alam na alam ko iyan."Ibinaba nito ang cellphone sa mesa bago nagtaas ng tingin at napailing-iling. "Well, babae nga, si Apol."Napakurap ako. "My secretary..." mahinang sambit ko."Yes, your adorable and hardworking secretar
ApoloniaNakarinig ako ng mga yabag ngunit hindi na ako nag-abala pang lingunin ang may-ari niyon, marahil ay si Draken lamang iyon dahil nagpaalam ito sa akin na kukuhanin nito ang telepono nito na naiwan sa kuwarto.Hindi ako umalis sa harap ng gas stove at patuloy lang sa paghahalo ng aking isinasangag na kanin na hindi naubos ng dalawang lalaki kagabi."Malapit na ito, Sir Draken. Upo ka na muna, stay put ka lang diyan at 'pag nakatapos ako rito ay ipagtitimpla kita ng kape para naman magising ang kaluluwa mong lasing pa rin," ani ko, halata kasing groge pa ito at masakit din daw ang ulo nito na siyang inirereklamo nito kanina habang kausap ko.Hindi ito tumugon at wala rin akong narinig na ano mang kaluskos tanda na naghila ito ng silya at naupo kaya naman hininaan ko ang kalan at may pagtataka na nilingon ito, baka kasi tahimik na bumulagta na lang pala itong bigla nang hindi ko namamalayan dahil hilo pa rin ito at may tama pa ng alak."Iyan kasi, ino-" Automatic na natigil ako
ApoloniaMarahan na gumalaw ako bago hinatak ang mainit na bagay na hawak ko habang nakapikit at ipinatong doon ang kanan na pisngi ko, dahil sa init na nanggagaling doon at sa masarap na pakiramdam na ibinibigay niyon sa akin ay tila parang ihinehele at hinihila pa ako ng antok upang ipagpatuloy ang pagtulog.Ngunit kung kailan papaidlip na ako ay saka naman ako may narinig na mahinang ungol, kaagad naman na nangunot ang noo ko.Sino ba 'yon? May ibang tao ba sa kuwarto ko?Pero dahil inaantok pa talaga ako, sa halip na pansinin iyon at magdilat ng mga mata ay isiniksik ko ang pisngi ko sa mainit na bagay na hawak ko.Makalipas ang maikling sandali ay nagsimula ko na namang naramdaman ang init na ibinibigay niyon, unti-unti ay nagpalamon akong muli sa antok.Ngunit bago pa man ako tuluyang makatulog ay bigla namang gumalaw ang mainit na bagay na siyang kinapapatungan ng kanan na pisngi ko.Hindi ko na sana iyon papansinin pa at ipagpapatuloy na ulit ang naudlot na pagtulog ngunit hin
Druskelle Nameywang ako habang nag-iisip kung ano ba ang gagawin upang matakpan kahit papaano ang parte ng dibdib nito at ang undergarment na suot ng dalaga, hindi kasi ako mapakali na nakahantád lang iyon kahit pa nga sabihin na hindi naman totally na visible sa paningin ko ang buong dibdib nito. Lalaki pa rin naman ako, ang hirap lang sa part ko na tuwing titingnan ko ito ay hindi ko talaga maiwasan na bumaba roon ang mata ko at hindi makaramdam ng kakaiba, ang malala pa ay ang makapag-isip ng mga bagay na... Pambihirang buhay ito, bakit para kasing may magnet at kusang doon tumutuon ang mga mata ko?! Napasabunot ako sa buhok ko. Pilit kong pinipiga ang utak ko upang ilihis ang atensyon ko, pero napalunok ako nang sunod-sunod nang ang maisip lang na paraan ay ang isarado mismo nang maingat ang mga butones ng suot nitong damit, panigurado kasi na hindi rin uubra kung kumot ang itataklob ko rito o kung itatali ko ang mga kamay nito. Pero kaya ko nga bang isara ang mga butones?
DruskelleNapabuga ako ng hangin pagkatapos kong maibaba sa kama ko si Apolonia na hanggang ngayon ay tulog pa rin kahit nakarating na kami rito sa bahay ko.Ngunit nang mapatingin ako sa gawing paa nito ay nailing-iling muna ako bago pumunta roon upang tanggalin ang suot nitong sapatos, pagkatapos ay bumalik din ako sa gilid ng kama nang mapansin naman ang buhok nito na nakatabon sa halos kalahati na yata ng mukha nito. Ang lakas din ng loob maglasing ng isang 'to.Napapalatak ako bago hinawi ang buhok nito, pero nang tumambad na sa akin ang maamo nitong mukha ay parang nahihipnotismo na napatitig ako rito, hinayon ng mata ko ang parte ng mukha nito mula sa kilay nito na mukhang natural pa naman ang kapal, sa ilong nito na may kaliitan tingnan ngunit matangos, hanggang sa bumaba ang mata ko sa labi nito na bahagyang nakaawang at mamula-mula.Kalaunan ay kusang kumilos ang isang kamay ko at maingat na hinaplos ang makinis nitong pisngi.She looks so vulnerable and innocent, very far
Druskelle Natigil ako sa balak na pag-inom sana ng tubig nang mag-vibrate ang telepono ko, kaagad na bumaba ang tingin ko roon na nakataob habang nakapatong sa ibabaw ng lamesa. Sa halip na pansinin iyon ay itinuloy ko ang naantalang pag-inom ng tubig, ngunit patuloy pa rin iyon sa pag-vibrate kahit nakatapos na ako sa pag-inom. Nangunot ang noo ko. Makalipas ang ilang sandali ay nagpasya akong ibaba na ang basong hawak. Since, mukhang persistent talaga ang caller ay dinampot ko na ang teleponong hindi pa rin tumitigil sa pag-vibrate. Lalong nangunot ang noo ko nang tuluyang mabistahan ko na ang pangalan ng taong tumatawag. It was Draken. It's past midnight already. What does this jerk want? Sa halip na i-accept ang tawag ay tinitigan ko lang ang telepono hanggang sa tumigil iyon sa pag-vibrate. Wala na naman siguro itong magawa sa buhay kaya pati ako ay idadamay at pepestehin. Napailing-iling ako. Wala akong panahon sa mga kalokohan nito, gusto kong mamahinga, nagising at
Apolonia "Good morning po, Boss!" nakangiting bati at bungad ko kay Druskelle pagpasok nito ng opisina. Nagbabaka-sakali na baka lumipas na ang pagiging bad mood nito kahapon sa nagdaang magdamag. Ngunit mukhang mali ako sa naisip ko dahil hindi katulad ng mga nagdaang araw, tila bumabalik na naman ito sa dati, hindi man lang kasi ako nito ginawaran ng ngiti kahit tipid lang, tango lang ang naging tugon nito sa pagbati ko ngayon, tapos sulyap lang ang ginawa nito at tuloy-tuloy nang pumasok sa sarili nitong opisina na para bang napapaso ito na makita lang ako. Katulad kahapon ay nawe-weird-an na nasundan ko na lamang ito ng tingin lalo na noong isinarado nito ang pinto, maging ang blinds sa glass window ay hindi nito binuksan. Dahil hindi ko maintindihan ang inaasta nito ay napatitig na lang tuloy ako sa opisina nito. Ano ba ang nangyayari rito? Ako nga kaya ang salarin kaya ito nagkakaganito? It seems na may nagawa ako na hindi nito nagustuhan, pero kahit anong isip talaga ang
Apolonia"Teka nga lang, wait, and stop muna, my loves," pag-antala ni Vi mula sa kabilang linya sa masayang pagkukwento ko.Kanina pa kami nito magkausap sa telepono habang nag-aayos ako ng mga papeles na nakapatong sa ibabaw ng lamesa ko na kailangan kong papirmahan kay Druskelle mamaya.Napailing na lang ako dahil sa urgency sa tinig nito at tila gustong-gusto akong patigilin sa pagsasalita. "Hmm?""May napapansin lang kasi ako sa iyo.""Nako. Ano naman 'yon?""Huwag kang magagalit, ah? Observation ko lang talaga 'to sa iyo lately.""Sus. Ano ba kasi 'yon, my loves?""Napapansin ko lang na bukambibig mo na 'yang sir bossing mo, ah. I mean, yes, naikukuwento mo naman siya sa akin tuwing nagkakausap tayo. Pero parang may iba ngayon..."Nangunot ang noo ko.Ano ang ibig nitong sabihin?"Dati inis na inis ka kapag nagkukwento ka tungkol sa amo mo, pero nagbago na yata ang ihip ng hangin ngayon. Ilang araw na, pero 'yong usual na reklamo na naririnig ko sa iyo patungkol sa boss mo, nawa
DruskellePinigilan ko ang pagtaas ng sulok ng labi ko nang magtagumpay ako sa nais kong mangyari, makaraan na magulat kasi ay naalis ang masakit sa matang tanawin sa aking harapan, pagkatapos ay automatic na napabaling ang atensyon ng dalawa sa akin.Mabilis na inalis ko naman ang pagkakakunot ng noo ko, maging ang pagkakakuyom ng kamao ko. "Oh, sorry. May pumasok kasing langaw, umaaligid sa pagkain ko, binugaw ko lang," painosente kong dahilan.Nagkatinginan ang dalawa, hindi ko sigurado kung naniwala ba sa sinabi ko, sa halip na magsalita kasi ay nagkibit lamang ng balikat si Draken, umayos ito ng tayo pagkatapos ay tila balewalang ibinaling muli ang tingin kay Apolonia na parang walang nangyari.Pigil ang sarili ko na hampasin na naman ang lamesa nang makita kong tumaas ang kamay ng pinsan ko, hinaplos-haplos nito nang magaan ang buhok ni Apolonia, pagkatapos ay masuyo nitong tinitigan ang sekretarya ko habang may ngiti sa mga labi. "Na-miss kita, Apol."Nakaramdam ako ng inis.H
Druskelle"Good morning and happy Monday, Boss!" puno nang sigla na pagbati at bungad sa akin ni Apolonia nang tuluyan na akong makapasok ng opisina.Kaagad na nakaramdam naman ako nang tuwa nang masilayan ko ang nakangiti at kay aliwalas nitong mukha."Good morning din, Ms. Marquez," ganting pagbati ko naman dito.Napansin ko ang tila pagkagulat nito, marahil ay hindi inaasahan ang naging pagtugon ko, sa tuwina kasi ay tango lang palagi ang sagot ko sa pagbati nito.Nang makabawi ay lalong lumuwang ang pagkakangiti nito.Fck that smile of hers. Ang hirap mang aminin pero bakit nakakaengganyo at gusto ko yatang mahawa?Tumikhim ako upang pigilan ang aking sarili."Boss, may nalilimutan ka yata?"Nangunot ang noo ko at napaisip.Pumalatak ito. "Ay, nako naman. Lunes at kay aga-aga namang magkasalubong ng kilay mo. Smile, Boss. Smile. Aahitin ko 'yang kilay mo, 'pag di ka nag-smile, sige ka," banta nito, kasabay nang pagmuwestra ng dalawang daliri nito sa tapat ng labi nito at ngumiti.
ApoloniaSa halip na pansinin ang sinabi ko ay tumalikod ito at nag-umpisang maglakad.Killjoy talaga, hays.Kaagad naman akong sumunod upang makaagapay rito. "Boss, nag-smile ka talaga. Hindi ako namalikmata lang, 'di ba? 'Di ba?" kulit ko bago sinilip ang mukha nito."No, I didn't," tanggi naman kaagad nito."Nag-smile ka, eh. Kitang-kita ko kaya!" pagpipilit ko."Guni-guni mo lang 'yon," pabalewalang sagot nito."Hindi, eh! Patingin nga, smile ka nga ulit, Boss.""Pinaglalaruan ka lang ng sarili mong imahinasyon, o baka pansamantalang nakatulog na naman 'yang utak mo."Hala, grabe talaga siya sa akin."Hindi, Boss! Nag-smile ka talaga, eh.""Hindi nga sabi, eh.""Nag-smile ka kaya!""Hindi nga, you're just imagining things. Anyway, where do you plan to go next?" pag-iiba nito ng usapan.Parang shunga na napangiti na lang ako.Ah, basta nakita ko itong nakangiti. Kahit na anong tanggi pa ang sabihin nito, alam ko na hindi ako nag-i-imagine lang at masaya ako na nakita ko ang ngiti n