Chapter 28 - Slow
I don't even know why I felt so odd, so stingy... So off when I heard Ander's voice. Etched with concern. With worries, with uncertainty... Doubt, frustrations...And it echoed to my own voice of reason — telling me to continue doubting him.And to tell myself the inexplicable truth."Serena got shot."It kept on playing in my head. How his voice has that sudden edge, bladed with confusion as if he's doubting his own... That he needed help somehow, because he didn't want to fuck it up. After all, this is Serena's life we're talking about."Corelle, let's just go." Kinuha ni Selena ang kamay ko pero umiling lang ako at binitawan ang radio.Everyone's sense of urgency did not even gave me the adrenaline. I just stood there, a bit frozen and my heart's frantic beats aren't for the commotion. It was for the cold hard truth.Napalunok ako at tinitigan ang Casino Real sa harapan. Naroon na ang ilan pChapter 29 - PillsMaaga kaming nagising ni Ander kahit na medyo inumaga rin kami sa ginawa namin bilang mag-asawa sa papel.Maigi na 'yung malinaw.Inayos ko ang roba ko at tuluyang umupo sa upuan sa aming teresa. Si Ander ay medyo namumula-mula dahil sa iniy ng sikat ng araw. Inayos niya ang t-shirt niya at nilapag ang cellphone sa harapan ko. Napatikhim kami parehas."So, how's Serena?"He just got off the phone with Sage, and I am sure that it's not looking good.Nagtataka nga ako. If Serena is such a threat, and an enemy — why would Ander bother to save her?There is an answer at the back of my head. Bitterness crept like poison ivy — causing me to frown. I know this is not the right way to start my day. A bad mood would kill all the thunderstorms my way.I sighed as I look at our breakfast. Hindi ako naghanda niyan. Hindi rin si Ander. It is probably Lisa."She's fine.""Gising na?"
Chapter 30 - The Answer"What? Pakiulit nga."I blink abruptly. I took a step backward, trying to get enough space so I can think clearly. Somehow, when he's near... my mind's always clouded. Ni hindi ako makapag-isip nang maayos. Palagi siyang nariyan at nakakabit na ata sa utak ko.He wants me to get rid of my pills.With that, I am sure.Nagbibiro lang ba siya? Sinusubukan ako? Titignan kung kakagat ako? Is this one of his tactics?"I thought we don't like kids?" dagdag ko nang nanatili siyang tahimik.Parang tila gusto na rin niyang bawiim ang sinabi. Siguro, nalilito at naguguluhan na rin siya sa sarili niya. Ako, naloloka na ako sa kanya. Hindi ko alam kung biro nga lang ba talaga 'to! What if hindi? What if iyon na nga lang ang nakikita niyang tanging paraan?But then again, why would his parents hate me to the bones? Do they really loathe me that much to kill me?"Ander!"
Chapter 31 - Talk"Are you gonna be alright here?"Inaantok kong sinulyapan si Ander. After a tiring session at the gym, and after discerning all our plans in the next few weeks, we went home... Ate dinner... At siyempre, may pa dessert pa kami sa kama.Tumikhim siya dahil natagalan ako sa pagsagot. Lumapat siya sa paanan ko at marahang hinaplos 'yon na tila ba maamong pusa na naghahangad at nanghihingi ng atensyon."Concern ka masyado, hubby..." I chuckled. I know too well that it will surprise him.Ngumuso siya at humalukipkip. Mas lalong nadepina ang muscles ng kanyang dibdib at ang ng nga braso. Topless siya ngayon, rason kung bakit kitang-kita ang ilang geometric at Roman Numeral tattoos niya. Bumagsak ang tingin niya sa katawan kong balot na balot ng kumot."Hubby..." he echoed. "Baduy.""Wow! Kumusta naman sa'yo na gusto love ang tawagan!""For publicity.""Famewhore," pang-aasar ko.
Chapter 32 - The SuspicionI am annoyed with my mother the whole day. Iniisip ko pa lang na magtatagal ako rito at hihintayin lang ang pagbabalik ni Ander, gusto ko na lang tumakbo palabas ng estates at kumawala.When you outgrow certain people in your life, you'll realize how much a part of you — hates them. Nakatitig ako sa mga magulang ko na umiinom ng kape. Parehas na tahimik at tila ba naninimbang sa tensyon na mayroon kami. Kanina ko pa sila pinagmamasdan. Ni isa sa kanila ay hindi man lang nag try na mag-initiate ng usapan. Ni hindi man lang nila ako matignan nang matagal.Have we really been so damaged and scarred?It went like that for days. Bagot na bagot ako. Halos malibot ko na ang buong estates. Madalas, naroon ako sa hardin — sa labas. Nag-aaral din akong magluto. Minsan naman ay bumababa ako sa dagat at naliligo roon. I mostly eat alone. Ayaw kong sabayan ang mga magulang. Ni hindi rin ako makahanap ng tamang tiyempo para
Chapter 33 - ColdThe truth is, I am so scared to open the folder."Tignan mong maigi 'yan." ani Mommy.Paano kung ayaw ko?Gusto kong isatinig 'yon kaya lang tila nawalan na ako ng gana. Lugmok at bagsak ang balikat ko habang naglalakad palayo kay Mommy.Deep down, I know I am scared. I am sad and disappointed. A part of me learned to trust Ander... Kahit kaunti at kahit kakarampot — kahit pa sabihin ko sa sarili na hindi ko siya lubusang mapagkatiwalaan... ngayon, mas lumalaba ang totoo.That a part of me... has learned to trust him."Ma'am? Ipahahanda ko na po ba ang sasakyan?" tanong ng kasambahay nang matagpuan ako sa lanai.I told them that I will visit the ranch. Para na rin sana makapaglibang ako mamaya, at ngayon — tingin ko ay malabo na na makapag-enjoy pa ako dahil sa folder na hawak-hawak ko."Yes, please.""Sige po. May dadalhin po ba kayo gamit?"Umiling ako at
Chapter 34 - How Long[Warning: SPG]"Ander... hmmm..." I bit my lower lip.Kanina ko pa pinipigilan ang sarili. Ayaw kong mag-ingay. Ayaw kong ipahalata na sabik na sabik ako sa kanya. Ayaw kong ipakita na sa ilang linggo na wala siya rito ay nanabik ako at nangulila.Hindi.Pero heto ako ngayon, spread widely like a spider web. I know hindi magandang reference iyon pero wala na akong maisip na iba. He continued eating me.Tama.Kinakain niya ako ngayon...Pikit mata kong tinakpan ang bibig ko. Ilang sandali pa ay nararamdaman ko ang nalalapit na pagsabog. Kumapit ako sa buhok niya at bahagyang inangat ang katawan, mas lalong dinidiin ito sa kanya."Ander!" I called. Trying to hold the tiniest thread I'm weaving.Pero mukhang pabigay na ito.Nanghihina na ang bawat kalamnan ko. Wala akong nagawa kundi ang umungol at magpaubaya sa sarap.I can literally see star
Chapter 35 - MissingNakatulala ako sa kisame samantalang tulog pa rin si Ander. Hindi ko naman siya masisisi dahil galing pa siya sa biyahe tapos nag pagod pa kami kagabi. Gusto ko siyang lingunin. Gusto kong kausapin at pagmasdan siya habang natutulog siya.Pero hindi ko ginawa. Hindi ko siya nilingon. Nanatili ang mga mata ko sa kisame — pilit na inaaayos ang mga iniisip ko ngayon.It really sucks to be an overthinker.Minsan, ayaw mo naman talagang mag-isip nang mag-isip pero hindi talaga maiwasan."Hmm," Dinantay ni Ander ang kamay niya sa aking tiyan. Napasinghap ako at napakagat sa labi habang unti-unting naramdaman ang pagtaas ng balahibo at ang pagkalabog ng dibdib ko.If this is a normal day, I would push him. If I am still the same bratty and immature girl I was when I married him, I probably howl at him right now. But instead, I stared at his arm on my stomach. Willing it to remove itself, but it d
Chapter 36 - ChildishNow that the folder is missing, I can't get hold of my parents. Ayaw rin akong payagan ni Ander na pumunta sa kanila. Doon mas lalong umangat at tumaas ang suspisyon ko na alam niya ang tungkol sa folder.Na siya ang kumuha nito. Pero bakit niya kukunin? Because my mother is probably right. She's right about Serena and Ander. Tapos ngayon, pinagbibihis ako ni Ander dahil pupunta kami sa wedding anniversary ng parents niya!His parents who wants me dead!"You don't want me to see my parents, but you want me to attend your parents' wedding anniversary? That is plain bullshit, Ander.""You're mad..."Of course I am mad! I am livid to an extent!He sighed.Pero hindi ko siya binigyan ng pagkakataon na magsalita. Imbes ay mas lumapit ako sa kanya. Kahit na alam kong ako ang mas lamang ngayon — hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba.After all, this is a very dangerous game. I a