Kabanata 13"Nand'yan ba si Governor?" tanong ko sa babae na nasa labas ng opisina ni Governor.Lumingon ako sa paligid upang tingnan kung may mga tao. Nang wala akong makita kundi janitor ay agad nawala ang agam-agam ko. Pinagtuunan ko ulit ng pansin ang babae. Doon ko napansin ang nakakunot niyang noo. Labis na kalituhan ang makikita sa kaniyang mukha. Kahit na naguguluhan ay sinagot niya pa rin ang tanong ko."Yes po, Ma'am. Nagla-lunch po sa loob kasama ang mga kapartido niya," sagot niya sa akin.Magsasalita na sana ako ngunit itinikom ko ang bibig ko nang marinig ko ang pagbukas ng elevator kaya mabilis akong napalingon doon. Nakita ko ang isang babae na lumabas dito. Sinundan ko muna siya ng tingin at nang makita ko na pumasok siya sa isang opisina ay napabalik na ulit ang atensyon ko sa babae.Napansin ko ang pagtaas niya ng kilay. Hindi ko pinagtuunan ng pansin ang reaksyon niya. Lumapit ako sa lamesa niya at humawak ako sa gilid nito. Inilapit ko ang aking mukha sa kaniya. N
Kabanata 14 Hindi lahat ng anak sa labas ay nabuo dahil sa pagkakamali. Ang iba ay sadyang nabuo dahil sa pagmamahal. Hindi lang tatlong beses na ikinuwento sa akin ni Mama na sila ang tunay na nag-iibigan ni Papa. Masaya sila noong una. Nangarap sila ng isang buong pamilya na pupunuin nila sa pagmamahal. Hindi nangyari ang lahat ng pangarap nila. Si Papa ay ipinangako ng mga magulang nito sa isang babae na galing sa isang mayamang angkan sa Quezon. Mayor na noon si Papa at gusto ng magulang niya na maging maganda at mabango ang imahe nila sa buong probinsya. Hindi tago sa publiko na matapobre sila. Pinagbantaan nila si Mama upang palayuin kay Papa. Naging matapang siya ngunit sa huli ay si Papa ang unang bumitaw. Ang pag-iibigan nila Papa at Mama ay nagtapos ng walang tutol na nagpakasal si Papa kay Donya Meliscia. Sa araw ng kasal ni Papa ay nalaman naman ni Mama na nagdadalang tao siya. Hindi na siya naghabol at lumipas ang mga taon ay tahimik kaming nanirahan sa Tiaong, Quezo
Kabanata 15"Anong meron?" tanong ko kay Papa. Unting-unti na nagsalubong ang aking mga kilay nang pumasok kami sa isang opisina.Nang tingnan ko ang paligid ng silid ay nakuha agad ng self portrait na nakabitin sa isang wall ang atensyon ko. Isa iyong picture ng Mayor. Walang katao tao sa silid ngunit nagtuloy-tuloy lang si Papa sa silid na para bang welcome na welcome siya sa opisina na ito.Kunot ang noo na sinundan ko siya sa mismong tanggapan ng mga bisita. Nakita ko ang pag-upo niya sa isang malambot na kulay berde na sofa. Ang kaniyang mga mata ay may kuryosidad na tumingin sa akin.He raised his right arm. Suddenly, the side of his lips turned up. I felt something unusual. What’s with the smile?Ang aking puso ay naramdaman kong tumibok nang mabilis dahil sa kabang nararamdaman. Ito ang unang beses na ngumiti siya sa akin. May dapat ba akong ipag-alala? Nalilito na napalakad ako palapit sa kaniya nang makita kong sinenyasan niya akong lumapit.Wala akong nagawa kundi ang umupo
Kabanata 16Sa pagtatapos ng seremonyas ng kasal ay natahimik ang lahat. Walang nagsalita, walang nagsabi sa amin ng masaya nilang pabati. Ibinaba nilang lahat ang mga baril na hawak nila.Walang kahit anong sinabi si Ròisìn at naglakad siya palabas ng opisina ni Mayor. Hindi siya pinigilan ni Papa pati na rin ang mga bodyguards niya. Pinabayaan nilang umalis si Ròisìn. Sinundan ko lang siya nang tingin at hindi rin siya pinigilan.Ramdam ko ang marahan na pagtapik sa aking balikat kaya mabagal na napatingin ako sa taong gumawa nito. Munting kasiyahan sa mata ang nakita ko sa kaniya, ngunit lungkot naman ang nararamdaman ko.Pinaalis ni Papa ang lahat ng nasa loob ng silid upang makapag-usap kaming dalawa."Governor, Is this the right thing to do?" I asked him.Ramdam ko ang kaunting pagsisisi. Ngayon ko lang naramdaman ang konsensya. Naging makasarili ako at ngayon ay alam kong nasasaktan ko si Ròisìn.Naguguluhan na ako. Dati ay wala akong pakialam sa nararamdaman niya ngunit ngayo
Kabanata 17Hindi na umuwi si Ròisìn."It's been three days pero hindi pa rin siya umuuwi. Eunice Paye, anong gagawin ko? Should I report it to the police? Nag-aalala na ako sa kaniya," mahina kong sabi sa kabilang linya.Napahawak ako sa noo ko habang naglalakad papunta sa may dining table. Kinakagat ko ang aking daliri at hinintay ang sasabihin ni Eunice Paye."Hindi ba siya nagpaalam sa'yo?" tanong niya sa akin. Umiling ako kahit hindi niya nakikita. Hindi ako umupo sa upuan, bagkos ay naglakad ulit ako pabalik sa living room."Hindi. Hindi siya nagpaalam sa akin," sambit ko at muli akong naglakad papunta sa living room.Napahigpit ang hawak ko sa cellphone ko dahil nakaramdam ako ng sakit sa sintido. Tumigil ako sa paglalakad at pagkatapos ay pinakiramdaman ang sarili. Nang huminto ang sakit ay tumuloy ako papunta sa living room at umupo sa sofa."You should report it. Hindi na normal sa isang lalaki ang mawala ng tatlong araw. Lalong-lalo na kung hindi nagpapaalam pwera na lang k
Kabanata 18Sa pagmulat ko ng mata ay si Rio na agad ang nakita ko. He's attentively looking at me. Umiwas ako sa kaniya ng tingin dahil sa pagkailang."Bakit ako nasa ospital?" Mahinang tanong ko sa kaniya habang tinitingnan ang kamay kong nangangalay dahil sa serong nakalagay."You fainted," tipid niyang sabi. Halata ko sa kaniyang boses ang pagkainis."Bakit ka nandito sa Manila? It's unusual, Rio. Bakit yata napasugod ka dito?" Hindi makapaniwala na tanong ko sa kaniya."Why is it unusual? Masama bang mag-alala sa'yo?" may diin at inis na sabi niya.Umiling ako at pagkatapos ay napangiti ng pilit. Hindi pa rin nagbabago. Mainitin pa rin ang ulo niya."Sinong nagsabi sa'yo na nasa ospital ako?" pag-iiba ko ng usapan.Malakas siyang napasinghal at pagkatapos ay tumayo siya mula sa pagkakaupo. Inilagay niya ang magkabilang kamay sa bulsa niya. Mariin niya akong tiningnan habang ako ay nakatingin din sa kaniya."I received a call though your phone. Hindi ikaw ang nakausap ko kaya nag-
Kabanata 19"Where did you go?" Bungad na tanong ko kay Ròisìn nang makita ko siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Mabilis ko siyang pinasadahan ng tingin. Wala na ang suot niyang coat at nakabitin ito sa kaniyang kanang balikat. Ang kaniyang polo shirt ay may maliliit na gusot sa kwelo. Pansin ko rin ang buhok niyang sabog at hindi sinusuklay.Mas lalo kong naramdaman ang pagngitngit dahil sa galit. Bakit ganito ang ayos niya? Para siyang nakipaglaro sa hindi nakakasunog na apoy! Init ng katawan niya ay sa ibang babae niya ginagawa?"Work," Tipid niyang sagot sa akin. Ang kaniyang mga mata ay umiwas sa akin ng tingin.Kinagat ko ang aking ibabang labi at inis akong napabuntong hininga. Pumikit ako nang mariin bago ko siya nilapitan. Ngayon ay nagtatanggal na siya ng sapatos. Pabalang ko itong kinuha sa kaniya. Walang pag-iingat kong inilagay sa shoe rack ang kaniyang sapatos.Tiningnan ko siya ng mariin. "Three days? No, it's four days to be exact. Bakit hindi ka man lang umuwi?"A
Kabanata 20Pagkatigil ng sasakyan sa aming unahan ng bahay ay may kabilisan akong bumaba. Ang aking mukha ay nakasimangot habang sinasaraduhan ang pinto. Gumawa ng malakas na ingay ang pinto ng kotse dahil sa pagsara ko nito.Wala akong maramdaman na miski kaunting saya habang naglalakad ako papunta sa gate ng apartment namin. Napasulyap ako ng saglit sa kaniya. Naging mabilis ang pagkilos ni Ròisìn kaya naabutan niya akong nagbubukas ng gate.Ang kaniyang buong atensyon ay nasa akin at pansin ko ang malambot na ekspresyon ng kaniyang mukhang masarap paltukin.Binigyan ko siya ng isang nakakamatay na irap.Bakit ganito ang lalaking ito? Parang asong naging maamo.Nang tuluyan kong lakihan ang pagkakabukas ng gate ay pumasok agad ako. Alam ko na sumunod siya sa akin. Hindi ko na siya pinansin at tumuloy lang ako sa paglalakad papunta sa pinto ng bahay namin. Rinig ko ang pagsara ng gate.Kinuha ko ang susi sa aking bag at pagkatapos ay ipinasok ko agad ito sa butas na nasa door knob.
Special Chapter Naramdaman ko ang malamig na pag-ihip ng hangin. Nanghihinang iminulat ko ang aking mga mata. Lumingon ako sa may bintana at napakunot ang noo ko nang makitang bukas ang bintana ko. Mahina akong napasinghap nang biglang may tumalon sa kama ko. Nang makita ko ang mukha niya ay napairap ako. "Bakit ka nandito?" Tanong ko sa kaniya. Isang mahinang tawa ang ginawa niya at pagkatapos ay niyakap niya ako galing sa likod. "Gusto kong makita ka." "Hindi tayo pwedeng magkita," Sabi ko at itinulak ko siya. Hindi naman siya nagpatinag at niyakap niya ulit ako. Pinabayaan ko na lang siya at isinandal ko na lang ang sarili ko sa kaniya. "Pwede. Huwag lang tayong magpapahuli," Bulong niya sa aking tainga. Nakiliti ako sa hangin na galing sa bibig niya. Natatawang pinalo ko ang braso niya. "Sira ka talaga. Maniwala ka nga sa pamahiin." "Hindi ko hahayaang hindi matuloy ang kasal natin. Kung sino ang pumigil ay papatayin ko," Bulong niya sa aking tainga at pagkatapos ay hinali
EpilogueI'm a womanizer, and I'm so proud of it."Will you marry me, Mich?" nakangiti kong tanong sa kaniya.Gulat na gulat siya at napatigil siya sa pag-inom ng wine. "Oh my gosh, James!""So, what's your answer?" Tanong ko sa kaniya."Yes! I will definitely marry you," Masaya niyang sabi. Hinawakan niya ang kamay ko.I smiled at her. I think that she will be a good mother someday. Kung sa mga babaeng nahahalubilo ko ay siya lang ang nakikita kong matino. Hindi naman ako habang buhay na magiging babaero dahil dadating din yung araw na magsasawa din ako.Ngunit kahit na nag-propose na ako sa kaniya ay hindi pa rin ako titigil sa pagiging babaero. I will enjoy my life before we got married.Enjoy life to its fullest.Niligawan ko siya. Ginawa ko ang lahat para mahulog siya sa akin. I tried to become a loyal man but I can't. Girls keep on asking for one night stand. How can I turn them down? I'm just a man with needs.Ang hirap umiwas sa tukso."Pasensya na kung simple lang ang proposa
Kabanata 40“Gusto kong walang Ròisìn sa buhay ko. Gusto kong pahalagahan ang sarili ko.” nakatulala kong sabi.Narinig ko ang malalim na pagbuntong hininga ni Rio ngunit hindi ko siya nilingon. Itinaas ko ang aking kamay upang tingnan ang importanteng bagay sa buhay ko.“I lost myself. I want to love myself more than I love him. I’m so tired. I want to stop loving him.” mahina kong sabi habang pinagmamasdan ang singsing na nasa daliri ko.“Then, love me. I’m always here to love you unconditionally.” biglang sabi ni Rio ngunit umiling ako.“It’s easy to say, but it’s hard to do.” mapait akong tumawa habang ibinababa ang aking kamay.“I want to go and live somewhere far from him. I want to prioritize myself more than anyone else. Gusto kong mahalin at buuin ang sarili ko." Tinanggal ko ang singsing na nasa daliri ko. Ipinatong ko ito sa lamesa at pagkatapos ay tuluyan kong isinandal ang likod ko sa upuan.“I will stay with you. Susuportahan kita sa gusto mong gawin.” mahinang sabi ni R
Kabanata 39"Rio, I need your help," bungad kong sabi sa kaniya noong sinagot niya ang tawag."Akala ko ba ay hindi mo kailangan ng tulong ko?" tanong niya sa akin. Alam kong hindi siya galit. Gusto niya lang ipaglandakan na hindi ko kayang panindigan ang sinabi ko."Sinabi ko ba iyon?" Patay malisya kong tugon."Naging malilimutin ka na naman," Sabi niya at sunod noon ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa."Okay! Sorry, Hindi ko talaga kaya na mag-isa. Kailangan kita," sambit ko at pagkatapos ay ngumuso ako.Lagi ko naman siyang tinatawagan nitong nagdaang mga araw para hingian ng pabor. Ngunit lagi niya din akong inaasar tungkol sa mga bagay na sinabi ko sa kaniya dati.Kailangan ko lagi ng tulong niya. Iyon talaga ang totoo."Dalawang salita ngunit nakakapagpabilis ng tibok ng puso ko." Napabuntong hininga ako sa kaniyang sinabi."I mean...May gusto akong ipagawa sa'yo," Paglilinaw ko. Ayokong bigyan siya ng false hope.Kailangan kong linawin para hindi siya mag-isip ng kung ano
Kabanata 38“Si Ròisìn po?” May malawak na ngiti sa aking mukha habang itinatanong iyon.Isang nalilito na ekspresyon ang nakita ko sa mukha ng matandang babae na nagbukas ng pintuan. Pasimple niya akong pinagmamasdan na para bang kinikilala niya ako.“Nasa taas po. Tatawagin ko po ba?” tanong niya sa akin.Inayos ko ang postura ko. Marahan akong tumango sa kaniya. Lumingon ako at inabot ko ang maleta na nasa likuran ko. Hinila ko iyon pauna.“Yes, please. Pakidala na din po ang maleta ko.” hindi mawala-wala ang ngiti sa aking mga labi.Balita ko'y dito na daw siya nakatira.Naguguluhan man ngunit kinuha naman niya ang maleta ko at pinapasok niya ako sa loob. Sumunod ako sa kaniya sa paglalakad papunta sa lobby ng mansyon.Mabilis ang mga mata ko sa pagsulyap sa paligid. May ilang katulong akong nakikita. Busy ang mga ito sa pagpupunas ng mga naka-display at mga muwebles.I’m a visitor. Kahit hindi alam ng may-ari na bibisita ako ay magandang magulat sila sa pagdating ko.Pinaupo ako
Kabanata 37Iniwan din ako ni Rio sa Baguio dahil may mahalagang pag-uusapan ang dalawa ni Governor tungkol sa darating na halalan. Ayaw niya akong iwan ngunit ipinagtulakan ko siyang bumalik.Naglakad ako papunta sa isang bench pero biglang may nauna sa aking umupo. Hindi na lang ako tumuloy sa pag-upo doon. Ayokong makipagsiksikan.Ayokong ipilit ang sarili ko! Pag hindi pwede, hindi na pwede.Pinagtitinginan ako ng mga tao dahil sa suot ko ngunit hindi ako nakaramdam ng hiya. Mas pinagtuunan ko ng pansin ang pagkain sa taho.Bumili ako kanina ng strawberry na taho. Hindi pa rin nagbabago ang lasa noon. Masarap pa din hanggang ngayon. May karamihan ang tao sa parke kaya wala ng bakanteng upuan. Habang naglalakad sa Burnham park ay nakita ko si James sa tabi ng isang puno. Nakaupo siya sa damuhan at nakasandal sa puno ng pine tree.Lumapit agad ako sa kaniya. Hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito. Maliit nga naman talaga ang mundo.Pinahanap ko siya kay Rio ngunit hindi nito si
Kabanata 36Kahit ilang beses kong itanggi, alam kong mahal ko pa rin siya.I just planned to seduce him but I found myself moaning his name while he was taking me to cloud nine.He stopped from moving so, I growled because of disapproval. Binibitin pa ba niya ako? Naiinis na hinigit ko ang buhok niya.Tumawa siya at hinalikan ang aking pisngi. "Honey Bunch, do you want to ride me?" He said to me.Itinaas niya ako kaya nagpalit kami ng posisyon. Walang kahirap hirap niya itong ginawa. He puts me on the right position without breaking our contact. Naramdaman ko ang paggalaw nito sa loob kaya napapikit ako. He moved and he teased me.Iminulat ko ang aking mga mata at nasalubong ko ang mapupungay niyang mga mata."How should I move?" Tanong ko at kinagat ko ang labi ko."Just grind on me." Pagtuturo niya. He tried to guide me but I stopped him.Tumaas ako. I felt the movement of his hard muscle inside. Mabilis ko ding ibinagsak ang sarili ko."Like this?" I asked seductively.Nakita kong
Kabanata 35"You pushed me to the end, and I'm about to lose my mind," I said while looking at the ceiling."Gusto ko lang ng kumpleto at masayang pamilya pero ayaw pa ring ibigay sa akin. Naging masamang tao ba ako?" tanong ko habang hinahaplos ang buhok ng manika.Ngumiti ako at iniharap ko ito sa akin. Nakita ko ang kagandahan nito."Ang anak ko." Masuyo kong hinawakan ang buhok ng manika.Kung nabubuhay lang siguro ang anak ko ay paniguradong maganda din siya katulad ng manikang ito."May nagawa ba akong malaking kasalanan para gawin niya sa akin ito?" muli kong tanong.Katahimikan ang namayani sa buong kwarto ko. Wala naman akong nagawang kasalanan sa Diyos. Hindi naman ako nagnakaw, hindi rin ako pumatay, hindi ako nakiapid sa iba."They said that everything happens for a reason, pero bakit ganito kahirap? I lost my one and only treasure. My lovely daughter." Malalim akong bumuntong hininga at tumigil ako sa pag-aayos ng buhok ng manika."Should I still trust you?" Tumulo ang lu
Kabanata 34Kinuha niya ang maliit niyang notebook at ballpen. Hindi ko na lang pinansin pa ang ginawa niya. I think It's for the record?"Can you tell me everything? Ano ang mga bumabagabag sa'yo?" She asked with softness in her voice."Should I start it at the beginning?" Mahinang tanong ko sa kaniya."Yes, please," Sabi niya at ngumiti.Bumuntong hininga muna ako bago magsalita. "I lied.""You lied? Kanino?" Tanong niya.Mapait akong ngumiti sa kaniya. "I lied to myself.""I'm all ears."Muli kong binalikan ang nakaraan. Unting unting bumalik sa aking isip ang mga nangyari noong nakilala ko si Ròisìn hanggang sa mga oras ng pangungulit niya sa akin. Tipid akong napangiti."Ayokong mag-take ng risk para bigyan siya ng chance at tuluyang makapasok sa buhay ko. Pero nagbago ang desisyon ko. I took the risk. Gusto ko na ng bagong buhay. New life with someone who can love me. Nagpadala ako sa pangako niya. Ayoko nang maging mag-isa. Sawang sawa na akong maiwan sa madilim na parte ng mun