Chapter 46.2
Bago ko pa man masagot ang huli niyang sinabi sa akin, naputol na ang tawag.
Napapikit ako at kaagad ko iyong pinagsisihan nang bigla na lang lumitaw ang imahe ni Wyatt na nakahubad. Ipinilig ko ang ulo ko at kinalma ang sarili.
Muli kong nilingon sila Lauren at gano'n na lang ang tahip ng dibdib ko nang makita kung gaano kalapit ang mukha namin ni Wyatt.
Umawang ang labi ko at hindi kaagad makagalaw dahil sa pangyayari. Nagakatitigan lang kami at kung hindi pa ako natauhan ay baka gano'n lang ang eksena namin maghapon. Kaagad akong umiwas ng tingin at napaatras.
"Nasaan si Lauren?" Tanong ko sa kaniya nang mapansing hindi niya kasama ang anak ko.
Napangisi naman siya at bahagyang inilayo ang sarili mula sa akin. Laking
Chapter 47.1The next day, while I was preparing Lauren's uniform I heard the honk of a car outside our house. Nang sumilip ako sa bintana ay nakita ko si Wyatt na palabas ng sasakyan niya. Alas sais pa lang ng umaga pero nandito na siya. Kaagad din akong umalis sa may bintana nang bigla na lang siyang tumingala at tumingin sa gawi ko. Abot langit ang kaba ko at nanginginig ang mga kamay ko.Napapikit ako at pilit na kinalma ang sarili ngunit ilang segundo lang din ay kaagad akong nabigo. Iniisip ko pa lang na makikita ko na naman siya ngayong umaga ay parang hindi na mapakali ang boung sistema ko. Dapat ay hindi na ako mabigla sa mga ganitong pangyayari dahil talaga namang pupuntahan niya ang anak niya dito, hindi ko nga lang maintindihan ang sarili ko. Huminga ako nang malalim at napapitlag nang bigla kong narinig ang mababang boses niya.Umawang ang labi ko at daha
Chapter 47.2Parehas kaming napasinghap ni Wyatt sa deretsang tanong ni Lauren. Nakita ko ang paglunok ng lalaki bago siya lumingon sa akin. Kitang-kita ko ang saya at tuwa na kumikinang sa mga maiitim niyang mga mata sa kabila ng kaba. Muli niyang ibinalik ang tingin kay Lauren at ngumiti rito. Hinawakan niya ang pisngi nito at boung pagmamahal na tinitigan."I— I am your Daddy, sweetie," nanghihinang saad niya at kaagad na niyakap si Lauren. Kita ko ang bigla ni Lauren na unti-unti ring nawala at napalitan ng pag-iyak."Daddy!" Umiiyak na pagtawag niya kay Wyatt. Kumirot ang puso ko sa sobrang saya para sa kanilang dalawa."Yes, sweetie. I'm your Daddy," saad ni Wyatt. Hinalikan niya ang sentido ni Lauren ng ilang beses. "Daddy's not going nowhere anymore, princess. I'll stay, hm? I love you.
Chapter 48.1Pagkatapos naming sunduin si Catelyn sa airport, napagdesisyonan naming puntahan si Lauren sa school niya. Malapit na rin naman mag-lunch kaya isasabay na namin siya. Sigurado rin akong miss na niya ang ninang Catelyn niya.Tahimik lang kaming tatlo sa loob ng sasakyan. Pinanatili ko ang mata ko sa labas ng bintana, hawak-hawak ang kamay kong medyo nanlalamig. Hindi na kami nakapag-usap ni Catelyn kanina pero paniguradong nakukuha na niya kung ano ang nangyayari."Love?"Lumingon ako sa gilid ko kung saan nakaupo si Wyatt at nagmamaneho. Tumitingin-tingin siya sa akin at may tinatagong ngiti ang mga labi. Namula ang pisngi ko nang may matanto. Mabilis kong inalis ang tingin sa kaniya at napapikit sa sobrang kahihiyan. Bakit ka ba kasi lumingon?"Jusko! Magkakahiyaan pa ba ka
Chapter 48.2"Okay, thank you."Pagkaalis ko sa kwarto, pumunta ako sa kwarto ko. Mabilis lang akong naligo at nagbihis. Isinout ko ang uniform namin sa hotel. Naglagay rin ako ng kaunting make-up sa mukha ko para hindi ko dugyot tingnan doon, itinali ko rin ang may kahabaan kong buhok.Nang makontento sa itsura ay lumabas na ako ng kwarto dala ang itim kong handbag. Pagkababa ko ay walang tao sa sala maging sa patio ng bahay nang makalabas ako. Hahakbang na sana ako paalis nang makita kong may paparating na itim na mamahaling sasakyan. Hindi ko pa man nakikita ang driver ng kotse, alam ko na kung sino ang nagmamay-ari no'n.Si Wyatt.Hindi nga ako nagkamali nang huminto sa harapan ko ang sasakyan. Bumaba ang bintana sa passenger seat at dumungaw roon ang ulo ni Wyatt na nakaupo sa driver's se
Chapter 49.1Pagkapasok ko sa loob ng bahay, halos mapatalon ako sa gulat nang bigla na lang sumulpot sa harapan ko si Catelyn."Gaga ka!" Gulat kong saad habang nakahawak sa tapat ng dibdib ko na sobrang lakas ng kabog. Ang gaga ay tumawa lang sa akin at sinilip ang sasakyan ni Wyatt na papalayo na."Ano 'yan ha?" Tanong niya at tiningnan ang hawak kong bulaklak. Itinago ko 'yon sa likuran ko at tumikhim dahil sa hiya."Wala...""Tsk." Umismid siya at tiningnan ako ng maigi. "Sinaktan ka niya ng sobra noon, at maging si Lauren ay lumaking walang kinikilalang ama dahil sa nangyari noon. I'll not against of whatever your decision will be but I want you to think it throughly. Inaalaska kita sa kaniya pero hindi ibig sabihin no'n one hundred percent boto na ako sa kaniya. He h
Chapter 49.2"Room 204, third floor ma'am," wika ko habang inaabot sa kaniya ang keycard ng suite niya. She smiled after I handed her the keycard."Thank you," she said before she left. I bow down my head and looked at her as she walks down the hallway."If staring could kill, she might be dead by now," saad ni Wyatt na bigla na lang sumulpot sa harapan ko. Umingos ako at inirapan siya."Ano ba'ng ginagawa mo dito?" Naiinip na tanong ko sa kaniya at pinagkrus ang braso sa ibabaw ng dibdib ko habang mataman siyang tinitingnan. "Tsaka nasan si Lauren? Bakit hindi mo kasama?" Tiningnan ko ang orasan na nasa gitna ng lobby, bago ulit ibinalik ang tingin ko sa kaniya."Hinatid ko na siya sa bahay niyo kanina pagkatapos ko siyang sunduin," sagot niya na tinanguan ko
Chapter 50.1"Phoebe..." I whispered her name as I recognized her face.I only saw the side of her face earlier that's why I still haven't recognized her yet, but now that she's facing my direction while smiling widely at Wyatt— my heart constricted in pain upon recognizing her. I didn't know she'll be here, with a son to be specific.Is he Wyatt's?May dapat pa ba akong malaman bukod do'n sa sinabi niya sa akin?Napasinghap ako at hindi malaman ang gagawin. Nataranta ako nang dumako ang tingin ni Phoebe sa gawi ko. Dahil sa kawalan ng ideya kung ano ang dapat kong gawin, tumalikod ako sa kaniya at naglakad papunta sa pinto palabas ng restaurant.Bawat paghakbang ko paalis sa istraktura ay katumbas ng pagsikip ng
Chapter 50.2My heart filled with an unexplained happiness that it feels like I'm floating in a cloud nine right now. I can't deny the fact that only Wyatt could make give me that.Masaya akong kasama ang anak ko at ang Daddy ko pero hindi ko mapagkakailang iba ang sayang ibinibigay niya sa akin. He'll always make me feel lost but at the same time, he'll made feel at home in his arms. He'll made me feel calm with his husky and soothing voice. He'll made me feel all of the emotions I can't even recognize myself.Wyatt stayed until dinner. Akala ko magkakaproblema o magkakairingan sa hapag lalo na't nandito si Daddy but it turned out opposite of what I expected. Lauren is even more happy seeing her Grandpa and Daddy getting along so well. Para ngang ako 'yong intruder sa sarili kong bahay dahil sila lang tatlo ang nag-uusap at para bang wala ako rito at kasama n
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito