Chapter 48.2
"Okay, thank you."
Pagkaalis ko sa kwarto, pumunta ako sa kwarto ko. Mabilis lang akong naligo at nagbihis. Isinout ko ang uniform namin sa hotel. Naglagay rin ako ng kaunting make-up sa mukha ko para hindi ko dugyot tingnan doon, itinali ko rin ang may kahabaan kong buhok.
Nang makontento sa itsura ay lumabas na ako ng kwarto dala ang itim kong handbag. Pagkababa ko ay walang tao sa sala maging sa patio ng bahay nang makalabas ako. Hahakbang na sana ako paalis nang makita kong may paparating na itim na mamahaling sasakyan. Hindi ko pa man nakikita ang driver ng kotse, alam ko na kung sino ang nagmamay-ari no'n.
Si Wyatt.
Hindi nga ako nagkamali nang huminto sa harapan ko ang sasakyan. Bumaba ang bintana sa passenger seat at dumungaw roon ang ulo ni Wyatt na nakaupo sa driver's se
Chapter 49.1Pagkapasok ko sa loob ng bahay, halos mapatalon ako sa gulat nang bigla na lang sumulpot sa harapan ko si Catelyn."Gaga ka!" Gulat kong saad habang nakahawak sa tapat ng dibdib ko na sobrang lakas ng kabog. Ang gaga ay tumawa lang sa akin at sinilip ang sasakyan ni Wyatt na papalayo na."Ano 'yan ha?" Tanong niya at tiningnan ang hawak kong bulaklak. Itinago ko 'yon sa likuran ko at tumikhim dahil sa hiya."Wala...""Tsk." Umismid siya at tiningnan ako ng maigi. "Sinaktan ka niya ng sobra noon, at maging si Lauren ay lumaking walang kinikilalang ama dahil sa nangyari noon. I'll not against of whatever your decision will be but I want you to think it throughly. Inaalaska kita sa kaniya pero hindi ibig sabihin no'n one hundred percent boto na ako sa kaniya. He h
Chapter 49.2"Room 204, third floor ma'am," wika ko habang inaabot sa kaniya ang keycard ng suite niya. She smiled after I handed her the keycard."Thank you," she said before she left. I bow down my head and looked at her as she walks down the hallway."If staring could kill, she might be dead by now," saad ni Wyatt na bigla na lang sumulpot sa harapan ko. Umingos ako at inirapan siya."Ano ba'ng ginagawa mo dito?" Naiinip na tanong ko sa kaniya at pinagkrus ang braso sa ibabaw ng dibdib ko habang mataman siyang tinitingnan. "Tsaka nasan si Lauren? Bakit hindi mo kasama?" Tiningnan ko ang orasan na nasa gitna ng lobby, bago ulit ibinalik ang tingin ko sa kaniya."Hinatid ko na siya sa bahay niyo kanina pagkatapos ko siyang sunduin," sagot niya na tinanguan ko
Chapter 50.1"Phoebe..." I whispered her name as I recognized her face.I only saw the side of her face earlier that's why I still haven't recognized her yet, but now that she's facing my direction while smiling widely at Wyatt— my heart constricted in pain upon recognizing her. I didn't know she'll be here, with a son to be specific.Is he Wyatt's?May dapat pa ba akong malaman bukod do'n sa sinabi niya sa akin?Napasinghap ako at hindi malaman ang gagawin. Nataranta ako nang dumako ang tingin ni Phoebe sa gawi ko. Dahil sa kawalan ng ideya kung ano ang dapat kong gawin, tumalikod ako sa kaniya at naglakad papunta sa pinto palabas ng restaurant.Bawat paghakbang ko paalis sa istraktura ay katumbas ng pagsikip ng
Chapter 50.2My heart filled with an unexplained happiness that it feels like I'm floating in a cloud nine right now. I can't deny the fact that only Wyatt could make give me that.Masaya akong kasama ang anak ko at ang Daddy ko pero hindi ko mapagkakailang iba ang sayang ibinibigay niya sa akin. He'll always make me feel lost but at the same time, he'll made feel at home in his arms. He'll made me feel calm with his husky and soothing voice. He'll made me feel all of the emotions I can't even recognize myself.Wyatt stayed until dinner. Akala ko magkakaproblema o magkakairingan sa hapag lalo na't nandito si Daddy but it turned out opposite of what I expected. Lauren is even more happy seeing her Grandpa and Daddy getting along so well. Para ngang ako 'yong intruder sa sarili kong bahay dahil sila lang tatlo ang nag-uusap at para bang wala ako rito at kasama n
Chapter 51.1Happiness is cannot only attain with other people but within ourselves too. We can be happy alone but we can't deny the fact that there will always be hallow feeling deep inside us that is waiting to be fulfilled. And there will always be a person who'll suddenly appear in our life who'll not only fulfill that and give us the overflowing happiness we deserve.Happiness comes with forgiveness and acceptance. Forgive those who hurt you and accept that everyone can make mistakes. No one's born perfect, no one's not going to make mistakes, the only important thing is that, you'll see them worthy of your forgiveness and acceptance. Not everyone has a chance to be forgiven and accepted so prove yourself that you're worthy of it.Days being Wyatt around us feels like a dream. I can see that he's really trying to make up and compromise
Chapter 51.2Uminit ang mga pisngi ko at hinampas ang braso niya na nagpapiksi sa kaniya."Sira ka talaga! Anak ka diyan!" wika ko. "Lima pa talaga ha? Ikaw manganganak? Ha? Ikaw?""So you're considering giving Lauren a sibling? Ilan ba gusto mo?" Nakangising tanong niya na inirapan ko lang. "Ikaw baby?" Muli niyang tinitingnan sa rearview mirror si Lauren na ngayon ay sobrang laki ng ngiti.Itinaas ni Lauren ang kamay. "Three!"Napasimangot naman si Wyatt sa sagot ng anak na nagpatawa sa akin. Lima pala ha? Ano ka ngayon?"Why three? Make it five!" Maktol pa niya. Jusko! Sino ba talaga ang bata sa kanilang dalawa? "You know baby there's a saying that; ‘The more the merrier.’ so make it five, princess." Pang
Chapter 52.1Pagkatapos naming kumain ay saktong naggising si Lauren kaya sabay-sabay kaming bumaba para tulungan si Paige sa preparations. May event organizer naman sila pero hands on pa rin si Paige sa preparations. Halata nga sa mukha ni Daegan na ayaw niyang magkikilos ang asawa pero wala siyang maggawa kundi ang bantayan na lamang ito.Tinulungan ko si Paige sa mga gagawin habang ang mga lalaki naman ay nagbabantay sa mga bata. Paminsan-minsan kong nililingon ang mag-ama ko. Sinusubuan ni Wyatt si Lauren habang kinakausap siya ni Daegan.Nakatoun lang ang atensyon niya sa pag-aalaga sa anak na ngayon naman ay nakikipaglaro kay Darwin. Nakikita kong ngumingisi si Daegan sa kaniya at umiiling. May sasabihin siya kay Wyatt na nginingisihan lang din ng huli bago ibinabalik ang atensyon sa pagpapakain ng anak."Nakakatuwa silang pano
Chapter 52.2Kumuha ako ng simpleng puting dress na may mga iba't-ibang kulay ng bulaklak ang nakaburda para soutin ni Lauren. I also braided her hair to make her look even more presentable. I used a white ribbon to tie it. Nang makontento sa itsura niya ay hindi ko napigilan ang sarili kong pangiggilan ang pisngi niya at halikan ng ilang beses."Mommy!" Tili niya nang ang leeg naman niya ang hinalikan at pinanggigilan ko. Tawa kami ng tawa dalawa hanggang sa bigla na lang may kumatok sa pinto."Baby?" Rinig kong tawag ni Wyatt mula sa labas ng pinto. Napatingin naman si Lauren sa akin bago ibinalik ulit ang tingin sa pintuan."Yes daddy?" Sagot naman ni Lauren sa ama niya."No sweetie, the other one please," wika ni Wyatt na nagpasimangot saanak niya.