WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.
————
Chapter 29.1
Pagkatapos naming maligo, nagpagdesiyonan naming magbihis muna bago pumunta sa mga gift shops dito sa resort para bumili ng pasalubong.
Nagsout lang ako ng isang puting lose shirt at itim na shorts. Habang si Wyatt naman ay nasa banyo ng villa at naliligo.
Haist! Ewan ko ba sa lalaking 'yon! Bigla-bigla na lang sumusulpot sa kung saan-saan. Akala ko kumakain lang siya ng breakfast niya, pero mabilis pa lang umalis ang lalaking 'yon sa restaurant at lumusong sa dagat. Hinalikan pa talaga ako!
"Going somewhere?"
Lumingon kay Wyatt at nakita siyang nagpapatuyo na ng buhok niya ngayon. May mga tubig pang pumapatak mula sa ulo
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.————Chapter 29.2Mas umusog pa ako hanggang sa magkadikit na ang balat naming dalawa. The heat and electricity spread all through my whole body. Hinawakan niya ang siko ko at tinulungan akong makaupo sa tiyan niya. Now that I'm on top of him, I'm totally embarrassed.I don't know where I got my confidence right now.Without saying a word, he started to take off my shirt. Nakaramdam ulit ako ng kuryente nang sumayad ang dulo ng daliri niya sa balat ng tiyan ko."Breath love," saad niya matapos mahubad ang sout kong damit at tanging ang itim na bra na lang ang natitirang nakatakip sa pang-itaas na bahagi ng katawan ko. Doon ko lang nalaman na pinip
Chapter 30.1Nakangiti ako habang pinagmamasdan si Wyatt na nagluluto sa kusina. He doesn't want me to help him even though I've wanted to. Nakaupo lang ako habang tinitingnan ang bawat galaw niya. Hindi ko alam kung bakit ang galing niya sa kusina. I barely cook so I don't know if I'm this good in the kitchen too.Akala ko talaga narinig niya kaming dalawa ni Catelyn no'ng gabing 'yon. Mabuti na lang at kadarating niya lang nang kumatok siya at walang narinig na kahit ano. Hindi pa ako handang sabihin sa kaniya ang totoo no'ng gabing 'yon.Naibigay ko ng walang inaalalang problema ang pasalubong ko kay Catelyn. Tuwang-tuwa naman siya sa ibinigay kong shirts at keychain. I also bought shirts for Dad. Pakiramdam ko kasing magigising na siya sa susunod na araw o anumang oras dahil sa magandang kondisyon niya.
Chapter 30.2Naghiwalay kaming apat sa hallway dahil iba't-iba kami ng mga department. Nagpatuloy ulit ako sa trabaho ko hanggang sa maghapon.Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bag habang naglalakad palabas ng opisina. Tapos na ang trabaho ko kaya pwede na akong umuwi ngayon.I texted Catelyn that I'll visit Dad today. Wala kasi akong natanggap na text galing kay Nurse Tessa kaya pupunta ako sa hospital para kumustahin ang kalagayan niya. Bago pa man ako makatanggap ng reply mula kay Catelyn, tumunog na ang cellphone ko dahil sa isang tawag.Si Nurse Tessa!Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang sinasagot ang tawag niya."Eloise?" Pagtawag ni Nurse Tessa sa akin sa kabilang linya."Hello po?" Sobrang lakas ng kabog
Chapter 31.1Kaagad akong niyakap ni Catelyn at pinatahan. Mahigpit akong kumapit sa braso niyang nakapulupot sa akin at doon kumuha ng lakas. Iniyak ko lahat ng sakit at bigat na nararamdaman ko."Shh... Huminahon ka muna, okay?" Pagpapagaan ng loob ni Cate sa akin habang hinahagod ang likuran ko. Suminghot ako at itinango ang ulo habang pilit na pinipigilan ang sariling hindi na umiyak pa. Lumuwag ang yakap ni Catelyn sa akin at umupo sa harapan ko. Pinunasan niya ang mukha kong laham na ng mga luha ko kanina. Ngumiti siya sa akin pagkatapos."Tell me, what happened?" Mahinahon niyang tanong.Muli na namang nagtubig ang gilid ng mga mata ko dahil sa katanungan niya. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito o baka dahil epekto lang 'to ng pagbubuntis ko. Binigyan niya ako ng panyo kaya kaagad ko 'yong kinuha at pinunas sa mg
Chapter 31.2Medyo madilim na nang dumating ako sa kompanya ni Wyatt, pero hindi pa naman uwian ngayon kaya malamang nasa opisina pa siya. Mabuti na lang at hindi ako nahirapang makahanap ng masasakyan kanina. Tuloy-tuloy ako sa pagpasok sa loob, ni hindi ko nga pinansin ang guard na bumati sa akin. Hindi agaya no'ng huli kong punta rito, marami pang mga empleyado sa kompanya pagkarating ko sa loob."Nandiyan ba si Wyatt?" Tanong ko sa receptionist."Nasa opisina pa po siya. Ano po ba ang kailangan niyo sa kaniya?" Magalang na tanong nito."Gusto ko sana siyang makausap," saad ko."May appointment po ba kayo?"I bite my lower lip and shook my head."Pasensya na po ma'am, hindi niyo po pwedeng puntahan si sir ng
Chapter 32.1I waited for him. I waited for his explanation. I waited for him to explain everything to me but it didn't came. He didn't even leave me any message to at least assure me, to give me the peace of mind I've been wanted to have these passed few days.For once, I'll try to trust him even if he already broke it days ago. Isang paliwanag lang ng lahat tatanggapin ko, kahit pa dinurog niya ng ilang beses ang puso ko. Kapag hindi pa rin siya magpapakita sa akin para ipaliwanag ang lahat, he'll leave me with no choice.Hindi muna ako dumalaw kay Daddy sa hospital at nanatili sa apartment para hintayin siya o kahit ang tawag man lang niya. Pero ni isa sa mga inaasahan ko hindi nangyari. Siguro naisip na niya talagang hindi ako nababagay sa kaniya, na si Phoebe talaga ang gusto niya.Napahawak ako sa tiyan ko h
Chapter 32.2Lumapit ako sa higaan ni Daddy at nilapag ang dalang mga prutas sa mesa na nasa gilid ng kama niya. Naghanap ako ng pwedeng gamitin na panghiwa sa mansanas at mabuti na lang may nahanap ako sa mga sa isa sa mga drawer.Umupo ako sa isang monoblock at sisimulan na sanang balatan ang mansanas nang bigla siyang magsalita."What are you doing here?" Malamig na tanong niya sa akin. Napayuko ako at tipid na napangiti.Mas mabuti na 'tong ganito kesa ang makita siyang nakahiga sa kama at walang malay, 'di ba? Mas mabuting magalit siya kapag nakikita ako kesa ang hindi niya na ako kausapin kahit kailan.I lifted my head and glance at Daddy who's looking at the window. I heaved a sigh and smile. Tinuloy ko ang pagbabalat sa mansanas."Kamusta naman
Chapter 33.1Leaving everything behind is the hardest. But leaving also means starting anew in a place where no one knows you and in a place where you can be yourself without judgement.Napangiti ako habang dinadama ang sariwang hangin na tinatangay ang mahaba kong buhok sa likuran. Inilibot ko ang paningin sa boung paligid at mas lalong napangiti. Tama lang ang naging desisyon ko. Tama ang desisyon kong lumayo at mag-umpisa ulit.Napalingon ako kay Daddy na nakakunot ang noo habang nakatingin sa bahay. Tipid akong ngumiti at tinabihan siya. Napatitig din ako sa bahay sa harapan namin.Isang simpleng bahay na may dalawang palapag. Malayo ito sa mga bahay sa siyudad na nakagawian namin. There's nothing wrong with a little bit of a change.Change is constant. Why not go with