“Are we gonna stay here, Mom? For how long?” Iyan ang unang tanong ng anak ko nang makapasok kami sa loob ng condo na binili ko. I nodded my head. Binaba ko ang aking purse. “Yes, Nicho.” “For how long?” he asked again. “Hanggang sa matapos ang kaso na hinahawakan ni Mommy rito. Bawal ka pang mag
Umiwas ako rito ng tingin. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay wala akong maisasagot sa kanya. Hindi ko alam kung dapat ba akong magtiwala sa kanya. But looking at him right now, he looks so eager to know the truth. “If you can’t answer it, it’s fine. I’m just curious.” He chuckled a bit to lessen
“Yes, he is. I heard this will be his last term. Pero naku, tumanda na lang siya pero hindi pa rin siya nagkakaroon ng anak na legal. Have you heard about his adopted daughter? Monica? Naku ‘yun batang ‘yon, sinasayang lang ang biyayang dumarating sa kanya,” naiiling na ani ni Tita. “Kung ano-ano an
I hope so… -- “Aray ko naman.” Ngumiwi ako nang maramdaman ko ang kurot ni Sia sa ‘king tagiliran. “Ano ba?” “Hindi ako makapaniwala,” she said. “Ikakasal na ba talaga ako?” Pinunasan ko ang pawis sa ‘king noo. Kakatapos lang naming mag-practice para sa kanyang wedding march. Mas malaki kasi ang
“K-kanina ka pa ba riyan?” nauutal kong tanong. Naglakad ito palapit sa ‘kin. Agad namang bumaba sa kandungan ko si Nixie at lumapit sa kanyang ama. Binuhat naman siya ni Alas kaya tumayo na ako. Pinunasan ko ang pawis sa ‘kin noo at pilit na ngumiti. Hindi nagsalita si Alas, sa halip ay nagtaka a
“It’s been a while,” he said. Umayos ako ng tayo at pilit na ngumiti. “I-ikaw pala ‘yan, Kryzler. Paano mo ako natunton?” He shrugged off his shoulders. “Inutusan ako bumili ng cake ni Kryznha.” Kryznha… his sister? “Nakauwi na siya?” I asked and turned back my gaze to the cakes displayed in fro
Tahimik lamang ako sa loob ng sasakyan. Na sa ‘king kandungan si Nixie na abala sa kakatingin sa mga sernaryo sa labas ng bintana ng sasakyan. Her actions reminds of myself, where I used to sit at the backseat of my father’s car and stare outside the window, admiring the blur-like view from outside.
Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi samantalang si Tita Alena ay ngumiti. Hindi niya ako tinignan, sa halip ay kay Alas siya tumingin. “Please return home, son. Miss ko na si Nixie,” aniya. Hindi pa rin pala sila nagkakasundo sa ama niya? “I’ll think about it.” Mariin kong kinagat ang aki