SophiaHindi ko mapigil ang tawa ko habang nandito kami ngayon ni Marcus sa opisina ko. Maagang dumating ang isang ito para linawin ang ilang mga bagay na nalaman ko tungkol sa head ng design team na si Laura Gatchalian.Nasabi ko na din kay Marcus ang dahilan kung bakit ako nagimbestiga lalo pa at ito ang naglagay ng droga sa inumin ko noon.Pinagtapat ko na lahat kay Marcus dahil alam ko na matutulungan niya ako sa mga plano ko.Marcus was mad, of course. Pero sinabi ko na kumalma muna siya at sundin ang plano ko sa mga taong ito.He is now talking about Hendrix at kung paano daw ito nagalit sa kanya pagkatapos nila akong ihatid kagabi sa bahay.“He was f*****g upset, I tell you!” sinabayan niya pa ito ng tawa. “He didn’t even talk to me dahil panira daw ako sa moment niyo.” Napailing na lang ako sa kalokohan ni Marcus. And at the same time nahihiya ako dahil alam ko naman ang naglalaro sa isip niya.“Tell me, ano ba yung moment niyo?” tanong niya pa sa akin kaya pakiramdam ko na
SophiaSabay kaming nag lunch ni Hendrix ng araw na ito and I couldn’t help but to be happy dahil magkasama kami ulit just like the old days.Alam ko na hindi papayag si Papa at si Kuya pero wala silang magagawa sa desisyon ko na pagbigyan ang sarili ko na maging masaya ulit.“Are you okay?” tanong niya sa akin kaya naman napatingin ako kay Hendrix“I was just thinking of something.” kinuha ko ang wine glass saka uminom dito then the waiter came and brought our foodWe started eating and I enjoyed the food so much. Well ewan kung dahil sa pagkain ba o dahil kasama ko ngayon si Hendrix just like the old times.“Sabay na tayong magpunta sa launch. I will pick you up at your house.” Hendrix said “Sa venue na tayo magkita. Kasama ko si Rachel eh.” tanggi ko pero umiling siya“Hindi pwede! May driver naman kayo, she can follow! You are my girl so dapat lang na ako ang kasama mo.”“Girl? Kailan pa?” I was just teasing him at talaga namang madali itong mapikon “Don’t argue with me mi amor!
SophiaAraw ng launch ngayon and I am so excited dahil ito ang unang project ng Bella at Dolcezza Fashion. Being with Hendrix for the past days makes me really happy. He always makes me feel important and loved.I always look forward to our lunch and dinner dates. Hindi na nga lang nasundan ang road trip namin since busy pa kami sa launch.Tumawag na din ang pamilya ko from Milan and they are happy para sa launch. Hindi nga lang daw sila makakauwi dahil Fashion week din ngayon doon at busy din ang schedule nila.I chose not to talk about my relationship with Hendrix now. Gusto ko kasi gawin itong personal at gusto ko kasama ko si Hendrix kapag humarap kami sa pamilya ko. I just hope that by that time, nakabalik na ang alaala niya.Sinipat ko ang sarili ko sa salamin and I am contented with my look. As usual suot ko ang design na gawa ko para sa espesyal na okasyon na ito.Black evening gown na may mga swarovsky crystal as a design. Bare back ito at halter style kaya lalong na emphas
SophiaNanatili lang kami na magkayakap ni Hendrix pagkatapos kong ikwento sa kanya ang mapait na nakaraan. Galit ito kay Laura at Douglas and at the same time galit na galit siya sarili niya.I asked him to forgive himself coz that is the only way that we can move on.“I will kill them!” banta pa niya pero niyakap ko siya.“No you won’t! May plano na ako para sa kanila. Let’s just stick to that. Hindi ka mamatay tao para gawin yan.” kontra ko dito“Daddy na sana ako ngayon. Kailan ba babalik ang alaala ko, mi amor?” I know he was devastated upon knowing what happened to our baby“Hindi natin gusto ang nangyari. Biktima lang tayo, Love. Isa pa let’s take one step at a time. Alam ko na babalik din ang alaala mo. Let’s be patient.” “Thank you, mi amor. Thank you for taking me back. I love you so much at kahit hindi na bumalik ang alaala ko, ikaw pa rin ang mamahalin ko dahil nakikilala ka ng puso ko.” madamdamin niyang pahayag kaya napaluha akoWe are destined for each other. We are
SophiaKasalukuyan kaming nandito sa La Union para kumain ng tanghalian sa isang restaurant bago kami umahon ng Baguio. Hendrix is happy at nakikita ko naman iyon sa mga mata niya. And I’m happy too dahil sa wakas naalala na niya ang nakaraan namin and we are ready to face the future.Nagkekwentuhan kami habang nagpapahinga when his phone rang and he said that it was Marcus. Ayaw nga sana niyang sagutin pero dahil pinilit ko siya wala siyang nagawa.Hanggang ngayon natatawa talaga ako sa kalokohan ni Marcus. But I am thankful to him dahil isa talaga siyang mabuting kaibigan and he really wants us to get back together.“What is it?!” tanong niya dito kaya naman pinandilatan ko siya ng mata pero hindi niya ako pinansin“May pupuntahan kami ni Sophia. Bakit ba?” ayan na naman siya sa pagiging iritado niya“What? Are you serious?” tanong niya kaya naman nag alala ako dahil baka may problema na naman“D**n you!” sabi pa niya saka binaba ang teleponoNahilot pa nito ang sendtido niya so I
SophiaHindi ko mapigilang mapahanga sa ganda ng bahay na inabutan namin dito sa Baguio. Actually I was expecting na sa hotel kami tutuloy dahil hindi naman sinabi ni Hendrix sa akin na may property siya dito.“You like it?” tanong ni Hendrix habang naglalakad kami papasok ng bahay.It was a two storey house na ang flooring ay gawa sa matibay na klase ng kahoy. It was beautiful inside out at kumpleto din ito sa gamit. May fireplace din sa gawing dulo and the displays are all antique, I guess.“It’s beautiful, Love.”“Ang Mommy ang bumili nito. We used to stay here during summer noong mga bata pa kami.” Kwento niya sa akin“It is well maintained. May nakatira ba dito?” tanong ko pa dahil talagang malinis ang lugar pati na ang labas ng bakuran“May caretaker kami dito mi amor.” Just as I thought.“Tara sa kwarto natin!” Aya niya sa akin habang kasunod naman namin ang mga kaibigan niya na namimili na din ng kwarto“No! I will stay in another room! Ano ka sineswerte?” inis na naman si
SophiaOur stay in Baguio is memorable for all of us. Masaya ang lahat at hindi naalis ang asaran at biruan while we are sitting near the fireplace. Kahit walang partner si Marcus ay game naman ito na nakikipagbiruan sa amin kahit pa minsan nakikita ko na malalim ang iniisip niya.We went to some tourist spots here in Baguio like the Mansion, Mines View Park, Lourdes Grotto, and Igorot stone Garden. Panay ang selfie naming mga girls at ang mga boys naman ay medyo kj sa part na yun kaya hinayaan na lang namin.We also did horseback riding in Wright park and sumakay din kami sa boat sa Burnham Park.Hindi din namin pinalagpas ang pagpunta sa strawberry farm sa La Trinidad Benguet para ma experience ang strawberry picking. We enjoyed it habang ang mga boys ay panay ang kuha ng pictures sa amin. Sa condo ni Hendrix ako tumuloy pagdating namin galing biyahe dahil sabay na kaming papasok bukas sa office.Nagfile na ng complaint si Yelena at bukas ay pupuntahan na ng mga pulis ang Dream pa
SophiaPagpasok namin ni Hendrix sa office kinabukasan ay malakas na ang bulong bulungan tungkol sa Dream Fashion and Style.Kalat na sa social media at sa mga press ang tungkol sa demanda ni Yelena sa Dream. Nagkakagulo na doon lalo pa at nagpunta na ang mga abogado ni Yelena at ang mga pulis.Dumiretso ako sa opisina ng Senior designers and they were all surprised kaya nagpulasan ito dahil nasa isang mesa sila at nagkukumpulan.“Good morning Ms. Conti. May kailangan po ba kayo?” tanong ni Laura na halatang ninenerbiyos“Wala naman. Gusto ko lang kayong icongratulate for a job well done noong araw ng launch.” I faked a smile on her and she smiled back“Thank you po Ma’am!” they answered in unison habang si Laura ay hindi makatingin sa akin“You seem tensed Ms. Gatchalian? May problema ka ba? Are you not feeling well?” I acted concerned pero alam ko naman kung bakit siya ganito“I’m okay po Ms. Conti. Baka sa pagod lang po ito noong mga nagdaang araw.” “Do you need a vacation?” tano