BlancaGabi na ng ihatid ako ni Marcus sa condo unit ko na pinagtalunan pa namin dahil ayaw pa sana niya at gusto pa daw niya akong makasama.Nag dahilan nalang ako na may problema si Trish kaya at kailangan niya ng karamay kaya napapayag ko ito.Hindi na nga ako halos tinigilan ni Marcus kanina kaya naman ang ending, para akong umakyat at bumaba ng bundok sa sobrang pagod. Wala naman akong pagsisisi dahil ginusto ko naman and seeing him happy and contented is all I want to feel right now.“ Magiging busy ako sa mga susunod na araw baby but I will make it a point na puntahan ka, okay?” he was holding my hand dahil hindi pa ako bumababa ng kotse.“Okay” I just nodded “ Magtrabaho ka po muna, okay lang sa akin.”He kissed me one last time bago niya ako pinakawalan. “Mami-miss kita, baby. Tatawag ako pag hindi kita mapupuntahan, so be sure to answer your phone okay?” nakasimangot na sabi niya kaya natawa na lang ako. “I love you.” yun nalang ang sinagot ko at saka ako bumababa ng kots
BlancaHindi ko alam kung paano ako nakauwi ng maayos sa condo matapos kong marinig ang mga pinagtapat ng bihag namin. Noong mga oras na iyon ay gusto ko ng sugurin si Simon pero napag alaman naming wala ito sa bansa.Nasapo ko ang ulo ko habang nag-iisip kung paano ko mapupuntahan si Simon para matapos na ang lahat ng ito at ng makalaya na lahat ng galit at poot sa dibdib ko. “Kumalma ka!” utos iyon ni Ava na tumabi ng upo sa akin. “Ava paano ako kakalma? Sabihin mo nga? Ngayong alam ko na ang totoo saka naman nakawala si Simon sa pagbabantay natin?” galit na galit ako pero wala akong magawa“Patience is a virtue. Mas masarap ang paghihiganti kung naayon sa panahon. Matagal mo na itong hinintay, ngayon ka pa ba susuko?” pang-aalo naman ni Trish Napapikit ako. Alam kong wala naman akong magagawa dahil talagang madulas si Simon kahit noon pa. Hindi ko lang maisip kung bakit ito ganun? May pinagtataguan ba siya? Ano pa ba ang nililihim niya?“ Magpahinga na tayo, sa ngayon malinaw n
BlancaAgad kong niyakap si mama Sandra ng makita ko ito sa hardin ng bahay. Nagulat pa ito dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko.“I miss you iha!” gumanti siya ng yakap sa akin at saka ako inayang maupo.“Nasaan yung tatlo? Hindi mo ba sila kasama?” nagtataka marahil si mama dahil mag-isa lang ako na dumating“Naiwan po sila sa Manila, mama. Hanggang ngayon po kasi wala pa kaming makuhang lead kay Simon.” sagot ko naman dito“ Ano na bang nangyari sa imbestigasyon niyo?” tanong niya kaya agad ko namang isinalaysay ang mga naganap habang nasa Maynila kami.“Tama ang mga kaibigan mo iha. Matuto kang maghintay, darating ang tamang pagkakataon. Pag minadali mo ang lahat baka mas lalong hindi matapos.” pangaral niya sa akin“Sino ba yung kasama mo?” tanong ni mama ng mamataan si Joseph na nakatayo sa labas ng sasakyan.“Pinadala po siya ni Marcus. Ayaw pong pumayag na mag-commute ako.” tinanaw ko si Joseph, hindi naman nagbago ang pwesto nito at nagtitipa lang sa phone niya.Naala
Blanca“Baby?” Napatingin ako kay Marcus ng ulitin niya ang pagtawag sa pangalan ko. Pinunasan ko ang mga luha ko pero nanatili akong nakatingin lang sa kanya.“Come here, please?” inilahad nito ang kamay niya kaya naman napilitan akong ihakbang ang mga paa ko. Agad namang umalis ang mga kaibigan niya sa tabi ng kama at nagpaalam na lalabas lang sandali. Tumango lang si Marcus sa kanila at muli akong hinarap.Nalaglag ulit ang mga luha ko pagka upo ko sa gilid ng kama niya. Nahihirapan akong tignan ang kalagayan niya.“Hey, stop crying. I’m okay.” humawak ako sa balikat niya na walang benda at saka inihilig ang aking ulo.“ Takot na takot ako.” sumuisigok na sabi ko sa kanya. “Akala ko kung napano ka na?” bulong ko sa kanya. Naramdaman kong hinalikan niya ang noo ko.“ I’m okay, baby. Wala lang to. Magpapakasal pa tayo hindi ba? Hindi ako mawawala sa’yo.” Lalo akong napahagulgol sa narinig ko. May mga plano na si Marcus para sa amin pero ako? Ano ba ang gagawin ko? Hindi ba at ii
BlancaDalawang araw na nanatili si Marcus sa ospital pero ni hindi lumitaw ang magaling niyang ama. Tumawag lang ito kahapon at kinamusta si Marcus kaya ng magtanong ako kung nasaan ito ay nagkibit-balikat lang si Marcus dahil hindi daw nabanggit ng ama kung nasaan siya.Galit na galit ako dahil nasayang ang effort ng mga tauhan namin na naka poste sa ospital at nag-aabang sa pagdating niya. Talagang career to the highest level ang pakikipagtaguan sa amin ng matandang ito.Matiyaga ko namang inalagaan si Marcus habang nasa ospital kami. Dito man lang ay makabawi ako sa kanya. Sana lang mas maalala niya yung magagandang memories kapag wala na ako sa buhay niya.“Are you ready?” tanong ko kay Marcus habang inaayos ko ang ilang gamit niya sa bag. Lalabas na kasi siya sa ospital ngayong araw dahil cleared na siya ng mga doktor niya.“Yes baby, sa wakas uuwi na tayo!” masaya ang tinig ni Marcus, siguro kasi naiinip na din siya dito“Tayo?” I am teasing him kaya sumimangot na naman ang mama
Blanca“What do you want for lunch, baby” malanding tanong ni Marcus habang panay ang halik niya sa ulo ko. We are at his room dahil hindi pa siya nakuntento sa pasabog niya sa sofa at binitbit pa ako papunta sa kwarto kung saan humirit pa siya. Naka dalawa pa siya kaya para na naman akong namundok sa sobrang pagod ko.Malakas talaga ang drive at stamina niya pagdating sa s*x at siguro dahil batak din ang katawan ko sa trainings kaya nasasabayan ko siya.Kung di lang siguro siya nakaramdam ng pananakit sa balikat niya ay di pa ito titigil.“It’s past lunch!” reklamo ko dito. Nasira ang plano kong magluto ng tanghalian dahil sa kalandian niya kaya for sure take out nanaman ang bagsak namin nito.Natawa ito at saka umibabaw sa akin kaya nanlaki ang mata ko lalo pa at naramdaman kong buhay nanaman ang alaga niya.“Marcus Ace Thompson, you better stop right now!” banta ko dito and he just laughed me off.“You say my name so sexy baby, mas lalo akong t*********n.” “Heh!” sabi ko. I was
BlancaAgad kong inayos ang mga gamit ko pagkapasok ko sa kwarto. Gusto kong sumabog sa galit pero pinili ko na lang magpigil kaya mas gugustuhin ko pang umalis na lang.Deretso akong lumabas ng kwarto bitbit ang bag ko. Nasa sala na uli ang dalawa at nag uusap pa rin ng seryoso kaya naman napailing nalang ako. Ano? Sa sobrang seryoso ba ng pinag uusapan nila tungkol kay Jade ay hindi namalayan ni Marcus ang paglabas ko?Tumikhim ako sa likod ni Marcus kaya naman nagulat pa ito at tumayo bigla.“Blanca!” gulat na sabi nito habang nakakunot ang nooWow! Kanina baby, ngayon Blanca na lang?Ambilis naman ata ng transition!“Uuwi na ako. May importante akong lakad mamaya!” paalam ko dito.I looked at him pero agad siyang nagbaba ng mata which made me roll my eyes. Hindi na rin ito kumibo kaya nagsimula na akong humakbang papunta sa pinto.“Ihahatid na kita!” tila naman nakabawi sa pagkabigla si Marcus pero umiling ako“Nasa baba na sila Ava. Okay lang!” Iling ko dito at saka ko binuksan
MarcusI have been calling Blanca for the nth time pero hanggang ngayon hindi pa rin niya ako kinakausap. Patay ang phone niya kaya naman lalo akong frustrated sa mga nagaganap.I cursed myself for being stupid in front of her. Alam ko na narinig niya ang pinag-uusapan namin ni Floyd sa balcony and I want to explain that she misunderstood everything pero galit na siya and I understand that perfectly.The moment she asked me kung si Jade pa rin ba, I know in my heart na hindi na. Si Blanca na ang laman ng puso ko and she is my life kaya naman gusto kong saktan ang sarili ko for not giving her the assurance that she wants. Yes, I may worry about Jade not because of her being my first love but just because she is my best friend since we were kids. Yun nalang ang rason kaya kahit sinaktan niya ako ng dahil sa pinsan ko ay nag-aalala pa rin ako sa kanya dahil hindi pala naging maganda ang relasyon nila ni Dom.“I’m sorry, Marcus. Akala ko kaya kitang matutunang mahalin pero si Dom talaga a
Mitchell Blake ThompsonIt is Dad’s birthday at nandito kami ngayon sa isa sa mga hotel namin for the celebration. I am now handling the business together with my brother Martin since kaming dalawa ang nahilig sa ganitong larangan.Actually, I wanted to be a Scientist when I was young, but growing up I realized that being the first born I have to inherit the business. I have to continue my Dad’s legacy and at the same time take care of the family.“Happy birthday Dad!” bati ko as my Dad entered the hall with my beautiful Mom.Even at their age they still look good together and are still in love with each other.“Hi Mom! You look gorgeous, as always!” I kissed my Mom and hugged her. I miss her, especially her cooking kaya naman twing umuuwi ako ng Mansion ay palagi akong nagbibilin para makapag uwi ako ng pagkain pagbalik ko sa penthouse.We grew up with her cooking and she is the best!“Thank you iho!” sabi naman nila sa akin. We went inside kung saan nandoon ang mga taong mahalaga
RiaMabilis na umikot ang panahon at masasabi ko na ang buhay may asawa at pamilya ay hindi naging madali para sa amin ni Marcus.Marami kaming pagsubok na pinagdaanan pero lahat iyon nakaya namin dahil hindi namin binitawan ang kamay ng isa’t isa.Linggo ngayon at gaya ng nakasanayan namin, araw ito ng pamilya. Mamaya lang iingay na ang paligid sa pagdating ng mga anak namin.Nakaayos na ang mesa sa labas ng pool. Kakatapos lang mag-ihaw ng kasambahay ng barbeque dahil iyon ang request ng panganay kong si Mitchell. He is already 28 years old at siya na ang nagma manage ng TGC pagkatapos ng training niya with his Dad. Gusto na rin daw kasing mag retire ni Marcus at mag enjoy nalang sa buhay kasama ako since malalaki na daw ang mga anak namin.Marcus also trained Martin and at the age of 25 ay katuwang na ito ng kuya Mitchell niya sa kumpanya.Hindi naman linya ni Mason ang business and we just let him be. Kung ano ang gusto ng mga anak namin ay susuporthan namin. He is already working
MarcusI was pacing back and forth sa harap ng operating room kung saan ipinasok si Ria. She is already scheduled for a Caesarian Section this day dahil ayon sa doctor, baka mahirapan daw siya if we would wait for a normal delivery.“For God’s sake, Marcus, sit down! Kanina pa ako nahihilo sayo!” sita naman sa akin ni AvaKasama ko si Nanay Dang ng dalhin ko sa ospital si Ria. On our way tinawagan ko ang mga kaibigan niya at agad naman silang dumating.Nagkataon kasi na nasa labas sila ng mansion at may inasikaso sa site. Hindi ko naman na hinayaang sumama si Mama Sandra dahil na rin sa kundisyon niya.My family grew instantly sa pagdating nila and I really don’t mind at all. The mansion is too big at mas napapanatag ako pag alam kong may nakakasama ang mag-iina ko.Idagdag pa si Tatay Teban, si Nanay Dang at si Arthur, na nagsisimula na ding mag-aral at abutin ang pangarap niya. Tatay Teban worked diligently sa greenhouse and I can say na malaki ang naitulong ng kaalaman niya kaya l
RiaHindi na ako makapaghintay na makita uli ang pamilya ko lalong lalo na ang kambal. Sobrang miss na miss ko na sila. Cleared naman na daw ako sabi ng doctor at pwede na akong bumyahe kaya naman kinausap ng asawa ko si Tatay at Nanay. Napagpasyahan nila na bukas na sumunod sa Maynila dahil aayusin pa nila ang ibang gamit na maiiwan nila. Tinawagan na ni Marcus si Joseph para bigyan ng instructions kung saan susunduin sila Tatay at Nanay.“Mag-iingat kayo ha!” bilin ni Nanay sa amin ng palabas na kami sa kwarto. May helipad naman ang ospital kaya dito na kami susunduin ng chopper“Hihintayin ko kayo Nay, Tay. Darating po bukas si Joseph para sunduin kayo ha!” naisip ko kasi na baka magbago ang isip nila“Darating kami, anak!” pagtitiyak naman sa akin ni TataySabay sabay na kaming sumakay sa chopper. Napahinga ako ng malalim habang hawak ang kamay ni Marcus. Ilang saglit nalang makikita ko na sila.“Are you okay? Hindi ka nahihilo?” may pag-aalala sa tinig ni Marcus pero agad k
RiaNakaupo ako sa labas ng bahay ng hapon na iyon. Kakatapos lang namin magluto ni Nanay at namahinga muna kami bago mag tanghalian.Hinihimas ko ang tiyan ko. Sabi ni nanay, malaki daw ito pero hindi naman masabi kung ilang buwan na nga ba.Iniisip ko na sana magbalik na ang alaala ko dahil nung mga nakaraan ay panay ang pagsingit ng mga mumunting alaala sa isipan ko. Hindi nga lang ito malinaw pero umaasa ako na sana maging maayos na din ang lahat.Patayo na sana ako ng matanaw ko si Arthur na paakyat sa daang ginawa ni Tatay Teban.“Nay! Tay! Umuwi na po si Arthur!” masayang tawag ko “Ano ba kamo?” sabi ni Tatay na lumabas na din mula sa kubo“Si Arthur po paparating. At may mga kasama po siya!” ulit ko ditoLumabas na din si Nanay at tinanaw ang daan.“Aba’y oo nga! Batang yan! Bakit biglang umuwi e Martes palang naman ngayon?” may pagtataka sa tinig ni nanayNg makalapit na sila ay naagaw ang pansin ko sa lalaking nasa likod ni Arthur. Nagulat ako sa biglang pagtibok ng puso k
MarcusIsang buwan na at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kung nasaan ni Ria. Pati ang organisasyon na kinabibilangan niya dati at hindi matukoy kung nasaan siya.Halos mapatay ko si Floyd ng mahuli siya nila Zues pagkatapos ng ginawa niyang pagtatangka sa buhay ng mag-iins ko. Tahimik lang niyang tinanggap ang lahat ng suntok at mura ko sa kanya. Wala din siyang idea kung nasaan si Ria dahil nanlaban daw ito at natakasan siya.We could not track her dahil ipinasa niya pala kay Maegan ang tracker na ibinigay ni Ava sa kanya.Halos manlumo ako ng makita ko ang nasusunog na bahay. I first thought that my kids ang Ria is inside. Pinigilan lang ako ni Zues at ng mga kaibigan ko na pasukin ang bahay dahil baka pati ako mapahamak.Napaupo na lang ako at napaiyak sa maaring sinapit ng mag iina ko. Not until Ava said that may nasasagap siyang signal sa tracker ni Ria.Agad namin iyon sinundan at nakita ko na nagtatago sa likod ng isang batong malaki ang kambal. Mitchell was hugging he
Ria“Naku iha! Lumalaki na ang tiyan mo!” masayang sabi ni Nanay Dang habang nasa kusina kami at naghahanda ng tanghalian. Mamaya lang ay uuwi na si Tatay Teban galing sa taniman niya. “Oo nga po Nanay.” sabi ko habang hinihimas ko ang tiyan ko. Isang buwan na din ako dito sa kanila pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong maalala tungkol sa pagkatao ko.“Sa isang linggo, sasamahan ka namin ng Tatay mo sa center. Kailangan mo din magpa-check up para makasiguro tayong malusog ang baby mo.” pahayag ni Nanay“E nanay, paano po pag tinanong po ako doon? Ano po ang isasagot ko? Baka po mamaya, may makakita sa akin doon?” medyo takot na sabi ko. Naisip ko kasi na siguro nga ay nasa peligro ang buhay ko noon kaya ako napadpad sa lugar na ito.“Yun lang! Pero kasi dapat talaga mapatignan ka! Para naman din sa kalusugan niyo ng anak mo.” paliwanag niya“ Cge po Nay. Sasamahan niyo naman po ako, hindi ba?”“Aba’y oo naman! Magagawa ba kitang pabayaan?” sagot naman ni Nanay kaya kahit papano
RiaPilit akong inilayo sa mga anak ko at sapilitang inilabas ng bahay ng mga lalaki.“Maawa ka sa mga anak ko!” pakiusap ko sa kanya. “Ako nalang ang patayin mo please, huwag sila, mga bata lang sila!” “Don’t worry! Darating din tayo diyan! Sa ngayon, manunuod muna tayo ng isang magandang palabas!” anito at saka inutusan ang tatlong tauhan niya“Simulan niyo na!” “No! No!” sigaw ko habang binubuhusan nila ng gasolina ang buong bahayTawa naman ng tawa ang lalaki na akala mo baliw. Nagpatuloy ako sa pag iyak at pagmamakaawa pero nanatili siyang bingi sa pakiusap ko.Nagsimula ng sindihan ng mga lalaki ang bahay at wala akong magawa kundi ang panoorin ito habang unti unting nilalamon ng apoy ang bahay.Hindi nagtagal ay biglang bumulagta ang tatlong lalakeng kasama ng taong may hawak sa akin. Alam kong nasa paligid na sila Ava!“Niloko mo ko!” sigaw nito sa akin at saka ako binigyan ng malakas na sampal. Natumba ako pero agad kong niyakap ng kamay ko ang tiyan ko para maprotektaha
RiaBigla akong bumalikwas ng bangon pagdilat ng mga mata ko. I was hoping it was just a nightmare pero ng makita ko ang mga tao sa kwarto ay naisip ko na hindi ito panaginip lang.Nasa tabi ko si Mama Sandra and she is holding my hand. Maybe she used the elevator para makaakyat siya aa kwarto ni Maegan“Mama.” I started to cry ng maisio ko ang nangyari kanina lang“Kumikilos na ang organisasyon iha. Mahahanap natin ang mga apo ko, pinapangako ko yan!” mariin ang tinig ni Mama at alam ko na galit din ito sa mga nagaganapPumasok naman si Marcus na may kausap sa telepono at ng magtama ang paningin namin at nagpaalam naman siya dito.“Baby how are you feeling? Wala bang masakit sayo?” tanong niya but I just shook my head“Ano ang silbi ng mga security mo dito, Ace? Bakit nakapasok ang mga taong yun sa bakuran mo?” may sumbat ang tinig ko at agad naman akong sinaway ni Mama habang nanatiling tahimik si Marcus.“Anak, wala namang may gusto sa nangyari. Ang kailangan natin ngayon ay magtu