Medyo nawalan na ng pag asa si Beatrice.Gusto niyang lumaban, pero ang katawan niya ay walang lakas.Ngunit hindi niya alam kung bakit, nang kumalma siya, parang pamilyar ang amoy ng hininga ng lalaki.Paano kaya iyon?Siguro gusto niyang si Marcus ang magligtas sa kanya sa oras na ito, kung hindi, bakit parang ang dibdib ng lalaki ay kagaya ng kay Marcus at ang amoy niya ay katulad din ng kay Marcus?"Shh, huwag kang matakot, ako ito." Isang pamilyar na boses ng lalaki ang bumulong sa kanyang mga tainga.Nang marinig ni Beatrice ito, bigla siyang nanginginig, at ang mga mata niya ay agad na nabasa ng luha!Pinakawalan siya ni Marcus ng bahagya.Lumingon si Beatrice at nakita si Marcus na may hawak na tungkod sa isang kamay at ang kabilang kamay ay nakapatong sa kanyang balikat."Totoo nga, ikaw nga." Niyakap ni Beatrice si Marcus nang mahigpit at may tinig ng paghikbi.Tinapik tapik ni Marcus ang kanyang likod at pinapatahan siya: "Huwag kang matakot, okay lang, nandito ako."Sa mga
"Woof!" Sigaw ni heneral, pagkatapos ay bumitaw at kumagat muli. "Woof!" Paulit-ulit. "Huwag kang gagalaw. Kapag gumalaw ka, kakagatin ni heneral ang mga buto mo." Isang lalaking may dilaw na buhok at kaakit-akit na mga katangian, si Wilfred Fernando, ang dahan-dahang pumasok sa pinto.May hawak itong tabako. Kalmadong pinatay ni Wilfred ang tatlong night-light camera, dinelete Ang laman, inilagay ito sa kanyang bulsa, at saka ngumiti kay Alexa, na umiiyak. “Naku, kawawa ka naman grabe Ang iyak mo!" Si Alexa, na mahigpit na nakahawak sa kumot para takpan ang kanyang dibdib, ay nanginginig sa takot, ngunit nag-react pa rin siya at sinabing, "Huwag, huwag kayong tatawag ng pulus. ! Hindi ako pupunta sa police station.” "Hindi maari yan!" Ngumiti si Wilfredna may mapuputing ngipin, "Narito ang video para patunayan a winalang hiya ka ng taong yan. Ito ay ebidensya ng isang krimen. Isa akong mabuting mamamayan, kailangan kong tumawag ng pulis.” Hindi nag
"Ano ba talaga ang nangyari?" Tinitigan ni Marcus si Carlos gamit ang kanyang matatalas na mata. Sumimangot si Carlos, na parang iniisip kung paano ipahayag ang sarili. "Ang Vincent Cristobal na ito ay hindi isang mabuting bata. Binu-bully niya ang ilang babae sa pamamagitan ng pag-asa sa kayamanan at kapangyarihan ng kanyang pamilya." Bahagyang naninglit ang matalim na mga mata ni Marcus, at pinutol niya si Carlos: "Ayokong makarinig ng tungkol sa ibang babae. Gusto ko lang marinig ang tungkol sa asawa ko." Napalunok si Carlos ng kanyang laway: "Ang mga detalye ay hindi pa nalalaman. Ngunit nalaman ko na Minsan, si Madam ay Lumabas ng isang hotel na tila naguguluhan kasama si Vincent Cristobal. Noong panahong iyon, ang kuya ni Madam Ang sumumdo Sa kanya. Mukhang nakipagkasunduan siya sa pamilya Cristobal... na hindi pupunta ang asawa nyo sa West District sa hinaharap." "Hindi pupunta sa West District?" Sumimangot si Marcus, "Sayang! Nakipagkasundo lang sa
Panay ang tingin ni Marcus kay Beatrice, hindi malaanan ang kanyang ekspresyon: "May sasabihin ka ba sa akin?" Dinampot ni Beatrice ang tasa ng gatas na may kaunting kaba at uminom: "Hindi ba sinabi sa iyo ni Alexa ang lahat ng dapat niyang sabihin?" "Hindi, gusto kong marinig ito mula sa iyo." Kalmado ang boses Marcus, walang anumang agresibong tono, mas parang banayad na paghihikayat, "Ayokong makinig sa iba , gusto kong ikaw mismo ang magsabi sa akin. Kung ano ang sasabihin mo, paniniwalaan ko. Kung ayaw mong sabihin, maghihintay ako hanggang sa araw na handa kang magtiwala sa akin ng buo." Bahagyang naantig ang pusoni Beatrice, at humigpit ang kamay niyang nakahawak sa tasa ng gatas. Makalipas ang ilang segundo, nagkaroon siya ng ideya sa kanyang isipan. Ibinaba niya ang tasa at seryosong tumingin kay Marcus: "Nabalitaan ko na ayaw mong hinahawakan ng iba ang mga gamit mo. Totoo ba iyon?" "Oo." Walang pag-aalinlangan na sumagot si Marcus, "Ito ang sabi ng i
"Nalaman kong binu-bully ni Vincent Cristobal ang isang babae sa paaralan. Ang batang babae ay napakagaling at siya ang pinakamahusay na mag-aaral sa klase. Kinaladkad niya siya papunta sa sports equipment room, at nung npadaan Ako at nakita ko ang ginagawa nya Sa batang babae, tinulungan ko ang batang babae. Simula nang malaman ko ang masamang ugali ni Vincent Cristobal, ilang beses ko na siyang kinausap. Sinubukan kong mag-isip kung paano siya babaguhin at ipaparamdam sa kanya na mali ang mang-bully ng iba. Nakipag-ugnayan pa nga ako sa kanyang mga magulang nang pribado, ngunit wala din namang nangyari. Kinalaunan isang araw, nalaman ko na ang babae ay sapilitang dinala sa hotel ni Vincent. Hinabol ko siya at gusto ko siyang iligtas, pero..."Tinakpan ni Beatrice ang kanyang mukha sa sakit, na para bang isa itong bangungot."Tapos……, hinila din ako ni Vincent at ikinulong sa closet. Tapos... minaltrato niya yung babae. Nasa closet ako ng mga oras na iyon, nakikinig sa mga daing ng d
Sa ilang sandali, namula ang pisngi ni Beatrice, at nahihiya siyang tumingala kay Marcus. "Kung ganon, humihingi ako ng taos pusong paumanhin Sa iyo Asawa ko.. The first time, I scared you, right? Mali Ako Nung mga panahonh iyon." Kinagat ni Beatrice ang kanyang mga labi at sinabi sa mahinang boses: "Hindi... Hindi na kailangang humingi ng tawad, wala kang kasalanan." "Hindi, kasalanan ng asawa ko." Narinig iyon ni Beatrice, nag-init ang kanyang mga pisngi, at napayuko syai. Mabilis siyang lumapit upang takpan ang bibig ni Marcus: "Huwag kang magsalita ng kahit ano." Hinila ni Marcus ang kanyang kamay, bahagyang hinaplos ang kanyang mapulang pisngi, at masayang itinaas ang mga sulok ng kanyang bibig. "Mrs. Villamor, huwag kang mag-alala, ipaubaya mo sa akin ang bagay na ito. Ako ang bahala upang magamot Ang psychological problem mo." Si Beatrice ay ayaw nang makakita ng kahit sino. Nagsisi siya sa pag-amin kay Marcus, ngunit napagtanto nya na wla sy
"Yung anonymous report letter ko?" Natigilan si Beatrice. Ang guwapong mukha ni Marcus ay nagdilim, at ang kanyang malalalim na mata ay bahagyang pumikit. Bahagyang gumalaw si Carlos at titingnan na sana ang pinagmulan ng hindi kilalang sulat. Ngunit itinaas ni Marcus ang kanyang kamay para pigilan siya: "Sandali lang. Dapat kayanin ito ng asawa." Tumango ang mga judges sa stage. "Oo, nakatanggap kami ng anonymous na liham ng Isang concern citizen, nkalagay Dito na nagpapakonsulta ka daw sa isang psychologist. Naniniwala kami na bilang isang guro, kung may mga problemang sikolohikal, imposibleng mabigyan ng tamang gabay ang mga mag-aaral sa tatlong pananaw. Batay sa antas ng pagsasaalang-alang na ito, nagpasya kaming ilipat ka from rank1 to rank2. Susundin mo ba ang kaayusan ng komite ng kompetisyon?"Tumayo si Beatrice sa entablado, nag-isip sandali, at nang iangat niya muli ang kanyang ulo, nagkaroon ng matinding liwanag sa kanyang mga mata. "Sorry po judges, h
Si Beatrice ay dinala ni Marcus sa audio-visual room, at pagkatapos ay napagtanto niyang lumipat siya sa Isa pang kwarto, ngunit hindi pa siya nakakatapak dito! Parang may gym sa tabi, pero hindi pa siya nakakapunta doon. Marahil ito ay dahil palagi niyang nararamdaman na hindi siya makakalusot sa teritoryo ng ibang tao. Pagpasok niya, maingat niyang tiningnan ang kwartong ito na halos 20 metro kuwadrado. Hindi malaki ang espasyo, ngunit napakasimple nito, na may disenyong Japanese tatami.Bilang karagdagan sa buong hanay ng mga high-end na kagamitan sa home theater, mayroong double sofa kung saan maaari kang humiga at isang maliit na coffee table. Mayroong ilang mga uri ng prutas sa maliit na glass coffee table, lahat ay inihanda ni Marcus. Akala ni Beatrice ay ayos lang, mag-relax lang, at hindi nag-isip ng anumang psychological treatment. Tinulungan ni Beatrice si Marcus na bumaba sa wheelchair, at pagkatapos humiga sa sofa, humiga din siya dito at nagsimulang k
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so