“Baby?” Ang mga kilay ni Albert ay nagkadikit at mahigpit na nakakunot, tinitingnan si Beatrice nang hindi makapaniwala, “Hindi ba’t hindi ka magkaka-anak? Paano maaaring... Paano maaaring...”Mahigpit na hawak ni Beatrice ang railing ng cruise ship at nahirapan siyang magsalita, “Pumunta ka sa loob at kumuha ng kumot.”Nabigla at nalito si Albert. Nabangga siya at kumuha ng kumot mula sa kama sa loob at niyakap ito kay Beatrice.Tumingin si Beatrice muli sa puting dagat, ang kanyang mukha ay namumutla, “Albert, naaalala ko na marunong kang magmaneho ng cruise ship. I-drive natin pabalik ang cruise ship ngayon.”Nag-aalangan si Albert at lumapit upang hawakan ang braso ni Beatrice, “Beatrice, may gustong manakit sa akin. Pumunta tayo. Huwag mong isipin ang nangyari sa Jiangcheng. Pumunta tayo sa ibang bansa.”Habang sinasabi iyon, tiningnan ni Albert ang ibabang tiyan ni Beatrice nang puno ng sakit.“A,,,aaalagaan ko rin ang... batang iyan bilang akin.Beatrice, paniwalaan mo ako... N
Sa mga oras na ito, isang pulang liwanag ang sumabog mula sa mga bitak ng makapal na ulap, agad na tinanglawan ang kalahati ng langit ng pula.Sa pulang ulap, ang mga helikoptero ay dumarating mula sa malayo.Ang tunog ng "da da da" ay tumama sa puso ni Albert.Ngunit sa puso ni Beatrice, ito ang pinakamatamis na musika sa buong mundo.Ang malamig at nakakabasag na hangin mula sa dagat ay dumadapo sa kanyang mukha, pero itinaas ni Beatrice ang mga labi niya ng may kasiyahan.Baby, nandito na si Daddy para kunin tayo.Sa isang saglit, ang helicopter ay nasa kanila ng ibabaw, ibinaba ang hagda at inilanding.Ang naglalagablab na pulang araw ay dumaan sa ulap, kumikislap nang maliwanag.Ang lalaki ay bumaba mula sa helicopter gamit ang hagdan ng maayos laban sa kumikinang na liwanag.May isang tunog.Ang matataas na military boots ay lapag, at ang tunog ng pagdapo ay parang mahahabang latigong tumama sa dibdib ng tao.Si Marcus ay may malamig na kilay may makisig at tuwid na katawan, at
"Boss, narinig mo nang tama. Narinig ko rin ang tungkol sa dalawang bata. Congratulations..."Hindi pa natatapos si Carlos sa pagsasalita nang magalabit ang labi ni Marcus, at bumulong: "Dalawa agad..."Si Carlos: ..."Hehe~ boss, sa katunayan, may mga tao na tatlong bata sa isang pagbubuntis! May mga nagkakaroon pa ng apat o limang bata."Tinitigan siya ni Marcus ng malamig na tingin: "Pinapalakas mo ba ang loob ko?""Siguro nga." Tumigas ang labi ni Carlos, "Nakakatulong ba?""Hindi!"Si Carlos: ...Pagkalipas ng kalahating oras, dinala si Beatrice sa kwarto.Pumasok agad si Marcus. "Big boss, huwag po kayong mag-alala. Dahil sa takot, tumigil na ang pagdurugo. Wala namang malaking problema, magpahinga lang siya ng ilang araw.""Nasaan ang bata?" tanong ni Marcus."Nanghina lang si madam, kailangan lang ng mas maraming atensyon sa nutrisyon at pahinga.""Oo."Sumagot si Marcus at tumango ang doktor, pagkatapos ay umalis, binigyan ang dalawa ng espasyo.Nang marinig na okay ang kondi
Nararamdaman ni Albert na para siyang tinaga sa lugar ng isang kahoy na pako. Siya ay nahihiya mula ulo hanggang paa.Ang bagay na ito ay isang tinik sa kanyang puso sa loob ng maraming taon!Maaaring hindi ito alam ng iba, pero alam na alam niya ito.Siya at si Beatrice ay laging malamig ang relasyon.Nakarinig pa nga siya ng usapan nina Beatrice at kanyang mga kaklase na hindi siya nakakaramdam ng anumang bagay para sa kanya at gusto na niyang makipaghiwalay, ngunit nag-aalala siya na tatanggihan siya ng kanyang pamilya.Ngunit pagkatapos ng insidente ng sunog, siya ay tuluyang minahal ni Beatrice. Mas naging malapit siya sa kanya at handa na siyang hawakan ang kanyang kamay upang mamili.Tuwing tinitingnan siya ni Beatrice, ang mga mata nito ay puno ng pasasalamat at lambing.Si Albert ay nakatayo sa lugar, iniipit ang mga daliri sa kanyang palad, huminga ng malalim, at lumingon, pinipilit na harapin si Marcus, at nagsalita na parang kinukumbinsi ang kanyang sarili."Di ba malinaw
Hinaplos ni Marcus ang likod ng kanyang ulo. Nang maalala ang eksena noon, natatakot pa rin siya at medyo naging paos ang kanyang boses."Ako nga.""Bakit? Masyado kang malupit sa akin mula noon..." Inangat ni Beatrice ang kanyang ulo mula sa mga braso ni Marcus at tumingin sa kanya ng diretso."Oo." Tumango si Marcus.Mahal kita simula noon.Hindi, mas maaga pa kaysa doon.Hindi ko kayang sabihin dahil natatakot akong matakot ka."Hindi ka ba natatakot mamatay?" Naluha ang boses ni Beatrice.Inaasahan ko na maririnig ko ang isang sagot na "Wala akong masyadong iniisip noon at sumugod ako," ngunit hindi ko inaasahan na maririnig ang mababang boses ni Marcus na parang sumabog sa kanyang mga tenga.Parang isang sunog na paputok sa madilim na gabi, sumabog ng kakaibang kislap.Sinabi niya, "Hindi ko kayang makita kang mamatay sa harap ko."Sa isang pangungusap, bigla na lang pumutok ang luha ni Beatrice.Niyakap niya si Marcus ng mahigpit, kusa niyang inilapat ang kanyang mga labi sa kan
"Hindi." Tumanggi si Beatrice, pabulong, "Hindi maganda para sa prenatal education.""Wala silang alam!" Inis na sagot ni Marcus.Si Beatrice ay sumimangot at sinaway siya: "Huwag magsalita ng masama sa harap ng bata sa hinaharap."Nagdulot ng pagka-depress si Marcus ng ilang saglit, at nang makita niyang hindi epektibo ang pagiging matigas, lumambot siya at tinukso si Beatrice."Asawa ko, tulungan mo ako. Isipin mo na lang bilang pasasalamat ko sa pagliligtas mo sa akin noon.""Oh?" Itinaas ni Beatrice ang kanyang mga mata upang tingnan siya, "Hindi ba sinabi mo na hindi ko na kailangang magbayad ng utang na loob?""Iba iyon. Iba ako kay Albert." Sinabi ni Marcus na walang anumang bigat sa puso.Tinusok ni Beatrice ang kanyang chest muscle: "Hypocrite ka, alam mo ba?"...Matapos ang ilang oras, natulog ang dalawa.Nang magising si Beatrice, pinakain siya ni Marcus ng lugaw at inako na siyang magdadala sa kanya sa prenatal check-up."Tapos na, si Mrs. Salazar na ang nagdala sa akin s
"Patay na si Chona Mendoza?" Nagulat si Beatrice at tinitigan si Marcus ng may pagtataka."Oo." Tumango si Marcus, "Kumpirmadong patay na sya. Papunta na si Albert ngayon, at inihayag na siya na ang bahala sa lahat ng responsibilidad para sa libing ni Chona."Malalim ang mga kilay ni Beatrice at naramdaman niyang may pagbabago kay Albert, pero hindi niya matukoy kung saan ang pagbabago.Ang mga mata ni Mrs. Salazar ay puno ng gulat din: "Nabaliw na ba si Minda? Paano siya naglakas-loob na pumatay?""Desperado na si Minda. Sa panahon ng imbestigasyon ng pulis, natuklasan nila mula sa camera sa harap ng villa ng pangalawa kong kapatid na si Albert ang unang dumating sa villa, kasunod si Chona, at pagkatapos si Minda."Agad na nag-isip si Beatrice: "Ibig sabihin, ang ebidensiya ay nagpapakita na ang salarin ay maaaring si Albert o si Minda, o pareho silang kasangkot?"Tumango si Marcus: "Oo. At dahil sa pagmamahal ni Minda kay Albert, hindi siya magdadalawang-isip na akuin ang buong resp
"Hiss~" Hindi napigilan ni Beatrice ang pagtawa nang marinig ito.Mukhang bagay lang sa matandang doctor ang gawan ng ganito ni Marcus.Ngunit bago pa siya makapagsalita, pumasok na ang malambot na karayom para sa infusion at pumasok sa ugat, kaya't hindi naiwasang mag react ni Beatrice.Napakunot ang mga kilay ni Marcus at agad na naramdaman ang labis na kalungkutan."Lolo, marunong ka ba mag inject? Naghihiganti ka ba?"Pagkarinig nito, ang doctor ay agad na nataranta sa galit: "Hindi ko kaya, ikaw na lang!"Habang nagsasalita, itinaas ng doctor ang kamay: "Tingnan mo ang kamay ko, ito ang kamay na humahawak sa scalpel, hindi ito para sa infusion work. Marcus Villamor, hindi ka marunong magpasalamat!"Pagkatapos niyang sabihin ito, tiningnan pa ng doctor ang batang nurse: "Simula ngayon, ako na ang mamamahala sa lahat ng gawain sa ward na ito. Ako na rin ang mag-aasikaso ng gamot."Pagkatapos ng mga salitang iyon, galit na umalis ang doctor.Si Mr. Salazar at si Justin ay parehong l
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit