110Ang pamilya Montenegro ay bumili ng isang bundok, nagtayo ng isang villa, at naglagay ng seguridad.Nang dumating ang kotse sa paanan ng bundok, nakita ng pamilya Villamor na si Mr. Marcus Villamor ito at agad nila itong pinadaan.Dahan-dahang pumasok ang kotse sa makitid na daan patungo sa lugar ng villa.Nagulat si Beatrice nang makita ang mga armadong guwardiyang nakabantay sa magkabilang panig: “Hindi ba ito isang pribadong villa? Bakit napakaraming guwardiya?”Halos may isang "guwardiya" bawat limang metro!At mayroon pang mga nakatagong bantay!"Hindi ito mga guwardiya, mga tauhan ito ng pamilya Montenegro," bahagyang ngumiti si Marcus. "Marami kasing kaaway ang taong iyon, kaya kailangan niyang mag-ingat."Napanganga si Beatrice sa gulat at hindi agad nakapagsalita.Lalong na-excite si Erica: "Ano sa tingin mo? Ang astig, 'di ba? Kapag naging asawa ako ng boss nila, kailangang tawagin ako ng mga 'to na madam araw-araw… Hahaha, mamamatay ako sa saya!"Beatrice: …Mukhang hin
Nang marinig sya ni Beatrice, dali dali nyang pinuntahan si Marcus. Nakita niya si Marcus na nakaupo sa wheelchair, ngunit ang sintas ng kanyang puting bathrobe ay naipit sa gulong ng wheelchair, dahilan upang mapunit ang kalahati ng kanyang bathrobe, kaya't mukhang labis siyang nahihiya."Sakto noong tatayo na ako... naipit ako, kaya wala akong nagawa kundi hintayin kang tulungan ako." Ipinakita ni Marcus ang isang walang magawa at malungkot na ekspresyon. "Pasensya na, isa akong walang silbing tao at nagdulot lang ako ng abala sa’yo.""Huwag kang magsalita ng ganyan. Maliit na bagay lang ito."Mabilis na lumapit si Beatrice, sinuri ang naipit na sintas ng bathrobe, at hinila ito, ngunit hindi ito gumalaw.Ninerbyos siya at lumuhod ng bahagya upang tingnan kung paano ito aayusin, ngunit sa paggalaw niya, tumama ang ulo niya sa dibdib ni Lu Xun."Pasensya na..." Ngunit bago pa siya makapagpatuloy sa paghingi ng paumanhin, natigilan siya nang itaas niya ang kanyang ulo.Halos nakadikit
Bago pa matapos ni Beatrice ang kanyang sasabihin, hinila na siya ni Marcus papasok sa tubig.Mula sa kanyang tainga, marahang bumabaon ang mababang tinig ni Marcus, puno ng pang-aakit."Mrs. Villamor, kung gusto mo talagang makita ang masel ng asawa mo, sana sinabi mo na lang agad.""Pag-uwi natin, sisiguraduhin kong mas malapitan mo itong makita.""Halika, hawakan mo muna."Patuloy na pagbibiro ni Marcus habang hinahawakan ang kamay ni Beatrice, hinila ito upang isa-isang dumaan sa kanyang dibdib at abdominal muscles.Gusto sanang hilahin ni Beatrice ang kanyang kamay, ngunit sa sobrang hiya, mas ginusto na lang niyang lumubog sa tubig. Pero hindi siya pinayagan ni Marcus—sa halip, pilit niyang ginabayan ang kamay ni Beatrice upang madama ang bawat parte ng kanyang matipunong katawan."Ito ang trapezius muscle, ito ang rhomboid muscle, ito naman ang pectoralis major, at ito ang biceps brachii...""Beatrice, hawakan mong mabuti. Pinaghirapan ng asawa mo 'yan."Sa sobrang kahihiyan, n
Sandaling nanigas ang mukha ni Madam Lily, ngunit agad niyang ibinalik ang kanyang kunwaring kalmado."Oh, kung hindi ko lang nakikitang pinalalawak mo ang ating pamilya Montenegro, baka wala na akong mukhang maiharap sa iyong lolo kapag umakyat ako sa kabilang buhay."Habang sinasabi iyon, hinila niya ang babaeng tahimik lang at nakayuko upang paupuin ito sa sofa.Samantala, may pang-aasar namang ngumiti si Erica."Aba, pwede mo nang ipikit ang mga mata mo, Lola! Dahil may isang taong nakakaintindi kay kuya Bryan, at ako ‘yon!"Habang sinasabi iyon, sinubukan ni Erica na hawakan ang kamay ni Bryan.Ngunit agad siyang tinapunan ni Bryan ng malamig na tingin, dahilan upang biglang matigil si Erica sa pag-abot ng kamay.Alam ni Erica na kapag masama ang timpla ni Bryan, hindi siya dapat sumuway, kundi mas lalo lang niyang ikapapahamak ang sarili.Nakita ito ni Madam Lily ang nangyari at ngumiti nang mapanlamang."Villamor, huwag mo akong gawing tampulan ng biro. Bata ka pa, marami ka pa
"Kalokohan ba? Tanungin mo na lang ang iyong tiyuhin at malalaman mo." Itinaas ni Madam Lily ang kilay at tumingin kay Marcus, pagkatapos ay tumayo na may ngiti sa kanyang mukha."Ay, matanda na ako, at nakakaramdam ng sakit dahil sa matagal na pag-upo. Mas mabuti pang kayo ng mga kabataan ang magsama."Habang sinasabi ito, tiningnan niya ang babaeng nakaluhod pa rin sa sahig."Wala kang silbi! Bakit hindi mo ako tinutulungan umalis?"Agad namang tumayo ang babae at tinulungan si Matandang Ginang upang makaalis.Si Erica, habang naiisip ang tungkol sa kanyang hipag na nakatira sa bahay ng kanyang tituhin at ang mga nangyari sa mga nakaraang araw, ay nagbago ang kulay ng kanyang mukha.Dahil dito, nagmamadali siyang lumapit kay Beatrice at mahigpit na niyakap ito, para bang ang isang nalulunod ay kumapit sa isang piraso ng kahoy na itinapon sa dagat."Ate, sabihin mo sa akin! Hindi ito totoo! Wala ni isa sa mga ito ang totoo! Ang matandang bruha lang ang nagsasalita ng kalokohan!""Bit
Katatapos lang kumain ni Minda at naglalagay ng facial mask nang marinig ang tanong ng anak. Sa sobrang takot, nahulog ang maskara mula sa kanyang mukha.Dali-dali siyang tumakbo palabas ng pinto at tiningnan ang paligid. Nang makita niyang walang tao, huminga siya ng maluwag at nervyosong hinila si Erica papasok sa kuwarto, isinara ang pinto, at sinabihan siya."Anong pinagsasabi mo? Paano kung marinig ka ng papa mo?"Hindi na ganun katanga si Erica. Nakita niyang takot na takot ang kanyang ina at agad niyang naisip ang nangyayari.Ang mga luha na matagal nang nakatago sa kanyang mga mata ay tuluyan nang pumatak."Bakit? Bakit mo ginawa ito?"Nakita ni Minda na umiiyak ang kanyang anak, at napagod ang kanyang puso."Erica, baby, makinig ka muna sa mama, hindi ganyan ang nangyari.""Anong nangyari? Sabihin mo na!" Sumagot si Erica ng may lakas, "Gusto ko marinig kung iba ang sinasabi mo kumpara sa mga babaeng mayayaman. Kung sila’y maling nang-aakusang may kasalanan ka, papaluin ko si
Si Erica ay talagang nabigla nang marinig ang salitang "infertility". Pakiramdam niya ay para siyang nawalan ng hininga.Paulit-ulit niyang tiningnan ang report sa kanyang kamay, ang isipan ay puno ng kalituhan at takot.Nang makita ni Minda na medyo kumalma na ang anak, ipinagpatuloy niya ang kanyang pagpapaliwanag."Gaano kahalaga ang isang anak sa isang pamilya? Dapat mo itong maintindihan, lalo na sa mag-asawa. Kung walang anak, kahit gaano pa kaganda ang relasyon, hindi ito tatagal.""Baby, bilang isang biyenan, gusto ko ng isang manugang na kayang magbuntis. Mali ba ako?""Gusto kong may apo akong mahahawakan. Mali ba ako?""At huwag mong kalimutan, ang pamilya Villamor ay isa sa pinakamayamang pamilya sa Pilipinas. Sa ganitong kalaking pamilya, sinumang manugang na hindi kayang mag-anak ay itataboy!""Bababa ang tingn sa sinumang hindi makapag bigay ng anak!""Pagkatapos ikasal sa isang mayamang pamilya, sino bang babae ang hindi magbibigay ng tatlo o limang anak upang magpatat
Sa kabilang linya ng telepono, matagal na katahimikan bago umabot kay Erica ang mabigat na tinig ni Albert."Sigurado ka ba?"Tumalab sa dibdib ni Erica ang matalim na tibok ng puso. "Kuya... ako...""Wala ka nang kailangang ipagpalagay. Sa mga nakaraang araw, ang Mommy at si ate Beatrice ay may mga hindi normal na kilos, at alam kong may mali sa kanilang dalawa, pero hindi ko inisip na magiging ganito kalala ang problema."Naramdaman ni Erica ang bigat sa kanyang dibdib.Mahilig siya sa mga uso sa mga pananaw at palaging naniniwala na ang pagpaparami ay hindi ang halaga ng isang babae. Ngunit nang marinig niyang sinabi ng kapatid ang ganitong bagay, pakiramdam niya ay nabigo siya."Kuya, talaga bang mahalaga sa'yo ang isyung ito?""Erica, hindi ko iiwan si Beatrice dahil lang hindi siya magkaanak, pero ang pagpapakasal ay hindi kasing simple ng iniisip mo. Maraming bagay ang dapat isaalang-alang sa pagpapakasal, lalo na sa isang pamilya na kasing-yaman ng atin.""Ngayon, tatanungin k
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so