Sumasagitsit ang mga gulong ng sasakyan sa patag na kalsada habang ang makina nito ay malakas na umalingawngaw sa loob ng malawak na stadium. Nakakabinging hiyawan ang lumamon sa buong paligid ng dahil sa matinding pananabik ng lahat ng mga manonood. Hindi magkamayaw ang lahat sa pagtanaw sa sasakyan ng isang sikat na racer. Kung ang lahat ay kababakasan mo ng matinding pananabik at kasiyahan ay kabaligtaran naman ito sa reaksyon ng mag-asawang Smith. Tahimik lang na pinapanood nila ang matinding laban ng kanilang anak para sa world final championship na kasalukuyang ginaganap dito sa California. Malaki ang tiwala ng mag-asawa na maipapanalo ng kanilang anak ang laban nito dahil si Zaharia Smith ay isa sa nangungunang sikat na racer sa buong mundo. Tahimik man silang mag-asawa ay hindi maikakaila ang matinding paghanga nila dahil magandang laban na ipinapakita ng kanilang anak. Sa isang iglap ay lalong nabulabog ang buong mundo dahil sa walang hirap na pagkapanalo ng batang Smith. N
“Paglabas ni Alexander mula sa pintuan ng banyo ay kaagad akong lumapit. Tahimik na dinampot ko ang puting brief nito at inabot sa kanya habang nanatili akong nakayuko. Nang makita ko na nawala sa aking kamay ang brief ay isinunod kong iabot ang puting polo shirt nito. Maingat na binuklat ito upang hindi magusot saka iniladlad sa kanyang harapan. Ipinasok naman ng asawa ko ang kamay niya sa bawat butas ng sleeve nito. At habang isa-isa kong isinasarado ang bawat butones ng polo nito ay nanatiling nakatingin lang ang mga mata ko sa kanyang damit. Natigilan ako ng umangat ang isang kamay niya at humawak ito sa ilalim ng baba ko saka inangat ang mukha ko upang magtama ang aming mga mata. Mabilis kong ibinaling ang tingin sa ibang direksyon, nag-aalala ako na baka magalit siya sa akin kaya ayokong makita ang kanyang mga mata. “Bakit hindi mo ako tinitingnan sa aking mga mata?” Seryoso niyang tanong, napalunok ako ng wala sa oras habang kinukurot ng isang kamay ko ang aking kaliwang
Kasalukuyang nasa salas si Zanella at Rosario, dahil tinuturuan ni Rosario ang kanyang manugang na magbasa. “The wolf opened his mouth wide and shouted and Granny jumped out.” Basa ni Rosario sa hawak nitong libro habang si Zanella ay sinundan ang pagbasa ng kanyang biyenan. “Mamâ, marunong na akong magbasa dahil tinandaan ko ang lahat ng mga itinuro mo sa akin.” May pagmamalaki na turan ni Zanella kaya napangiti si Rosario, batid niya na matalino ni Zanella dahil mabilis niyang natututunan ang isang bagay. “Talaga? Sige nga simulan mong basahin at unawain ang nilalaman ng libro. Pagkatapos ay ipaliwanag mo sa wikang tagalog ang kwentong binasa mo.” Nakangiti na wika ni Rosario, tila nais magpakitang gilas ni Zanella sa kanyang biyenan kaya, masaya niyang kinuha ang libro mula sa kamay nito. Ngunit, hindi pa man siya nagsisimula ay naagaw ang atensyon nilang dalawa dahil sa pagpasok ng mag-inang Esmeralda at Patricia. Sabay na napatingin ang dalawa sa mga bagong dating. Napako
“Mamâ, where’s, Zanella?” Pagpasok pa lang sa pintuan ay ito na kaagad ang tanong ni Alexander sa kanyang ina. Tila sinampal si Samantha ng tanong na ito ni Alexander dahil siya ang nadatnan sa salas pero iba naman ang hinanap ng mga mata nito. “Nasa kwarto nyo, Iho.” Nakangiting sagot ni Rosario bago muling humarap kay Samantha. Tahimik na pumanhik sa hagdan si Alexander at diretsong tinungo ang kwarto nila ni Zanella, ni hindi man lang nito pinansin si Samantha na halos maluha na sa isang tabi. Malungkot na pinagmasdan ni Rosario si Samantha at nakadama siya ng awa para dito. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung paano aaluin o kakausapin ang dalaga. Dahil nauunawaan niya kung paano itong lubos na nasasaktan lalo na’t halata naman na paborito ng kanyang anak ang bata nitong asawa. Nahihirapan na siya sa sitwasyon ng tatlo at hindi niya lubos na maisip kung paanong umabot sa ganito ang lahat. Masyadong magulo ang sitwasyon. “Iha, ako na ang humihingi sayo ng paumanhin dahil sa magu
Kasalukuyang abala si Alexander sa kanyang laptop, nakasandal naman sa kanyang katawan ang asawa niyang si Zanella at abala sa pagsusulat ng kung ano-ano sa hawak nitong papel. Tanging ang kanang kamay lang ni Alexander ang patuloy na nagti-tipâ sa keyboard ng laptop dahil ang kaliwang kamay niya ay nasa loob ng damit ng kanyang asawa at masuyong hinahaplos ang dibdib nito. Sabay na napalingon ang mag-asawa sa pintuan ng bigla itong bumukas at pumasok ang galit na galit na si Samantha. Naningkit ang mga mata nito ng maabutan ang ayos ng dalawa kaya nakaramdam siya ng pinaghalong sakit at selos. Nagulat si Zanella at pilit itong nagsumiksik sa katawan ng kanyang asawa dahil sa takot nito mula sa matalim na titig ni Samantha. “Hindi ko na kaya ang pangbabalewala mo sa akin sa bahay na’to! Mag-usap tayo ngayon din, Alexander!” Matigas ngunit may diin na wika ni Samantha sa mataas na tinig, bakas ang matinding sakit mula sa mukha nito. Diretsong tumingin si Samantha sa mga mata ni Za
Zanella’s Point of view “Ate, nasaan si Mamâ?” Nakangiting kong tanong sa isang kasambahay na nakasalubong ko sa pasilyo ng salas. “Maaga pong umalis si Ma’am Rosario, ang alam ko ay bibisitahin yata nito ang kamag-anak niyang may sakit.” Nakangiting sagot nito sa akin, “ganun ba?” Malungkot kong sabi, nilampasan na ako nito at dumiretso sa labas ng bahay. “You know, kahit anong dikit pa ang gawin mo sa biyenan mo ay hindi niya mapipigilan ang pag-alis mo dito sa mansion.” Mataray na saad ni Samantha na bigla na lang sumulpot sa aking likuran. “A-Anong ibig mong sabihin?” Naguguluhan kong tanong sa kanya ng hindi man lang gumagalaw sa aking kinatatayuan. Lumitaw ang isang matalim na ngiti mula sa mga labi ni Samantha habang sinisipat niya ng tingin ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. Natawa pa ito na para bang isa akong biro sa kanyang paningin. “Balita ko taga-bundok ka raw? At ayon sa kanila ay makitid daw ang utak mo kaya kailangan na ipaliwanag sayo isa-isa ang bawat detalye
“Anong ginagawa mo d’yan?” Seryosong tanong sa akin ni Alexander ng datnan niya akong nakaupo sa baitang ng hagdan dito sa labas ng bahay. Sinadya ko talaga na dito maghintayin dahil gusto ko siyang kausapin tungkol sa mga sinabi ni Samantha.“Anong ginagawa mo d’yan? Maraming lamok dito.” Naiinis na niyang sabi ng hindi kaagad ako naka sagot sa tanong nito. “S-Sorry… hinihintay kasi kita.” Natatakot kong sagot dahil ramdam ko na naiirita siya sa akin. “My ghod, Zanella! Pwede mo akong hintayin sa loob ng kwarto!” Tila napipikon niyang saad na kulang na lang ay sigawan ako nito ng tanga. Hindi na ako sumagot at tahimik na sumunod na lang ako sa likuran nito.Pagdating sa loob ng silid ay kaagad akong lumapit sa kanya upang kalasin ang mga butones ng kanyang polo. Ngunit, napansin ko na nakasimangot ang mukha nito. “Maligo ka nga, bakit amoy araw ka?” Naiinis na utos niya sa akin. Nasaktan ako sa sinabi ng aking asawa at para akong nanliit sa aking sarili. Sinarili ko na lang ang sama
“Zanell, bakit malungkot ka?” Nababahala na tanong sa akin ni Mama Rosario. Nilingon ko s’ya at matamlay na ngumiti dito. Napakaganda ni mama Rosario, dahil ngayon ay nakasuot siya ng isang magandang damit. Ngunit, ang hindi ko lang nagustuhan ay ang kulay nito. Nakasuot kasi siya ng itim na duster habang sa kanyang balikat ay nakasampay ang isang itim na bandana. “Aalis ka na naman ba?” Walang buhay kong tanong, isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi na para bang natutuwa pa sa tanong ko. “Huwag kang mag-alala, uuwi din ako mamayang alas dos ng hapon. Ngayong araw kasi ang libing ng kamag-anak kong namatay.” Malungkot niyang sagot, gustuhin ko man na pigilan siya ngunit hindi maaari. Kaya isang malungkot na ngiti ang naging tugon ko sa kanya bago ako tumayo at humakbang paakyat ng hagdan. Nagtataka na nakasunod lang ang tingin niya sa akin, ngunit kalaunan ay nakita ko mula sa gilid ng aking mga mata na naglalakad na ito palabas ng bahay. Walang alam si Mama Rosario sa kung
TEASER“Alas tres ng hapon at katatapos lang ng huling klase ko. Kasalukuyan akong naglalakad sa gilid ng kalsada patungo sa sakayan ng jeep. Ngunit, hindi ko inaasahan ang biglaang pagsulpot ng isang puting kotse sa aking harapan kaya natigil ako sa paghakbang. Napaatras ang aking mga paa ng lumabas ang tatlong lalaki na pawang may mga baril na nakasuksôk sa kanilang mga baywang. “S-Sino kayo?” Nahintakutan kong tanong, ngunit, imbes na sumagot ay mabilis na lumapit sa akin ang mga ito. Tinangka kong tumakbo ngunit napakabilis ng mga pangyayari dahil hawak na nila ako sa magkabilang braso. Nalaglag ang mga libro ko at nagsabog ang mga ito sa lapag. “Bitawan ninyo ako!” Naiiyak kong sigaw habang pilit na nagpupumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak nila sa aking mga braso. Nagsimula na akong mag hysterical ng kaladkarin nila ako papasok sa loob ng sasakyan. “Tulong! Parang awa nyo na! Tulungan ninyo ako!” Halos mabasag na ang boses ko at kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko
Prenteng umupo si Mr. Smith sa isang swivel chair na nasa kabilang dulo ng mahabang lamesa habang ang mga tauhan niya ay nagkalat sa labas ng conference room. Tanging ang dalawang tauhan lang nito ang kanyang kasama sa loob ng silid. Tumitig sa mukha ni Alexander ang seryoso nitong mga mata at ilang sandali pa ay umangat ang sulok ng bibig ni Mr. Smith. “Tulad ng inaasahan ko, Aragon, let’s stop this, we know na walang patutunguhan ang lahat ng ito. Huwag na rin tayong maglokohan pa dito alam naman nating pareho kung ano ang totoong pakay mo sa anak ko.” Diretsahang pahayag ni Mr. Smith, kaya mahigpit na naikuyom ni Alexander ang kanyang mga kamay. Balewala na napako ang tingin ni Mr. Smith sa nakakuyom na kamay ng kanyang manugang. Iniisip niya na nanggagalaiti na ito sa galit dahil nabuko niya ang totoong hangarin nito. Nasaktan si Alexander sa mga salitang lumalabas sa bibig ng kanyang biyenan, dahil nasagi nito ang kanyang ego, para kay Alexander ay isa itong klase ng panghah
“Kalimutan mo na ang lalaking iyon, Zanella, hindi ka talaga minahal ng iyong asawa, pera lang ang habol niya sa’yo!” Matigas na pahayag ni Harris sa kanyang anak, labis na nasaktan si Zanella sa sinabi ng kanyang ama kaya hindi na maampat ang mga luha nito sa mata. “Mali ka, Dad, mahal ako ni Alexander! At batid ko na babalikan niya ako.” Matatag na sagot ni Zanella habang ang ina niyang si Zaharia ay masuyong hinagod ang likod ng kanyang anak. “Harris, tama na, pabayaan mo na ang anak mo na makasama ang kanyang asawa, lalo na at may anak na sila.” Naaawa na wika ni Zaharia, ngunit matigas ang kanyang asawa. “Hindi ko pwedeng pabayaan ang anak ko sa kamay ng mga kriminal na ‘yun, Zaharia! Hindi ko hahayaan na saktan pa nilang muli ni dulo ng daliri ng aking anak! Kung noong una pa lang ay nalaman ko na ang mga kalokohang ginawa nila sa anak ko ay baka matagal ko na silang inilibing ng buhay!” Umuusok sa galit na pahayag ni Harris, nanlaki ang mga mata ni Zanella dahil hindi niya
“Sir, hindi makatarungan ang ginawa sa aming mga manggagawa. Ilang dekada na akong empleyado ng kumpanyang ito pero simula ng mamatay si Sr. Smith ay nagsimula na ring bumagsak ang kumpanyang ito. Bigla na lang kaming sinisante ng walang dahilan. At ang masakit pa dun ay naghired sila ng mga bago ngunit ilang buwan lang ay tinanggal din sila sa trabaho. Maayos kaming nagtatrabaho pero para kaming mga basura na basta na lang itinapon na parang akala mo ay mga walang pakinabang.” Naluluha sa galit na pahayag ng matandang lalaki na siyang namumuno sa kanilang grupo. Maging ang tatlo pa nitong mga kasama ay umiiyak na rin. Nag-igting ang aking mga bagâng dahil ngayon ko lang naunawaan kung bakit tila puro mga baguhan ang lahat ng empleyado ng Smith Corporation. “Do you think bakit nila ginagawa ang mga bagay na ‘yun?” Curious kong tanong na ang tinutukoy ay ang kanilang mga Manager at Supervisor. “Sa pagkakaalam namin sir, upang sa kanila mapunta ang aming mga sweldo mula sa long servi
Alexander’s Point of view “Your fire!” Matigas kong sabi sa isang empleyado na nakatayo sa aking harapan. Halos ganito na lang ang eksena araw-araw at hindi ko na alam kung pang-ilang empleyado na ang nasisante ko. I got a stress sa kumpanyang ito, at parang gusto ko ng patayin ang lahat ng tao na nasa harapan ko. Umuusok sa galit na sinipat ko ng tingin ang mga empleyado na nakahilera sa aking harapan. “Alam ko na may sabwatan na nangyayari dito, kung hindi n’yo titigilan ang pagnanakaw sa kumpanya ay mapipilitan ako na sisantehin kayong lahat. Huwag ninyong ubusin ang pasensya ko dahil may kalalagyan kayo sa akin! Now, Get out!” Nanggagalaiti kong saad sabay turo sa pintuan ng aking opisina. Malakas ang tahip ng dibdib ko dahil sa matinding galit. Hindi ako makapaniwala na may mga ganitong klaseng mga employee na masyadong garapal ang mukha! Dahil harap-harapan na kung pagnakawan ng mga ito ang kumpanya. Paano nga ba ako humantong sa ganitong sitwasyon? Pabagsak na umupo ako
“Hindi ko matatanggap ang asawa mong ‘yan Zanella! Ngayon din ay hiwalayan mo siya at paalisin mo ‘yan dito.” Matigas na pahayag ni Mr. Smith, makikita mula sa mga mata nito ang di pagka gusto sa kanyang manugang na si Alexander. Ito ang gumimbal sa lahat ng harap-harapang ipagtabuyan ni Mr. Smith ang asawa ni Zanella. “P-Pero, Dad, asawa ko na si Alexander at may anak kami! Kaya hindi pwede ang nais mong mangyari!” Nagugulumihanan na sagot ni Zanella dahil tutol siya sa nais mangyari ng kanyang ama. Kararating lang nila sa mansion ng kanyang mga magulang upang harapin ni Alexander ang kanyang mga biyenan ngunit hindi nila inaasahan ang matinding pagtutol ni Mr. Smith sa kanilang relasyon. Akala ni Zanella ay maayos na ang lahat dahil ni minsan ay hindi niya naringgan ng pagtutol ang kanyang ama ng malaman nito ang tungkol sa kanyang asawa. Kaya labis siyang naguguluhan dahil sa naging pahayag ng kanyang ama. Habang ang kanyang asawa na si Alexander ay nanatili sa kanyang kinatatayu
“Noong araw na iniligtas ko si Don. Rafael mula sa nahulog niyang chopper ay nagkaroon kami ng kasunduan na tutulungan namin ang isa’t-isa. Upang makabayad ng utang na loob ang inyong ama mula sa pagliligtas namin ni Sky sa kanyang buhay ay inako niya ang lahat ng responsibilidad sa akin ng araw mismo na namatay ang lola Iñes ko. Dahilan kung bakit isinama niya ako pabalik sa lungsod.” Natigalgal si Esmeralda at Gracia sa kanilang mga narinig. Bahagyang nanlaki ang kanilang mga mata habang nakatitig ng mukha ni Zanella. Tukso naman na lumitaw ang imahe ng inosenteng mukha ni Zanella noong una nila itong nasilayan. Binalot ng matinding kilabot ang kanilang sistema dahil nilamon sila ng matinding kahihiyan. Sa isang iglap ay nawalan ng lakas ang mga tuhod ni Esmeralda at nanghihina na napaupo siya sa semento.“K-kung ganun…” si Esmeralda na tila lutang ang utak dahil hindi kaagad tinanggap ng kanyang utak ang mga naging pahayag ni Zanella. Hindi pa man natatapos sa kanyang pagsasalita
Nakabibinging katahimikan ang namagitan sa kanilang tatlo at hindi nila alam kung paano si-simulan ang kanilang usapan. Si Gracia na nanatiling tahimik at hindi malaman kung paano uumpisahan ang kanyang sasabihin. Alumpihit na ito sa kanyang kinatatayuan habang mahigpit na nakakapit sa laylayan ng suot niyang bestida. Si Esmeralda na ilang ulit na nagpakawala ng buntong hininga. Bumuka-sara ang bibig nito ngunit wala namang lumalabas na anumang salita. Habang si Zanella ay nanatili lang sa kanyang kinatatayuan at matiyagang naghihintay sa kung ano ang sasabihin ng magkapatid. “Ehem, batid ko na sa simula pa lang ay hindi na kami naging mabuti sa’yo, Zanella. Nakakalungkot mang isipin ngunit huli na bago ko pa napagtanto ang lahat ng ito. Nandito ako ngayon sa iyong harapan hindi dahil sa yaman kundi para ibaba ang aking sarili at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanan ko sayo. Sa totoo lang, sa tuwing naiisip ko ang lahat ng mga nangyari sa pagitan nating dalawa ay parang gusto kon
Napatda ang pamilyang Aragon ng huminto ang laruang sasakyan ni Kolly sa mismong tapat nila. Isa-isang sinuri ng batang si Kolly ang mukha ng lahat. Labis na nagtataka ang inosente nitong isipan kung bakit mga nakatulala at hindi gumagalaw sa kanilang kinatatayuan ang lahat ng tao sa kanyang harapan. Halos inabot din ng minuto na nakatulala sa mukha ng isa’t-isa ang batang si Kolly at ang pamilyang Aragon. Pagkatapos tingnan isa-isa ang mukha ng lahat ay bumalik ang tingin ng bata sa mukha ni Alexander. Sa mukha ng kanyang ama napako ang tingin ni Kolly. Masasalamin sa mukha ng bata ang labis na pagkamangha dahil ito ang unang pagkakataon na nasilayan niya sa personal ang gwapong mukha ng kanyang ama. Tila tumigil sa pag-ikot ang mundo ng mag-ama habang nakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Kahit luntian ang mga mata ni Kolly ay hindi maikakaila na anak ito ni Alexander, sapagkat ito ay kanyang kawangis. Pagkatapos na matitigan ang mukha ng bata ay sabay na tumingin ang lahat sa mukha