Minahal niya ito mula noong una niya itong makita noong siya’y dalagita pa lamang. Para bang nalason siya ng presensya nito—isang motyong hindi alintana ang sariling kapahamakan. Wala siyang pakialam kung mawalan siya ng dignidad o kahit ng sariling pagkatao. Alam naman niya—lahat ng lalaki sa pami
Gayunpaman, agad niyang natuklasan na may iba palang intensyon ang kabilang panig. Bagaman nagdidisenyo siya ng alahas, na laging may kaugnayan sa romansa, siya mismo ang taong hindi naniniwala sa pag-ibig at kaligayahan. “Sapphire, parang hindi ka nakikinig,” napansin ni Harold Ho ang pagkakalayo
At ang malupit at walang-awang lalaking nasa tabi niya ang pinakakinamumuhian niya sa lahat. "Kahit na isa siyang basura, at least may konting kamalayan siya sa sarili," ani Dexter, nakangisi habang tinitingnan si Sapphire. May kakaibang interes sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang mas buha
Malinaw na lumitaw ang mensahe sa kanya, ngunit sa opinyon ni Sapphire, tila awtomatikong tumunog ito sa kanyang mga tainga.. Sa mga bangungot ng pagpapahirap at pang-aabuso, ang lalaking may mga matang parang daga ay palaging nagsasalita sa ganitong tono ng “Ako ang pinakamagaling sa mundo.” Ang
“Huwag kang mag-alala, hindi ko kailanman inisip na papanig ka sa akin. Sino ba naman ako, kumpara sa kabit mo? Ibalik mo ang telepono ko, nariyan ang pinto.” Sa wakas, pinilit ni Dexter na makapasok. Paano niya susundin ang utos ni Sapphire na umalis na lang basta? Mahigpit niyang hinawakan ang
"Siniraan ko siya?" Muling tumawa si Sapphire, itinuwid ang kanyang katawan habang nanginginig ang mga balikat, at isang matalim na ideya ang biglang sumagi sa kanyang isip. "Dexter, may lakas ka ba ng loob na hayaan akong subukan siya?" Isang panaginip lang ang patunayang may kinalaman si Emerald
"Gusto kitang patayin. Handa ka na ba?" Nakatayo siya sa sala at lumilinga-linga, napansin niya na mukhang may espesyal na kahulugan ang tirahang ito para kay Emerald. Ang mainit na pastoral na istilo ay puno ng pakiramdam ng tahanan para sa isang mag asawa. Bagaman hindi ito maihahambing sa antigo
Ang pangalan ni Dexter ay sapat na upang magpaalab ng galit kay Sapphire, at sa isang iglap, hindi sinasadyang dumapo ang kanyang mata sa matalim na kutsilyong kumikislap sa lamig. Mula pa kanina, hindi inaalis ni Emerald ang tingin sa kanya. At nang mapansin ang bahagyang pagdadalawang-isip ni Sap
Noong panahong iyon, kakalabas pa lang niya ng bilangguan at tila hindi na siya nababagay sa mundong nasa labas. Ang natitirang pag-asa niyang kumapit sa buhay ay unti-unting nauwi sa kawalan. Nalilito siyang napadpad muli sa pamilya Briones—hindi isang pagmamalabis kung tawagin, iyon ang pinakamad
Tahimik na naglakad si Sapphire sa kawalan. Hindi na niya alam kung saan siya dinadala ng hakbang ng kanyang mga paa..Patuloy lang siya na naglalakad na prang wala sa sarili.Subalit ang kanyang mga paa, ay dinala siya sa isang lugar na nais na sana niyang kalimutan at wag ng pag aksayahan pa ng pa
Nang sabihin niya ang mga salitang iyon, kahit na nagpanggap siyang walang pakialam, nanlamig pa rin ang kanyang mga kamay at paa, at ang kanyang mukha ay puno ng luha. Dexter... Hayup ka Dexter..... Sa huli, hindi niya ito nakayang tapatan. Mas tuso ito kaysa sa kanya at palaging tinatamaan siya s
Una niyang sinagot ang tawag ni Dexter at mula noon ay umiiyak na siya. Pinigil magsalita ng bibig ni Delia ang kanyang sarili, bahagyang bakas ng pag-aalangan ang lumitaw sa kanyang mukha, "Kung ayaw mo sa kanya, ayos lang na huwag mo siyang kausapin. Alam ni mama na may kasalanan si Emerald sa'yo.
Naiinis na si Sapphire, kaya malamig siyang sumagot sa telepono, "Sige, uuwi na ako. Kung may gusto kang sabihin, hintayin mo na lang ako." — Makalipas ang kalahating oras, huminto ang taxi sa harap ng maliit na villa ng pamilya nila. Bago pa man siya makapagbayad at makababa nang maayos, hinatak
Si Sapphire ay handa na para dito. Tumakbo siya palayo habang lumilingon, likas na nagbabantay laban sa biglaang pag-atake ni Dexter. Ngunit ang tanging nakita niya ay ang lalaki na bahagyang itinaas ang kilay at ngumiti nang kaakit-akit. Walang bahid ng kasamaan sa ngiting iyon, kaya't siya ay nan
Matagal siyang niloko at ginamit nito. Ngayon, dumating na rin ang kanyang pagkakataong gumanti at gamitin ang koneksyong ito para sa sarili niyang layunin. Halos kasabay ng pagtatapos ng kanyang pagsasalita, nagkatinginan ang mga shareholders at nagsimulang magbulungan. Nang humupa nang bahagya a
Naninigas ang dibdib ni Sapphire nang marinig niya ito. Noong nakaraang buwan, nagsimula nang gawin at pagbutihin sa ibang bansa ang inhibitor na kailangan niya agad, at kalaunan ay ipinadala ito sa kanilang bansa. Sinabi sa kanya ni Susan na sagot ng kanyang lola ang lahat ng gastusin, at naniwa
Agad niyang naunawaan ang dahilan ng pagpunta ni Sapphire rito, kaya bahagyang sumikip ang kanyang mga mata sa hindi makapaniwalang ekspresyon. Sa sandaling iyon, ibinalik na rin ni Sapphire ang tingin niya, hinanap ang upuang may pangalan niya, at umupo nang may likas na biyaya. Bahagya siyang tum