CHAPTER FIVE

HIS WIFE WAS already crying because of pleasure. Kung kanina umiyak ito dahil sa sakit ngayon ay dahil sa sarap na. Pano niya nasabi? Dahil kahit nakapikit ito, bumabalatay parin sa mukha nito ang sarap.

He already took his wife from different position. His wife keep begging him to stop... to faster and deeper. He obliged the latter, ob course.

Ilang beses na silang parehong nilabasan. Syempre, mas lamang ang kaniyang kaniig.

Still, he release so much. Isang putok sa loob ng kaniyang asawa kada posisyon.

Tinigilan niya lang ang kaniyang asawa ng mag alas tres na ng madaling araw. He's still hard. What the fuck?

Iba't bang posisyon sa buong sulok ng kaniyang kwarto, bathroom and walk in closet, still, he's not satisfied. She's not even cooperating. Para siyang tuod. He can blame her though. The important is he's satisfied.

TULOG NA TULOG NA ang kaniyang katabi sa kama pero siya dilat pa rin ang mga mata. He's a beast and insatiable. Hindi niya masundan ang galaw at energy nito. Sa pag kain pa lang ng ari niya ay suko na siya.

She never imagined herself crying and begging for such a pleasure.

Pilit niyang binangon ang kaniyang sarili sa pagkaka-higa sa kama. Nanlalagkit siya. Nag talik sila sa loob ng banyo pero hindi nito binuksan ang shower.

Her body is aching especially her pussy. She bite her lips. Pigil na pigil niya ang kaniyang hininga hanggang sa bumagsak siya sa sahig.

She silently cried. Too much pain! Para siyang mamamatay kahit sa pag hinga. Sarap na sarap siya kanina tapos ngayon? Ito pala ang kapalit ng sarap kanina. Pag ka tapos ng langit, empyerno!

Buti na lang hindi nagising ang asawa niya. Hindi lang katawan ang masakit sa kaniya. Pati puso niya masakit. Ang asawa niya ay nakahiga sa gilid ng kama, malayo sa kaniya.

Gumapang si Gabby papuntang banyo. Ni hindi niya alam kong ilang minuto ang pag gapang niya. Masyadong malawak ang kwarto ng kaniyang asawa.

Pagdating sa loob ng banyo ay pinilit niya ang kaniyang sariling tumayo. Total ay may makakapitan naman siya.

"A-aray," igik niya. Isang hakbang pa lang ang nagawa niya para na siyang mamatay.

Ano lang ba itong sakit na naramdaman niya? Hindi pa ito nakakalahati sa sakit na dinanas ng kaniyang katawan at puso.

After a couple of years she reached the bathtub. Pinuno niya ito ng tubig at tinimpla sa maligamgam na tubig.

She sighed in contentment when the warm water enveloped her body. Hindi siya pwedeng umasa na baka mamaya pag gising ng kaniyang asawa ay aalagaan siya. Sarili niya lang ang maaasahan niya.

Masakit siyang pumikit at sinandal ang ulo sa ibabaw ng bathtub. Hinayaan niya ang kaniyang sarili na mag pahinga. Maligamgam na tubig ang kailangan ng kaniyang katawan.

She massaged her body, para maibsan ang pananakit ng mga muscles niya sa katawan. Lalo na ang kaniyang mga hita. Nag tagal siya sa pag massage sa kaniyang dalawang hita.

Halos isang oras pala ang nilaan niya sa sarili dahil ng paika ika siyang lumabas ng banyo ay nakita niyang halos alas singko na ng madaling araw.

Hinanap niya ang kaniyang bag at ng makitang wala sa loob ng kwarto ay napilitan siyang mag suot ng roba. Makapal naman ito at malaki sa kaniya.

"Okay nato," she whispered to herself. Nasa living room pala ang gamit niya. Bakit ba kasing naisipan niyang sumilip sa kwarto nito? Oo nga pala. Bukas ang pinto at ilaw ng kwarto nito. Hindi naman yun umuuwi ng gabe.

Kinuha niya ang kaniyang cellphone sa kaniyang mumurahin na shoulder bag. Buti na lang hindi na sira. Na ibagsak niya kasi ito kanina.

Nag text siya sa kaniyang Ate Susan. Nag sabi na hindi makakapasok dahil may emergency. Masama ang mag sinungaling pero kailangan. Alangan naman sabihin niya rito ang sinapit niya?

Nag simula siyang mag handa ng almusal para sa kaniyang asawa. Nilutuan niya rin ito ng pananghalian na nilagay niya sa lunch box. Bakit niya nga ba ito ginagawa? She sighed. She really want to serve him bilang pasasalamat sa pag patira.

Alas syete ng may nag door bell. Nag dadalawang isip siya dahil sa suot niya hindi pa kasi siya nakapag bihis dahil inuna niya ang pag kain nito pero binuksan niya parin at baka importante.

"Kuya?" Gulat niyang sambit,

Tinignan naman siya nito mula ulo hanggang paa. Namula siya sa klase ng titig nito. Para bang sinasabing alam nito ang nangyari.

"Ngayon lang kita nakita ulit. Kinagat ka ba ng lamok?" Nakataas ang kilay nito at ang mga mata ay natutuwang nakatingin sa akin, "ang laki naman ng lamok Gab, laki ng pantal eh,"

Wala sa sarili siyang tumango rito, sumasang ayon. He laughed like I said something funny. She pouted, "Ano yang mga dala mo kuya?"

Nakita niya kasing may mga dala itong paper bag, tinaas niya ito, "This?This is for you." nag mura ito, "Akala ko ba para sa babae niya ito?" bulong niya na narinig ko parin.

"Hah?"

Anong para sa babae niya? Kumunot ang noo ko.

Bumuka ang labi nito, "Get that damn paperbags." gumilid ako na kinangiwi ko rin kalaunan. Alam na nga kasing masakit ang katawan pa bigla bigla pa sa pag kilos "Bingi ka ba?" Yumuko siya sa pag ka pahiya,

"Pare--," hindi natuloy ni Kuya Cino ang sasabihin nito ng sinamaan siya ng tingin ni Cleve.

His face become emotionless. Binaling niya sa akin ang kaniyang tingin. Umiling ako. Pinapahiwatig na wag na makialam.

Kumuyom ang kamao nito, "Go. Hindi kita sinasahuran para lang makipag kwentuhan."

Galit man ang mga mata ni Kuya ay hindi siya nag salita. Dahan dahan niyang binitawan ang maraming paper bags at walang sabing umalis sa harapan nila.

Lumunok ako, "Bakit mo sinabi yun?" nagtataka at nag aalala kong tanong. Mukhang unang beses niya yun ginawa sa kaniyang sekretarya na mukhang kaibigan niya rin.

"None of your business." madiin nitong sabi. "Arrange that clothes of yours to the left side of my closet. From now on, wear that fucking clothes!" Napapitlag ako sa boses nito, masyadong malamig at galit.

"Bakit ka ba galit na galit sa akin?" Kabado niyang tanong. Umigting lang ang panga nito. Nag iwas ng tingin at tinalikuran siya.

Pumanhik ako sa itaas at sinunod ang sinabi nito. Uminit ang batok ko hanggang pisngi sa nakita. Ito ba ang sinabi ni Kuya na akala niya para sa babae ito ng asawa ko? Dahil lahat ng damit na nasa loob ng mga paper bag ay halos labas na ang kaluluwa kung susuotin ito.

Humikbi ako. Hindi na talaga mapigilan ang pananakit ng buong puso.

"What the hell are you acting hah?" dali dali kong pinunasan ang mga luha ko at kinagat ang labi para ma tigil sa pag hikbi ng marinig ang galit na boses nito.

Hinablot niya ang hawak kong paper bag, "Bakit ganyan? H-hindi ako--,"

Naputol ang pagsa-salita ko ng tinapat nito ang isang itim na maliit na damit. Isa itong padded tube na damit? Hindi siya sigurado. May tatlong puting perlas na disensyo sa may bandang dibdib nito.

Suotin mo, "Hindi. Ayoko!" napataas ang boses niya dahil sa pagka taranta.

Tumaas ang kilay nito, "You want this damn marriage to work?"

Oo gusto! Pero hindi sa ganitong paraan. Sabi ng daddy ko kung alam kong hindi makakabuti sa akin hindi ko dapat sundin ang isang tao. Alam ko sa oras na isuot ko yan para ko na ring binibenta ang katawan ko.

"As if you have a choice." Pabalya nitong itinapon sa akin ang damit. "Isuot mo yan. You'll be coming with me."

BAKIT NGA BA SIYA galit na galit sa kaniyang asawa? He messed up his hair because of frustration.

Alam niyang mabait ang kaniyang asawa- mabait? Mabait sa una dahil may hidden agenda pala. Sigurado. Pare pareho lang ang lahat ng babae. Pag makuha na ang kailangan nito bigla na lang mawawala na parang bula.

Hinding hindi na siya mag papaniwala sa mga babae. Kahit kailan! Hindi!

Napako siya sa kinatatayuan ng makita niya ang mga luha nitong nag papaligsahan sa pag baba. Maawa na sana siya. Sus! Pang Oscar ang acting!

Yan din ang ginawa niya noon. Lumunok siya ng maalala ang sinabi ng kaniyang ama. Hindi lahat ng babae ay pareho.

PAHIKBI HIKBI AKO ng makita ko ang sarili sa full body mirror dito sa loob ng walk in closet niya. Para akong p****k sa suot ko.

Sabagay, kagabi nga ginawa siyang parausan ng sariling asawa sa buong mag damag ng gabe.

©BINIBINING ROIMI