Kung masakit na, tumigil ka na.
Kung 'di mo na kaya, sumuko ka na.
Kung nakakapagod na, ipahinga mo na.
Kung nahihirapan kana, pakawalan mo na.
Dahil may mga bagay na kailangan mo nang bitawan kapag mabigat na.
May mga bagay na sadyang nakakasakit na.. Sa puntong hindi mo na kaya.
Mga bagay na kailangang ipaubaya nalang sa iba kapag alam mong hindi mona matatawag na iyo pa.
O... Naging pagmamay-ari mo ba talaga?
Masakit man isipin.. Masakit man damhin.. Pero hindi mo maiaalis ang katotohanang.. Hindi ikaw ang mahal niya. Na hindi ikaw tinitibok ng puso niya. Na alam mong walang magiging katapat ang pagmamahal na ibinibigay mo sa kanya.
Pero okay lang 'yan..
Iiyak mo lang.. Ilabas mo ang lahat ng sakit..
Hanggang sa wala kanang mailuha pa..
At wala ka nang mararamdamang hapdi pa dahil 'di mo namamalayan.. Namamanhid kana..
---
Hindi namalayan ni Janess na tumutulo na pala ang mga luha niya dahil sa isang librong ilang beses niya nang paulit ulit na binabasa.
Pinunasan niya ang mga luha at tiniklop ang libro..
Ramdam niya parin ang sakit dulot nang mga salitang tumatak at tumusok sa puso niya. Dahil nakakarelate siya mismo. Ilang beses niya na iyong nabasa ngunit hindi siya nagsasawa.
Nakarinig siya nang mga yapak ng paa kaya naman dali-dali niyang tinago ang libro sa ilalim ng unan ng kamang kinauupuan niya. Naglakad siya papuntang pintuan at dahan dahan iyong binuksan..
And there..
Her husband and a beautiful woman..
Kissing.
Sa harap ng hagdan mismo na kaharap lang din ng kwartong kinaroroonan niya.
Mabilis niyang sinarado ang pintuan at napatakip nang bibig upang matakpan ang hikbing nagtatangkang lumabas sa kanyang bibig.
Sinapo niya ang dibdib at ramdam niya ang sakit doon.
'Dapat pa ba akong kumapit at magpatuloy gayong alam kong.. ako lang naman ang umaasang mamahalin niya 'ko pabalik?'
JANESS"Hello?" napapaos ang boses kong bungad sa tumawag."Hi J! Gooood mooorrniiing! Hihihi." masiglang bati nang sa kabilang linya.Natawa ako ng marinig ang matinis niyang boses. Ang babae'ng to talaga, ke aga aga."Good morning din Shirley" nakangiti kong sabi habang napapikit-pikit pa. Inaantok pa 'ko eh. Six palang ata ng umaga."Hihi sareh, nabulabog ko ata tulog mo." tumawa pa siya "I just called to inform you na may mangyayaring munting handaan dito sa bahay mamayang gabi."Minulat ko na an
"Our baby won't surely like it if I hurt you.." He says.Our baby...Just the mention of our baby makes me want to cry my heart out. Ramdam ko na naman ang sakit. Hinagpis. At pangungulila.Pero wala akong karapatan maramdaman ang lahat ng 'yun.. Dahil ako..Dahil Ako ang may kasalanan.Just the thought of it bring new Tears to my eyes. Napapikit ako ng mariin. Kumikirot ang puso ko..My baby.. Mommy's sorry.."But I deserve it.. Saktan mo'ko, Nate.. Deserve ko iyon. Dahil kasalanan ko.. Diba? Kasalanan ko Nate.
"Janess! Thank God at sa wakas ay tumawag ka din! Ano ba'ng nangyari sa'yo ha? Kagabi pa kita Tinatawagan pero hindi ka sumasagot!! Nag-alala ako alam mo ba yun? Ha?? Hello? Janess! Sumagot ka! Ja--""Huminahon ka nga Ley." putol ko sa pagsisigaw ni Shirley sa kabilang linya. Ang ingay talaga ng babae'ng 'to. Pagkasagot ko palang sa tawag niya ay sigaw niya agad ang bumungad sakin.Pagkatapos ko kasing kumain mag-isa kanina ay pumunta ako dito sa kuwarto para maligo. Pagkalabas ko naman nang banyo ay naalala ko ang cellphone ko kaya kinuha ko ito at pagka-on ko palang nun ay sandamakmak na texts at tawag agad ang bumungad sakin. At lahat ng yun ay kay Ley galing."Aba't-- Hoy Babae! 'Wag mo 'kong ginaganyan! At huminahon?? Paano ako hihinahon h
Days Passed so fast.Limang araw na ang nakakaraan magmula nung gabing nakaamoy ako nang pambabaeng pabango sa jacket ng asawa ko. At limang araw na din akong binabagabag dahil dun.Pilit ko na lamang sinasabi sa sarili ko na wala lang iyon. Nag iisip na lamang ako ng mga posibleng dahilan kung bakit may pambabaeng pabango akong na amoy sa kanyang jacket pero lahat ng iyon ay parang napakalabo namang mangyari.Gaya ng.,Baka naman may yumakap lang sa kanya at lumipat ang amoy nito sa Asawa ko. Naisip ko din na baka yun yung babae'ng kikitain niya nung araw na'yon. At baka may pinuntahan lang siyang ibang lugar kaya hatinggabi na ito nakauwi.
"N-Nate." sambit ko ng mas lumalim ang halik.Ngunit unti unti niyang hinihiwalay ang mga labi niya sa akin."Fvck it." he cussed again at bigla na lamang siyang lumayo. His eyes are now full of emotions I can't name."Nathan.."What did just happened??Tumingin siya sa akin. Ngunit agad din siyang nag-iwas ng tingin, tumalikod, at naglakad papasok ng bahay nang Parang walang nangyare.Habang ako, nakatingin lang sa likod niya at nakatulala dahil sa hindi parin ako maka move on doon sa isang simpleng halik na Yun.
NATHANI slowly opened my eyes and the sun's intense heat greeted me dazzlingly. I raised my right arm in front of my face to cover my eyes from the sun's glare and peeked beneath it to see what time it is.The clock says 7 am in the morning.I scanned the whole room that is illuminated by the sun's rays through the glass window, and my eyes landed on the woman sleeping peacefully beside me.I stared at her beautiful face and tugged some strands of her hair that's covering her face behind her ear.Last night.. What happened last night was extremely mind blowing. At inaamin ko.. I missed her so fvcking much. Every inc
NATHANI stared at the ceiling. And the picture of my son smiling at me popped up in my head.I miss my son so much.Every time I think of what my son had been through during that fucking fire brought a million needles pierced straight to my heart.He's just 3 months old for heaven's sake!And every time I think of Janess being with her shithead ex while my son's suffering and being scorched by the fire wants me to kill anyone!!Hindi ko lubos maisip ang sinapit ng anak ko habang nilalamon ng apoy. Dinudurog ang puso ko sa sakit, pagsisisi, at galit. This is the worst fe
From Janelle:Hinihintay kana ng anak natin. Where are you naba??Paulit ulit kong binasa ang text na iyon ni Janelle-- umaasa na sana ay nagkamali lamang ako ng pagkakabasa.Nanlalabo na ang mga mata ko dahil sa mga luha ko at napupuno na din ng mga patak ng luha ang screen ng cellphone ni Nathan dahil sa walang tigil na Pagtulo ng mga ito.'Hinihintay kana ng anak natin. Where are you naba??''Hinihintay kana ng anak natin. Where are you naba??''Hinihintay kana ng anak natin. Where are you naba??'
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at Mukha ni Shirley ang nabungaran ko.Nakatunghay ito sakin habang umiiyak na para bang hinihintay akong magmulat ng mata.Nanlaki ang mga mata nito ng tuluyan ko ng buksan ang mga mata ko at niyakap ako ng sobrang higpit. Humagulgol ito.."N-Ness.. Patawarin mo'ko.. Hindi ko sinasadya.. Please.." aniya."*cough* Ley.. I can't breath.""Sorry.. Huhu.. Nesssss." aniya at tsaka inalis ang pagkakayakap sakin. Tinakpan nito ang mukha at mas humagulgol, "Ghad.. I'll never forgive myself! Huhuhu." humikbi ito.Inabot ko naman ang braso n
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas at para bang nagsisigawan ang mga tao doon.Napilitan akong bumangon at ramdam ko pa talaga ang panghihina at pagkapagod ko hanggang ngayon. Ramdam ko parin kasi ang bigat sa dibdib ko dahil sa panganinip ko Kahapon, kaya nagbalik tuloy sa alaala ko ang nangyari'ng s-sunog..Pero ang labis na nakakapagtaka at nagpapagulo sa isip ko ay.. Ay kung bakit nasama si Janelle sa panagininip ko na 'yun.. Kung bakit.. Hawak niya ang anak ko?Napabuntontong hininga na lamang ako saka iniling-iling ang ulo ko. Kailangan ko ng kalimutan na iyon..Pumunta ako sa banyo tsaka naghilamos at nagsepilyo, pagkatapos ay tinitigan ko a
Kinakalikot ko ang kuko ko habang nasa gitna kami ng byahe ni Bryan."Ano ba yung ipapakita mo sa'kin at kailangan talaga na ngayon agad?" tanong ko sa kanya.Nilingon niya naman ako at saka ko lang napansin na para bang r-u-melax ang itsura niya. Kanina kasi ay parang tense na tense siya pero 'di ko lang pinapansin."S-secret nga lang yun." aniya.Hindi naman na ako umimik pa. Ilang minuto lang ang nakalipas pero miss na miss ko na agad ang anak ko.Hayy.. Don't worry baby, sandali lang naman si mommy eh.. Babalikan agad kita..Napabuntong hininga ako
Janess' POV"Manang Mina! Tara na po." tawag ko kay manang Mina at dahan dahang inayos ang baby carrier na suot ko para maging maayos ang pagkakapwesto ng anak ko habang nakasandal ito sa dibdib Ko. Naglulumikot ang mga kamay nito na may suot na gloves at gumegewang din ang ulo.Nakakatuwa iyong panoorin.Hanggang ngayon ay nag uumapaw parin sa dibdib ko ang saya at pakiramdam na di makapaniwala nung ipanganak ko ang first child namin ni Nathan na si Baby Nathaniel.Every time na nasusulyapan ko ang anak ko ay hindi na mapuknat ang ngiti sa mga labi ko.. Nakakatunaw lang ng puso.Ang sarap lang sa pakiramdam
Nathaniel/NathanelleNovember 16, 2018Mahigit dalawang linggo na ang nakakaraan magmula ng.. Magmula ng pagkawasak na naman ng puso ko. Mahigit dalawang linggo naring naninirahan si Janelle at si Nathanie-- Nathanelle sa bahay..At puro adjustments ang ginagawa ko, mas lalo akong nagigising ng maaga para ipagluto ang asawa ko at pati narin si Janelle.. Ni hindi na nga ako makapagsabay sa pagkain tapos ako din ang nagluluto ng pagkain ni Nathanelle, magtitimpla ng gatas niya, at minsan pa.. Pinapatulog siya..Hindi naman ako umaangal at sa totoo lang kagustuhan ko din naman na pagsilbihan ang bata.. Ewan ko ba, pakiramdam ko kasi responsibilidad ko iyon.. At nakakaramdam din ako ng kasiyahan sat'wing ginagawa ko iyon.
Nakatulala lang ako habang tinitignan ang mukha niyang wala'ng bahid ng kahit na anong emosyon.Nagtatanong ang mga mata ko at puno ng luha habang nakatingin lamang sa kanya..H-hindi ko na alam.. Hindi ko na talaga alam.. Ano ba'ng nangyayare?? Bakit nandito si Janelle?? At bakit hinahayaan lang ni Nathan ang mga lalaki'ng 'yun na ipasok ang mga gamit ng babae'ng to?? Hindi ko na talaga maintindihan.. Eh parang kahapon lang, ang saya saya ko tapos ngayon.."Nathan baby.. I miss you sooo much!" rinig kong tili ni Janelle. Nilingon ko siya at naglalakad na siya papunta sa asawa ko, nilagpasan niya ako habang bitbit parin si Nathanelle."Daddyy!!" tili ng bata tsaka inangat ang dalawang b
Ang saya. Sobrang saya ang nararamdaman ko ngayon.Marami kaming ginawa at isa na doon ang pag s-swimming nang sabay, maligo ng sabay gaya ng ginagawa namin dati.. Nung una, nahihiya at awkward pa para sa'kin, pero kalaunan ay hinayaan ko nalang din ang sarili kong.. Mag enjoy, na magsaya para lang sa araw na'to. Hindi ko muna inisip ang iba at ang kung anu-ano pa na magdudulot ng sakit sa puso ko at hinayaan lamang ang sarili kong magpatangay.. Magpatangay sa agos ng kaligayahan.We kissed, we touched like it's a usual thing we do as a husband and wife but we didn't make love.Hindi kami nagtalik pero kuntento na ako doon. Sa mga simpleng halik at haplos niya. H-hindi naman sa gusto k-kong makipag a-ano p-pero.. Arghh! Oo na.. Gusto ko. Guston
Janess' POV"N-Nate.. Uhm, h-hindi kaba papasok ng opisina?" maingat kong tanong sa kanya habang dahan dahan'g naglalakad papunta sa ref para uminom ng tubig.Matagal bago siya sumagot.."No. I'll stay here for the day." sagot niya dahilan para muntik akong masamid sa iniinom ko.'No, I'll stay here for the day.'T-tama ba ang narinig ko??"T-talaga?? Hindi b-ba magagalit sa papa Nante?" nanlalaki ang mga mata'ng tanong ko sa kanya.Lumingon naman siya sa'kin at nginitian ulit ako dahilan para mas lalong manlaki
Nathan's POVI stared at her face and I tried hard just to suppressed my laughter at her shocked expression.. So cute.So I just smiled. And I stopped myself from striding towards her and kissed her when her eyes widened when I smiled at her. So I just turned my back and continued cooking and smiling..I don't know what has gotten into me when I woke up this morning and just want to cook.. For her. For my wife..••I was descending the stairs when I heard her voice.. Crying..I hastily went to the room she's occupying then leaned my ear at her door.