Naalimpungatan ako nang maramdaman kong wala ang asawa ko sa tabi ko. Iminulat ko ang mga mata ko. Wala nga akong katabi.
Dahan-dahan kong inangat ang aking sarili galing sa hinihigaan kong kama habang nakasuporta ang isang kamay ko pataas samantalang ang isang kamay ko naman ay nakaperme lang sa hita ko dahil paminsan-minsan itong kumikirot. Hindi lang yata simpleng pasa lang ang nangyari rito.
Inabot ko ang lampshade sa maliit na mesang katabi ng kama namin at binuksan ito. Hinanap ng mga mata ko si Tyrone.
Pagkatapos ng pangyayaring iyon kanina ay umalis siya ng bahay. Gusto ko pa sana itong hintayin ngunit tila'y hinihila na talaga ako ng katawan ko patungo sa kwarto namin. Kaya nakatulog ako.
Bahagyan akong tumingala at nakitang alas dos na pala ng madaling araw. Napakunot ang noo ko. Hindi pa siya umuuwi? Nasaan siya?
Dahil sa dami
"Uh.."Napadaing ako nang bigla akong makaramdam ng sakit sa likuran ko nang umakma akong ikilos ang katawan ko."Samantha.."Isang paos at malalim na boses ng pamilyar na tao ang nagpagising ng buong diwa ko. Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at hindi nga ako nagkamali, si Tryone nga.Bakas sa mukha nito ang pag-aalala at takot habang nakatingin sa akin na para bang nagdadalawang isip na hawakan ako. Nag-iwas ako ng tingin dito at ipinalibot ang mga mata ko sa buong silid.Teka, nasaan ako?Napansin ko ang isang bagay na nakakabit sa kaliwang kamay ko kaya roon ko lang nakumpirma ang hipotesis ko. Nasa ospital ako.Anong nangyari?"I'm sorry.." He again spoke that made me look at him.Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko pero kakaiba ang naging reaksyon ko
"You want to eat some fruits? Marami rito. Kailangan mong magpalakas."Hindi ko ito sinagot at tahimik lang na umiling, bahala na kung hindi niya ako nakita. Umaatras talaga ang dila ko sa tuwing siya na ang nakikipag-usap sa akin.I've been staying here for 5? 6? 1 week? I don't know. Nagsimula na rin akong mabagot dahil sa sobrang katahimikan dito. My phone was left in the house at parati na lang boses ni Tyrone ang pumupuno rito sa silid.Araw-gabi ring bumibisita rito ang doktor upang icheck ako. Sabi niya ay kinabukasan, pwede na raw ako magdischarge dito. Sabi ng doktor ay nagka-back injury raw ako buhat ng malakas na pagkabangga ng likurang bahagi ng baywang ko, at laceration buhat ng gunting na nandoon sa mesa kung saan ako nabangga kaya nagkasugat ang likurang parte ng baywang ko. Kaya siguro nangingilo ang parte kong ito sa tuwing inaangat ko ang likuran k
Kinabukasan, kagaya nga ng huling napag-usapan namin ni Tyrone. I decided to just stay at my home with my parents. Hindi na ako nagpahatid pa sa kaniya dahil ayaw kong makaabala. Tinawagan ko na lang si daddy at sinabing magpapasundo ako sa kaniya, sakto namang hindi siya pumasok sa opisina niya."Ako na ang bahala sa mga gamit mo, anak. Mauna ka na, your mom is waiting for you." paalala pa ni daddy matapos nitong iparada ang sinasakyan naming kotse."Okay, dad. Thank you." saad ko na lang bago tuluyang naglakad papasok sa bahay.Pinagbuksan ako ng mga katulong sa bahay kaya bumugad ka agad sa akin ang loob na sobrang namiss ko na. Galing dito, nakita ko si mommy na makaupo sa sopa na agad din namang tumayo nang magtagpo ang m
"Hello, Sammy? Napatawag ka?" bungad ni Joy nang sagutin niya ang tawag ko. "Ah, Joy. Busy ka ba?" I asked. I was just bored. Mag-isa lang ako ngayon dito sa bahay at umalis sina mommy at daddy for work, mabilis lang naman si mommy dahil bibisitahin niya lang ang shop niya. Nakakabagot talaga. "Oo, Sam. Nagbreak muna kami saglit sa pinagtatrabahuan ko, sakto namang tumawag ka. Bakit?" she answered. Napanguso ako sa narinig. I shouldn't be feeling this since sanay na akong parating mag-isa sa bahay namin ni Tyrone. Pero kasi, sa loob ng mahigit dalawang linggo kong pamamalagi ko rito ay nasanay na ulit ako sa ingay. Hinahanap-hanap ko na
Kinabukasan, matapos ang pangyayaring iyon ay buong magdamag na gising ang diwa ko. Nakaupo lang ako sa kama ko at minsan ay pinipilit ang sarili kong matulog ngunit ayaw talaga. 4AM nang umidlip ako kaya nang idilat ko ang mga mata ko ay tirik na pala ang araw. Napatalon naman ako galing sa kama ko nang makita ko sa orasang alas otso na pala ng umaga. Dali-dali akong bumangon sa kama nang maalala ko ang usapan namin ni Alex kahapon. Mabilis akong nagtungo sa banyo, nagsipilyo at naghilamos na ako bago pa man ako lumabas ng kwarto. Dumungaw ka agad ako sa baba upang tanawin ang sala, hinanap ng mga mata ko sina mommy at daddy, kaso paniguradong nakaalis na si daddy dahil alas otso na ngayon.
Hinihingal ako habang natatarantang sinara ang gate. Mahigpit kong hinawakan iyon pagkatapos habang nakapikit ang mga mata ko at pilit na pinapakalma ang sarili ko. "God.." bulong ko na lamang para pakalmahin ang sarili ko. Pakiramdam ko ay mahihimtay ako ng wala sa oras dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inaasahan ang biglang pagsulpot niya kanina at basta-basta na lang ako hinila sa kung saan.For the last time, I took a deep breath as I gently massaged my chest. Afterwards, I decided to go back inside our house but to my shock,"Ah!" I accidentally shouted out of fright when one of the helpers showed up in my front."Ma'am, sorry nagulat ko po ata kayo." paghingi pa ng tawad nito kaya itinaas ko na lamang ang isang kamay ko upang sabih
"Hello po, ma'am Samantha. May kailangan po kayo?" the maid asked.I was on my way to go to our backyard but then I noticed this old helper who seemed struggling while carrying the basket full of clothes to wash.I gave her a smile, "No, I just want to help you po." I replied.Napansin ko kasing nahihirapan siya sa pagbibitbit ng mga labahan, nag-aalala lang ako lalo na't halatang may edad na siya.Napansin ko ang panlalaki ng mga mata niya at mayamaya'y agad na umiling, "Naku, ma'am. Huwag na po, trabaho ko po ito." saad naman nito."Ayos lang po, gusto ko po kayong tulunga
Nagising ang diwa ko nang maramdaman ko ang biglangpagbaliktad ng sikmura ko. Sa kabila ng kaantukan ko, napilitan akong maupo na sana'y hindi ko na lang nagawa dahil sa biglang pag-ikot ng paningin ko na mas lalo lamang ikinalala ng nararamdaman ko. Tumakbo ako sa banyo at doon inilibas ang nais na kumawala sa sikmura ko. Oh, my God. What is wrong with me? Hindi naman ako kumain ng panis kagabi, hindi rin masakit ang tiyan ko saka hindi rin masama ang pakiramdam ko. It's just my head kept on spinning. Napapikit ako ng mga mata at hinayaang matapos ang pagkahilong iyon. Ilang minuto ang nakalipas ay laking pasasalamat ko nang mahimasmasan na ang pakiramdam ko. Lumabas na agad ako ng banyo kunin ang pamunas ko sa mukha, mayamaya'y napagdesisyunan ko nang lumabas ng kwarto at magtungo sa kusina para uminom ng tubig.
Samantha Naalimpungatan ako nang marinig ang ingay na nanggagaling sa alarm clock na nasa gilid ng aming kama. Napangiwi pa ako nang masilaw ako sa repleksyon ng araw na nanggagaling sa binata ng aming kwarto ni Tyrone.Nang tuluyan ko nang maimulat ang aking mga mata, napakunot ang noo ko nang makita'ng wala na ang mag-ama'ng katabi ko pa kagabi. Sabado ngayon, kaya nasanay na ako'ng mas mauuna pa talaga ako'ng gumising. But now is—surprising! I wonder, saan kaya sila?It has been three years since I and Tyrone got married. But the feeling is still fresh, at para bang kahapon lang iyon nangyari. The smiles and the tears.I let out a deep sigh as I heard them laughing and yelling loudly and happily outside. Naglalaro na naman sila without even waking me up.Inaantok na napahilamos ako sa aking mukha bago tuluyang bumaba ng aming kama upang puntahan sila s
"I'm sorry minahal kita" I said."I'm sorry nagpakasal tayo" I continued"I'm sorry kung dumaan ako sa buhay mo""I'm so sorry if I felt alone that time to the point na, malasing ako at di ko alam ang gagawin ko""I'm sorry I was born to love you" I said, and let my tears out."Argh! T-Tyrone, nasasaktan ako. Please, tama na!" I screamed in pain I felt."Umiyak ka, di parin kita kakaawaan, at mas lalong di kita patatawarin."
I heard something fell on the floor that made my whole system half awake. My eyes were still close, I tried to move my body to face my back as I felt the light came from the sun outside my room's window touches my left cheek, but good thing my hair covers half of my face that protects my facefrom it.I forced my eyes to open it, but then I failed. My eyelids are more heavier than I expected, I'm really sleepy."Hmm. . ." I groaned silently as my face twisted when I, again heard the weird noise coming from the outside.Kahit tinatamad ang buong sistema ko ay pinwersa ko pa ring idilat ang mga mata ko at iangat ang sarili upang tumungo sa labas ng aking kwarto.Ako lang naman ang mag-isa dito, wala din dito ang mga kasambahay namin dahil linggo ngayon at pinauwi ko muna sila. I don't remember myself letting someone stay here in our house. Sa pagkakaalala ko rin ay umuwi na kahapon ang mag-ama ko ako pa
3 DAYS had passed. Kakauwi lang namin galing sa ospital. The doctor discharged her. Hindi naman matigas ang ulo ni Samantha at sinusunod niya ang bawat abiso ng kaniyang doktor, kaya ngayon ay magaling na siya. Kailangan nga lang nitong ingatan ang bawat paggalaw dahil medyo sumasakit pa daw ito, ika niya.Kasalukuyan kaming nakaupo sa bakuran ng kanilang bahay. I didn't brought her to our house, kasi unang-una, ako mismo ang sumang-ayon at pumutol sa relasyon naming dalawa kaya natural lang na umuwi siya sa bahay ng kaniyang mga magulang.Sinamahan ko muna siya dito sa kanilang bahay kasama ang anak ko, dahil umalis na naman sina Tito at Tita para asikasuhin ang iniwan nilang business abroad. Hindi naman umayaw si Samantha na ikinaluwag ng pakiramdam ko. I can stay with her longer.Sobrang tahimik namin dito at tanging tunog lang galing sa laruang lang ng aming anak ang aming naririnig. Pasimple kong nilingon ang
LIMANG ARAW na simula noong magising si Samantha. Nandito pa rin kami sa ospital. The doctor advised her to stay for at least three daysSa loob ng limang araw na iyon, masasabing kong nakakapanibago. I volunteered to took care of her so I really can feel how she tried to avoid me. Naninibago lang ako dahil hindi ako sanay na ganito ang asawa ko. Tahimik lamang ito kapag nasa tabi niya ako, kapag naman kinakausap ko siya, minsan ay ngumingiti lamang ito o di kaya'y tatango. Sa loob rin ng limang araw na iyon ay mas nagkalapit ang loob ng mag-ina ko, mas komportable na ang anak kong kasama ang ina niya hindi tulad noong unang beses pa lamang silang magkasama.Kasalukuyan kaming nasa parke ngayon upang ipasyal siya kasama ang anak namin. Pinaupo na muna siya sa salumpo na ngayo'y tulak-tulak ko. Nakabenda pa rin ang kanang paa at braso niya. Kanina'y kinuha na ng doktor ang benda sa kaniyang ulo dahil iyon ang gusto niya, kaya't kailan
"DADDY!" ka agad na naimulat ng lalaki ang kaniyang mga mata nang marinig niya ang malakas na pagtawag sa kaniya ng anak. Bahagya pa itong napangiwi nang masilawan sa sinag ng araw na nanggagaling sa labas ng bintana ng kwarto nito.Napansin niya ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. Fck! It was just a dream! What a scene! Para talaga itong totoong pangyayari."Daddy, why are you crying? Are you having a nightmare?" palihim na napamura si Tyrone nang makita ang umiiyak na anak sa kaniyang tabi habang hawak-hawak ang kaniyang isang kamay. Napansin nito ang pamamasa ng kaniyang mga pisngi at nakumpirmang umiiyak nga talaga ito."Baby." he whispered and immediately travels his hand to wipe those tears."Why are you crying, daddy?" he again asked."N-Nothing, baby. I'm just dreaming about something." he answered."What's that something, dadd
Matapos na kumain ni Joy ay ka agad na itong bumalik sa ospital upang bantayan ang kaibigan. Naabutan niya si Tyrone na nakaupo sa gilid ng kama ng kaibigan habang nakahawak sa kaliwa nitong kamay. Ngumiti na lamang si Joy dito at nagtungo sa gilid upang umupo. "Nagpunta ba rito ang doktor niya?" tanong nito sa lalaki. "Yes." tipid nitong sagot sa dalaga habang nakapirmi ang tingin sa tulog na babae. "Ano daw sabi? Kumusta si Samantha?" tanong nito.Narinig nito ang malalim na hininga ng lalaki bago ito sinagot, "She's improving. Her brain injury is gradually healing. Damn! God knows how happy I am
MABILIS na nagdaan ang mga araw. Naging abala na ang buhay ni Tyrone, dahil nagkaroon ng pagkalabuan ang kaniyang napagkasunduang kompanya. Kaya kinakailangan siyang manatili sa kompanya, ngunit dahil ayaw niyang iwan si Samantha ay hinahati nito ang oras. Uuwi siya sa kanilang bahay upang bisitahin ang anak, bibisitahin ang asawa sa ospital at didiretso sa kompanya upang asikasuhin ang mga bagay na kailangang asikasuhin.Ngayon ay alas otso y media na ng gabi at kagagaling lang niya sa bahay nila upang patulugin ang anak. Makakauwi na rin naman si Lyra sa mga susunod na linggo kaya kahit papaano ay hindi na maiiwang walang kasama ang kaniyang anak. Kakarating lamang nito sa kwarto ni Samantha, napangiti pa ito nang makitang mahimbing na natutulog ang kaniyang asawa.Wala ang mga magulang nito ngayon dahil pinapauwi niya na muna upang magpahinga, halata naman kasi sa mga mukha nito na hindi nila kaya dahil na rin sa may edad na ang m
Naiwan kami ng anak ko dito sa loob ng kwarto. Nabalot ng kaba ang buong katawan ko habang nakatingin sa anak kong nakatitig lamang sa malayo. Wala akong kaide-ideya kung paano ko ipapaliwanag sa kaniya ang lahat!"Son.." I nervously whispered.Mas lalong bumilis ang pagtibok ng aking puso nang tingnan ako ng anak ko. Nakataas lamang ang mga kilay nito bilang pagsagot sa akin.Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ng anak ko, "Daddy, what are you talking about earlier? Why am I involved?" he asked innocently.Nag-iwas ako ng tingin dito at humugot ng isang malalim ng hininga. Sht!"Luke.." wala na akong ibang masabi kundi iyon nalang. Natatakot ako na baka pag sinabi ko ang lahat ay magagalit ang anak ko sa akin."Can you answer me, daddy?" wika nito.I let out a sigh before answering him, "But please, promise me, don't get mad at Daddy. " kinaka