"Nyayaya!" tila batang sambit ni Tyrone habang nilaro-laro ang anak namin.
Naiiling akong tinitingnan ang mga ito. Natatawa pa ako dahil mukhang ewan itong si Tyrone.
Kagagaling lang kasi nitong anak ko sa pag-iyak. Mukhang ayaw niyang umalis ang daddy niya sa trabaho, ayaw yata akong makasama eh.
"Sige na, Tyrone. Pumasok ka na. Mukhang hindi na yata mainit ang ulo ni Bryne. " natatawang wika ko at naglakad papalapit sa kanila.
"Huwag na muna, paniguradong iiyak na naman 'to mamaya.. " saad nito na ikinunot ng noo ko.
"Kasi naman, sinanay mo siya na palagi kang nandyan eh." pabulong kong sambit at tumalikod, kunwari'y may ginagawa ako.
"Misis ko! Please! Please!" halos hindi na makahinga si Tyrone dahil sa pag-iyak.Sinulyapan lang ito ni Samantha at agad na nag-iwas ng tingin, ayaw niyang makita sa ganoong sitwasyon ang asawa ngunit kinakailngan niya iyong gawin.Nakaluhod ngayon si Tyrone habang yakap-yakap ang binti ng asawa na nagpupumilit na lumabas ng bahay."Ano ba Tyrone! Bitiwan mo nga ako! " pagalit nitong sigaw.Bitiwan? No! Ayaw niyang bitawan ang asaaa at baka makalayo pa ito, baka ikamatay niya pa ito."No! I won't, please don't leave me!" he cried.Isiniksik ng lalaki ang mukha sa hita ng asa
Katulad ng nakasanayan ko, I left him there. I went to our bedroom and waited until he finally left the unit.Ngunit, habang nakaupo ako sa paanan ng kama namin kung saan nakahiga ang mga anak ko ngayon at hinihintay ang pag-alis ng lalaking iyon dito. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.Kinabukasan, maaga akong nagising. I woke up at 3:00 AM. Hindi ko na nagawang magpaalam pa sa mga anak ko at isa-isa na lamang silang hinalikan sa noo. Nag-iwan ako ng tig-iisang sticky notes sa bawat gilid nila at nang mabasa ka agad nila ito pagkagising nila.Pinaglutuan ko na rin ng mga ulam at pinagtimplahan ng gatas ang mga anak ko. I also left a note there telling him what foods aren't allowed to be eaten. Pinagbabawalan ko silang kumai
Kasalukuyan akong nakaupo dito sa stool habang tinutungga ang alak na kakabigay na bote ng bartender na panibagong bote ng alak.Sobrang ingay dito sa loob, maraming taong nagsasayawan at nage-enjoy.Nawawala na ako sa sarili ko, at kahit oras ay hindi ko na mabasa sa aking relo. Nagsimula nang umiikot paningin ko. Kanina pa ako rito, at wala na akong pakialam sa paligid ko.Naalala ko na naman ang pangyayaring naging dahilan ng pagpunta ko rito.--Matapos ang pagsagot kong iyon kay Larry, hindi ako nagdalawang-isip na puntahan ang address na sinabi nito.Makikita ko na siya! Makikita ko na ulit siya! Lumundag
"Hey! Watch your step kiddo!" I shouted as I ran towards my son who's already on the floor.Nang makalapit na ako ay kaagad kong inalalayan patayo ang tatlong taong gulang kong anak na ngayo'y naluluha na. Nanlaki pa ang mga mata ko nang mapansin ang gasgas sa kamay at tuhod niya.Tinapunan ko ng isang masamang tingin ang batang tumulak sa anak ko kanina. Napansin ko ang takot sa mga mata nito habang nakatingin pa rin sa akin."S-Sorry po.." halos pabulong nitong saad.Nang-init lalo ang dugo ko sa narinig ko. Ang ayoko sa lahat ay nasasaktan ang anak ko, nandidilim ang paningin ko sa tuwing nakikita ko sa ganitong kalagayan ang anak ko.Hindi ko na halos makontrol ang sarili. Wala n
"Lyra, can you please go out already? Nababagot na kami dito!" kunot-noong sigaw ko habang nakaupo dito sa couch katabi ang anak ko.Kanina pa ito sa kwarto, sabi niya'y magbibihis lang siya pero ang tagal-tagal!"Daddy, just let mama. Maybe she's just preparing--""Tch, just continue what you're doing, Luke." I said in a controlled tone.Napahilot ako sa sentido ng ulo ko. Kilala ko na si Lyra, siya yung tipong tao na kapag sa damit na ang pag-uusapan, gusto niya talaga ay maganda at bagay sa kaniya ang susuotin niya.I was about to stand up but suddenly the door opens. Iniluwa doon si Lyra na bihis na bihis.Bahagya akong napangan
MAAGA akong nagising upang paghandaan ng almusal ang dalawa. Hindi na nagawang umuwi ni Lyra kagabi dahil masyado nang madilim ang daanan at baka kung mapaano siya, pinilit naman ito ni Luke kaya pumayag nalang ito.Hinalikan ko ang noo ng anak ko na ngayo'y tulog na tulog sa tabi ko, his mouth is slightly open and that made him look more cute. Hatinggabi na kami nakatulog tatlo dahil sa mga pinanggagawa nila, nagawa pa nila akong surpresahin. Well I admit, I'm surprised.Inilipat ko ang tingin ko kay Lyra na ngayo'y tulog pa rin sa tabi ni Luke, pinagitnaan kasi naman ang anak ko. My son requested it, so we have no choice.I chuckled as I shook my head. Tahimik akong bumaba sa kama at naglakad na palabas ng kwarto. Babawi lang naman ako sa ginawa nila, kaya ipagluluto ko sila.
"Tyrone.." mahinang bulong ko habang nakatitig sa imaheng naglalakad palabas ng pinto.Nabitawan ko ang dala kong bag kasabay na rin ang pagtulo ng aking mga luha. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman, nasasaktan ako sa paraan ng pagtitig niya, masaya ako dahil nakita ko siya.May binuhat itong bata, at may kasama itong babae. Napaiyak na naman ako dahil doon, namimiss ko na naman ang anak kong si Bryne. Gusto ko na siyang makita."Ma'am, are you okay?" bumalik ako sa ulirat nang may biglang kumalabit sa akin, napasinghap pa ako.Mabilis kong pinalis ang mga luhang pilit na kumawala sa aking mga mata at ngumiti sa babae, "Y-Yes." mahinang sagot ko.Matapos ang pangyayaring iy
Pabagsak kong iniupo ang sarili ko sa upuan matapos kong magligpit ng mga kagamitan ko.Alas otso na ng gabi at kinakailangan ko ng umuwi. Nauna nang umuwi ang mga kasamahan ko dahil pinauwi ko na sila. Alam ko naman kasing pagod ang mga iyon.Isinandal ko ang aking ulo sa sandalan ng upuan at hinilot ito. Ito yata ang pinakabusy kong araw dito sa cakeshop.Naalala ko na naman ang batang iyon kaninang umaga. Napangiti ako sa naisip. Ang gaan talaga ng pakiramdam ko sakaniya na tila nagkasama na kami noon.I shook my head, siguro ay namimiss ko na talaga ang anak ko kaya kahit di ko kilalang bata ay napagkakamalan ko na. Malinaw naman kanina na kasama niya ang ina niya, kaya ano ba itong iniisip ko?
Samantha Naalimpungatan ako nang marinig ang ingay na nanggagaling sa alarm clock na nasa gilid ng aming kama. Napangiwi pa ako nang masilaw ako sa repleksyon ng araw na nanggagaling sa binata ng aming kwarto ni Tyrone.Nang tuluyan ko nang maimulat ang aking mga mata, napakunot ang noo ko nang makita'ng wala na ang mag-ama'ng katabi ko pa kagabi. Sabado ngayon, kaya nasanay na ako'ng mas mauuna pa talaga ako'ng gumising. But now is—surprising! I wonder, saan kaya sila?It has been three years since I and Tyrone got married. But the feeling is still fresh, at para bang kahapon lang iyon nangyari. The smiles and the tears.I let out a deep sigh as I heard them laughing and yelling loudly and happily outside. Naglalaro na naman sila without even waking me up.Inaantok na napahilamos ako sa aking mukha bago tuluyang bumaba ng aming kama upang puntahan sila s
"I'm sorry minahal kita" I said."I'm sorry nagpakasal tayo" I continued"I'm sorry kung dumaan ako sa buhay mo""I'm so sorry if I felt alone that time to the point na, malasing ako at di ko alam ang gagawin ko""I'm sorry I was born to love you" I said, and let my tears out."Argh! T-Tyrone, nasasaktan ako. Please, tama na!" I screamed in pain I felt."Umiyak ka, di parin kita kakaawaan, at mas lalong di kita patatawarin."
I heard something fell on the floor that made my whole system half awake. My eyes were still close, I tried to move my body to face my back as I felt the light came from the sun outside my room's window touches my left cheek, but good thing my hair covers half of my face that protects my facefrom it.I forced my eyes to open it, but then I failed. My eyelids are more heavier than I expected, I'm really sleepy."Hmm. . ." I groaned silently as my face twisted when I, again heard the weird noise coming from the outside.Kahit tinatamad ang buong sistema ko ay pinwersa ko pa ring idilat ang mga mata ko at iangat ang sarili upang tumungo sa labas ng aking kwarto.Ako lang naman ang mag-isa dito, wala din dito ang mga kasambahay namin dahil linggo ngayon at pinauwi ko muna sila. I don't remember myself letting someone stay here in our house. Sa pagkakaalala ko rin ay umuwi na kahapon ang mag-ama ko ako pa
3 DAYS had passed. Kakauwi lang namin galing sa ospital. The doctor discharged her. Hindi naman matigas ang ulo ni Samantha at sinusunod niya ang bawat abiso ng kaniyang doktor, kaya ngayon ay magaling na siya. Kailangan nga lang nitong ingatan ang bawat paggalaw dahil medyo sumasakit pa daw ito, ika niya.Kasalukuyan kaming nakaupo sa bakuran ng kanilang bahay. I didn't brought her to our house, kasi unang-una, ako mismo ang sumang-ayon at pumutol sa relasyon naming dalawa kaya natural lang na umuwi siya sa bahay ng kaniyang mga magulang.Sinamahan ko muna siya dito sa kanilang bahay kasama ang anak ko, dahil umalis na naman sina Tito at Tita para asikasuhin ang iniwan nilang business abroad. Hindi naman umayaw si Samantha na ikinaluwag ng pakiramdam ko. I can stay with her longer.Sobrang tahimik namin dito at tanging tunog lang galing sa laruang lang ng aming anak ang aming naririnig. Pasimple kong nilingon ang
LIMANG ARAW na simula noong magising si Samantha. Nandito pa rin kami sa ospital. The doctor advised her to stay for at least three daysSa loob ng limang araw na iyon, masasabing kong nakakapanibago. I volunteered to took care of her so I really can feel how she tried to avoid me. Naninibago lang ako dahil hindi ako sanay na ganito ang asawa ko. Tahimik lamang ito kapag nasa tabi niya ako, kapag naman kinakausap ko siya, minsan ay ngumingiti lamang ito o di kaya'y tatango. Sa loob rin ng limang araw na iyon ay mas nagkalapit ang loob ng mag-ina ko, mas komportable na ang anak kong kasama ang ina niya hindi tulad noong unang beses pa lamang silang magkasama.Kasalukuyan kaming nasa parke ngayon upang ipasyal siya kasama ang anak namin. Pinaupo na muna siya sa salumpo na ngayo'y tulak-tulak ko. Nakabenda pa rin ang kanang paa at braso niya. Kanina'y kinuha na ng doktor ang benda sa kaniyang ulo dahil iyon ang gusto niya, kaya't kailan
"DADDY!" ka agad na naimulat ng lalaki ang kaniyang mga mata nang marinig niya ang malakas na pagtawag sa kaniya ng anak. Bahagya pa itong napangiwi nang masilawan sa sinag ng araw na nanggagaling sa labas ng bintana ng kwarto nito.Napansin niya ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. Fck! It was just a dream! What a scene! Para talaga itong totoong pangyayari."Daddy, why are you crying? Are you having a nightmare?" palihim na napamura si Tyrone nang makita ang umiiyak na anak sa kaniyang tabi habang hawak-hawak ang kaniyang isang kamay. Napansin nito ang pamamasa ng kaniyang mga pisngi at nakumpirmang umiiyak nga talaga ito."Baby." he whispered and immediately travels his hand to wipe those tears."Why are you crying, daddy?" he again asked."N-Nothing, baby. I'm just dreaming about something." he answered."What's that something, dadd
Matapos na kumain ni Joy ay ka agad na itong bumalik sa ospital upang bantayan ang kaibigan. Naabutan niya si Tyrone na nakaupo sa gilid ng kama ng kaibigan habang nakahawak sa kaliwa nitong kamay. Ngumiti na lamang si Joy dito at nagtungo sa gilid upang umupo. "Nagpunta ba rito ang doktor niya?" tanong nito sa lalaki. "Yes." tipid nitong sagot sa dalaga habang nakapirmi ang tingin sa tulog na babae. "Ano daw sabi? Kumusta si Samantha?" tanong nito.Narinig nito ang malalim na hininga ng lalaki bago ito sinagot, "She's improving. Her brain injury is gradually healing. Damn! God knows how happy I am
MABILIS na nagdaan ang mga araw. Naging abala na ang buhay ni Tyrone, dahil nagkaroon ng pagkalabuan ang kaniyang napagkasunduang kompanya. Kaya kinakailangan siyang manatili sa kompanya, ngunit dahil ayaw niyang iwan si Samantha ay hinahati nito ang oras. Uuwi siya sa kanilang bahay upang bisitahin ang anak, bibisitahin ang asawa sa ospital at didiretso sa kompanya upang asikasuhin ang mga bagay na kailangang asikasuhin.Ngayon ay alas otso y media na ng gabi at kagagaling lang niya sa bahay nila upang patulugin ang anak. Makakauwi na rin naman si Lyra sa mga susunod na linggo kaya kahit papaano ay hindi na maiiwang walang kasama ang kaniyang anak. Kakarating lamang nito sa kwarto ni Samantha, napangiti pa ito nang makitang mahimbing na natutulog ang kaniyang asawa.Wala ang mga magulang nito ngayon dahil pinapauwi niya na muna upang magpahinga, halata naman kasi sa mga mukha nito na hindi nila kaya dahil na rin sa may edad na ang m
Naiwan kami ng anak ko dito sa loob ng kwarto. Nabalot ng kaba ang buong katawan ko habang nakatingin sa anak kong nakatitig lamang sa malayo. Wala akong kaide-ideya kung paano ko ipapaliwanag sa kaniya ang lahat!"Son.." I nervously whispered.Mas lalong bumilis ang pagtibok ng aking puso nang tingnan ako ng anak ko. Nakataas lamang ang mga kilay nito bilang pagsagot sa akin.Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ng anak ko, "Daddy, what are you talking about earlier? Why am I involved?" he asked innocently.Nag-iwas ako ng tingin dito at humugot ng isang malalim ng hininga. Sht!"Luke.." wala na akong ibang masabi kundi iyon nalang. Natatakot ako na baka pag sinabi ko ang lahat ay magagalit ang anak ko sa akin."Can you answer me, daddy?" wika nito.I let out a sigh before answering him, "But please, promise me, don't get mad at Daddy. " kinaka