( Dr. Eriez )
Hindi'to maganda.
"Huwag niyo na muna iparating kay Julius ang nangyayari. Hayaan na muna nating tapusin ang ginagawa niya.dalawang araw na lang uuwi na siya. Dahil kung hindi uuwi na naman ng dis-oras ang batang yun."
Labis man akong nag-aalala ngunit wala namang magagawa si Julius kung umuwi man siya.
( Julius )"For Best Young Entrepreneur of the year; the nominated are."Pinaikot-ikot ko ang phone ko.Gabi na na sa kabilang bansa kung tatawag pa ako.
( Julius )Di ko alam kung ano ang madadaratnan ko dahil di ko halos maintindihan ang dahilan na natruma si Janine.Paglapag ng chopper sa rooftop.Agad akong bumaba at sinalubong ng mga tauhan ko. A
( Julius POV )Pagpasok ko sa silid. Halos nararamdaman ko ang kakaibang pag-aalala ko sa kondisyon ni Janine.Halos di ako makahinga ng maayos. Naupo ako sa gilid ng kama niya. Pinagmasdan ko siya.Sana pag-gising niya maging maayos na ang lahat.At unti-unting bumukas ang mga mata niya. Napatitig siya sa akin.
( Juluis POV )"Bababa ako." Bago ako sumunod. Tinapunan ko muna ng titig si Janine."Everything will be alright. Soon Janine."Pagbaba ko sa hagdan. Nadatnan kong nakatayo si Daniel. At naglalakad ng di napapakali.
( Juluis POV )Pak."Idedemanda kita!""I already hear that!"Bogshhh.Pareho ng duguan ang mga labi namin.
( Juluis POV )Nang gumabi. Nilipasan na naman siya ng pagkain. Nagdesisyon ang mga Doktor na lagyan na ng swero si Janine. Lumalala na talaga ang kondisyon niya.Hindi ako makatulog sa sobrang pag-aalala. Kahit puyat at pagod na pagod na ako. Nang bigla na akong makatulog.
( Janine )Nang magmulat ako. Parang lutang na lutang ang isipan ko.At naramdaman ko ang pagkirot ng tiyan ko. Masak-.Yung bata!.Agad akong napabangon nang… May kamay na pumigil sa akin.
( Julius )"Kailangan mong bumawi. Nangagayat na ang Mahal ko oh." Ngumiti lang siya ng ilapag ko ang tray.At sa wakas nakakahinga na ako ng maayos sa progress niya."Iuuwi na kita bukas kapag nagin