BIGLANG INIT NG ulo ni Daphne nang makita ang lalaking iyon. Nagmadaling lumabas siya ng silid, hindi para salubungin ang ama, kung hindi ang kasama nito. May lakas pa talaga ng loob itong pumasok sa teritoryo nila!‘Wag sabihin ng ama na nagpapaniwala ito kay Max? Paano kung padala ito ng Edvard na ‘yon? Wala naman siyang habol sa kompanya, ang kan’ya lang ayaw niyang mawala ito sa ama. Matagal na panahon nitong prinotektahan ang kompanya tapos mapupunta lang sa Edvard na ‘yon?“Anong ginagawa mo dito?!” malakas na pagkakasabi niya na ikinatingin ng ama sa kan’ya, maging ng mga tauhan nito.Kay Max niya ipinako ang tingin habang naglalakad papalapit dito.Nanggalaiti siya nang ngitian siya nito ng matamis, na para bang walang problema, na para bang walang nangyari.“Walanghiya ka! Matapos mo akong kidnapin tapos nandito ka!”Hindi ito pumalag nang bayuhin niya sa dibdib. Nakatunghay lang din ang ama niya. Hindi rin lumalaban o pigilan siya ni Max. At nang mapagod, tumigil din siya.
“MAMA.” NAPATITIG ANG ina ni Daphne sa kan'ya. Hindi man lang kumurap. Wala siyang mabasa sa ina habang nakatitig ito sa kan’ya. ‘Yong tipong parang hindi sila nito kilala. Walang emosyon ding tumingin ito sa ama niya, maging sa kapatid niyang si Max. Ibinalik ng ina ang tingin nito sa tinatahing damit. “Naliligaw yata kayo ng bahay.” Ngumiti pa siya pero sa tinatahi nito ito nakatingin. “Pakisara na lang ng pintuan paglabas niyo. Dahan-dahan lang, baka magising si Daphne.” Tumingin sa higaan nito. May manikang nakahiga doon. ‘Yon yata ang tinutukoy nitong Daphne, imbes na siya. Napalabi siya sa narinig. Siya pa rin ang iniisip ng ina. Ayaw niyang isipin, pero mukhang iba yata ang epekto ng ginawa ng mga ito sa ina niya. Kung nasa tamang pag-iisip ito, maglalaro ba ito ng manika? Nagpatuloy lang ang ina sa pagtatahi. “F*ck!” mahinang sabi ni Max. Nag-humming rin ito kapagkuwan. Familiar sa kan’ya. Iyon ang lagi nitong kinakanta noon sa kan’ya noong bata pa siya. “M-Mama,” ani
“BABY! SAAN KA pupunta?” Hinabol siya ng asawa.“Bitawan mo nga ako, BK! Kailangan malaman ito ni Papa! Pinagkatiwalaan namin si Max pero ganito ang isusukli niya? Tinanggap siya ng buo ni Mama nang pumunta siya sa bahay. Pero bakit ganito ang isiniukli niya? Bakit?” Bigla siyang nanghina matapos sabihin iyon. Buti na lang nasalo siya ng asawa. Kaagad na lumingkis ang mga kamay nito sa beywang niya.“Ssshhh… Hindi ko rin alam, baby.” Hinagod pa nito ang likod niya. Bumitaw din ang asawa sa kan’ya at hinarap siya ng maayos. “Pero kailangan nating mag-isip ng maayos. ‘Wag tayong padalos-dalos. Nakakulong lang ang Uncle mo at si Frederik, pero alam kong marami pang mata ang mga ‘yon. Hindi rin tayo sigurado kung si Max nga talaga ‘yon. Kung siya man, kailangan din nating malaman kung bakit niya ginawa iyon sa inyo. Pero kami na ang bahala. Ako na rin ang kakausap sa Papa mo nang hindi nalalaman ni Max. Magpahinga ka na muna. I-a-update na lang kita sa lahat. Pangako.” Hinagod nito kapagk
“NA-MISS KITA, BK,” anas niya nang maramdaman ang paggapang ng labi ng asawa sa tainga niya. Nakaramdam siya ng kiliti hanggang sa kailalimlaliman ng kaibuturan niya na nagdulot ng kilig.“So am I. So damn much. Hindi ka nawala sa sistema ko. Hinahanap-hanap kita. Ang yakap mo, halik. Lahat, baby,” bulong ng asawa na ikinakagat niya ng labi. “Masaya ako at nakabalik ka na sa akin.”Hindi na hinayaan ng asawa na sumagot siya. Mapusok na hinalikan ulit siya nito sa labi sabay hila ng tali ng roba niya. Masuyo din nitong hinubad iyon. Nakasuot siya ng nighties noon. Wala naman na siyang madalang pantulog dahil mukhang pinalitan ng asawa ang mga gamit niya ng mga daring.“F*ck!” Sabay sapo ng dibdib niya. Napasandal tuloy siya sa railing ng balcony. Kumapit ang magkabilaang kamay niya sa railing at napaliyad na din dahil sa naging epekto ng kamay ng asawa sa dibdib niyang nightes lang ang nakatakip.Napababa siya ng tingin nang ilabas ng asawa sa suot ang dibdib niya. Malalim kasi ang ne
HINDI MAIWASANG LINGUNIN ni Daphne ang asawa at ang ina kasama ang dalagang doktor. Siya ang dapat na nasa lugar ng huli, pero heto hinayaan niya para sa kaligayahan ng ina. Pero bakit parang ayaw siyang makita ng ina? May ginawa ba siyang hindi nito nagustuhan? Litong-lito tuloy siya. Ano ba kasi talaga ang nangyari habang nasa Norway siya?Napakagat siya ng labi.Nilisan niya ang lugar na iyon at tinungo ang dalampasigan. Safe naman yatang maglakad-lakad dahil pribado ang lugar na ito. Naupo siya sa batuhan. Isinandal din niya ang likod sa bato. Matagal siyang nakatanaw sa dalampasigang binabayo ng alon. Tanging ‘yon lang ang naririnig niya ng mga sandaling iyon, medyo malayo na kasi siya sa mga cabin.Wala siyang iniisip kung hindi ang ina. Kung kailan okay na siya at nakabalik na, dumagdag naman ang isipin niya dito. Isa pa si Max. Akala niya, totoo na ang lahat na ipinakita nito, ‘yon pala, hindi. Pero ano nga ba ang motibo nito? Kung kayaman ng ama nila, sige magpapaubaya siy
“MAHIRAP HULIHIN ANG daga kapag malawak.” Si Paul. “I agree,” segunda ni Rixi. “Kaya, tama lang na nasa isla sila.” ani naman ni Kevin. Mataman siyang nakinig lang sa mga kaibigan. Kuha na niya kung bakit dinala ang Mama ni Daphne sa isla. Wala naman silang kalaban-laban sa mga tauhan ng mga Madrid. “Bukas ang dating ni Max, tama ba?” Si Sadboy na kararating lang galing ng banyo. Napasimsim siya ng alak nang marinig ang pangalan ni Max. Napakuyom siya ng kamao. “Akala ko, nasa tamang pag-iisip si Max. Hindi ko akalaing magagawa niya ang lahat ng ito. Ang tagal din nating nakasama, at okay naman, tapos may hidden agenda pala. Ang hirap pala maging mayaman, ano? Buti na lang mahirap kami? Walang pag-aagawan, kaguwapuhan ko lang,” ani ni Sadboy na natatawa. Nailing na lang sila ni Rixi. Pero si Paul, binato niya ng unan si Sadboy. Minsan talaga mahangin ang kaibigan niyang ito. Kahit siya hindi rin siya makapaniwala. Ilang beses na niyang nakasama si Max sa misyon noon. Hindi pa
PINALIS NI DAPHNE ang mga kamay ng asawa sa bewang niya nang makapasok sila sa loob. Naupo siya sa sofa at sinundan ng tingin ang asawa. Hindi nito alam kung paano magsalita. Kahit sa mga kilos nito, gano'n din, hindi mapakali. "Anong ginagawa niya rito?" "Baby," "Anong ginagawa ng doktorang 'yon dito?" "H-hindi ko alam, kasama niya si Kevin." Napakunot siya ng noo nang makita ang tatlong kopita sa mini-bar. "Hindi mo alam ang ginawa nila dito?" Nagkibit lang ang asawa ng balikat kaya nakaramdam siya ng inis. "Eh, anong tawag mo doon?" Nginuso niya ang kinaroroon ng mini-bar. Napalunok ito at alanganing ngumiti. "Si Kevin ang nagyaya kay Sandhya diyan, baby," depensa nito. Napailing siya dito. "Ang obvious mo, BK. Yeah, naiinis ako kapag may babaing lumalapit sa 'yo, kaya pakatandaan mo 'yan." Tumayo siya at tinungo ang silid nila. Hindi niya maramdaman ang pagsunod nito kaya nilingon niya ito. "Matutulog ka, o hindi?" Nataranta ito bigla. "I'm coming, baby. Off ko lang
“MAX!” tawag niya sa kapatid na pasakay na noon ng chopper.Lumingon sa kan’ya ang kapatid. Halata pa rin ang inis sa mukha nito.“‘Wag ka ng sumunod sa akin, Daphne. Hindi mo naman ako kailangan. Makinig ka na lang sa mga taong gusto mong pakinggan at paniwalaan.”Napapikit siya. “I’m sorry, okay?”Luminga siya. Si Max at ang piloto lang yata ang naroon. “Mag-usap muna tayo. ‘Yong tayong dalawa lang.”Napahilot ito sa sintido nito. “For what? Hindi mo naman ako papaniwalaan.”“Sorry na nga. Makikinig na ako sa ‘yo ngayon. Basta maging honest ka lang. Okay?” seryosong sabi niya sa kapatid.Matagal bago tumango ang kapatid sa kan’ya. "Okay."Iginiya siya ng kapatid sa dalampasigan ulit. Wala raw makakarinig ng usapan nila doon. Naupo sila sa buhangin, parehas na nakaharap sa may dalampasigan.“Wala ka ba talagang kinalaman sa nangyari kay Mama?” Siya na ang unang nagbukas ng usapan.“I swear, Daph. I hacked the file, and I saw it too. That face… the built… Parehas kami.” Nalungkot ito
MALAPAD ANG NGITI ni BK nang bumukas ang pintuan ng simbahan iyon sa bayan ng Caramoan. Iniluwa no’n ang asawa sa simpleng wedding gown nitong puti, pero binigyan nito ng hustisya, naging elegante ito tingnan. Napakaganda nito sa suot na iyon kahit na malaki na ang umbok ng tiyan. Pabor nga sa asawa ang suot na simple lang, hindi naman nga ito lumaki na magarbo. Kulang sila sa preparasyon dahil biglaan ang naging kasal na ito. Halos isang linggo nilang nilakad ang mga dapat lakarin para matuloy ang kasalang gusto nilang dalawa. Sinamantala rin nilang mag-asawa habang kompleto ang kamag-anak nito na nandito sa Pilipinas. After he mouthed ‘I love you’ to her, she responded. Kaya naman hindi napalis ang magandang ngiti sa labi niya. Ang corny pero kinikilig talaga siya lagi kapag tumutugon ang asawa sa kan’ya. Pero hindi talaga mawala-wala sa isip niya ang first night nila mamayang gabi sa cabin– ang ibig niyang sabihin first night nila ulit after ng ilang buwang magkalayo. OA? Pero g
"SAAN KO ‘TO ILALAGAY, BABY?" Napatingin si Daphne sa asawa na dala ang mga gamit ng anak. Kakarating lang nila ng Hotel De Astin. Buong pamilya niya at magulang ni BK ang makakasama nila sa bakasyon. Hindi sila sakto sa bahay nila BK kaya nagpasya silang sa hotel na lang tumuloy. "Sa mesa na lang muna siguro. Pakilagaya na lang at ako na lang mag-aayos. Pakibantayan na lang muna si baby kasi may iuutos ako kay Yaya." Ipinagpatuloy niya ang pagpasok ng mga damit nila sa closet. “Sige, baby.” Kaagad na tumalima ito palabas ng suite nila. Nasa baba kasi ang anak kasama ang Yaya at mga lola nito. May bantay naman ang anak dahil nandoon ang magulang nila, ayaw lang niya bigyan ng chance si BK na makalapit sa kan’ya. Ilang araw ng bumubulong ito sa kan’ya pero hindi niya pa rin pinapansin. Buti nga hindi umiinit ang ulo nito. Pagkatapos niyang mag-ayos ng mga gamit nila ay bumaba na siya para kunin ang anak. Pinatulog niya muna dahil paniguradong antok na ito. Hindi naman kasi ito nat
NAPAKAMOT SI BK nang daanan lang siya ng asawa. Galing ito sa silid ng anak. Mukhang pinaliguan yata nito, basa kasi ang damit nito. “Baby…” Hindi man lang siya nilingon ng asawa. Derederetso lang ito sa silid nila at nagbihis. Mahigit isang linggo na mula nang hindi siya nito pinansin. Nainis siguro dahil nagtulog-tulugan siya habang panay ang paliwanag nito nang gabing iyon. Ayon, kinabukasan, para siyang wala sa paligid hanggang ngayon. Nainis lang naman siya dahil nagpahalik ito sa kamay. Narinig niya ang pinag-usapan ng mga ito, masaya siya dahil inamin nitong hindi naman siya nawala sa puso nito sa kabila ng kasalanan niya. Sana pala, tinanggap niya ang paumanhin nito tungkol sa na naabutan niya. Hindi rin naman daw inaasahan nito ang ginawa ni Emmanuel. Nakasandal siya noon sa dahon ng pintuan habang hinintay ito matapos sa pagbihis. Hindi na niya puwedeng hayaan na umabot ng buwan ang ‘di pagpansin sa kan’ya ng asawa. Ilang buwan na nga silang nagkawalay tapos ganito pa
“K-KANINA KA PA?” Dayan-dahan siyang kumilos paupo. Maingat dahil baka magising si Mirielle “Kakarating ko lang.” Tulog na tulog pa rin ang anak sa tabi niya nang lingunin niya ulit. Pilit na inabot niya ang saklay niya kapagkuwan. Hindi niya maabot kaya si BK ang kumuha. Hindi na siya kumontra nang alalayan siya nito pababa. “Umuwi na si Emmanuel. Sabihin ko na lang daw sa ‘yo pag gising mo.” Nakaramdam siya ng konsensya. Tinulugan niya kasi ito kanina. Hindi tuloy siya nakapagpasalamat. “Okay. Sa couch, please,” aniya sa asawa. Nakaalalay sa kan’ya si BK hanggang sa couch. Akmang aalis ito nang magsalita siya. “Mag-usap tayo, BK. Tungkol kay Mirielle. P-paanong nangyaring nabuhay siya? Sabi mo ikaw mismo ang nag-asikaso ng lahat tapos ngayon buhay pala. Matagal mo na bang lihim ito? ‘Yong totoo, BK.” Saglit na tumitig ito sa kan’ya. Marahil nagtataka ito, nakakaalala na siya. Naupo si BK sa tabi niya na nakayuko. “Si Amber ang nakatuklas na buhay ang anak natin. Naroon siy
NAPASINGHAP SI DAPHNE nang biglang lumuhod si BK sa kan’ya. Kaagad na sinapo nito ang mga paa niya at sinipat iyon. Nag-angat ito ng tingin sa kan’ya. “What happened, baby?” Napalunok siya sa naging tanong nito. What happened ba kamo? Bakit hindi nito tanungin ang sarili nito kung ano ba ang nangyari sa kan’ya? Naikuyom niya ang mga ngipin. Umisang lunok pa siya bago tuluyang sinalubong ang tingin nito. “Sino ka?” seryosong tanong niya. “B-baby…” puno ng pagtatakang sambit ng asawa. Nagkaroon siya ng temporary amnesia nang mangyari ang aksidenteng iyon pero agad din namang bumalik. Sana nga hindi agad bumalik, para talagang makalimutan niya ang asawa. Kotang-kota na siya sa sakit. “Hindi kita kilala kaya bitawan mo nga ang paa ko. Baka makita ka ng asawa ko. Ayokong maging ng away namin.” Patawarin nawa siya ni Emmanuel. Hindi pa niya kayang harapin si BK sa ngayon. Pakiramdam niya naulit lang ang nakaraan. Buntis din siya noon nang puntahan siya ng asawa matapos na umalis siy
ILANG BESES PANG tumingin si Daphne sa orasan bago tuluyang nahiga. Hanggang ngayon, umaasa siyang uuwi si BK gaya ng sabi nito sa kan’ya. Pero pangalawang gabi na niya ito sa bahay nila na naghihintay dito, pero hindi pa rin ito umuuwi. Ayaw niyang umalis ng bahay nito na hindi ito nakakausap, at ang sabi rin kasi nito, hintayin niya ang pagbabalik nito. Pero bakit wala pa rin? Hindi na niya kayang mag-stay sa bahay nila ng ganito kalungkot. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung ano na ba ang ginagawa ng asawa. Nag-o-overthink na siya. Mas mabuti pang hindi sila magkasama sa iisang bubong nito.Ramdam naman niya sa asawa na mahal siya nito pero kailangan pa rin nila ng space. Kailangan niya ng pahinga. Ngayon niya ramdam ang sobrang pagod dahil sa lahat ng mga nangyari sa kan’ya. Hindi pa pala siya nakaka-recover sa lahat ng hirap na naranasan, dumagdag pa ang kasalukuyang problema nila na talagang nagpapahina sa kan’ya. Pakiramdam niya, Sinalo niya ang lahat ng problema ng mundo. P
NAPAHAWAK SI DAPHNE sa ulo nang maramdama ang pagkirot. D*****g din siya kapagkuwan. Hindi pa man niya naiuupo ang sarili sa kama nang makaramdam ng pag-ikot ng paningin. Minabuti na lang niyang mahiga muna. Inilinga niya ang tingin sa buong silid. Wala siya sa silid niya. ‘Kanino kayang silid ito?’ tanong niya sa sarili. Natampal niya ang noo niya nang maalala ang professor niya, si Emmanuel Yu. Nasa bahay siya nito siguro. Hindi na kasi niya maalala ang sumunod na nangyari. Hindi nga siya nagkamali, ilang sandali lang ay pumasok si Emmanuel na may dalang tray. Nakakahiya dahil mukhang ipinagluto pa siya nito. “I’m sorry, Sir...” Sapo niya ang ulo habang iginigiya ang sarili paupo. “You need this soup para mabawasan ang hangover mo,” anito sabay lapag ng dala sa mesang nasa gilid. Ngumiti ito sa kan’ya. “Ubusin mo na lang ‘to muna bago ka bumalik sa pagtulog ulit. Iba-ibang alak ba naman kasi, masakit talaga sa ulo, lalo pa’t hindi ka sanay. Kung gusto mo ring maligo, ma
NAGISING SI DAPHNE sa yugyog ni Amelie.“Daph, gising. Wala kabang pasok bukas? Alas sieyete na, dito ka ba matutulog?”“Akala ko ba puwede ako dito?”“Puwede naman. Ang iniisip ko, ang pasok mo.”“Pahiramin mo na lang ako ng damit. Dala ko naman ang mga kailangan ko sa school.”Wala naman sigurong quiz kaya ayos lang na hindi siya mag-aral.“Sure.” Seryosong tumitig ito sa kan’ya kapagkuwan. “Nag-text ang asawa mo, anong sasabihin ko?”“Sabihin mo wala ako dito. Te-text ko na lang siya na May group work kami, kailangan kong mag-sleep over para matapos.”Tumango ang kaibigan. “Ikaw ang bahala.” “Salamat, Amelie.”Napayuko siya pero nag-angat din ng tingin sa kaibigan ng seryoso.“Anong gagawin ko? Sabihin mo nga sa akin ang maganda kong gawin. Wala akong maisip. Hindi ko rin alam kung paano sasabihing alam ko.”Bumontonghininga si Amelie at naupo sa tabi niya.“Hindi ako perpektong babae, Daph. Hindi ko alam kung puwede mong paniwalaan ang mga sasabihin ko. Pero sa tingin ko, dapat n
NAPAPITLAG SI DAPHNE nang marinig ang malakas na busina sa labas. Walang guard dahil nagpaalam sa kan’ya saglit na maghuhulog daw ng pera sa kamag-anak nito sa labas lang ng subdibisyong kinaroroonan nila. Naka-lock ang gate sa utos niya dahil wala nga ito. Kaya hindi rin mabubuksan agad ni BK, kung ito nga ang nasa labas nila. Isa ‘yon sa feature ng gate nila. Tanging nasa loob lamang ang may kakayahang magbukas.Tinuyo niya ang kamay ng malinis na kitchen towel saka tumalima palabas ng bahay. Si BK nga. Bumaba ito at sinisipat ang loob ng guard house mula sa labas.Mapaklang ngiti ang iginanti niya sa asawa nang kumaway ito. Parang wala lang?Tinalikuran niya ito at bumalik sa pintuan. May ginalaw siya sa screen para mabuksan nito ang gate. Bumalik na rin siya sa kusina kapagkuwan.Maghapon niyang inabala ang sarili sa paglilinis ng bahay. Gusto niyang ukupahin ang isip ng kung anu-ano. Ayaw niyang mag-isip masyado dahil kailangan niya bukas ang sarili, bukas kasi ang schedule niya