"Who are you?" Rook asked in a serious tone. He was looking intensely at the man who is kneeling in front of them. Knight his dog is beside him barking and ready to attack the man. Nanginginig ang mga kamay kong humawak sa anak ko pero hindi ko ito pinahalata sa kanya. Tumingala ito sa akin, natatanong ang mga mata pero tipid lang akong ngumiti sa kanya na parang wala lang. Pagkatapos nalipat ang tingin niya sa lalaking nakaluhod sa harapan niya. Tinitigan niyang mabuti ang mukha nito saka bumalik ang tingin sa akin na nakakunot ang noo.Rook is a very smart kid. Sa paraan palang ng pagkakunot ng noo at pagkasalubong ng mga kilay niya alam kong may mga katanungan na itong namumuo sa utak nito. "Do you know him, Mom? Why is he crying?" He asked throwing a glance at him. I didn't answer him, I smiled a little and reached for his head and patted it gently. "Why are you here? Who are you?" baling niya dito pero hindi ito nakasagot. Lalo lang dumami ang luha mga luhang nag-uunahan sa p
"Sam, please! Please...Love don't leave me."Hindi ako lumingon. Hinayaan ko siyang magmakaawa at tawagin ang pangalan ko habang tumatakbo ako papasok ng bahay. "Love please! Sam! Listen to me Baby please..." Narinig ko ang komosyon pero hindi ko na tiningnan. Kasabay ng malakas niyang sigaw ng pagmamakaawa ay ang biglaang pagbuhos ng ulan. "Sam! Please! Baby, please listen to me. Nagmamakaawa ako.""Sir, bawal po! Pasensya na!""Sam, Love! Please, nagmakaawa ako."Kahit malakas ang buhos ng ulan dinig ko ang pagmamakaawa niya. Sinubukan kong wag siyang lingunin pero bago ko pa mapigilan ang sarili ko nagawa ko na. Kita ko siyang nakaluhod sa buhanginan, basang-basa sa ulan at nagmamakaawa ang mga matang tumingin sa akin. Hindi makalapit dahil sa mga tauhang nakabantay sa kanya.Agad kong iniwas ang tumalikod na sa kanya. Sumalubong sa akin si Tatang at Nana na may pag-aalala at mabilis akong pinapasok sa loob ng bahay. "Diyos ko! Ano bang nangyayari sa inyo? Heto tuwalya, mag
"Love-""What are you doing here, Sarmiento?" matigas na sabi ni Kuya Sandro. Pagkatapos tumayo ito sa harapan ko, hinaharangan si Knight sa tangkang paglapit sa akin."Sam..." he glanced at me. "I just need to talk to Sam." humakbang ito palapit pero bago pa siya makapalapit malakas siyang tinulak ni Kuya Sandro bago ako tinago sa likod niya."What for? What do you need from my sister?" malakas na sigaw ni Kuya sa kanya. Nararamdaman kong nanginginig ang katawan ni Kuya sa galit. "Dreau." Nagmamakaawa itong tumingin sa Kuya ko. Pero tinutok ni Kuya ang baril na dala niya dito. "Please, nakikiusap ako. Gusto ko lang kausapin si Sam.""Kausapin? Para saan? Anong ginawa mo sa kapatid ko? Anong kasalanan mo at bakit ka andito ngayon?" I can feel Kuya Sandro's muscles tensing, his fist is clenching."Brute, let's go. Wag muna. Hayaan mo muna silang magkapatid." si Kuya William kasama si Kuya Clayx na pumagitna kay Kuya at Knight. Walang pakialam kung may nakatutok na baril sa kanila. "N
KNIGHTThere are times in my life that I'd like to be alone. I'd like to have my own peace, my own serene, calm and untroubled surrounding. I want to enjoy a tranquil and quiet environment. For there are times that I felt like I'm losing myself. I feel like I am drowning, the place is suffocating. Just like what I'm feeling today. I woke up with a heavy heart. Maaga pa lang mabigat na ang pakiramdaman ko. Wala naman akong sakit at kumpleto naman ang tulog ko. Hindi ko alam pero bigla na lang ganun ang naramdaman ko kanina pagkagising ko. Feeling ko may kulang sa akin na hindi ko matanto."Wharton, son. Do you want us to come with you today?" My dad's concerned voice made me look at him. Don Mariano Sarmiento our father in his formal business suit. Beside him is my mother, former beauty queen and actress Miranda La Torre-Sarmiento who look effortlessly pretty very early in the morning. I remember I have a doctor's appointment today for my monthly heart check up. I was born with a wea
"Who made my Mommy cry?"Dali-dali akong pumunta sa punuan ng hagdanan pagkakita sa anak kong magkasalubong ang mga kilay. Bumaba ito sa hagdanan kasama ang aso niya at matapang ang anyong tumingin sa mga tao sa paligid niya. Pagtingin ko kina Kuya Sandro at Kuya Joe nakita ko ang pagkabigla sa mga mukha nila. Palipat lipat ang tingin nila kay Rook, kay Knoxx, kay Knight at sa akin. Pati ang mga kaibigan nilang maiingay ay hindi rin nakapagsalita. Bakas sa mukha nila ang gulat. "Rook, please go back to your room." mahinahon kong sabi sa kanya pero hindi ito tumingin sa akin. Sa halip matapang itong tumingin sa lalaking tumayo sa tabi ko na parang kalaban yung tingin niya dito."Son--" Knight lowered his body and tried to reach him but Rook cut him off. "Why are you here again, Mister?" malditong tanong niya kay Knight. Oo kay Knight lang dahil hindi ito napigilan ni Knoxx ng lumapit ito sa amin. Tahimik at hindi palakibo ang anak ko pero mabait itong bata. Hindi ito basta-basta na
KNIGHT"Oh GOD. What have I done?" I uttered in pain and cried more. I saw Samntha cried harder. Ang sakit pakinggan ng mga iyak niya. Gusto ko siyang lapitan, gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil galit ang mga kapatid niya sa akin. Mahigpit siyang niyakap ng Kuya at hinayaan itong umiyak. I was crying hard too and Knoxx is calming me down. I can feel my heart clenching inside. Parang may karayom na tumutusok tusok sa loob ng dibdib ko. Nahihirapan na din akong huminga pero hindi ako pwedeng umalis.Hindi ako pwedeng lumabas sa bahay niya ng hindi ko man lang nasasabi ang mga dahilan ko. Hindi ako pwedeng umalis ng hindi nila naririnig ang side ko. Kailangan kong ipaliwanag sa kanila ang lahat kahit alam kong walang kapatawaran ang ginawa kong pantataboy kay Samantha at sa pagtanggi sa anak ko."I'm so sorry, Love. I-I'm so sorry." halos hindi ko na marinig ang aking boses. Unti-unti ko na ring nararamdaman ang pamamanhid sa bandang dibdib ko. Ang sakit. Sobrang sakit
"It's just a test Knight, why are you so worried?"I didn't answer her. I came to see her just to have it done. She keeps on bugging me after I signed the waiver and other forms need for testing. Hindi niya na talaga ako tinantanan."Knight, this is Dra. Stella Lorenzo, she's my friend." Caren introduced me to a lady doctor. Her face is familiar but I can't remember when and where did I meet her. "Stella, this is Knight Wharton my boy..." I gave her a warning look but she just smiled at me unbothered. "my boy bestfriend. Kaya ayusin mo Stella, you know me." The doctor didn't say anything. She just raised her one brown at Caren and they look at each other like they are talking through their eyes. Pero hindi ko na pinansin yun. Ang gusto ko lang ay matapos agad ang tests na sinasabi ni Caren para makaalis na ako. Kailangan ko pang sunduin si Samantha sa school dahil magde-date kami ngayon sa condo ko. "How are you, Mr. Sarmiento?" The doctor asked when Caren left me with her in her c
I was so lost when I saw Knight collapsed. Suddenly, I don't know what to do. I'm so confused. I don't want to feel sorry for him but I can't help it. I was crying hard while looking at him catching his breath. He looks so weak. I want to hold him and give him strength but I can't move my body. I feel like my whole body became numb. Naninikip ang dibdib ko at pati utak ko ay parang namamanhid din. "I'm so sorry, Love" That's the last words I heard from him before they took him out of our house. My heart is constricting in pain. I cried hard and sobbed more. Kuya Sandro is calming me but the more I cried harder.Hindi ito ang gusto kong mangyari kahit na galit ako sa kanya. Ayoko ko pa ring may masamang mangyari sa kanya. May pamilya pa siyang naghihintay, kapatid at mga magulang. I can't imagine the pain her mother will feel if something bad happens to him. Hindi ko na tuloy alam kung ano ba ang dapat kung maramdaman. Naguguluhan ako. Parehas kaming nasaktan. He' also a victim bu
This is the last part of Knight Wharton's POV.Maraming salamat po sa inyong lahat. Thank you for not leaving Knight and Sam in this wonderful journey to forever.See you in my next story, AVAngers!Amping mong tanan! Labyu All!______________________________That night Knoxx stayed with me. Nagising ako kinabukasan na katabi ko siya sa kama, natutulog.Para kaming bumalik noong mga panahong maliliit palang kami. Mga panahong kahit na may iniinda akong sakit sa puso pero hindi naman ganito kalaki ang mga problema. I look at my twin, he is sleeping peacefully. He look so strong from the outside but I know deep inside him, he is also in big trouble. He just have to stand up for both of us because he has to.My twin is supporting me in silent. More than anyone else, Knoxx is the only whom I know will never leave my side.Days passed, though I am struggling and still suffering from the pain I caused to myself, I need to continue with my life. I have to keep going, maraming taong umaasa
"Smile naman dyan!"Una.Alam ko na ang kasunod niyan. Kukunin niya ang camera na nakasabit sa leeg niya at itatapat sa akin. Tapos kukuhanan niya akon ng picture."Pogi naman! Model yern?"Pangalawa.Hindi pa yan kuntento sa isang kuha lang. Muli niyang itatapat sa akin ang camera at kukuhanan ako ulit."Wharton! Isang ngiti mo lang kumpleto na araw ko."Pangatlo.Ilang kuha ulit at kapag ayos na 'yon sa kanya, saka niya pa ibabalik sa pagkakasabit ang camera niya at sumabay sa paglalakad sa akin.Ito ang araw-araw niyang pangungulit sa akin kasama ang mga stolen shots mula sa camera na dala-dala niya.Minsan gusto ko ng bumigay sa kanya, but I have to stop myself. I really have to. I know the moment I'll give in to her I can't control myself anymore. There's no turning back."Sagutin mo lang ako Knight, hindi ka magsisisi na ako ang magiging baby mo." sabi niya. Walang pakialam kung may makakarinig ba sa kanya. Mabuti nalang at maaga pa, wala pa gaanong estudyanteng dumadaan.Gusto
"Bulaga!""Damn it, Guerrero! What the hell is wrong with you?" Parang lumabas ang kaluluwa ko sa aking katawan sa sobrang pagkagulat nang pagkalabas ko ng elevator ay bigla akong ginulat ni gago. Nakayuko ako at saktong pag-angat ko ng tingin ang mukha ni gago ang una kong nakita. "What the fuck, Brute?! " Para pa itong gagong tumawa ng malakas ng makita niyang nakahawak ako sa aking dibdib."Nagulat ka?" Ay hindi! Gago! "Napaka magulatin mo naman." Alam ni gago na may sakit ako sa puso at bawal akong ginugulat pero heto parang walang pakialam ang buang. Lintek lang talaga. Maluha-luha pa ito sa kakatawa."You should have seen your face, Knight. You look so funny." he said laughing. Sino ang hindi magiging katawa-tawa? Talagang nagulat ako sa ginawa niya. "Para kang najejebs na ewan." I told myself that I will distance myself from Guerrero dahil napakaligalig niya talaga. Pero heto ako ngayon sinusubok na naman ng panahon. The more na umiiwas ako sa kanya, the more naman na lumap
"Knight, anak, do you want to come with us?"Natigil ako sa pag-gigitara ng lumapit si Papá at Mamá sa akin. Nakaayos na ang mga ito at mukhang handa ng umalis.Ako lang ang nandito sa mansion ngayon dahil ang kakambal ko ay nagpaalam na pupuntahan niya si Cara. May project atang gagawin ang bestfriend niya at gustong tulungan ni Knoxx.Hindi ako sumama sa kanya dahil wala ako sa mood simula pa kanina pagka-gising ko. Hindi rin ako lumabas ng mansion kahit na pinuntahan ako ni Guerrero dahil mabigat ang pakiramdam ko. Wala naman akong sakit it's just that I feel so lazy and not in the mood for anything today.Wala akong ginawa mula ng umalis si Knoxx kundi ang mag-piano at mag-gitara. Ito ang paraan ko para marelax ako. Music makes me feel better."We are going to visit the Dela Vega's, you are friends with their sons right? Sandro and Simone?" Mamá asked.Simone, yes but Sandro? Hmm, I don't think so. That brute is not talking to anyone. He's snob and always not in the mood to make f
Hi AVAngers! I'm quite sad but at the same time happy that finally another story has come to an end. It's hard to let go but I have to so that we can give way to another Brute's journey in finding his forever. (Sino kaya next? hahaha!)Maraming salamat sa inyo AVAngers! Thank you for being with me since Hendrick and Ava's story. From 134 AVAngers now to 14k! The family is growing! Yehey!Thank you for not leaving me all through out Knight and Sam's journey. You, my AVAngers are the reason why I continue writing. You all inspire me to do better each chapter. _______________________________"Go Daddy! Go Daddy! Go Daddy!"The kids are cheering when it is Knight's turn to dance. Hindi talaga siya tinantanan ng mga kaibigan niyang sumama sa sayaw nila. Actually there are few left in front. Si Kuya William, Kuya Ethan, Kuya Calyx, Kuya Derick at Kuya Joe na lang ang mga nakatayo doon at sumasayaw. Mga tiktokerist yern? Si Knoxx kasama si Major Castillo ay nakatayo nalang sa tabi kasam
"Mom?"Rook looks confused. Palipat-lipat ang tingin niya sa akin, sa tatay niya at sa bibang kambal na ngayon ay nakalapit na at agad na yumakap sa kanya. Nakita ko ang panlalaki ng mga mata ni Rook sa gulat dahil sa ginawa ni Sammy."Omg! Ikaw nga ang twinnie ko. Gossssh! I can't believe it. You really look like daddy." Sammy said still hugging Rook. Walang lumabas ni isang salita mula kay Rook. Talagang nagulat ito.Mabilis kong inalalayan si Knight na tumayo . Sabay kaming nagpahid ng mga luha namin bago ako lumapit sa mga bata. Ang kaninang inaantok na mata ni Rook ay puno na ng kuryusidad. He is still looking at his twin, confused. Habang si Sammy naman ay mukhang tuwang-tuwa pa sa nakikita nitong reaction ng kakambal niya. "Kuya kambal, ako lang to! Ano ka ba? Haha!" she said cutely covering her mouth with her hand. " Look at my face oh, I'm so Mommy's look a like. We are both pretty, right?" biba nitong sabi kay Rook na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsasalita. He remai
"Yun naman pala, Sam! Sayo naman pala nanggaling eh. Sleep talk yern?" I frowned when Kuya's friends laughed after Kuya William said that to me in a teasing tone. I glared at him pero mukhang tuwang-tuwa pa ito sa reaksyon ko. Pati sina Tita Miranda at Tito Mariano ay nakikitawa na rin. Si Rook naman kasi eh, pahamak. Malay ko ba na nagsasalita pala ako habang natutulog? Pero, seryoso ba talaga? Bakit hindi ko alam? Tsaka sa dinami dami ng pangalan, yun pa talagang pangalan niya ang binabanggit ko? Like no way! Ano yun? Baka isipin pa nina Tita at Tito na patay na patay ako sa anak nila. Hell no!Pero baka naman gino-goodtime lang ako ng anak ko? But knowing Rook, hindi naman ito nagsisinungaling sa akin. Tsaka nung mga panahong yun hindi niya pa naman siguro kilala kung sino at ano ang pangalan ng tatay niya. Hindi nga ba? O pinipigilan niya lang din ang sarili dahil alam niya na nasasaktan ako?"It's okay Mommy. It's a nice name though. Bagay po sa name ko kasi, I'm Rook and my
Noong mga panahong hindi pa nagsisimula ang kaso ilang gabi akong hindi makatulog na maayos. I have my anxiety and panic attacks and mom never left my side. Ilang beses aking nagigising kalagitnaan ng gabi at laging nakabantay si Mommy sa akin. Laging nakaalalay kahit pa ilang beses ko na siyang sinaway.Kumalas ako sa pagkakayakap kay Mommy at bumaling kay Daddy."Daddy, thank you for loving and understanding me despite everything I've done. Please know that I am here for you too. Things will be better soon, Dad. Mahahanap din natin ang asawa ni Kuya at kapag nangyari yun makakabalik na tayong lahat sa dati." Dad smiled sadly and pulled me for a tight hug. " I miss you Daddy. I want you to know that you are still the best Daddy for me. I love you Dad.""I love you, Princess. Thank you for not closing your heard for me anak. Always remember that forever you are Dad's princess. Babawi ako sa inyo nak. Babawi ako sa inyo ng mga kuya mo at sa mga apo ko. Aayusin ko ang buhay natin. Ibab
After Dr. Caren Aldover's admission to the crime, there's no further arguments happened in the court. Kinausap pa siya ng abugado niya at mga magulang niya pero hindi na ito nagsasalita. Tahimik lang itong umiiyak sa upuan niya. The judge announced for a thirty minute break and informed to give final judgement for the case after the break. Pagtalikod nila agad na lumapit ang pamilya ko sa akin. Mahigpit akong yumakap sa mga magulang ko at doon ko na binuhos ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. After years of being in pain, finally makukuha ko na din ang hustisyang matagal ko ng inaasam. Makakabalik na din ako sa dating ako, yung Samantha na masayahin, buo at puno ng pagmamahal ang puso. Makakabawi na rin ako sa ilang taong nalayo ako sa mga magulang at kapatid ko. "Thank you for taking the case of my daughter, Atty. Gonzales. " I heard my Dad said. Umangat ang tingin ko at nakita kong kinamayan ni Daddy si Atty. Gonzales. Pati din si Major Castillo na nakatayo katabi ng p