Para akong sinampal sa sinabi niya. Pakiramdam ko nabibingi ako at namamanhid ang pisngi ko. Hindi ako nakapagsalita agad. Klarong-klaro sa pandinig ko ang sinabi niya pero ayaw ito e-proseso ng utak ko. Yung puso ko parang lalabas na sa aking dibdib sa sobrang lakas ng tibok nito. Pakiramdam ko nahihirapan akong huminga. Parang may bumabara sa lalamunan ko. Pero hindi ako pwedeng magpatalo sa nararamdaman ko. Tumingin ako sa mga mata niya. Hinihintay kong bawiin niya ang sinabi niya pero hindi nangyari yun. Bagkus nanatiling blangko ang mga tingin nito sa akin. "You are joking right?" sabi ko para pagaanin ang sitwasyon. Inilibot ko pa ang tingin sa buong opisina niya para tingnan baka sakaling may camera na naka set up doon pero wala akong makita. "It's not funny Love. Yan ba ang natutunan mo doon sa convention mo?"Hindi ito sumagot pero nakita ko ang pag-igting ng mga panga niya. Naiiyak na ako. Ilang beses akong kumurap para pigilan ang mga luha ko. Hindi ako pwedeng panghinaa
Inayos ko ang aking sarili. Sa natitirang lakas ko at kahit durog na durog na ang puso ko taas noo akong naglakad palabas ng opisina niya. It's not my lost. "Miss Sam--""I'm o-okay, Mary. Thanks for letting me in." I managed to say even if my voice broke. I saw that she's teary eyed so I smiled sadly at her. "I have to go."I was really trying my best not to breakdown in front of her but when when she closed our distance and hugged me, I lost it. I cried hard while hugging her. I can't take the pain anymore. It's so painful that I can feel my heart is breaking inside. "It's okay Miss Sam, it's okay. Things will be okay."She was too quick to assist me going to the lift. At nang nasa elevator na kami doon niya ako hinayaang umiyak. I was sobbing hard. Wala na akong pakialam kung nakikita man ako ni Mary sa ganitong kalagayan o kung may nakarinig at nakakita mang ibang tao sa akin. Ang gusto ko lang sa mga oras na to ay makaalis sa lugar na ito at tuluyang malayo sa kanya.I was sha
"Miss Sam, how true that you and Rome are getting married?""Miss Dela Vega, are you back for good?""Samantha! Samantha! Any comment on your boyfriend's cheating issue?"Tumigil ako saglit sa paglalakad para harapin ang grupo ng mga reporters na nag-aabang sa akin sa labas ng airport. Kakarating ko lang galing Paris para bisitahin ang mga magulang ko dito sa Pilipinas. I'm no longer based in the Philippines. Umuuwi lang ako dito kapag nami-miss ko ang pamilya ko at kapag may mga importanteng okasyon lang na hindi ko mahindian.I don't usually do interviews but this time parang feel kong makipagplastikan sa mga tao. Yes! You read it right. I mastered that drama since then. =Four, five, six years perhaps? I don't know. I lost count. I couldn't remember anymore. That's a part of my past that I wouldn't want to be remembered.Tinanggal ko ang shades na suot, umayos ako ng tayo at matamis akong ngumiti sa harap ng camera. I gave them poses enough for them to give me a good write-up para
Hindi na ako muling nagsalita. Nilipat ko ang tingin sa labas. Nothing has changed. The same busy and crowded street. Siguro kong may nadagdag man yun ay ang naglalakihang billboard ng mga artista."Miss Sam, until when are you planning to stay in the island?"Nabaling ang atensyon ko ng magsalita si Pamela. Lumingon pa ito sa akin para hintayin ang sagot ko. I don't stay that long, three days I must say is the longest. But this time I'm planning to stay for a week or two or depende nalang sa mangyayari. I can even stay more. I am planning to spend more time with my family this time. I want to take a break and stay for a while. Matagal na rin akong nawala dito sa Pilipinas. Maraming bagay din akong na-miss. I missed my Kuya Sandro who has been very busy working for the company and fixing all the mess my dad did. Sa isang taon nasa dalawa o tatlong beses lang kaming nagkikita ng personal. We video call a lot but still it's different.I also missed my Dad, the old Samuel Dela Vega. Yu
Present time..."Thank you for coming Sam." Natigil ako sa pagtitingin tingin sa cellphone ko ng pumasok si Mamu sa dressing room. May dala itong bouquet ng bulaklak na alam ko kung kanino galing. I'm on break, may isa pa akong shoot na kailangan tapusin. Pinalabas ko ang make-up artist dahil ayokong may ibang tao dito sa room. Tapos na akong ayusan, hinihintay ko nalang ang tawag nila para mag-resume na kami. "I know it's hard for you to-""I'm fine, Mamu." mabilis kong putol sa kanya. "Please I don't want to talk about it. I came because I need to finish my job. I don't want to be called unprofessional and I don't want to ruin our name in this industry." I said in a serious and formal voice. I'm not in the mood to talk to anyone after my break up. Sumaglit lang talaga ako dahil kailangan kong tapusin ang trabahong to kahit wala ako sa mood. Hindi ko rin naman ito basta nalang tatalikuran. Kahit papano, may pangalan naman akong inaalagaan.But after this I will take a break aga
"Samantha!" A familiar voice calling my name stopped me from walking. "Oh Shit! It's really you! How are you, Babaeng Amazona?"Awtomatikong tumaas ang isang kilay ko sa babaeng tumawag sa akin ng ganun pero ang bruha, walang hiyang tumawa pa sa akin. "Nothing changed! Years passed but you're still the freak and trouble maker, Samantha Dela Vega. I heard what you did inside gurl. " saka ito yumakap sa akin. "I miss you, Samantha Maldita!"Don't act like we're close, Marjorie. I accepted your apology but it doesn't mean we're friends. I still hate you for pulling my hair." Maldita kong sabi saka nagpatuloy na sa paglakad pero walang hiya naman itong sumunod sa akin. Inangkla pa ang kamay sa braso ko at deadma lang sa pagsusuplada ko sa kanya. The Marjorie I'm talking about is the same Marjorie I fought back then. Nagkita kami three years ago sa Paris. Nagkausap kami at humingi ito ng tawad sa akin. Pinatawad ko na ito at piniling kalimutan kung ano man yung naging hidwaan namin nu
"Ma'am, pinapatanong po ni Sir Sandro if uuwi po ba kayo sa isla ngayon? Tumawag daw kasi si Ma'am Beatrice sa kanya nagtatanong." Nalipat ang tingin ko sa bodyguard na nagtatanong sa akin. Kita ko ang awa sa mga mga mata ni Kuya. Kanina niya pa ako nakikitang umiyak. "Pakisabing hindi ako uuwi ngayon Kuya." Mahinahon kong sagot sa kanya. Tumango ito saka muli akong iniwan.Andito ako ngayon sa sementeryo dinadalaw ang puntod ng anak ko. Pagkatapos kong makausap si Marjorie dito na ako dumiritso. Wala akong ibang maisip na puntahan kundi siya lang. Gusto kong magsumbong sa kanya. Gusto kong sabihin sa kanya ang ginawa nila sa akin. Sobrang sakit at nakakagalit ng mga nalaman ko ngayong araw. Nagkaroon na ng kasagutan ang lahat ng mga tanong ko. Ilang oras na ako dito pero ayaw pa rin paawat ang mga luha ko. Parang walang katapusan na ang pag-uunahan nito sa aking pisngi habang nakatingin ako sa pangalan niyang nakasulat sa lapida.
"C'mon, Knight! Don't be a loser! Catch me!"Malayo pa lang dinig ko na ang malakas na boses ng anak ko. Natigilan pa ako saglit pagkarinig ko sa pangalang nabanggit niya pero agad din napawi ng marinig ko ang malakas na kahol ng alaga naming aso. Yes! We have a dog, a Giant Schnauzer. The only gift my son, Rook Ashton, wanted on his 6th birthday. And since sa kanya yung dog wala akong nagawa nung yun ang gusto niyang ipangalan sa alaga niyang aso. Knight. He named his dog Knight to match his name, Rook. Sinubukan ko pang papalitan sa kanya ang pangalan ng aso niya pero wala naman akong maibigay na rason nung tinanong niya ako kung bakit. So, I let him be. "Agh! You're a loser, Knight! See you can't even beat me." The dog barked at him, nagpapaawa ang tingin na tila ba naiintindihan nito ang sinasabi ni Rook sa kanya. Then, Rook patted his head gently. "It's okay buddy, we'll train again next time. Come here hug me." I smiled when the dog wiggled his tail and jump into him. They w
This is the last part of Knight Wharton's POV.Maraming salamat po sa inyong lahat. Thank you for not leaving Knight and Sam in this wonderful journey to forever.See you in my next story, AVAngers!Amping mong tanan! Labyu All!______________________________That night Knoxx stayed with me. Nagising ako kinabukasan na katabi ko siya sa kama, natutulog.Para kaming bumalik noong mga panahong maliliit palang kami. Mga panahong kahit na may iniinda akong sakit sa puso pero hindi naman ganito kalaki ang mga problema. I look at my twin, he is sleeping peacefully. He look so strong from the outside but I know deep inside him, he is also in big trouble. He just have to stand up for both of us because he has to.My twin is supporting me in silent. More than anyone else, Knoxx is the only whom I know will never leave my side.Days passed, though I am struggling and still suffering from the pain I caused to myself, I need to continue with my life. I have to keep going, maraming taong umaasa
"Smile naman dyan!"Una.Alam ko na ang kasunod niyan. Kukunin niya ang camera na nakasabit sa leeg niya at itatapat sa akin. Tapos kukuhanan niya akon ng picture."Pogi naman! Model yern?"Pangalawa.Hindi pa yan kuntento sa isang kuha lang. Muli niyang itatapat sa akin ang camera at kukuhanan ako ulit."Wharton! Isang ngiti mo lang kumpleto na araw ko."Pangatlo.Ilang kuha ulit at kapag ayos na 'yon sa kanya, saka niya pa ibabalik sa pagkakasabit ang camera niya at sumabay sa paglalakad sa akin.Ito ang araw-araw niyang pangungulit sa akin kasama ang mga stolen shots mula sa camera na dala-dala niya.Minsan gusto ko ng bumigay sa kanya, but I have to stop myself. I really have to. I know the moment I'll give in to her I can't control myself anymore. There's no turning back."Sagutin mo lang ako Knight, hindi ka magsisisi na ako ang magiging baby mo." sabi niya. Walang pakialam kung may makakarinig ba sa kanya. Mabuti nalang at maaga pa, wala pa gaanong estudyanteng dumadaan.Gusto
"Bulaga!""Damn it, Guerrero! What the hell is wrong with you?" Parang lumabas ang kaluluwa ko sa aking katawan sa sobrang pagkagulat nang pagkalabas ko ng elevator ay bigla akong ginulat ni gago. Nakayuko ako at saktong pag-angat ko ng tingin ang mukha ni gago ang una kong nakita. "What the fuck, Brute?! " Para pa itong gagong tumawa ng malakas ng makita niyang nakahawak ako sa aking dibdib."Nagulat ka?" Ay hindi! Gago! "Napaka magulatin mo naman." Alam ni gago na may sakit ako sa puso at bawal akong ginugulat pero heto parang walang pakialam ang buang. Lintek lang talaga. Maluha-luha pa ito sa kakatawa."You should have seen your face, Knight. You look so funny." he said laughing. Sino ang hindi magiging katawa-tawa? Talagang nagulat ako sa ginawa niya. "Para kang najejebs na ewan." I told myself that I will distance myself from Guerrero dahil napakaligalig niya talaga. Pero heto ako ngayon sinusubok na naman ng panahon. The more na umiiwas ako sa kanya, the more naman na lumap
"Knight, anak, do you want to come with us?"Natigil ako sa pag-gigitara ng lumapit si Papá at Mamá sa akin. Nakaayos na ang mga ito at mukhang handa ng umalis.Ako lang ang nandito sa mansion ngayon dahil ang kakambal ko ay nagpaalam na pupuntahan niya si Cara. May project atang gagawin ang bestfriend niya at gustong tulungan ni Knoxx.Hindi ako sumama sa kanya dahil wala ako sa mood simula pa kanina pagka-gising ko. Hindi rin ako lumabas ng mansion kahit na pinuntahan ako ni Guerrero dahil mabigat ang pakiramdam ko. Wala naman akong sakit it's just that I feel so lazy and not in the mood for anything today.Wala akong ginawa mula ng umalis si Knoxx kundi ang mag-piano at mag-gitara. Ito ang paraan ko para marelax ako. Music makes me feel better."We are going to visit the Dela Vega's, you are friends with their sons right? Sandro and Simone?" Mamá asked.Simone, yes but Sandro? Hmm, I don't think so. That brute is not talking to anyone. He's snob and always not in the mood to make f
Hi AVAngers! I'm quite sad but at the same time happy that finally another story has come to an end. It's hard to let go but I have to so that we can give way to another Brute's journey in finding his forever. (Sino kaya next? hahaha!)Maraming salamat sa inyo AVAngers! Thank you for being with me since Hendrick and Ava's story. From 134 AVAngers now to 14k! The family is growing! Yehey!Thank you for not leaving me all through out Knight and Sam's journey. You, my AVAngers are the reason why I continue writing. You all inspire me to do better each chapter. _______________________________"Go Daddy! Go Daddy! Go Daddy!"The kids are cheering when it is Knight's turn to dance. Hindi talaga siya tinantanan ng mga kaibigan niyang sumama sa sayaw nila. Actually there are few left in front. Si Kuya William, Kuya Ethan, Kuya Calyx, Kuya Derick at Kuya Joe na lang ang mga nakatayo doon at sumasayaw. Mga tiktokerist yern? Si Knoxx kasama si Major Castillo ay nakatayo nalang sa tabi kasam
"Mom?"Rook looks confused. Palipat-lipat ang tingin niya sa akin, sa tatay niya at sa bibang kambal na ngayon ay nakalapit na at agad na yumakap sa kanya. Nakita ko ang panlalaki ng mga mata ni Rook sa gulat dahil sa ginawa ni Sammy."Omg! Ikaw nga ang twinnie ko. Gossssh! I can't believe it. You really look like daddy." Sammy said still hugging Rook. Walang lumabas ni isang salita mula kay Rook. Talagang nagulat ito.Mabilis kong inalalayan si Knight na tumayo . Sabay kaming nagpahid ng mga luha namin bago ako lumapit sa mga bata. Ang kaninang inaantok na mata ni Rook ay puno na ng kuryusidad. He is still looking at his twin, confused. Habang si Sammy naman ay mukhang tuwang-tuwa pa sa nakikita nitong reaction ng kakambal niya. "Kuya kambal, ako lang to! Ano ka ba? Haha!" she said cutely covering her mouth with her hand. " Look at my face oh, I'm so Mommy's look a like. We are both pretty, right?" biba nitong sabi kay Rook na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsasalita. He remai
"Yun naman pala, Sam! Sayo naman pala nanggaling eh. Sleep talk yern?" I frowned when Kuya's friends laughed after Kuya William said that to me in a teasing tone. I glared at him pero mukhang tuwang-tuwa pa ito sa reaksyon ko. Pati sina Tita Miranda at Tito Mariano ay nakikitawa na rin. Si Rook naman kasi eh, pahamak. Malay ko ba na nagsasalita pala ako habang natutulog? Pero, seryoso ba talaga? Bakit hindi ko alam? Tsaka sa dinami dami ng pangalan, yun pa talagang pangalan niya ang binabanggit ko? Like no way! Ano yun? Baka isipin pa nina Tita at Tito na patay na patay ako sa anak nila. Hell no!Pero baka naman gino-goodtime lang ako ng anak ko? But knowing Rook, hindi naman ito nagsisinungaling sa akin. Tsaka nung mga panahong yun hindi niya pa naman siguro kilala kung sino at ano ang pangalan ng tatay niya. Hindi nga ba? O pinipigilan niya lang din ang sarili dahil alam niya na nasasaktan ako?"It's okay Mommy. It's a nice name though. Bagay po sa name ko kasi, I'm Rook and my
Noong mga panahong hindi pa nagsisimula ang kaso ilang gabi akong hindi makatulog na maayos. I have my anxiety and panic attacks and mom never left my side. Ilang beses aking nagigising kalagitnaan ng gabi at laging nakabantay si Mommy sa akin. Laging nakaalalay kahit pa ilang beses ko na siyang sinaway.Kumalas ako sa pagkakayakap kay Mommy at bumaling kay Daddy."Daddy, thank you for loving and understanding me despite everything I've done. Please know that I am here for you too. Things will be better soon, Dad. Mahahanap din natin ang asawa ni Kuya at kapag nangyari yun makakabalik na tayong lahat sa dati." Dad smiled sadly and pulled me for a tight hug. " I miss you Daddy. I want you to know that you are still the best Daddy for me. I love you Dad.""I love you, Princess. Thank you for not closing your heard for me anak. Always remember that forever you are Dad's princess. Babawi ako sa inyo nak. Babawi ako sa inyo ng mga kuya mo at sa mga apo ko. Aayusin ko ang buhay natin. Ibab
After Dr. Caren Aldover's admission to the crime, there's no further arguments happened in the court. Kinausap pa siya ng abugado niya at mga magulang niya pero hindi na ito nagsasalita. Tahimik lang itong umiiyak sa upuan niya. The judge announced for a thirty minute break and informed to give final judgement for the case after the break. Pagtalikod nila agad na lumapit ang pamilya ko sa akin. Mahigpit akong yumakap sa mga magulang ko at doon ko na binuhos ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. After years of being in pain, finally makukuha ko na din ang hustisyang matagal ko ng inaasam. Makakabalik na din ako sa dating ako, yung Samantha na masayahin, buo at puno ng pagmamahal ang puso. Makakabawi na rin ako sa ilang taong nalayo ako sa mga magulang at kapatid ko. "Thank you for taking the case of my daughter, Atty. Gonzales. " I heard my Dad said. Umangat ang tingin ko at nakita kong kinamayan ni Daddy si Atty. Gonzales. Pati din si Major Castillo na nakatayo katabi ng p