"Daddy's here, Baby, don't be scared."Mahigpit niyang niyakap ang anak ko pagkatapos walang sabi-sabing yumakap din sa akin ng mahigpit. Kinulong niya kami ni Natasha sa mga yakap niya na parang sinisiguro sa amin na kahit anuman ang mangyayari po-protektahan niya kami ng anak ko.I froze. I didn't expect him to hug me after not showing for a long time. Parang sasabog ang puso ko. Sari-saring emosyon ang aking nararamdam, takot, pagkalito. I want to push him but he's too strong. He's caging me and Natasha na parang sa amin nakasalalay ang buhay niya.Natasha at the same time is crying na parang si Daddy lang niya ang taong makakasagip sa kanya. Her body is shaking at natatakot ako na hindi siya makhinga sa sobrang pag-iyak niya."I'm sorry, Hon...I'm sorry, Love..." Bulong niya na lalong humigpit ang pagkakayakap sa amin ng anak ko. I felt that his body is shaking too. Parang takot na takot ito sa nangyari kanina. Nararamdaman ko ang malakas na tibok ng puso niya dahil siniksik niya
I woke up feeling dizzy. Pakiramdam ko nanginginig pa rin ang katawan ko sa takot sa nangyaring barilan kanina. Dahan-dahan kong minulat ang aking mata para alamin kung nasaan ako pero ang mukha ni Nathaniel ang bumungad sa akin. Andito na ako sa silid ko ngayon. Ang huling naalala ko kanina ay yakap ako ni Daddy ng mawalan ako ng malay. Tatayo na sana ako ngunit may kamay na pumigil sa akin."Hon...""What are you doing here, Mr. Castillo?""Hon...please let me ex--""Get out! I don't want to hear anything from --"Hindi ko na natapos ang nais kung sabihin dahil biglang pumasok si Kuya Derick at agad pinalunan ng suntok si Nathaniel. Nanigas ako sa aking pwesto."I already warned you, A**hole!" he shouted at Nathaniel and again punch him in the face. " "You're messing my sister's life again, Fucker!" I thought Nathaniel will fight back but he just let Kuya Derick gave him strong punches. Kaliwat kanang suntok na sobrang lakas ngunit tinatanggap lang niya. Ni hindi mana lang ito umi
Nate's POV"Did you tell her the real score, Dude?"Napatigil ako sa pag-inom dahil sa tanong ni Montenegro. Padabog kong binaba ang baso ng alak na muntik pang mabasag. Hindi lang itong ang unang beses niyang tinanong sa akin simula nung malaman naming si Veronica ang target ng mga kidnapper.Isa sa kidnapper ang natagpuan namin at inamin nya sa amin na napagkamalan lang ang kapatid ko. Yun lang ang tangin nakuha namin sa kanya dahil nung binalikan namin ito wala na. Pinapatay na ng mastermind nila. Hindi niya na rin naituro sa amin kung saan ang nagtakas sa kapatid ko kasi wala na din silang balita pagkatapos nagka-onsehan. Sinabi nitong may kasama silang babae, yun at ang kinakasama niya ang tumakas kay Nathalia. Muntik ko pa siyang mabaril nang sinabi niyang baka patay na din ang kapatid ko dahil hinhunting na ang mga ito. Ilang taon na ang nakalipas pero umaasa akong buhay siya. Nararamdaman kong buhay ang kapatid ko at hindi ako nawawalan ng pag-asa na balang araw magkikita k
Nathaniel's POV"Where's my sister?"Andito kami ngayon sa warehouse, dala ang babaeng nagngangalang Myrna. After hours of waiting na tyempuhan din ito ng mga tauhan ko na lumabas dahil bumili ng pagkain niya. Wala na itong nagawa ng isakay ito ng mga tauhan ko sa van at dinala dito.Kanina pa ito umiiyak at nagmamakaawa na wag namin siyang patayin. Bakas sa boses ang takot nito, siguro iniisip niyang isa kami sa mga gustong magpapatay sa kanila ng kinasama niya."Sagot!" Malapit ng maubos ang pasensya ko. We've been asking her countless time, pero ayaw nitong magsalita. Hindi siya naniniwalang kapatid ko si Nathalia na tinatawag niyang Clea.Kinasa ko ang aking baril sa harapan niya at doon ito natigilan. "I'm not kidding, woman! Sabihin mo sa akin kung nasaan ang kapatid mo kung ayaw mong humantong tayo--""Nasa mga Contreras siya nagtatrabaho. Katulong...k-katulong si Clea ng mga Contreras...Elena Contreras.""Fuck! Tawagan niyo si Milo!"I knew it, that girl has something kaya i
Nate's POV"Don't be a coward, Dude, Maiintindihan ka din ng mga in-laws mo. Kung ako sayo sabihin ko na kay Veronica. Asawa mo yun, dapat wala kang tinatago sa kanya.""Tang-ina naman, Montenegro.Kung sana ganun lang kadali ang lahat. Paano ko sasabihin sa asawa ko? Saan ako magsisimula? Anong uunahin ko? "Maaga palang ito na ang topic namin ni Montenegro. Gusto niyang sabihin ko kay Veronica ang lahat ng mga nangyayari at pagkatapos kausapin ko din itong sa Paris muna o sa States mamalagi para hindi siya mapahamak. But knowing my wife alam kong hindi ako iiwan nito kapag nalaman niyang pati ang buhay ko ay nanganganib.How can I tell her about the kidnapping case kung hanggan ngayon hindi pa naman alam kung sino ang mastermind? Paano ko sasabihin sa kanyang alam na ng mga magulang niya ang tungkol sa pagpapakasal namin. Paano ko sasabihing pupunta muna kami sa ibang bansa dahil kailangan kong samahan saglit ang kapatid ko? Ngayon lang ako naging ganito, yong tipong hindi ko alam ku
"Babe, I miss you." bungad sa akin ni Cassandra. Kauwi niya lang galing states the other day. She contacted me last night dahil gusto niya daw makipagkita sa akin ngayon.As usual my bubbly bestfriend is back. She looks so happy and I'm happy for her too. I guess her stay in US taught her a lot. Ibang-iba na din ang aura niya ngayon, sobrang aliwalas lang tingnan ng mukha niya."Are you okay?" tumango ako saka yumakap sa kanya."I miss you Cass..."Ang kaninang ngiti niya ay napalitan ng pag-aalala. "Why you look sad? Something's bothering you, Babe?Inangat niya pa ang mukha ko para tingnan ako sa mga mata at doon ko na hindi napigilan ang pag-uunahan ng mga luha ko. Pakiramadam ko ngayon, nakahanap ako ng taong pwede kong mapagsabihan kung ano man ang nararamdaman ko, kung ano ang mga gumugulo sa akin ang kung gaano kabigat ang dibdib ko."What happened?" Tanong niyang puno ng pag-aalala. Giniya niya pa ako sa tabi ng inuupuan niya. Ang sana masaya naming pagkikita ay naging malungk
"Tahan na, Princess, mahahanap di si Natasha. Maibabalik din sa atin ang anak mo."Tahimik lamang akong nakikinig kay Mommy habang tumutulo ang mga luha ko. Kanina nya pa ako pinapatahan pero wala na atang kapaguran ang mga mata ko, wala na sigurong katapusan itong mga luha ko. It's more than a month, hindi pa rin nahahanap ang Natasha ko. Sa bawat araw na dumadaan para akong mamamatay sa sakit ng pagkawala ng anak ko. Simula ng mawala si Tasha araw araw na lang akong umiiyak dito sa aking silid. Wala akong kinakausap. Ayokong makipag-usap kahit kanino. Ang gusto ko lang ngayon makita na ang anak ko at lumayo sa lugar na ito.Hindi ako makatulog ng maayos. Sa bawat pagpikit ng aking mga mata ay ang mukha ng anak ko ang aking nakikita. Naririnig ko ang mga tawa niya. Ang boses niya na tinatawag ang pangalan ko. My poor Natasha..my sweet pumpkin...Ano na kaya ang nangyayari sa kanya ngayon? Hindi ko alam kung inaalagaan ba siya? Kung maayos ba ang kain niya... ang tinutulugan niya..
(Maraming salamat sa inyong patuloy na nag-aabang sa update ko. This story is the one who made me cry a lot. Yong ilang ulit akong nagbago ng mga chapters para lang hindi masyadong masakit para sa akin. I so love Veronica and Nate na feel ko din ang pain nila. Isang chapter na lang matatapos na.)________________________________________"I'm so sorry, Hon..."Nate is kneeling in front of me, crying like a lost kid. Apologizing over and over something that he didn't do. It's not his fault that Natasha is missing, pero araw-araw itong humihingi ng tawad sa akin sa kasalanang di niya naman ginawa.It's been five months. Halos halughugin na nila Nathaniel ang buong Pilipinas pero hindi parin mahanap ang anak namin."Please stop saying sorry Nate. We both know that it's not your fault." I am controlling my emotion not to have another breakdown. I can't be weak now. Tama si Mommy, hindi lang ako ang nasasaktan dito. Nathaniel loves my daughter so much that even if he's not talking I know he
NATHANIEL DEVON'S POV"Who are you? Why are you playing with my Kuya's ball?"Malditang tanong ng bunsong kapatid ni Hendrick at Derick sa akin, kanina ko pa ito pinagmamasdan habang naglalro siya ng barbie niya. She's different from other kids playing their barbies, kasi yong iba sinusuklay suklay pero siya binibitin niya patiwarik ang barbie niya at sinasakal sakal niya ito gamit ang isa pa.Siguro nasa limang taong gulang ito. Nakapamaywang pa na akala mo talaga ay ninakaw ko ang bola ng kapatid niya. Hiniram nga lang eh, 'nong akala niya sa akin walang ganto? Meron din kaya akong bola sa bahay, hindi ko lang nadala."Are you deaf? Are you mute? Why are you not talking?"Hinawi niya pa ang kanyang buhok sa likod tsaka muling namaywang. She looks pretty in her dress sana kaya lang biglang pumangit kasi pangit ang ugali. Ke bata bata pa ang suplada na. Halos mag-isang linya na ang kilay nya habang natingin sa akin. "What?" Maarteng tanong niya sa akin. Pinamaywangan nya pa ako.l na a
"Meeting adjourned. Goodnight everyone."It's another tiring day but at the same time productive. Sa ganitong paraan ko nilibang ang aking sarili mula ng dumating ako dito sa Amerika.It's been a while, ang bilis lumipas ng mga araw. Hindi ko namalayang anim na buwan na pala ako dito.I continued my therapy and treatment here in US,so far hindi na ako inaatake ng depression.I'm good,masasabi kong ayos na ako. Nakakatulog na din ako ng maayos. Though minsan naalala ko pa rin si Natasha, iniisip ko na lang na sana nasa maayos siyang kalagayan.I'm still hoping that one day magkikita kami ulit ng anak ko. Alam ko naman kasi noon pa, na kinuha siya ng totoo niyang ina. I'm just in denial 'coz I didn't expect that, time will come she will take my daughter away from me.Bago pa man ako nakapagdesisyon na pumunta dito sa US, alam ko na lahat. Actually noon ko pa alam ang tungkol kina Ate Vilma, Celine at Milo.Ipinagtapat na ito sa akin ni Nathaniel pati ng pamilya ko pero ayokong makinig,
(Maraming salamat sa inyong patuloy na nag-aabang sa update ko. This story is the one who made me cry a lot. Yong ilang ulit akong nagbago ng mga chapters para lang hindi masyadong masakit para sa akin. I so love Veronica and Nate na feel ko din ang pain nila. Isang chapter na lang matatapos na.)________________________________________"I'm so sorry, Hon..."Nate is kneeling in front of me, crying like a lost kid. Apologizing over and over something that he didn't do. It's not his fault that Natasha is missing, pero araw-araw itong humihingi ng tawad sa akin sa kasalanang di niya naman ginawa.It's been five months. Halos halughugin na nila Nathaniel ang buong Pilipinas pero hindi parin mahanap ang anak namin."Please stop saying sorry Nate. We both know that it's not your fault." I am controlling my emotion not to have another breakdown. I can't be weak now. Tama si Mommy, hindi lang ako ang nasasaktan dito. Nathaniel loves my daughter so much that even if he's not talking I know he
"Tahan na, Princess, mahahanap di si Natasha. Maibabalik din sa atin ang anak mo."Tahimik lamang akong nakikinig kay Mommy habang tumutulo ang mga luha ko. Kanina nya pa ako pinapatahan pero wala na atang kapaguran ang mga mata ko, wala na sigurong katapusan itong mga luha ko. It's more than a month, hindi pa rin nahahanap ang Natasha ko. Sa bawat araw na dumadaan para akong mamamatay sa sakit ng pagkawala ng anak ko. Simula ng mawala si Tasha araw araw na lang akong umiiyak dito sa aking silid. Wala akong kinakausap. Ayokong makipag-usap kahit kanino. Ang gusto ko lang ngayon makita na ang anak ko at lumayo sa lugar na ito.Hindi ako makatulog ng maayos. Sa bawat pagpikit ng aking mga mata ay ang mukha ng anak ko ang aking nakikita. Naririnig ko ang mga tawa niya. Ang boses niya na tinatawag ang pangalan ko. My poor Natasha..my sweet pumpkin...Ano na kaya ang nangyayari sa kanya ngayon? Hindi ko alam kung inaalagaan ba siya? Kung maayos ba ang kain niya... ang tinutulugan niya..
"Babe, I miss you." bungad sa akin ni Cassandra. Kauwi niya lang galing states the other day. She contacted me last night dahil gusto niya daw makipagkita sa akin ngayon.As usual my bubbly bestfriend is back. She looks so happy and I'm happy for her too. I guess her stay in US taught her a lot. Ibang-iba na din ang aura niya ngayon, sobrang aliwalas lang tingnan ng mukha niya."Are you okay?" tumango ako saka yumakap sa kanya."I miss you Cass..."Ang kaninang ngiti niya ay napalitan ng pag-aalala. "Why you look sad? Something's bothering you, Babe?Inangat niya pa ang mukha ko para tingnan ako sa mga mata at doon ko na hindi napigilan ang pag-uunahan ng mga luha ko. Pakiramadam ko ngayon, nakahanap ako ng taong pwede kong mapagsabihan kung ano man ang nararamdaman ko, kung ano ang mga gumugulo sa akin ang kung gaano kabigat ang dibdib ko."What happened?" Tanong niyang puno ng pag-aalala. Giniya niya pa ako sa tabi ng inuupuan niya. Ang sana masaya naming pagkikita ay naging malungk
Nate's POV"Don't be a coward, Dude, Maiintindihan ka din ng mga in-laws mo. Kung ako sayo sabihin ko na kay Veronica. Asawa mo yun, dapat wala kang tinatago sa kanya.""Tang-ina naman, Montenegro.Kung sana ganun lang kadali ang lahat. Paano ko sasabihin sa asawa ko? Saan ako magsisimula? Anong uunahin ko? "Maaga palang ito na ang topic namin ni Montenegro. Gusto niyang sabihin ko kay Veronica ang lahat ng mga nangyayari at pagkatapos kausapin ko din itong sa Paris muna o sa States mamalagi para hindi siya mapahamak. But knowing my wife alam kong hindi ako iiwan nito kapag nalaman niyang pati ang buhay ko ay nanganganib.How can I tell her about the kidnapping case kung hanggan ngayon hindi pa naman alam kung sino ang mastermind? Paano ko sasabihin sa kanyang alam na ng mga magulang niya ang tungkol sa pagpapakasal namin. Paano ko sasabihing pupunta muna kami sa ibang bansa dahil kailangan kong samahan saglit ang kapatid ko? Ngayon lang ako naging ganito, yong tipong hindi ko alam ku
Nathaniel's POV"Where's my sister?"Andito kami ngayon sa warehouse, dala ang babaeng nagngangalang Myrna. After hours of waiting na tyempuhan din ito ng mga tauhan ko na lumabas dahil bumili ng pagkain niya. Wala na itong nagawa ng isakay ito ng mga tauhan ko sa van at dinala dito.Kanina pa ito umiiyak at nagmamakaawa na wag namin siyang patayin. Bakas sa boses ang takot nito, siguro iniisip niyang isa kami sa mga gustong magpapatay sa kanila ng kinasama niya."Sagot!" Malapit ng maubos ang pasensya ko. We've been asking her countless time, pero ayaw nitong magsalita. Hindi siya naniniwalang kapatid ko si Nathalia na tinatawag niyang Clea.Kinasa ko ang aking baril sa harapan niya at doon ito natigilan. "I'm not kidding, woman! Sabihin mo sa akin kung nasaan ang kapatid mo kung ayaw mong humantong tayo--""Nasa mga Contreras siya nagtatrabaho. Katulong...k-katulong si Clea ng mga Contreras...Elena Contreras.""Fuck! Tawagan niyo si Milo!"I knew it, that girl has something kaya i
Nate's POV"Did you tell her the real score, Dude?"Napatigil ako sa pag-inom dahil sa tanong ni Montenegro. Padabog kong binaba ang baso ng alak na muntik pang mabasag. Hindi lang itong ang unang beses niyang tinanong sa akin simula nung malaman naming si Veronica ang target ng mga kidnapper.Isa sa kidnapper ang natagpuan namin at inamin nya sa amin na napagkamalan lang ang kapatid ko. Yun lang ang tangin nakuha namin sa kanya dahil nung binalikan namin ito wala na. Pinapatay na ng mastermind nila. Hindi niya na rin naituro sa amin kung saan ang nagtakas sa kapatid ko kasi wala na din silang balita pagkatapos nagka-onsehan. Sinabi nitong may kasama silang babae, yun at ang kinakasama niya ang tumakas kay Nathalia. Muntik ko pa siyang mabaril nang sinabi niyang baka patay na din ang kapatid ko dahil hinhunting na ang mga ito. Ilang taon na ang nakalipas pero umaasa akong buhay siya. Nararamdaman kong buhay ang kapatid ko at hindi ako nawawalan ng pag-asa na balang araw magkikita k
I woke up feeling dizzy. Pakiramdam ko nanginginig pa rin ang katawan ko sa takot sa nangyaring barilan kanina. Dahan-dahan kong minulat ang aking mata para alamin kung nasaan ako pero ang mukha ni Nathaniel ang bumungad sa akin. Andito na ako sa silid ko ngayon. Ang huling naalala ko kanina ay yakap ako ni Daddy ng mawalan ako ng malay. Tatayo na sana ako ngunit may kamay na pumigil sa akin."Hon...""What are you doing here, Mr. Castillo?""Hon...please let me ex--""Get out! I don't want to hear anything from --"Hindi ko na natapos ang nais kung sabihin dahil biglang pumasok si Kuya Derick at agad pinalunan ng suntok si Nathaniel. Nanigas ako sa aking pwesto."I already warned you, A**hole!" he shouted at Nathaniel and again punch him in the face. " "You're messing my sister's life again, Fucker!" I thought Nathaniel will fight back but he just let Kuya Derick gave him strong punches. Kaliwat kanang suntok na sobrang lakas ngunit tinatanggap lang niya. Ni hindi mana lang ito umi