CHAPTER 4

"Umupo ka muna diyan" turo ko sa aking maliit na sofa set.

Hydeo silently roamed his eyes around. Para bang nga-ngayon lang siya nakakita ng ganitong bahay.

Maybe my house look antique to his eyes.. Makaluma.

"How can you live in this small....place?" He asked, innocently.

Small?

As expected from a billionaire.

"Hindi naman sobrang liit. Malaki lang siguro 'yong sa'yo" aking sambit.

Pero totoo. Hindi naman ako proud dito sa bahay ko. Ito lang nakuha ko kasi maliit lang naman ang sahod ko. Ito lang pinaka-affordable.

Instead of sitting down, he walk in my place, checking every things I have. Nakalagay pa ang kaniyang kamay sa kaniyang likudan.

"Hindi pa ako nakapag-linis. Pasensiya kamahalan" sarkisto kong sambit habang ipinalalandas niya ang daliri sa aking maliit na lagayan ng mga display at frames ko.

Tumigil siya sa ginagawa at walang pake sa mga sinasabi ko.

"Mag-handa ka na sa pag-alis" utos niya.

"Yes boss" umirap ako. "May gusto ka ba? Juice? Water? Coffee?"

"I'm fine" tipid niyang sambit. Pasimple niyang ipinaypay ang sariling kamay sa mukha kaya alam kong naiinitan siya.

Kinuha ko ang aking stand electricfan at tinapat iyon sa kaniya.

"Sorry walang aircon kamahalan" sarkisto ko muling sambit.

He sighed as he finally sat down. "Make it faster. I have a meeting after"

Ang bossy.

"Oo na!" Padabog akong pumasok sa kwarto ko bago ko dali-daling kinuha ang tuwalya ko at mga damit bago ako pumasok sa banyo upang maligo.

Binilisan ko na lang ang paliligo. Nakakahiya namang sumama sa kaniya na maasim at amoy panis na laway pa ako.

Habang nagsha-shampoo ay kinakabahan na naman ako.

Ito na ba talaga 'yon?

This is it? This is it?

Asawa na talaga ako ng lalaking iyon?

Lumabas ako ng nakasuot na ang isang simpleng puting blusa at pantalon.

Nakita ko si Hydeo na may kausap sa phone.

"Yes. Adjust my schedule for today. Make it 10 am. Hinihintay ko pa ang asawa ko"

Kinagat ko ang labi nang marinig ang term na asawa. Mas lalo lang naging malinaw sa akin na trap na ako sa asawa-asawahan na ito.

Hindi ko na siya pinansin at dali-dali akong pumasok sa kwarto. Pinatuyo ko lang ng kaunti ang buhok bago ko kinuha ang isang itim na travel bag tsaka isang tote bag kung nasaan naando'n ang ilang libro na binabasa ko.

Nagpolbo at liptint lang ako bago ako lumabas ng kwarto.

"Finally" Hydeo said with brows furrowed. "Ang tagal"

I scoffed. "Ang aga mo naman kasi pumunta. Kasalanan ko?"

"Kaya walang asenso. Puro tulog" he tsked.

Napaawang na lang ang bibig ko sa kaniyang lintaya.

Masama na palang matulog ngayon!

"Sorry ah? Mahirap lang ako. Patulog-tulog lang tss"

Kita ko ang pagkapikon niya sa akin pero as usual, sobrang kalmado niya lang.

"Let's go Mariecon"

Natigilan ako saglit. Ngayon ko lang narinig 'yong name ko sa bibig niya.

I just tsked, put on my flat shoes before I followed him outside.

Pagkakita ko sa kaniyang kotse na sobrang mamahalin. Saglit akong natigilan.

Hindi bagay itsura ko sa mamahalin niyang kotse.

Tumingin siya sa akin nang mapansin niyang hindi na ako sumusunod. Tumayo ako ng tuwid lalo na nang pagbuksan niya ako ng pinto.

"What are you waiting for?" He asked. "Come inside"

Ngumuso ako bago ako dali-daling pumasok sa kotse.

_________

I stood in the middle of Hydeo's penthouse.

Mahigpit ang hawak ko sa totebag ko habang pinagmamasdan ang penthouse niya.

Dito na ba ako titira?

I feel so out of place.

Malaki.

Mahal.

At mas malamig pa kaysa sa isang airconditioned freezer itong bahay niya.

Sa paligid ko, puro mamahaling muwebles, modernong chandeliers, at isang pader na gawa sa glass, overlooking the entire city.

"Woah..." namamangha kong sambit habang pinagmamasdan ang magandang scenery ng city sa kaniyang glass wall.

Ang saya siguro dito sa gabi. Magsusulat ako habang nakatitig sa city lights. Ang dami ko panigurado masusulat nito.

"Just place your things inside that room"

Napatingin ako kay Hydeo. He is fixing his suit. Tinuro niya ang isang pintuan na yari sa isang mapakatibay na kahoy.

"Sige"

Siguro ayos din naman itong set up na ito ano?

"Walang nagbabasa dito, no?" tanong

ko pa, napansin ko kasi na wala kahit isang bookshelf.

"I don’t have time for fiction."

I rolled my eyes. "You should try it sometime. Maybe then you’ll learn how to actually feel something kaysa parang tuod ka diyan"

He smirked, but there was no real amusement in his eyes. "I feel plenty, Mariecon. I just don’t waste time showing it."

Wow. Ang lalim.

"I'll go now. I have some business to do—"

"Teka" pigil ko sa kaniya. "Mag-usap muna tayo"

Nameywang siya sa harapan ko. "What is it then?"

"So..." inilagay ko ang kamay sa aking likudan. "Dito na ako titira hindi ba?"

He nodded.

I crossed my arms. "So, anong plano mo? I-lock ako dito sa tower na parang Rapunzel?"

"You’re free to go wherever you want—so long as you remember the rules."

"Rules?" I repeated, raising an eyebrow.

Hydeo walked towards me, stopping just a foot away. Kahit hindi siya sumisigaw o nagagalit, may presence siya na parang laging nagko-command ng attention.

"Rule number one," he said, his voice firm. "In public, we’re a happily married couple. You smile, hold my hand when needed, and never—never—contradict me in front of others."

Hindi ko maiwasang mag-init ang pisngi. A married couple. Hawak kamay? Ano pa bukod doon?

Talagang aakto kaming maging couple?

I cleared my throat. "Sige sige. A-ano pa?"

"Rule number two," he continued. "You don’t interfere with my business."

That’s easy. Wala naman ako pake sa trabaho niya.

"And rule number three," he added, his gaze darkening slightly. "No personal feelings. This is a contract. Nothing more."

"Talaga! Walang personalan ano. Never akong mahuhulog sa tulad mong tuod" umiling iling ako.

Hindi ko naisip!

"I only want to make sure"

Ngumisi ako. "Worried ka bang mahulog ako sa’yo, Mr. Dela Fuerte?"

His expression didn’t change. "I’m worried that you’ll expect something I can’t give."

"Huwag ka mag-alala, hindi kita type"

Kahit pa isa ka sa deskripsyon ng mga lalaking sinusulat ko.

"Then we understand each other." He nodded.

"Pwede naman ako magtrabaho pa rin hindi ba?" Tanong ko pa ulit.

He nodded.

"Okay. Pwede naman ako mangielam sa kusina hindi ba?"

He nodded again.

"Tsaka sabi mo ibibigay mo lahat sa akin?" Ngumisi ako.

Kumunot ang noo niya. "Yes"

"Then, can you order me a bookshelf? Tsaka may gusto akong bilhin na mga libro"

"That's it?" Tumaas ang kilay niya.

Masaya akong tumango-tango.

"Oo! Iyon lang. Masaya na ako!"

He sighed. "Just make sure that you'll act good Mrs. Guerrero. Just tell my secretary you want to order"

"Sige!" Napatalon ako sa tuwa.

Nagsalubong ang kaniyang kilay. "Weird"

Ngumiti ako ng malawak. "Sige na. Ingat ka sa work mo!"

Gusto pa ba niya ng goodbye kiss? Hihi.

He only shook his head before he finally leave his penthouse, leaving me alone here.

Unti-unti akong ngumisi habang pinagmamasdan ang buong structure ng penthouse ni Hydeo.

This contract is not bad.

Ayos din naman pala e.