(S4) 27. GRATEFUL 1

CHLOE

“Monica…” I said her name when I peeked at her from the door. I smiled at her. Hanggang maari ay gusto ko siyang mapasaya sa mga huling sandali niya.

Monica smiled back at me. She is so thin now. I am trying my best not to weep kanina pa habang papunta kami rito, dahil kasama namin ni Killian sina Trace at Gunner. Nasa playground sila at kinausap ko si Gunner na si Killian lang muna ang isasama ko. Matalino naman ang isang iyon at nakaunawa.

“Chloe…” Monica whispered my name. Mahinang-mahina na ang boses niya. “Thank you…” she added and looked at Killian na nakasubo ang mga daliri, his index and middle fingers, sa bibig. Ilang buwan na ang lumipas at mukhang naiilang na si Killian sa mama niya. I felt sad both for Monica and Killian pero wala naman akong magagawa.

“Killian, I will leave you here first with your mama, huh?” I said to ‘my’ son na naguguluhan man ang anyo ay mahinang tumango pa rin. Napatingin siya kay Monica at nilapitan ito.

“Mama…” Kill uttered and Monica’s