Thank you for waiting. Thank you for your love and support. Thank you for your trust.
TRACE “Kuya!” gulat na bati ni Paige nang makita niya akong papasok sa mansion. Kausap ni Paige ang campaign manager niya na sinabihan niyang lumabas na muna at mamaya na sila ulit mag-usap. Ang ibang mga tauhan sa mansion ay kanina pa nagsipaglabasan. Pagkakita pa lang nila sa akin na papasok ay lumabas na sila. Umiiwas na madamay sa gulo. Sa ayos ko ba naman ngayon ay sino ang mag-iisip na matino ang pakay ko? Wala. Paige’s eyes surveyed me nang malapitan ko na siya. Nasa mga mata niya ang pagtatanong. Duguan akong dumating kaya normal lang na mag-alala siya. “W-What happen to you, kuya?” She wanna touch me pero nag-aalangan dahil sa mga nanuyong dugo ni Logan na dumikit sa damit ko at ang iba ay nasa braso ko at kamao. Nilingon ko si Jeru na alam kong kasunod ko. Himala at parang nabalewala ito ni Paige ngayon. Umalis kami ng Agrianthropos twenty-five minutes ago. Sinigurado ko munang maayos na ang lagay nina Calli at Logan. Hindi na ako nagpakita pa sa kanila sa ospital. K
Pasadena, California CHLOE “Chloe?” Nilingon ko si mommy na pumasok sa kuwarto ko. I just arrived a week ago and until now, I am still mourning for the love that I lost. “How’s your morning sickness? I just brought you cold milk as this is the only thing you like to drink.” I smiled at mommy. The only good thing that happened to me knowing the truth is that mommy likes me now. “Thank you, mom.” That’s all I can say, and I looked outside the window. Sadly. “Thank you, Chloe.” Mom hugged me, and I hugged her back. I know why she said that. She wants me to feel that she regrets everything she did with me before. “Thank you for accepting me to still live here with you. And... thank you for allowing me to still call you mom.” I honestly said that. Kung wala sila ay hindi ko maiisip paano naging successful ang pagbabalik ko rito sa California. Logan ang Calli helped me a lot but without my adoptive parents acceptance of me ay hindi ko alam kung ano na ang nangyari sa akin dito sa Pa
CHLOE A month had passed, and I am in the third month now of my pregnancy. My morning sickness is not making my everyday life hard anymore. My appetite is returning too. More and more… I miss Trace so much. I am missing Trace, and the only one terrorizing my happiness now is the handsome man sitting before me. The man who brought sunshine back to my life after he told me the truth but acted as a storm hereafter. “Señorita.” Bruno showed me ‘belots’ that made my mouth water. I am still craving that food. “Gracias,” I said to Bruno with a smile when he placed the plate in front of me. Naiinis man ako kay Alguien pero hindi kay Bruno. Mabait siya at inaasikaso niya ako ng maayos. “Tita Chloe…” bumaba ng upuan niya si Heres, ang anak ni Alguien, at lumapit sa akin. “Yes?” I asked the boy. He is only three at isa siya sa kino-consider ko na dahilan kaya kahit paano ay nakikisama ako ng maayos kay Alguien sa bahay na ito. Ayokong makita ng bata na nag-aaway kami. “Can I sit here b
TRACE For the last one month had passed ay wala na akong ginawa kung hindi ang ikulong ang sarili ko sa manor. Ako lang mag-isa rito kasama ang mga alaga ko. Pinauwi ko na sina Simoun at Ibarra sa kabilang isla. Samahan na lang muna nila ang pamilya nila. Kahapon ay lumabas ako para mamili ng pagkain namin ng mga alaga ko. Pagkain at alak. Alak, dahil iyon na lang ang paraan para makalimot ako at makatulog. Iniiwasan ko muna ang iba. Mas mabuti pa ang Doze na muna ang kasama ko. Ayaw ko rin magpakita muna kahit kanino. Nandito ako sa Agrianthropos pero ayokong maistorbo. Ayokong um-attend sa kahit anong meeting, at bahala na muna si Elliot. Logan should be the one acting as head now for he is the one under me but after our fight ay wala na akong balita sa kaniya. Ang sabi ay busy sa kampanya but I know he is more busy hating me. Sa isang buwan din na ikinukulong ko ang sarili ko ay si Ice at Lash lang ang mga kinakausap ko thru phone and emails. They are the two helping me to
CHLOE “Hi!” I smiled at the beautiful woman in front of me. She’s so pretty. No, she’s gorgeous and exquisite. Some can be gorgeous without being exquisite, and some can be exquisite but not gorgeous. But this woman, smiling widely before me… can be associated with all beautiful adjectives. She seems that she has it all. “Hello…” I shyly replied. I am thinking about who she might be. She just got inside Alguien’s house like she used to live here. “I’m—” “Chloe." Alguien cut my words. Nasa taas pa siya at nakatingin lang sa amin dito sa baba. "That’s her name. My baby sister’s name, Willow,” he added. I awkwardly smile at that. Baby sister, indeed. Baby sister but instead of spoiling me and indulging my wishes to see Trace, ay lagi na lang kaming nag-aaway dahil sa request ko. “She’s pretty, Alguien.” “Obviously. Saan pa ba siya magmamana kung pangit siya?” The woman named Willow giggled and then stared again at me. She smiled sweetly and warmly. I will like her. Definitely. “W
TRACE“Here is all I got.” Pabagsak na inilapag ni Lash sa harap ko ang dala niyang envelope. “Ipapasa ko sana sa iyo sa email pero naisip kong mag-print kaya isinabay ko na.”“Himala at sinipag ka,” sabi ko na lang. “Ang ganda eh… sheesh!”Did he say sheesh? Seriously? Tangina… anong kakornihan pinaggagawa nito sa buhay?! Napailing na lang ako. Ibinalik ko ang atensyon sa envelope dahil iyon ang sadya ko sa kaniya. Bahala siya sa mga trip niyang expression, ang importante ay nagawa niya ang utos ko. Inilabas ko ang laman ng envelope at nakita ko agad ang tinutukoy niyang maganda. I pursed my lips while staring at the picture of a woman named…“Willow Esposito Ivanov,” basa ko sa pangalan ng nasa picture. Kailan pa naging babae si Alguien? Si Alguien ang pinaiimbestigahan ko pero ang pinsan ang sinubaybayan. 'Nice one, Lash!'“She’s a hot one, right?” tanong pa niya na nakangisi sa harap ko.“She is…” sang-ayon ko at napahilot na lang ako sa sentido ko sa asar. “You must read all
CHLOE“Ready for the party?” Willow asked me as soon as she appeared in my room. “Yes, but... but I don't know, Willow. I do feel kinda hesitant. Like... Oh, God!” I exclaimed. "The truth is..." I trailed off, as I am nervous, and I am stuttering, kanina pa.I am excited to see Trace, which is true, especially since Willow said he would surely come. Even so... I am beginning to fear what may be the devil's plan Alguien is preparing for him. “Truth is… what?” with a broad smile, Willow asked me, which made me feel I wanna think positive thoughts, too. Willow has a beautiful disposition as always, as she’s looking for the brighter side for every situation. She influences me, but Alguien’s grimness always disturbs my mind. “That I am... becoming pessimistic, Willow. God! It's just that I know Alguien is planning bad things for Trace and... and—”“Stop those thoughts, Chloe. Isipin mong hindi basta-basta si Trace. Your man will not be easily bullied by Alguien.”Yeah, Willow is right a
TRACE “Ready?” tanong ni Lash na ikinalingon ko sa kaniya. “I'm ready,” I answered. “Two weeks ago na akong ready, Lash. Alam mo ‘yan,” tinatamad kong dagdag. Tinatamad. Oo, tinatamad kasi noong malaman ko mula sa kaniya na kumpirmado nga na nasa mga Esposito si Chloe ay handa na akong sumugod kaso magulo siya. Siya at si Julianna ang nanggulo sa plano ko. “Sheesh… anong feeling na para kang gago kay Chloe?” pang-asar niyang tanong. Tiningnan ko siya ng masama. Fucking dumbass! Does he need to ask that? Kailangan pa bang tanungin ay alam niyang si Chloe lang ang bumubuo ng pangarap ko, ng pagbabago ko… ng pagiging positibo ko. And the hell with Alguien, huwag niya akong tatakutin dahil akin si Chloe. Whatever the fuck he said na magkapatid sila, based from Willow's chat with Lash, ay akin pa rin si Chloe. Bago niya man nalaman na kapatid niya si Chloe ay una na naging akin si Chloe. Tangina niya para umastang concern na kapatid. “Ayan ka na naman…” natatawang wika ni Lash na an