TheoGermanyMahigit isang taon na rin ang nakakaraan mula nang dumating kami ni Felix sa Germany. Everything went smooth according to plan maliban na lamang ang tungkol kay Czarina. Wala itong alam sa tunay ko pagkatao at nagkataong nagtatrabaho siya sa jewelry store namin as a supervisor. But I'll tell her who I truly am tomorrow. Balak ko siyang sopresahin at yayain magpakasal. I know she is an ambitious woman who wants to be wealthy; she is also intelligent and gorgeous.I'm still in bed waiting for her to join me while drinking whisky. Nang bumukas ang pintuan ng banyo ay lumabas siya mula rito na nakatapis lamang ng puting tuwalya at nakalugay ang mahabang basang buhok. Her blonde hair makes her look sexier and more beautiful. Inilapag ko kaagad sa side table ang kopitang hawak.“Bereit?” tanong nito sa akin.Kanina pa ako handa para sa kanya kaya hinatak ko kaagad pagkalapit niya, “I’m always ready for you!”Inihiga ko kaagad siya sa kama at inalis ang tuwalyang nakatapis. Hind
Theo2021- AgrianthroposNagtungo kaagad ako sa aking bahay sa isla at kamuntik pa ako maligaw dahil pinaiba ang disenyo nito. Tanging ang museleo nila Maymay at Ramon lamang ang hindi pinakialaman.“Ivan!!!” hiyaw na tawag ko dahil kanina pa ako naiirita.Mabilis na lumapit sa akin si Ivan at nakayuko ang ulo na nagtanong, “Bakit po, sir?”“Anong ginawa niyo sa bahay ko?!”“S-si Master Frouch po ang nag-utos na baguhin ang bahay,” tarantang sagot nito. Alam ko wala na ako magagawa pa dahil sa kagustuhan ni lolo. “Alam mo ba kung nasaan si Samara?”“A-ah.”Alam ko alam ni Ivan kung nasaan si Samara dahil sa reaksiyon nito. Binunot ko ang baril na nakasukbit sa pantalon at tinutok sa kanya. “Sasabihin mo ba kung nasaan siya o babaunan ko ng bala ang ulo mo?”Nanginig si Ivan sa sobrang takot at itinuro ang isang pintuan na nasa second floor. Walang ikalawang palapag dati ang bahay na ito ngunit pinalagyan marahil ni lolo nang muli ipagawa.“Open that goddamn door to me,” utos ko.Pinau
TheoAgrianthroposNagkaharap kami ni Atty. Hart at nagkasundong sasamahan niya ako sa Africa upang makuha ang nararapat na para sa akin. Dahil hawak niya ang lahat ng ebidensiyang magpapatunay ng totoong pagkatao ko.Ikinuha si Samara ng isang personal psychiatrist upang mabilis na mapagaling ito. Paminsan-minsan ay nakikilala niya kami ni Felix at nakakausap siya ng matino. Sinabi rin niya ang dahilan ng pagkukulong nito sa silid ay dahil ito ang hinabilin sa kanya sakaling may mangyaring masama kay lolo. Marahil ay gusto ni lolo na protektahan si Samara kahit wala na ito.Nang dumating ang araw ng pagpunta sa Africa ay pinaghandaan naming mabuti ito. Kasama ang isang team ng assassins sa pamumuno ni Isauis at mga personal bodyguards ni atty. Si Felix ay hindi umaalis sa aking tabi at inaayos ang bullet vest na suot.AfricaLulan kami ng private plane ni Atty. Hart na lumapag sa airport ng Nigeria. Sinundo kami ng mga tauhan ni lolo at inihatid sa masasakyang mga yate papunta sa isa
HestiaManilaKagagaling ko lamang sa training center na pinapasukan ko under TESDA. Kumuha ako ng drafting course dahil walang pera pang-enroll sa Fine Arts school. At ngayong araw ang aming isang taon bilang magkasintahan ni Jason, kaya naman balak ko itong sopresahin sa kanyang tinutuluyang boarding house.“H-Hestia?!” gulat na tawag ni Danny sa akin na kasama ni Jason sa boarding house nang makapasok ako.“Hi,” nakangiti ko bati ngunit napansin ko parang taranta ito. Nagtanong ako, “Si Jason?”“A-ah, wala siya,” utal na sagot ni Danny.“Saan siya nagpunta? Mamayang gabi pa ang work niya,” nagtataka ko sabi. Sa call center nagtatrabaho si Jason at panggabi ito ngayong buong linggo. Hindi ito tumawag ngayong araw na pinagtatakhan ko dahil imposibleng makalimutan nito ang anibersaryo namin.“B-baka susunduin ka niya sa training center at nagkasalisi lamang kayo,” hinala ni Danny.“Baka nga,” hindi makapaniwalang sambit ko. Iba ang kutob na nararamdaman ngunit hindi ko ito maipaliwana
Theo Manila Lumuwas muna kami ng Manila upang asikasuhin ang ilang dokumentong kailangan upang tuluyang ng mailipat sa pangalan ko ang pagpapatakbo ng mga negosyo. Matapos asikasuhin ang pakay ay hindi kami dumiretso sa mansion dahil hindi pa ako handang harapin ang nakababatang kapatid at lalo na ang madrasta ko. Kasama naming lumuwas si Samara at sa bahay niya sa Forbes Park, Makati na binili ni lolo kami tumuloy. Ngunit sa pagkabagot ay naisipang magtungo sa isang club na madalas puntahan ng ilang miyembro ng Foedus, ang Venus Club. Isinama ni Felix ang lahat ng dating tauhan ni lolo na natitira upang sa akin ibigay ang kanilang katapatan at serbisyo. I rent the exclusive lounge bar at ang nagmamahala sa lugar ay nagbigay ng mga babaeng dancer. Wala ako balak na ikama ang kahit sino man sa mga babae kahit sinabi ng namamahala rito na malilinis ang kanyang mga alaga. I'm still thinking about Czarina and the pain she caused. I can never forgive her but I do miss her. Nasa malalim
HestiaManilaNapakabilis ng mga pangyayari at hindi ko maintindihan ang sarili na sumama na lamang sa lalaking ‘di kakilala. Puno ng kaba ang dibdib ko sa mga ikinilos nito at tila ba matagal ko na siyang kakilala. Ang nakakapagtaka ay para bang may katulad ang kanyang asul na mga mata. Ang pagkiskis ng aming mga noo ay lalong nakapagpatindi ng aking kaba.Nang maihatid na ko sa apartment ay inakalang bababa ito ng sasakyan. Nais ko sana silang imbitahan na mag-kape man lang bilang pasasalamat sa paghatid sa akin. Ngunit hindi ito bumama at kahit isa sa kanyang mga kasama ay walang bumama ng sasakyan. Nang makapasok na ako sa pintuan at saka ko pa lamang narinig ang mga sasakyan na umalis.“Kanino mga sasakyan ‘yon?” tanong ni Lucy na pababa ng hagdanan na marahil naistorbo ang gising,“Wala,” tipid ko sagot.“Anong wala? Hinihatid ka ng mayamang tao, ‘no?” pag-uusisa nito.“Isang customer ‘yon sa club na nagmalasakit na ihatid ako,” sabi ko. Nagtungo ako sa maliit na kusinang dinudu
TheoManilaPagdating ko sa sala ay naroon na sila Felix at ang ibang tauhan. Ngunit hindi ko inasahan na makita si Samara na nakaayos. “Going somewhere?” tanong ko sa kanya.“Of course, I’m going with you,” wika nito na nakataas ang kaliwang kilay.Nag-aalala ako sa kanya dahil sa pinagdaanan nito sa pagkawala ni lolo, “Makakabuting magpahinga ka na lamang dito at hintayin kami.”“No, matagal ako naghintay para sa araw na ito. Ang makita ang pagbagsak ni Pia, kaya sasama ako!” pagmamatigas nito.Tumingin ako kay Felix na sumang-ayon sa kagustuhan ng ina. Sumakay na ako sa sasakyan na katabi si Samara, “May balita na ba sa mga footages na pinadala ni Keros?”“Wala pa, pero nakita na ang sasakyan ni Dimitri ngunit sunog na ito at gumagawa ng paraan ang ibang tauhan upang makakuha ng ebidensiya sa kung sino ang gumawa nito,” sagot ni Samara na halata ang tensiyon sa boses.“Hindi bale, gumagawa na rin ng paraan ang organisasyon para makita ang labi ni lolo,” tugon ko. “Maiba ako, nakuha
HestiaManilaPalabas kami ni Lucy sa training center nang bigla na lamang sumulpot si Jason sa harapan namin.“Kailangan natin mag-usap, Hestia,” wika nito.Aaktong hahawakan niya ako sa braso ngunit maagap akong nakaiwas at nakalayo ng bahagya, “Wala na tayong dapat na pag-usapan pa!”“Hoy, lalaki! Ang kapal ng mukha mo guluhin pa ang kaibigan ko matapos ng ginawa mo sa kanya,” ani Lucy.Parang bingi naman si Jason na hindi pinansin si Lucy at humakbang pa palapit sa akin.“Kuya guard! May nanggugulo rito!” tawag ni Lucy sa guwardiyang nakabantay sa gate.Nataranta naman si Jason kaya nagpasyang umalis.“Oh, ano ka ngayon? Ang angas mo kanina, guwardiya lang pala ang katapat mo!” pahabol ni Lucy.Hindi namin namalayan na nakalapit sa amin ang guwardiya, “Anong problema mga miss?”“Pasensiya na po,” nahihiya ko tugon.“Ayos na, kuya. Umalis ang ‘yong peste,” sambit ni Lucy.Napapakamot na lamang ang guwardiya na bumalik sa tabi ng gate. Nagpasya na kami ni Lucy na maglakad patungo sa
Hestia Metro Manila“Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo?” tanong ni Lucy.Kakatapos ko lamang na ayusin ang mga gamit sa tatlong may kalakihang bag, “Oo, ito na lang nakikita ko paraan para makatulong kay Tita Cess.”Tinulungan ako ni Lucy na ibaba ang mga dalang gamit at pagdating sa sala ay may kumatok sa pintuan.“Sino ‘yan?” tanong ni Lucy na lumapit sa pinto.“Ako ‘to, si Cess!” boses ni Tita Cess ang narinig namin.Binuksan kaagad ni Lucy ang pintuan upang makapasok si tita, “Sobrang aga niyo naman Tita Cess, madalang araw pa lang.”“Sinadya ko talaga na maaga makapunta rito dahil nag-aalala ako na hindi madatnan si Hestia,” tugon ni tita.“Maupo po kayo, tita. Tama lang naman ang oras ng pagpunta niyo at huwag niyo ng pansinin si Lucy,” wika ko. Nais ko talagang makasama si Tita Cess bago sumama kay Mr. Batobalani.Nag-usap kami ni tita tungkol sa perang kakailanganin ni Cara upang maituloy na ang kanyang operasyon at gamutan. Nang makuha ang detalya ng bank account ni ti
Theo Metro ManilaDahil walang magawa sa hapon kaya nagpasya ako mag-swimming. Tumalon ako sa swimming pool upang lumangoy papunta sa kabila at pabalik. Nang pag-ahon ko ay nasa harapan ko na si Samara at hindi maipinta ang mukha, “What?”“You need to see this,” tugon nito na hawak ang isang envelope.Lumapit ako sa sunlounger upang kunin ang tuwalya at ibinalot sa aking baywang bago muling harapin ito, “What is that?”Iniabot sa akin ni Samara ang envelope at binuksan ito. Laking gulat na lamang nang mabasa ang unang pahina ng papel na nakapaloob dito.“Kahit ako ay nagulat,” wika ni Samara sabay upo sa kabilang sunlounger, “Sino nga ba ang mag-aakalang siya ang nag-iisang anak ni Raul.”Sa pagbanggit ni Samara sa pangalan ni Raul ay muling nabuhay ang galit sa aking puso. Alam ko matagal ng patay ang lalaki at ako mismo ang kumitil sa buhay nito. Naupo ako kasabay ng paglukot sa papel at envelope, napapikit ang mga mata dahil hindi makapaniwala sa nalaman.“Anong balak mo ngayon? W
TheoMetro Manila “Theo?!” gulat na salubong sa aking ni Betchay. Hindi nito inasahan na magkikita kami muli.“Ako nga,” nakangiti ko tugon sabay abot ng kaniyang mga kamay.Mangiyak-iyak itong pinagpipisil ang aking mga palad dahil sa magkakahalong emosyong nararamdaman, “Akala ko ay hindi na tayo magkikita.”“Hindi puwedeng mangyari ‘yon. Si Nitoy nga pala?”“Mamayang hapon pa darating ‘yon dahil inutusan ko siya magtungo sa supplier upang kunin ang mga orders ko pampaganda,” nakangiting wika ni Betchay, “Halika sa opisina ko at para makapagkuwentuhan tayo ng masinsinan.”Hawak ni Betchay ang kaliwang kamay ko at hinayaan siyang dalhin ako sa sinabing lugar.“Stay outside,” utos ko kay Felix.“Puwede naman siyang pumasok sa opisina,” wika ni Betchay.“Ayos lang siya maghintay sa labas,” tugon ko at isinara ang pintuan ng opisina ni Betchay. “Umaasenso ka, ang laki ng salon na ito.”“Jusko! Kung alam mo lang,” sambit ni Betchay na itinirik pa ang mga mata, “Maupo ka nga muna.”Naupo
HestiaMetro manila“Tita, ano po ba ang dahilan ng pagparito niyo?” tanong ko nang mapansin kalmado na si Tita Cess.Magkatabi kami sa mahabang upuan ni tita at bumaling ito ng tingin sa akin, “A-ang pinsan mo.”“Ano po ang nangyari kay Cara?” nagtataka ko tanong. Lumapit naman sa amin si Lucy upang makiusyoso.“Dinugo na naman siya at sinugod ko ulit sa hospital,” naiiyak na tugon ni Tita Cess.Hinawakan ko ang isang kamay ni Tita Cess upang damayan ito, “Ano po ang sabi ng doctor?”“May tumubong myoma sa pinsan mo at kailangan maoperahan siya. Wala akong pagkukuhanan ng pera kaya nagtungo rito dahil nagbabakasakali matulungan mo ako,” paliwanag ni tita.“Aba! Ang hirap ng ganiyan at baka hindi na kayo magkaapo,” sabat ni Lucy sa usapan.Umiling si Tita Cess, “Wala kaso sa akin kahit hindi na ako magkaapo kay Cara. Ang mahalaga sa akin ay ang gumaling siya.”“Ano po ba ang sabi ni Jason?” tanong ko.“Wala, hindi na nagpakita pa ang lalaking ‘yon simula nang lumabas si Cara sa hospit
HestiaMetro Manila“Ayos ka lang?’ tanong ni Lucy sa akin nang magkita kami sa labas ng building.Umiling ako dahil hangga ngayon ay iniisip ko pa rin ang naging interview ko kanina. Pakiramdam ko ay hindi ko nasagot ng maayos ang mga tanong. Isa pa bumabagabag sa akin ay ang tungkol sa hindi ko pagpasok sa isang unibersidad. Marahil kung buhay lang si papa ay nakapag-aral sana ako sa isang magandang paaralan tulad dati.“Hoy!” tawag pansin sa akin ni Lucy, “Huwag mo ng isipin ‘yon, baka hindi para dito ang kagandahan natin.”Ngumiti ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Lucy, “Uwi na tayo?”“Mamaya na, pahinga muna tayo at mag-picture taking,” tugon ni Lucy na kinuha sa bulsa ang cellphone upang mag-selfie, “Lapit ka pa sa akin.”May katagalan na rin kami sa harapan ng building at dinig ko nagbubulungan ang mga nakasabay namin sa interview. Nagtataka ang mga ito na wala pa natatawag ni isa sa amin para sa final interview. Ang karamihan sa kanila ay mukhang may kaya sa buhay dahil sa
TheoMakatiInilapag ni Wilson na siyang Executive Assistant ko sa Frouch INC. ang mga files ng mga applikanteng nagsumite ng kanilang mga portfolio.Habang tinitignan isa-isa ang mga files ay napapakunot ang aking noo, “Is this all?”Umayos ng tindig si Wilson bago sumagot, “Yes, sir. It seems that you are dissatisfied with the selections.”Inilapag ko sa mesa ang mga hawak na papel at sumandal sa swivel chair. Tumingin ako kay Wilson mula ulo hangga paa, “Are you the one who selected them?”“No, sir. It was the HR department,” mabilis na tugon ni Wilson.“Leave me,” wika ko sabay senyas sa kanya na umalis sa harapan ko.Pagkaalis ni Wilson ay muli ko tinignan ang mga files at para ba ‘di mapakali. Bumaling ako ng tingin kay Felix na nagbabasa ng magazine sa gilid ng opisina, “Ehem…”Napatingin sa akin si Felix at tumayo upang lumapit, “You need something?”“Yes,” tugon ko sabay tayo, “let’s go back to the mansion.”Lumabas na kami ng opisina at naglakad sa hallway. Habang naglalakad
HestiaManilaPalabas kami ni Lucy sa training center nang bigla na lamang sumulpot si Jason sa harapan namin.“Kailangan natin mag-usap, Hestia,” wika nito.Aaktong hahawakan niya ako sa braso ngunit maagap akong nakaiwas at nakalayo ng bahagya, “Wala na tayong dapat na pag-usapan pa!”“Hoy, lalaki! Ang kapal ng mukha mo guluhin pa ang kaibigan ko matapos ng ginawa mo sa kanya,” ani Lucy.Parang bingi naman si Jason na hindi pinansin si Lucy at humakbang pa palapit sa akin.“Kuya guard! May nanggugulo rito!” tawag ni Lucy sa guwardiyang nakabantay sa gate.Nataranta naman si Jason kaya nagpasyang umalis.“Oh, ano ka ngayon? Ang angas mo kanina, guwardiya lang pala ang katapat mo!” pahabol ni Lucy.Hindi namin namalayan na nakalapit sa amin ang guwardiya, “Anong problema mga miss?”“Pasensiya na po,” nahihiya ko tugon.“Ayos na, kuya. Umalis ang ‘yong peste,” sambit ni Lucy.Napapakamot na lamang ang guwardiya na bumalik sa tabi ng gate. Nagpasya na kami ni Lucy na maglakad patungo sa
TheoManilaPagdating ko sa sala ay naroon na sila Felix at ang ibang tauhan. Ngunit hindi ko inasahan na makita si Samara na nakaayos. “Going somewhere?” tanong ko sa kanya.“Of course, I’m going with you,” wika nito na nakataas ang kaliwang kilay.Nag-aalala ako sa kanya dahil sa pinagdaanan nito sa pagkawala ni lolo, “Makakabuting magpahinga ka na lamang dito at hintayin kami.”“No, matagal ako naghintay para sa araw na ito. Ang makita ang pagbagsak ni Pia, kaya sasama ako!” pagmamatigas nito.Tumingin ako kay Felix na sumang-ayon sa kagustuhan ng ina. Sumakay na ako sa sasakyan na katabi si Samara, “May balita na ba sa mga footages na pinadala ni Keros?”“Wala pa, pero nakita na ang sasakyan ni Dimitri ngunit sunog na ito at gumagawa ng paraan ang ibang tauhan upang makakuha ng ebidensiya sa kung sino ang gumawa nito,” sagot ni Samara na halata ang tensiyon sa boses.“Hindi bale, gumagawa na rin ng paraan ang organisasyon para makita ang labi ni lolo,” tugon ko. “Maiba ako, nakuha
HestiaManilaNapakabilis ng mga pangyayari at hindi ko maintindihan ang sarili na sumama na lamang sa lalaking ‘di kakilala. Puno ng kaba ang dibdib ko sa mga ikinilos nito at tila ba matagal ko na siyang kakilala. Ang nakakapagtaka ay para bang may katulad ang kanyang asul na mga mata. Ang pagkiskis ng aming mga noo ay lalong nakapagpatindi ng aking kaba.Nang maihatid na ko sa apartment ay inakalang bababa ito ng sasakyan. Nais ko sana silang imbitahan na mag-kape man lang bilang pasasalamat sa paghatid sa akin. Ngunit hindi ito bumama at kahit isa sa kanyang mga kasama ay walang bumama ng sasakyan. Nang makapasok na ako sa pintuan at saka ko pa lamang narinig ang mga sasakyan na umalis.“Kanino mga sasakyan ‘yon?” tanong ni Lucy na pababa ng hagdanan na marahil naistorbo ang gising,“Wala,” tipid ko sagot.“Anong wala? Hinihatid ka ng mayamang tao, ‘no?” pag-uusisa nito.“Isang customer ‘yon sa club na nagmalasakit na ihatid ako,” sabi ko. Nagtungo ako sa maliit na kusinang dinudu