Share

Pahina 2

Author: CessShia
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

"THEN AND NOW"

Claude's POV

"Hoy, akala ko ba pasok niyo ngayon?" Bigla akong naalimpungatan dahil sa baritonong boses ni Kuya Ismael.

Kinusot ko ang mga mata ko at tiningnan siya habang nagtatanggal ng suot na maong jacket.

Bumangon ako ng dahan-dahan at ipinakong muli ang tingin sa kaniya.

"Kakarating mo lang? Hinanap ka ni Papa kagabi." Tanong ko sa kaniya.

Hindi siya umimik sa halip ay may iniabot siyang pera sa akin.

"Kumilos ka na. Malelate ka sa School." Aniya bago hinubad ang suot na sapatos.

"Kuya, ganoon ba talaga sa trabaho mo? Lagi ka na lang 'di nakakauwi ng maaga. Hindi ko na nga matandaan kung kailan tayo huling nagsabay kumain." Pagsasalita ko habang pinapanood siya sa ginagawa.

"Anong sabi ni Papa?" Tanong niya sa akin dahilan upang matahimik ako.

"Tss, umiyak na naman ba siya? Kung wala akong gawin, Sino pa bang ibang tutulong sa'tin." Dugtong pa niya.

Ganitong-ganito lagi ang eksena tuwing uuwi si Kuya ng bahay.

Minsan sasalubungin ko siya ng maraming tanong at ganoon din siya sa akin.

He always asked if Papa's still worrying about him for having a job just to help us. Actually, Kuya is a bartender in a Club at wala naman daw masiyadong delikado doon pwera nalang kung may mga pasaway na Customer but my parents couldn't stop over thinking, of course this is their first time seeing their son working to help the family. Alam ko, alam kong naiisip nilang hindi sila mabuting mga magulang dahil nakikita nilang nahihirapan ang anak nila. Pero hindi, dahil ayaw iyong iparamdam ni Kuya maging ako sa kanila.

"Pag nakatapos ako, ako naman ang tutulong sa pamilya." Sambit ko kaya liningon niya agad ako.

"Kung ganoon maligo ka na. Malelate ka. Ang mabuting estudyante na may pangarap ay hindi nagpapahuli sa klase." Saad nito tiyaka ngumiti.

Lumaki ako sa masaya at simpleng pamilya. Mahirap pero hindi sumusuko sa buhay, eh pa'no ka susuko kung araw-araw mong nakikita iyong mga taong dahilan kung bakit ka nagpapatuloy sa buhay.

"Ingat!" Pahabol ni Mama sa akin ng simulan kong paandarin ang bisekleta ko. Kumaway ako at ngumiti sa kaniya.

Ng makababa kasi ako kanina ay pumasok na pala si Papa kaya hindi ko na din siya naabutan.

Hindi naman masiyadong malayo ang School sa amin kung tutuusin kaya mas pinipili ko na lang ang mag bisekleta kay sa sa mag commute pa, para less gastos.

Ilang minuto pa ay nakarating na din ako ng School.

Nagpatuloy ako sa pagpapaandar para tuluyang makapasok ng gate ngunit sa hindi inaasahang pagkakataong at sa lahat ng pinakamalas sa mundo ako pa ang binigyan ng buena mano.

Inis akong tumayo mula sa pagkakatumba ko kasama ng aking bisekleta. Kahit masakit ang likod ko sa pagkakahulog ay pinilit kong tumayo para lingunin kung Sino iyong walang hiyang bumangga sa akin.

Kunot noo kong tinignan ang lalaking nakatingin sa akin habang hawak-hawak niya din ang medyo mas malaking bisekleta niya kaysa sa akin. Pero kahit gaano pa kalaki ang bisekleta niya wala siyang karapatan para magmayabang sa daang tulad nito na ginawa naman para sa lahat ng estudyante.

"Ano ba! Bulag ka ba!" Iritado kong sigaw at tuluyan ng tumayo.

Ngunit mas naging masama ang awra ko ng matanto ko kung sino ang lalaking itong ngayo'y nakatayo pa din sa harapan ko.

"Pasensya na hindi ko sinasadya. Ang bagal mo kasi." Kalmado niyang sambit dahilan upang mas mainis ako dahil para bang wala lang sa kaniya ang maka agrabyado, tss.

"Ikaw iyong kahapon ah. May atraso ka pa nga sa'kin dadagdagan mo pa!" Inis kong sambit habang inaayos ang nalukot kong polo.

"Oo, kaya pasensya na. Baka medyo malas ka lang talaga sa buhay." Natatawa na para bang nang-aasar niyang saad.

"Ano? Dala-dala mo kasi kamalasan kaya pati ako nadadamay! Tss," magsasalita pa sana akong muli ng lapitan niya ako.

"Anong ginagawa mo?" Tanong ko habang sinusubukang umatras at iharang ang mga kamay ko sa kaniya pero hindi siya nagpatinag at mas lalo pang lumapit sa'kin.

"Baka naman kasi pinagtatagpo tayo ng kapalaran? Hindi ba?" Nakangisi niyang pang-aasar kaya bahagya ko siyang tinulak at sinamaan siya ng tingin.

"Ano bang sinasabi mo? Alam mo kapag nakita pa kita ulit sa araw na'to at minalas ulit ako, talaga isusumpa ko iyang pagmumukha mo!" Singhal ko sa kaniya at tiyaka itinayo ang natumba kong bisekleta at sumakay doon.

"Baka sa sumunod na mga araw hanap-hanapin mo 'tong mukhang 'to?" Dinig ko pang pahabol niyang sigaw pero hindi ko na siya pinansin pang muli.

Asa siya.

Pero bago ba iyon dito? Ngayon ko lang siya nakita sa tinagal-tagal kong nag-aral sa University na 'to.

Simula elementarya ay dito na ako nag-aral kasi wala namang choice dahil ang ibang paaralan ay malayo na mula sa'min. Kaya hanggang ngayong magkokolehiyo na ako sa susunod na taon ay dito parin ako pumapasok.

Pero kahit pa magkaroon ako ng pagkakataong may kakayahan ang pamilya ko na pumili ng magagandang eskwelahan para sa'kin, pipiliin ko padin iyong ganito, malapit lang, at kung saan ako komportable kasi para sa'kin kahit anong klaseng paaralan ang pasukan mo kung wala kang pangarap at determinasyon sa buhay, pagdating ng panahon magiging talunan ka pa din.

Kasi hindi naman ang paaralan ang Nagdedesisyon para sa sarili natin kung maabot ba natin ang mga gusto natin sa buhay.

Tayo, tayo ang magdedesisiyon. Nasa kamay natin nakasalalay ang daang tatahakin na'tin.

Related chapters

  • THEN AND NOW   Pahina 3

    "THEN AND NOW""Hi Claude." Panay ang lingon ko sa hallway papunta ng classroom dahil sa mg kakilalang panay ang bati sa akin.Ngiti at kaway nalang ang isinusukli ko. Hindi naman sa kilala ako sa School na 'to pero kasi madalas pag may kailangan ang mga estudyante rito sakin sila lumalapit at tiyaka bukas naman akong lagi para tumulong."Omooo!!!" Isang tili ang bumungad sa akin ng makasalubong ko ang pinakamaingay na babaeng nakilala ko sa tanang buhay ko.Nanlaki ang mga mata ko ng mabilis siyang tumakbo palpit sa'kin at pinulupot ang kamay niya sa leeg ko tiyaka ako niyakap."Owemjiee!! I misss you Klawwdey!!" Napairap nalang ako sa paraan niya ng pag banggit ng pangalan ko, tss pasaway."Pwede ba Akishia ilang buwang natahimik

  • THEN AND NOW   Pahina 4

    "Buti nalang talaga hindi connected sa mga mayayamang Alvarez si Demus ano?" Nakangiting sambit ni Aki ng mag lunch break kami.Hindi ko na lamang siya pinansin pa sa mga pinagsasasabi niya at hinayaan siyang magdadadaldal habang papunta kaming Canteen.Bumili kami ng makakain at gaya ng kanina ay maingay padin si Aki."Alam mo sayang talaga siguro if ever connected si Demus sa mayayamang Alvarez ano?" Sambit niya na naman eh kanina niya pa nga paulit-ulit na sinasabi 'yan eh."Alam mo tigilan mo na 'yan kakabanggit sa kaniya okay? Hindi ako interesado." Sambit ko at biglang tumayo sa pagkakaupo."Hoy, sa'n ka pupunta? Galit agad?" Pahabol na tanong sa'kin ni Aki."Cr lang muna ako, okay?" Sambit ko at tuluyan muna siyang iniwan doon.Naglakad ako papuntang CR. Inisip ko ang sinabi kanina ni Akishia.Paano kung relatives niya at konektado nga siya sa mga Alvarez? Magiging mabait ba ako sa kaniya? Pero hindi naman

  • THEN AND NOW   Pahina 5

    It's been a week since nag simula ang klase.Masaya kasi madali akong naka catch up sa mga lessons pero nakakabwesit kasi mas nadagdagan ang responsibilidad ko bilang class President."Eh ano ba kasi dapat idikit dito?" Tanong sa akin ng nakakairitang si Demus."Kanina ko pa tinuturo sayo yan. Tanginang buhay 'to." Pagmamaktol ko habang kinukuha ang mga papel nakakagunting ko lang kasama ng glue na nasa kamay niya."Epe-present na 'to bukas Demus, Pwede ba." Iritado ko pa ding saad.Ganito nalang lagi araw-araw.Naging ka group mates ko siy sa Statistics at maglalast iyon hanggang katapusan ng klase at halos everyday binibigyan kami ng task at ngayon ay gunagawa kami ng visual aid.Kung sana Kasi napunta sa'kin si Aki eh. Nandoon Kasi siya sa kabilang grupo na enjoy na enjoy niya naman kasi madami daw 'pogi', kinginang Yan."Sorry." Tugon ni Demus at bigla ng natahimik.Ganito lang lagi. Madalas pa din kaming magtalo dah

  • THEN AND NOW   Pahina 6

    Claude's POVSinalubong ko ang malamig na hangin sa rooftop ng building ng Senior High department.Huminga ako ng malalim at tinanaw ang malawak na School namin."Tss," Napalingon agad ako sa boses mula sa likuran ko.Napairap nalang ako ng makita si Demus na may dalang dalawang yogurt.Madalas siyang bumili nun noong mga nakaraang araw ng mapansin niyang madalas akong kumain nun, siyempre paborito ko eh."Sabi ko na nga ba nandito ka." Sambit niya at umupo sa malamig na sementong siyang kinauupuan ko din."Bakit? Sisirain mo na naman araw ko?" Sarkastiko kong salubong sa kaniya."Foul na Yan! Mabait ako ngayon, sarap umuwi." Tugon niya kaya nilingon ko kaagad siya.Simula noong magsimula ang pagiging hectic ng schedules namin madalang ko na makasama si Aki dahil magkakaiba kami ng mga grupo at talagang sa kasamaang palad

  • THEN AND NOW   Pahina 7

    "Kakarating mo lang?" Tanong ko kaagad kay Kuya ng maabutan ko siyang nagtatanggal ng sapatos niya."Oo." Tipid niyang sagot kaya bigla akong nanibago.Tinitigan ko ang kabuuan niya pati ang katawan niyang bahagyang nakatalikod sa akin.Napakunot ang noo ko ng mapansin ang pasa sa braso niya pero binalewala ko iyon dahil kahit ako minsan ay magkakapasa sa iba't-ibang parte ng katawan ko ng Hindi namamalayan ngunit ng bahagyang nahagip ng tingin ko ang mukha niya ay tinanong ko na siya."Anong nangyari sa'yo?" May bahid ng inis sa boses ko."Maligo ka na, malelate ka. Matutulog muna ako, puyat eh." Tugon niya, binalewala ang tanong ko.Mabilis siyang humilata sa kama at nagbalot ng kumot sa katawan.Nanatili akong nakatayo roon at tinitigan siya.sa umagang iyon kahit pa nag-aalala ako kay Kuya ay pinilit ko ang sarili na magpokus sa Klase.

  • THEN AND NOW   Pahina 8

    "Kuya." Tawag ko sa kuya kong kakarating lang din, alas singko ng umaga."Bakit?" Baling niya sa akin at nagpatuloy sa pagbibihis."I just want to ask something." Tugon ko pero kinunutan niya lang ako ng noo."I'm tired Claude. Mabuti pa kumilos ka na at pumasok.""But-" Gusto ko pa sanang magpumilit pero pakiramdam ko ay magagalit siya kung magsasalita pa akong muli.Dahil nga Hindi ko natanong si Kuya ay mas naging laman ng isip ko ang nakita ko sa tool box niya pati na din ang mga ikinikilos niya simula ng mag trabaho siya.Sa araw na iyon ay pumasok pa din ako ngunit kahit anong pilit ko ay okupado pa din ang isip ko.Nagkaroon kami ng Activity sa Technology and Livelihood Education pero patapos na din ito kaya nag-uwian na ang ibang kaklase ko matapos nilang makapagpresenta ng niluluto nila at maipakita ang kanilang pag-gagarnishing at plating.Naghiwa ako ng string onions para ilagay sa ibabaw ng chicken fillet na g

  • THEN AND NOW   Pahina 9

    Tinanggal ko ang nakasaksak na USB sa PC na gamit ko at nakangiting humarap sa napakabatugan kong katabi."Sa wakas ay tapos na tayo sa Chapter 1." Nakangiting sambit ni Demus sa akin."Walangya ka, ang laki ng ambag mo no?" Sarkastiko kong saad na siyang dahilan para matawa siya."Libre nalang kita. Kasalanan ko bang hindi ako pinalad. Palibhasa mahal ka ng Diyos." Biro niya pa kaya wala na akong nagawa.Huling semester na ito at bakasyon na kaya minamadali namin ang research paper namin. Idagdag pa ang mas tambak na aaralin namin para sa summative test namin sa Biology.Sa Statistics naman ay naging easy si Ma'am at Sir sa amin dahil daw naiintindihan nila kami, ayaw daw nila kaming epressure kaya sobrang saya namin noong inanounce nila iyon. May mga ganito parin talagang teachers, swerte nalang namin."Mcdo?" Nakangising tanong sa akin ni Demus pero pinandilatan ko lang siya."Tiyaka na pagkatapos natin mamili para sa TLE, ma

  • THEN AND NOW   Pahina 10

    Ramdam ko ang malalambot na kamay ni Demus sa buhok ko.Nakayuko ako sa armrest ng upuan ko habang hinahaplos niya ang ulo ko."Anyare diyan?" Dinig kong tanong ng isa sa mga kaklase ko."Ano pa nga ba? Pagod." Sagot ng walangyang si Demus.Tinaas ko ang ulo ko at sumulyap sa kaniya.Mapungay ang mata ko siyang tiningnan."Sabi sayo huwag magpupuyat eh." Sambit niya pero inirapan ko lang siya.Vacant ngayon kaya puro labas ang mga kaklase ko. May meeting ata ang mga teachers kaya nagdiwang tuloy ang mga estudyante.Pagod akong umupo ng maayos at natauhan lang ng biglang tumunog ang cellphone ko."Hello." Sagot ko pero tanging paghinga lang ng nasa kabilang linya ang naririnig ko."Hello.""Claude?" Sambit ng nasa kabilang linya na nalaman ko kaagad kung Sino."Kuya Ismael?" Usal ko at bahagyang lumayo sa gawi ni Demus na seryusong nakatitig sa akin."Si papa, nandito kami sa hospital. Inatake

Latest chapter

  • THEN AND NOW   Pahina 49

    THEN AND NOW I can't believe he is more aggressive this time. Mas nakakinit ba kung maliit ang espasyo kapag ginagawa ito. Bigla akong napangisi sa naisip. Should we do this more often inside his car? I think it will be more fun inside his big comfort room. Gusto kong sampalin ang sarili sa mga kalokohang naiisip. "Claude, I am already having a boner, damn. Can't take this anymore." He whispered while biting my ear. Sugurado pulang-pula na ito ngayon. I moaned while we are both panting because of the sensation we are both feeling right now. He slowly caressed my stomach until it reaches something down there. Napaliyad ako. "Damn, ang ingay mo talaga Claude." He laugh when he heard me almost scream his name out of pleasure. "I think we will just really do it here, Dem." I uttered and bite my lip."Coz I can't take this already as well." I added and grab him for a kiss again.

  • THEN AND NOW   Chapter 48

    THEN AND NOW"Demus,"Nanlamig ang mga kamay ko sa sobrang kaba.Para akong masusuka. Nanghihina ang tuhod ko. Tanging ang mga kamay na lamang ni Dem ang nakasuporta sa akin.Hawak niya padin ako at hindi binibitawan na para bang kahit anong oras ay mawawala ako. Iyon na lamang ang naging lakas ko sa mga oras na iyon.."I've been telling you Demus." Sambit muli ng Daddy ni Dem.Mukha itong galit at inis sa kaniyang anak."Dad, " Tanging nasambit ni Dem at hinigpitan ang kapit sa akin.His dad heaved a sigh when Dem's mom tried to hold his hand.Para akong napaatras ng titigan ako ng Daddy niya."Tingnan mo, pati bisita mo'y pinaghihintay mo. Diba sinabi ko na sa iyo na kapag ganitong mga okasiyon ay dapat inaagahan mo. Maupo na nga kayo rito. " Sambit ng Daddy ni Demus at para akong nabuhusan ng malamig na tubig.Demus glance at me trying to scratch the back of his head."Traffic, Dad. Al

  • THEN AND NOW   Pahina 47

    THEN AND NOWDemus POVSiguro kapag lumipas ang panahon, alam ko, sigurado ako, mananatili kong kasama si Claude at sa pagkakataong iyon isa lang ang masasabi ko. Love is a thing that we should not rush. It happens in the right time.Nangyayari iyon sa kagustuhan ng kapalaran. And even if unexpected, kahit wala sa plano mamahalin at mamahalin natin iyon dahil patuloy na iuukit iyon ng tadhana sa puso natin.Ngunit si Claude, hindi lamang siya basta iniukit, pininta pang pinuno ng kulay at kailanma'y walang makabubura nun.I am staring at the blueprint na kakatapos ko lamang ding gawin. It was so full filling. Pagkatapos ng project na ito siguro ay maglalaan muna ako ng kaunting oras para kay Claude. I know he is busy too pero nagbabalak din naman iyon ng bakasiyon, sana nga.I heaved a sigh at isinara na ang computer. I bite my lip when suddenly I heard my phone ringing.I immediately grab it when I saw Claude's name in the scre

  • THEN AND NOW   Pahina 46

    THEN AND NOWCHAPTER 46"Do you really think I can do that, Dem?" I ask Demus while he is leaning on the table, he is eating an apple while watching me clean the table."The picture says it all." He answered while shrugging."But now that I already heard your side it really doesn't says all." He added as he gave me a shrugged again."Sa tingin mo lolokohin kita ng ganoong ganoon na lamang? Like we experienced a lot together." Sambit ko habang pahina nang pahina ang boses habang nanunumbalik sa akin lahat ng mga nangyari."It happened before too and you believed all those lies until we met again." Demus uttered.Nanatili ang mga mata niya pagkatapos niyang sambitin iyon. Natigilan ako dahil tama siya. Minsan kong pinaniwalaan ang mga kasinungalingang iyon at nagtanim ng galit sa buo kong sistema pero nanatili parin ang pagmamahal ko para sa kaniya."But it is not your fault. I already investigate those things so you don't ha

  • THEN AND NOW   Pahina 45

    THEN AND NOWCHAPTER 45I know there is something wrong with Dem that time. I don't know what it is but I am scared to know.I stared at the food inside my plate. Panay ang tusok ko rito at hindi man lamang nagagalaw.Siguro ay tigilan ko na muna ang pag-iisip. Kailangan ko munang pumasok sa trabaho."You looks tired. You stayed late up night?"Nagulat ako sa biglaang pagtatanong ni Mama.She heaved a sigh and didn't speak for a while. After that moment she lifted her gaze to me again."Don't worry, Ma. I am fine." I answered but she is not convinced about it."Is it about him?" She ask and I just stared at her because I know what she means.Iniyuko ko ang ulo ko dahil alam kong may malaki paring parte sa isip at puso niyang tumututol sa nararamdaman ko para kay Demus.Muli kong narinig ang malalim niyang buntong hininga."Noong bata ka pa, wala akong napapansing kakaiba s

  • THEN AND NOW   Pahina 44

    THEN AND NOWCHAPTER 44Demus Alvarez's POVIkinuyom ko ang kamao habang pinagmamasdan ang isang malinaw at kasuklam suklam na larawang hindi na kinakailangan pa ng paliwanag.Hindi ko alam ang mararamdaman. Ang hirap tanggapin at natatakot akong baka pinagkakaisahan na naman kami ng mga taong tutol sa pag-iibigang patuloy ko paring kinakapitan hanggang ngayon.Minsan ng nangyari ang ganito sa amin kaya pinipilit ko ang sistema na huwag paniwalaan.Ngunit ang lubos kong ikinakatakot ay kung malaman ko na ang mga larawang iyon..... ay puno ng katotohanan at tunay na nangyari sa pagitan nina Claude at ng lalaking pinaniniwalaan kong kailanma'y hindi niya pagtutuunan ng pansin.A revealing photos inside a brown envelope has been delivered on my office in the firm. It was Claude with his office mate Kalvin.It was not a simple photo. Claude is closing his eyes, he look so tired in the photo while Kalvin's helping him taking his

  • THEN AND NOW   Pahina 43

    Pahina 43 THEN AND NOW CHAPTER 43 I tried to text and call Demus that day. I am so frustrated that I can't even focus about work. I am so pre-occupied about everything. He is not replying or picking up the phone. What's wrong? Should I visit his condo later? Napabuntong hininga na lamang ako dahil sa mga isiping iyon. Sa huli ay itinuon ko muna ang pansin sa trabaho. Ilang minuto lamang ang lumipas ay nagkagulo sa lobby ng opisina kaya kailangan ko pang sumilip pakanan mula sa lamesa namin. Siguro ay may bagong kliyente lang na dumating. Babalik na sana ako sa pagkakaupo ng bigla ay nakita ko kung sino ang parating. Demus is wearing his usual black tux. Sinusundan siya ng isang babaeng secretarya mula sa aming building at parang itinuturo niya ang daan kay Dem. I was about to stand so that I can greet him at para narin magkausap kami. Ano kayang ginagawa n

  • THEN AND NOW   Pahina 42

    THEN AND NOWCHAPTER 42"Ma,"My tears can't stop from flowing. I don't know what to do. I love Dem so much and I can't lost him this time. He is so precious to me that I can even put him out from this situation just to protect him."Claude, I can't believe this."Hinawakan ni Mama ang kaniyang ulo dahil sa hindi siya makapaniwala.Is it wrong to love? Is it wrong to be loved?Is it wrong to be true? Is it wrong to be like this?"Ma, I'm sorry. I love him so much Ma."Laglag panga akong tinitigan ni Mama dahil sa sinabi ko.Umiling-iling siya dahil sa paglalakad dismaya."You're a professional lawyer. May natapos ka at nakapag aral! Ni minsan hindi pumasok sa isip ko na ganiyan ka! Anak kita, pero sa tingin ko mahirap tanggapin 'to." She said with her usual fierce expression.It feels like my heart teard into pieces.Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Para akong na

  • THEN AND NOW   Pahina 41

    THEN AND NOW CHAPTER 41 Alas siyete na ng umaga at nangako si Dem na susunduin niya na lamang ako sa labas ng village para hindi na kami makita ni Mama. Iyon nga ang nangyari. Nagtaxi ako papuntang bukana ng village at hindi na nagtaka ng makita si Dem doon. Mabilis akong bumaba na parang isang teenager na nagtatago sa kaniyang mga magulang. But I don't want to keep this so long. I want to be with the man I truly love, freely. Ngumiti agad siya ng makita ako at umayos ng tayo mula sa pagkakasandal niya sa kaniyang kotse. He's about to hugged me but I resfused. Senenyasan ko siyang sa loob na dahil may mga tao kasing dumadaan. "What's that?" He asked after hugging me when he saw what I am holding. "Ahm it's my lunch box. Busy kasi mamaya kaya nagdala ako ngayon ng lunch ko. Mukha tuloy akong bata, pero kasi baka hindi na ako makalabas mamayang break." I explained and he nodded. Just like our usual days naihatid

DMCA.com Protection Status