Sometimes life happens not everything always goes the way we planned. Maybe because what we planned wasn't supposed to happen.
I've always been a lover of organization and planning. I prefer things to go a certain way, my way---otherwise I become flustered and freak out.
Even though that is completely absurd as life is unpredictable, that's the way I've been since birth.
Along with the process, I knew---Our plan will never be successful as how it was perfectly planned the first time. And yet, I followed it and turns out ruining everything.
Hindi nasunod ang plano ko, Meast took over the decision when I was still unconscious.
He filed the
Marahas ko siyang tinulak at walang kahit emosyong tiningnan.Pinunasan ko ang labi ko gamit ang hinalalaking daliri habang nakikipagtitigan sa kaniya."Can't belive you're back? Wanna live in hell huh?" Ngumisi ako."I've been living in hell Mr. I wanna try different place---like heaven? Wanna join me?" I saw how his face darken that makes my lips formed into grin."You seems too boring for that---excuse me." Pagkasabi ko noon ay agad ko na siyang nilampasan. I need to get out of that area, being in the same place with him feels suffocating.Hindi ko gusto ang reaction ng katawan ko kapag malapit siya sa akin. Nang makabalik sa couch ay pabagsak akong naupo.I am so drunk to give damn to people around me. May tumatabi sa akin pero wala na akong pakialam. Tinuloy ko lang ang pagiinom, waiting for my cousin to remember me. Mukhang nakalimutan na niyang kasama niya ako
Kunot na kunot ang noo ko ng makabalik sa condo. Sa susunod na iinom ako'y sana hindi na magkrus ang landas namin ng lalaki na 'yun.Nagshower muna ako bago nagsuot ng above the knee pastel dress na pinaresan ko ng silver heels.I put a minimal amount of make up before wearing my sunglass. I don't know where's amanda is. Matanda na siya, kaya na niyang panagutan ang mangyayari sa kaniya.Pagkababa ko'y mabilis akong sumakay sa kotse ko at nagmaneho paalis.Ilang minuto lang ang itinagal ko bago dumating sa kompanyang papasukan ko.I took a deep breath first before I parked my car and walked out wearing my famous poker face.
Derederetso akong pumasok sa kusina pagdating ko sa unit ko, mabilis akong nagsalin ng tubig at sunod sunod iyong nilagok. Banas na banas ako sa nangyari kanina, halos mabasag ko ang hawak na baso sa sarili kong kamay dahil sa higpit ng pagkakahawak ko.Malakas ko iyong naibaba sa ibabaw ng mesa na gumawa ng nakakarinding ingay.Stupid mavis! Alam mo nang mangyayari ito pero nagpatuloy ka pang tangina ka!?I pushed my hair back as I stares at the ceiling of my living room before I shut my eyes, irritatedly."Mavis! Good morning!""Shut the fvck up Amanda!" Bigla siyang natigilan nang marinig ang galit kong boses."Woa! Sorry----Should I walk out? You want to be alone? hehe." Unti-unti siyang naglakad paatras at halatang natatakot."Stay," malamig na sabi ko na agad niyang sinunod."What happened?""I slept on his bedroom a
'You always have a chance August, kaso, hindi pa ako handang makipagrelasyon ulit.''Ang malaman ko lang na meron mav, sobrang saya ko na. Hindi kita pipilitin na maging tayo, just let me love you, sapat na 'yon.'Nakatitig ako sa kawalan. Kanina pa ako nagising, ngunit hindi manlang ako bumangon o gumalaw manlang inaalala ang pangyayari kahapon. I am confused, tama bang pinaasa ko siya so he won't be hurt. Kung hindi niya malalamang wala---hindi siya masasaktan hindi ba? Saka sinabi naman niya na wala na siyang hihilingin pa mula sa akin. Hindi naman niya siguro hihilingin na maging kami in the future.I don't wanna lose a bestfriend.Hindi ko na nga mahanap o makausap si Kiara, tapos maiwawala ko pa si august---torture 'yun para sa akin.Marahan akong bumangon at umuunat na hinawi ang nalilis na kurtina para sumilip sa labas ngunit nahinto ako ng makita nanaman an
Inunat ko ang braso ko bago tumayo at pumasok sa bathroom ko. Mabilis akong naligo at nagbihis ng makarinig ng pagtunog ng buzzer ng unit ko.Tinutuyo ko ang buhok ng lumapit ako roon at binuksan. Natigil lang ako sa ginagawa ng makilala kung sino ang bwisita ko ngayon.My brows shut as my hand went down, still holding the towel."What are you doing here, Engr. Montecillo?""I am here to offer you again.""I already made it clear to you, I lost my interest. Siguro naman, may magagaling kayong architect na magagawa ng maayos ang project hindi ba?""Pero---""Leave now draven." Pagkasabi ko noon ay agad ko siyang tinalikuran at pinagsarhan ng pinto.I just do my work out routine before cooking for my breakfast. Sunod na ginawa ko'y nilunod ang sarili sa pagiimbestiga sa nakuha kong sim at mga pangalan sa messages at calls sa cellphone ni wei
I groaned when I feel sore between my thighs. I was thinking about what happened, when scenes last night flashed in my mind, my face---the way my lips parted and on how his face darken with his lips parted too moving inside of me.Fvck! That was so embarassing! Mabilis kong minulat ang mata ko at binalak na gumalaw ng may brasong nakayakap sa bewang ko. I can feel his breathe against the back of my neck, that brought shivers down my spine.Mariin akong napapikit sa kahihiyang nararamdaman. Pikit matang kinapa ko ang kamay niya para alisin mula sa pagkakayakap at marahang bumangon. I reach for my undies at mabilis iyong sinuot kahit hirap pa akong igalaw ang katawan ko sa panghihina. Nanginginig ang mga hita ko ng sandaling tumayo ako, I wanted to walk fast but that pain down there forbid me and made my lips twisted.I took a hot shower to ease the pain. Hindi ko matanggap ang nangyari and the way I remembered i
Nagmadali akong magbihis sa loob ng kotse bago nagmaneho pauwi.My mind was occupied by things I don't understand anymore.Nagpavallet parking nalang ako saka marahang naglakad papasok sa building ngunit bahagya akong nahinto nang maramdamang tila may mga matang pinagmamasdan ang bawat kilos ko. Tumagilid ng konti ang mukha ko and right from my peripheral vision I saw the same man in black hood silently watching my steps. Muli kong pinagpatuloy ang paglalakad hangang sa makapasok sa building.May araw karin sakin.Nang makarating sa unit ay agad akong nagshower at nagpalit ng damit bago nagluto ng matapos ay pinili kong ipagpatuloy ang trabaho dito ng biglaang tumunog ang buzzer ng unit ko.Sinong bisita ko ngayon?Marahan akong lumapit at binuksan iyon halos magsalubong ang kilay ko ng makita kung sino ang nasa harapan ko
"Is she okay now Doc Savalla?""Yes, she's okay now. She just needs to rest and continue medication. Maybe 2 days rest could bring her strength back.""Thank you doc,"" I advice you to take care of her first, while her wound's still new, she's not still allowed to move with force or her suture will open.""Yes doc thank you."Naalimpungatan ako ng makarinig ng nag-uusap.I woke up and waited my eyes to adjust before roaming my vision. My lips twisted when I felt pinch of pain on my back.What the hell?I groaned, that's why I caught draven's attention. Nagpaalam na ang doctor dito kaya mabilis itong lumapit sa akin.I can see his worried eyes checking me."How you feeling?""My back, i-is aching...what happened?""Naba
"Pres! Sigurado bang kakasya ang population ng Archi at engineering dito?" Hagas na lumapit sa akin si Janus bitbit ang papel kung saan nakasulat ang mga pangalan ng estudyante mula sa department ng architecture at engineering. Napakamot ako sa kilay at pinasadahan ng tingin ang buong students activity hall. Halos mapuno na iyon ng Engineering department at nagpapasukan palang ang mga architecture."Wala tayong magagawa, sa social hall ay naroroon ang college of business at kasama ang education. This is where we are assigned.""Pero pres tingnan mo naman ang architectural department, wala pa man sa kalahatian ang pumapasok, crowded na agad sa hall." Aksidente akong napalingon sa entrance at napansin ko roon ang isang babaeng inaayos ang salamin niya habang nililibot ang paningin kasama ang isang babaeng nagsasalita na halatang may kinikwento sa nerd na kasama.My brows shut upon staring at that ner
"Would you risk your life for someone you love?"I once asked that in myself before I started my mission in drei's life.Love these days had brought up different meaning. Traditionally, love defines as pure, sweet and something that we can't really live without. But time flies and definitions changes, until love begins to become a mere game for teens. Saying 'I love you' even if they don't actually mean it.These days, a love that is willing to risk his or her life is a very rare kind of love that is really difficult to find. Everyone now was a bit selfish, their sake first before others.But me, If I was in Draven's situation I'd also risk my life for him in dire jeopardy. You never know how your decision will work out, but you always will know when you failed to act. I'd rather die, than live with the agony of inaction."How you feeling?" I stares at my brot
Tahimik akong sumunod sa kung saan nila ako dalhin at saka ko lamang napansing nasa tuktok na kami ng isang gusali.Hindi ko masasabing abandunado dahil maayos pa ang itsura ngunit hindi ko rin namang masasabing isang gusaling pinagtratrabahuhan pa.Pinapkiramdam ko ang tahimik na si Emjieng siyang tumutulak sa akin hawak ang kamay kong nakagapos sa likuran ko.Hindi ko makita kung saan niya dinala ang mga kaibigan ko at si Draven.Nasa likod namin ang ilang mga tauhan niyang may kaniya kaniyang baril."Maligayang pagdating aking numero unong panauhin." Umalingaw ngaw ang boses ni Edern na halatang nasa isang audio room na konektado sa buong gusali kaya natitiyak kong sa lahat ng parte ng gusaling ito'y maririnig ang boses niya."Matagal kong hinintay na masimulan ang isang palabas na kasama ka, hindi ba't napakaganda ng magiging palabas kapag
I felt so unease about something I can't explain. Tumambay ako sa Ragents refuge, para mas makapagisip. Maging ang mga kasama ko'y abala sa ginagawa nilang pagiimbestiga habang ako'y nanatiling nakapikit habang hawak hawak ang isang baril, nasa harap ko nagkalat ang mga paborito kong gamitin.Ang ilan ay kakatapos ko lang linisan at iassemble."Red, di mo talaga maalala?""Oo nga kahit clue manlang wala ba?""I don't know whom I missed out, daig ko pa nagkaamnesia.""Diba you investigated their organization's name? What did you found out?""Death.""Huh?""I just found that word, 'death is the answer', that was the meaning of their Organization's name. Parang pinaglalaruan niya lang ako at sinadya niyang ipangalan iyon sa organization niya in german language.""Pero naisip ko rin, na maaaring hindi lang 'yun tumutuk
Late akong nagising kinabukasan, halos di ako magkandauga-ga sa pagasikaso, halos makalimutan ko na ang ilan kung gamit at kinailangan ko pang bumalik sa kwarto para makuha ulit iyon saka patakbong bumaba ng building.Halos maglaglagan rin ang mga gamit ko bago ko pa man 'yon maipasok sa kotse, kaya sunod sunod rin akong napamura sa inis.Hindi pa man ako tapos sa pagpulot ay may tumulong na sa aking lalaki, bago ko pa man iyon malingon ay nakalayo na ito sa akin ngunit ng tingnan ko ang gamit ko'y napansin ko na ang isang itim na envelope.Mabilis kong ipinasok ang mga gamit ko't hinayaan muna ang envelope na iyon kasama ng mga ito saka nagmaneho patungo sa MRSH.Halos takbuhin ko na ang floor kung nasaan ang opisina namin.At saktong pagkapasok ko'y sinalubong na ako ng kunot noo at matalim na tingin ni Draven."Masyado
I have watched thousands of romance movies, and they all claimed that love is something mysterious and magical, love is the center of the universe, that love is something we have to feel and to acquire just to say that we are humans. People end up being so foolish, fighting for it. Without knowing that it was actually a disease that could slowly consume us until it left us nothing but a pain.Dahil sa love, maraming matatalino ang nagiging tanga.Dahil sa love, maraming buhay ang nasisira.Does love even requires us to destroy?I don't even know what am I thinking, but the pain I am feeling right now makes me think about how cruel love is.Hindi ko alam kung sadyang mababaw lang ako o masakit lang talagang makitang 'yung lalaking minahal at mahal mo'y hindi parin pwedeng maging sayo.Love sucks, to the point that it will make
Tulala ako sa daan habang nagmamaneho pauwi, pasulyap sulyap pa ako sa review mirror nang mapansin ang isang itim na kotse na halatang sumusunod sa akin. Sa t'wing bumibilis ako'y bumibilis rin iyon, na tila takot na makawala ako.'George''Red, emergency?' Narinig kong nabahala siya at mukhang napatayo. Alam kasi niya na kapag ganitong bigla akong kumonekta sa linya may hindi magandang nangyayari.'Di naman masyado, may isang langaw lang ang nakabuntot.''Where's your location?'
Nang lumabas si draven ay mabilis akong naglakad. Hindi ko alam kung bakit apektadong apektado ako. Hangang ngayo'y hiyang hiya ako sa nangyari."Architect!" Shit! Kung kailan umiiwas.Awkward akong tumingin kay clover na malisyosong nakangisi sa akin at sumusulyap kay draven na nakasunod sa akin."Tara na architect!" Clover was about to wrap his arms around my shoulder when we heard drei's venomous voice."Touch her and you're dead.""S-sabi ko nga didistansya nalang, tss! selosong inhenyero!""Fvck you!""Architect oh!" sumbong nito sa akin kaya umiling lang ako.&
Tulala ako sa unit ko, amanda was here ranting about her journey on accomplishing her mission."Nakikinig ka ba?!" Dinig na dinig ko ang tunog ng chips na nginunguya niya.I sip on my beer still staring at nowhere."Mav, mav, mav! Alam ko na 'yang mukha na 'yan! Si draven nanaman no? Tsk! tsk!""How?""Huh? Anong how? Ano ipapadala na ba kita sa mental? Nababaliw ka na 'yata sa lalaking 'yun?""How did, they last longer than I thought.""Ano?! Anong ineenglish english mo jan?! Nasa Pilipinas ka tagalugin mo!""Alam mo bang si Draven at Zaira parin?" Kunot noong tanong ko na kinatahimik niya."S-sinabi niya na sayo?""So alam mo nga?" Hindi siya ulit nakaimik.I thought he's single?"Inom pa tayo mav, ang dami pa nito oh." She's avoiding the topic. Hindi nalamang ako