Chapter 4

ZIN'S POV

Hinila ko si Danielle dahil gusto ko s'yang pasalamatan sa ginawa n'yang pag tanggol sa akin.

"A-ah gusto ko lang mag thank you"

Tinignan n'ya ang kamay kong nakakapit sa braso n'ya agad ko naman itong binitawan at umiwas ng tingin. Bahagya s'yang natawa kaya nilingon ko s'ya.

"It's fine, I know the truth. I was there" nagulat ako sa sinabi n'ya.

"Nakita mo?" Lumingon ako sa paligid may ibang naiwan sa classroom kaya walang alinlangang hinila ko sya sa cr.

"Hey! What are you doing? Are you insane?" Pigil na singhal n'ya sa'kin.

"You knew about it?"

"Oo nandon ako, I was about to say sorry for being rude at that time pero nagulat ako ng may mga lalaking nakapalibot sa kotse mo lalapit na sana ako kaso lalo akong nagulat. Tao ka ba?" Pabulong na saad n'ya.

" Keep it a secret please?"

Nanlaki ang mata n'ya at lalong dinasik ang sarili sa pader.

Wait? Is he thinking that I'm not a human? Wtf?

" You mean you're not a human?"

Damn! 

"Stupid! Do I look like an alien to you?"

"Just a crazy girl"

"What!?"

"Get off me! This is wrong you're a women and I'm a man hindi mo dapat ako hinila dito"

" There's no place I could drag you anyway and besides ang swerte mo! Sa ganda kong ito dapat magpasalamat ka dahil may humila sayong ganito kaganda. Yung ib-"

" Shut up!"

Agad n'yang binuksan ang pinto ng cr at pag labas ko nakatingin lahat sa amin ang mga classmates namin. Ngumiti ako ng pabiro at nakarinig ng mga bulungan.

Pilipino  nga naman tss.

"There's nothing between us!" Depensa ni Danielle. Napangisi naman ako sa naisip ko.

"I'm your wife Danielle! Bakit tinatanggi mo ako sa harap nila!" Sigaw ko at kunwaring umiiyak.

" Omg! Mag asawa sila?"

" Gosh! I knew it! May something sila"

" Ang swerte naman ni Maeden!"

" Sayang type ko sana si Maeden"

" Totoo kaya yon?"

Napangiti ako pero di ko pinahalata.

" No! That's not true! Tell them!"

" Why would I? I'm your wife and you're my husband! Just accept it"

Kinapitan n'ya ang magkabilang braso ko at bumulong s'ya.

" Stop this!"

" Pano kung ayaw ko?"

"Tototohanin ko lahat ng sinabi mo" nanlaki ang mata ko.

He's not my type! I don't like him!

Humarap ako sa mga classmates ko at pabirong ngumiti at nag peace.

"Joke lang hehe" tumakbo ako palabas at iniwan si Danielle sa loob ng room.

Papunta ako sa office ni Papa at para palinisin ang pangalan ko sa kumakalat na balita sa buong campus. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pag iwas sa'kin ng mga nakakasalubong ko, naniniwala sila don?

Of course! You killed those men but the news was in a wrong term!

Agad kong binuksan ang pinto ng office ni Dad at nagulat s'ya sa presensya ko.

"Hindi ka ba marunong kumatok?"

Lumabas ako at sinara ang pinto tsaka ako kumatok.

" Come in!"

Pumasok na ako at isinalampak ang sarili sa sofa.

"Linisin mo pangalan ko"

"Is it true that you did that?" Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya.

" Pa! Are you insane? How can I do that shit?"

"Then why your car's window are broken? And explain to me why there's a blood inside your car?"

Walang gana akong tumingin sa kanya at bumugtong hininga.

" Last night I was drunk and I got a car accident"

" Is that true?" Nag aalalang tanong nito.

" Yes! At kung ginawa ko 'yan hindi ako ganito kachill dzuh!"

" You're right. I'll clean this rumors about you."

" You should!" Tumayo na ako at aalis na sana ng tawagin n'ya ako.

"Maeden"

"What?"

"Can I talk to you?"

"Nag-uusap na tayo Pa"

" No, I mean a serious talk"

" Mukha ba tayong nagbibiro?"

" Can you please be serious!?"

" I'm serious Pa"

" I want to say sorry"

" For what"

" For everything, alam ko sobra kang nasasaktan at hindi mo 'man sabihin nararamdaman ko yun anak." Natigilan ako, nilingon ko s'ya.

" Ok lang" lalabas na sana ako ng mag salita ulit s'ya.

"Mahal na mahal kita May-may anak ko, patawarin mo ako sa pagkukulang ko" naramdaman ko ang pag lapit n'ya hinarap n'ya ako at isinabit ang buhok na nakaharang sa muka ko at bigla n'ya akong niyakap. Hindi ko na napigilang maiyak, hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko natutuwa ako na ewan.

"Maeden Zin, panganay ko mahal na mahal kita maniwala ka. Patawarin mo ako sa pagkukulang ko, patawarin mo ako dahil pinilit kitang sumama sakin, matagal kitang hinanap sabik akong mahagkan at makabonding ka anak. Ngunit mali ako sa pagkuha ko sayo. Tinaniman lang kita ng galit d'yan sa puso mo, hindi ko alam kung saan sisimula kung pano ko gagawin. Mahal kita higit pa sa inaakala mo."

Tumugon ako sa yakap ni Papa at humagulgol.

" M-mahal din k-kita Pa"

Hinarap n'ya ako at pinunasan ang luha ko at ngumiti sakin.

"Kamuka mo Mama mo, ang lakas ng dugo n'ya ilong lang ata nakuha mo sa'kin at height"

Natawa naman ako ng bahagya.

" Babawi ako anak"

Ngumiti ako ng matamis at muling niyakap ang aking Ama, akala ko hindi na kami hahantong sa ganito, akala ko puro lamang kami away at sumbatan. Ang sarap sa pakiramdam humupa lahat ng galit at sakit na nararamdaman ko dahil sa pagkakataon na to.

Bumalik na ako sa classroom, ng biglang inanunsyo sa speaker ng bawat room na may pagpupulong sa gymnasium. Agad naman nag kilos ang lahat para sa biglang pagpapatawag.

Nandito kaming lahat sa gymnasium walang tumabi sa'kin dahil sa kumakalat na balita. Well anong magagawa ko? Nag aasikaso ang mga SSG officer sa harapan. Maya maya pa ay lumabas na ang Dean it's my Father.

"Good morning everyone" lahat naman ay bumati sa kan'ya, tumingin s'ya sa'kin at ngumiti.

"Marahil ay hindi n'yo mawari ang biglaang pagpapatawag ko hindi ba? Kaya ko kayo pinatawag dahil sa kumakalat na balita sa loob at labas ng campus."

Nagsimula ng mag bulungan ang mga estudyante at halo halong emosyong nakatingin sa'kin, may galit, may natatakot, may naaawa, may naiinis, may natutuwa.

"She's innocent"

Lahat ay nag react at nag simula na namang mag bulungan.

" She's my daughter and I know her more than you do. No one has the evidence that she's the one who did that right? May I call Ms. Maeden Zin Ferro?"

Nagulat ako at tumingin sa paligid na nasa akin ang mata, tumayo ako at lumapit kay Papa. Binigay n'ya sa'kin ang mic hindi ko maintindihan kung bakit pero ngumiti lang s'ya.

"H-hi" nag sigawan ang lahat binabash ako.

"BIPOLAR!"

"BIPOLAR!"

"BIPOLAR!"

"SHUT UP" seryosong saad ko habang malalim na nakatingin sa lahat ng tao. Tumahimik naman silang lahat at naghihintay ng susunod na mangyayare.

"Who believes that I'm innocent? Raise your hand" madami dami ding tumaas karamihan ay mga classmates ko pero wala pa sa kalahati ang mga ito.

"Raise your hand if you believe that I'm not innocent"

Ang mga hindi nagtaas kanina ay nagsitaasan ng kamay. Tumango tango ako.

"You the one with a black pendant necklace" turo ko sa babae sa likod na isa sa mga nag taas nung tinanong ko kung naniniwala ba sila na inosente ako. "Come over here" nag aalalangan s'yang lumapit sakin. Pero lumapit pa rin s'ya.

"Do you believe that I'm innocent or not?"

Tanong ko sa kan'ya at binigyan s'ya ng isa lang mic.

"Yes, I believe that you're innocent"

"And why?"

" Dahil alam ng iba kung gano ka kabuting tao, makulit, masayahin kahit matigas ang ulo at walang galang pero mabuti ka at hindi ako naniniwalang kaya mong gawin ang napakabigat na bagay na 'yon lalo na't babae ka"

" Thank you for your opinion" tumingin ako sa lahat at huminto ang mata ko sa isang lalaki.

" You the one with a black cap. Come over"

Nag alinlangan 'man ay lumapit pa rin s'ya.

"Do you believe that I did that?"

"Maybe"

"And why?"

"We can't say behind those personality you've shown is dangerous too" ngumiti ako sa kan'ya.

"Let me ask you young boy"

"If you were in that position that time, and that 10 mens want to kill you and you have the skill to defend yourself what will you do? "

" Of course that's common! I will use my skill to save myself. I'll fought if I can." 

" Exactly! Now you know why I did that"