CHAPTER 7

Sa kalagitnaan ng masayang pag-uusap nila Scott at Kendall, bigla namang tumawag ang kanyang sakim na ama. Halos pagpawisan na naman siya ng husto dahil dito.

"Natawag ang sakim mong ama?" tanong ni Scott na kitang kita kung paano kabahan si Kendall.

"Scott, sa susunod nalang tayo ulit mag-usap... pasensya ka na at kailangan ko talagang sagutin ang tawag ni daddy!"

"Sige, gusto mo bang ihatid na kita sa shooting?"

"No, magta-taxi na lang ako! Pasensya ka na!"

Dala ang kanyang bag, umalis si Kendall at naiwang mag-isa si Scott. Nang makalayo na si Kendall ay sinagot na niya ang tawag ni Ahron.

"Dad, I am sorry medyo trapik lang po talaga ngayon kaya bigla akong nagmadali!" pagsisinungaling ni Kendall.

Hindi na nakapagtimpi pa si Ahron na agad sumakay sa kanang sasakyan. "Ang sabihin mo, bastos ka talagang bata ka! Palagi mo na lang akong binibigyan ng kahihiyan, mabuti na lang talaga at maunawain si Ma'am Madelyn sa pambabastos na ginawa mo!"

Napatungo si Kendall sa pangsesermon ng kanyang ama. "Sorry dad, medyo nagmamadali lang po talaga ako! Nandiyan pa po ba kayo sa restaurant?"

"Sa tingin mo? Mabuti na lang talaga at nakuha ko na ang downpayment nilang 5 million kaya sigurado nang ikaw ang bibida sa pelikula ni Madelyn!"

"Ano po? Nagdown na sila?"

"Oo naman, at tsaka nga pala, ang sabi sa akin ni Madelyn, napapansin daw niyang tumataba ka at nababahala siya kaya hindi ka na puwedeng kumain ng karne sa bahay, bibilhan din kita ng gym equipment para hindi ka na-"

"Pero hindi po ba't nasa Fitness Center ako ngayon? Wala naman po akong problema dito eh!" pagpuputol ni Kendall sa kanyang ama.

"Talaga ba? Baka naman ginagamit mong dahilan 'yan para makipagkita ka sa lalaki? Tapatin mo nga ako, nagsisinungaling ka ba sa akin?"

Tinodo na ni Kendall ang kanyang pagsisinungaling para pagtakpan ang namumuong magandang samahan nila ni Scott. "Dad, pramis wala po talaga akong itinatago ngayon, nakatutok lamang po ako sa trabaho ko!"

"Gayunpaman, may pagdududa pa rin ako sayo Kendall!"

"A-ano po ang ibig niyong sabihin?"

"Pag-usapan natin 'yan pagdating mo dito sa bahay! Tinext ko na rin si Ma'am Madison at ine-expect nila na paparating kana, tatawagan ko rin siya mamaya para ikumpirma kung talaga bang nagpunta ka sa shooting at hindi ka lihim na nakikipagkita sa lalaki!"

"Teka p-"

Hindi pa tapos magsalita si Kendall ay agad na siyang binabaan ng telepono ni Ahron. Nagpara si Kendall ng taxi at naupo ito sa likuran.

"Manong pakibaba po ako sa Manila, sa may intramuros po!" sambit ni Kendall. Hindi naman nagsalita ang driver, bagkus at nagdrive lamang ito papunta sa destinasyon na pupuntahan ni Kendall na halos tulala at iniisip ang kanyang naging kapalaran. "Sana pala hindi na lang ako naging si Kendall, ang hirap ng sitwasyon ko ngayon, kailan kaya ako makakawala sa sakim kong ama? Mangyayari pa kaya 'yun? Si Scott na lang talaga ang natitirang pag-asa ko, hindi puwedeng mawalay na naman kami sa isa't isa!"

Napatingin ang driver sa salamin nito sa taas at tila ay namukhaan niya si Kendall. "Madam, para pong kilala ko kayo ah? Hindi po ba't kayo si Kendall?" Nakangiting sabi ng driver.

Itinigil muna ni Kendall ang kanyang pagmumuni muni at napakamot na lang ito sa ulo sa gulat. "Ano ba 'yan, ako ko naman perfect ang disguise ko!" pabirong sabi niya sa driver.

"Nako, puwede ba naman 'yun? Eh idol na idol ko po kayo eh!"

"Salamat naman po," nakangiting sabi ni Kendall na tinanggal ang kanyang shades. "Wag po kayong maingay manong, male-late po kasi ako sa shooting ko ngayon!" mahinang sabi ni Kendall.

"Wag po kayong mag-alala, hindi naman po ako ganoong tao! Grabe sikat na sikat na po talaga kayo ngayon... siguro proud na proud po sa inyo ang tatay ninyo!"

Bahagyang sumimangot ang mukha ni Kendall, bagay na napansin ng driver kahit na nagmamaneho ito.

"Oh, bakit parang hindi po kayo masaya? Hindi po ba't malapit kayo sa tatay ninyo? For sure naman akong wala kayong masyadong nagiging problema dahil may pera kayo... hindi kagaya namin na kailangan pang mamasada para lang may maipakain sa pamilya namin!"

Naalala na naman ni Kendall ang mukha ng kanyang ama kapag ito ay nagalit, kaya naman mas pinili na lang niyang sakyan ang sinasabi ng driver. "Opo nga eh, sobrang proud po ang tatay ko and supportive siya sa akin, sa katunayan nga po marami kaming t.v sa bahay at puro palabas ko po ang madalas na pinapanood!"

"Alam niyo po, ang swerte talaga ng buhay artista, mayaman, maraming pera, sikat at maraming kaibigan!"

Pinabulaanan naman ni Kendall ang maling prinsipyo ng driver. "Eh sa totoo lang po, Manong driver, hindi porket artista kami, eh parang mala fairytale na ang buhay namin!"

"Oh, eh bakit naman po? Eh nasa inyo na nga ang lahat kung tutuusin eh! Kung maganda lang sana ang anak ko kagaya ninyo, hindi ako magdadalawang isip na isali siya sa pageant!"

"Mas maganda po siguro kung mag-aaral po muna ang anak ninyo, manong! Base kasi sa karanasan ko, hindi kasi maganda kung uunahin nila ang paghahanap buhay!"

"Nako, gastos lang naman ang pag-aaral tapos pag naka graduate, minimum lang naman din ang sasahurin nila tapos mag-aasawa at iiwan ang taong tumulong sa kanila para makapagtapos sila!" pagdadahilan ng driver. "Kaya nga sa totoo lang, isang anak lang ang gusto ko para naman magaan sa bulsa," dagdag pa niya.

Nanggigil pero nagtimpi si Kendall, nakikita kasi niya ang ugali ng driver at ng kanyang ama na walang pinagkaiba. "Hayaan niyo po, kung saan naman kayo mas masaya, ang importante naman dito eh kumakayod kayo para sa anak ninyo!"

"Pero siya nga pala, express way ang dadaanan natin para makaabot ka sa shooting mo... baka kasi hindi ka makaabot sa shooting tapos ako pa ang sisisihin mo!"

"Hindi naman po ako ganoong tao, manong... sa katunayan nga po, mas gusto ko nga ng mas mabilis na biyahe!"

"Pero bakit nga po pala kayo nagtaxi? Wala po ba kayong kotse?"

"Meron po pero nagkataon lang kasi na nagmamadali po ako kaya nag taxi na lang ako!"

"Ah okay po, pagbalik po ba magtataxi pa rin kayo?"

"Hindi na po siguro, baka kasi gabihin ako and magpapasundo na lang po ako sa driver namin!"