Binigay na sa akin ni tita 'yung mga uniporme ko at nagdesisyon siya na bukas na lang daw ako magsimula. Nakipagkilala na rin ako sa ilang mga kasambahay na nando'n.
Tama naman si Tita dahil mababait nga sila.
Ngunit mayroong kaisa-isang babae na umagaw ng atensyon ko dahil hindi maganda ang bungad niya sa 'kin at ‘yon ay walang iba kung 'di si Regina. Mas matanda siya sa 'kin, feeling ko mga nasa 30's na siya pero hindi ko maitatanggi na may itsura naman siya.
Iniirap-irapan niya 'ko kanina kaya hindi maiwasang mag-init ang dugo ko ngayon.
"Hoy! ba't ka umuwi? Akala ko bang magta-trabaho ka na?" bungad na tanong ni Vhantins habang nagpapatuyo ako ng buhok sa gilid ng kama.
"Bukas na lang daw. 'Tsaka stay in pala roon, hindi ko alam kaya hindi ako nakapag dala ng gamit,"paliwanag ko.
"Kakayanin mo kaya?" Pinag-krus niya pa ang dalawang braso habang nakatingin sa 'kin.
"Oo naman, nagawa ko na 'to dati kaya makakaya ko rin ngayon."
"Kumusta 'yung amo mo? Gwapo ba? Pinatulan mo na ba?" sunod-sunod niyang tanong na hindi man lang ako hinayaang magsalita muna.
Bumilis tuloy ang tibok ng puso ko matapos isipin ang tinatanong niya.Hindi ko naman puwedeng sabihin sa kaniya na 'yung boss ko, 'yon din 'yung naka-one night stand ko noong isang gabi. Paniguradong aasarin lang ako nito.
"Hindi, pangit, ang tanda na nga e," pagsisinungaling ko.
"Patulan mo na! Instant billionaire ka kung nagkataon!" Kaugaling-kaugali ko talaga ang gagang 'to. Parehas kaming mukhang pera.
"Kukuhanin ko muna ang loob niya 'tsaka ko susunggaban." After all, 'yon naman talaga ang binabalak ko.
Ngayon pa na nalaman ko na siya rin ang lalaking nakasama ko noong isang gabi, siguradong magiging madali na lang sa 'kin 'to. Maganda naman ako, 'no! Kaya siguradong ilang himas ko lang sa kaniya, mapapa-amo ko na 'yon.
Nabingwit ko na siya ng isang beses at hindi malabong mabibingwit ko na naman siya this time.
"Saan na naman ang punta mo?" tanong niya kalaunan.
"Maghahanap ng mapagkakakitaan.”
"Ibebenta mo na naman 'yang sarili mo?" iiling-iling niyang usisa.
"Ang pangit naman ng term mo!"
"Ano ba dapat?"
"Ganito, makikipag-sex ka na naman? O ‘di kaya naman, makikipag-one night stand ka na naman? Oh, 'di ba, mas magandang pakinggan!" tatawa-tawa kong pagka-klaro.
Umiling-iling lang ang gaga at inirapan ako. Kinuha ko na 'yung shoulder bag ko at handa nang umalis. I'm wearing a sexy black fitted dress na kita ang cleavage at backless, medyo revealing pero sanay na sanay na ako.
"Bakit kasi ayaw mong pumasok sa mga club bilang p****k talaga?" nanlaki ang mga mata ko sa tinuran ni Vhantins.
"Ang cheap ng gano'n, 'no! Kapag nasa gano'ng trabaho, sila ang mamimili sa 'kin at hindi ako makatatanggi pero kung sariling sikap ko lang, ako pa ang mamimili at magre-reject sa kanila," kinindatan ko pa ang lukaret bago tuluyang umalis.
Mabuti naman at nasa labas si Cross pagkarating ko sa club. Nakangisi siya habang pinagmamasdan akong naglalakad.
"Hey…" pinalupot niya 'yung kamay niya sa baywang ko nang saktong pagkalapit ko.
"Oh, nganga ka na naman? Ako lang nakatitiis sa 'yo, uy!" tatawa-tawa kong asar sa kaniya.
"Ulul! Niyakap ka lang, 'yan na agad nasa isip mo. Meron ako, nasa loob," paliwanag niya.
"Ba't 'di mo puntahan?"
"Ayaw, nandito ka na, e," hinalik-halikan niya ang leeg ko pero hinayaan ko lang siya.
"Ang landi mo!" suway ko.
"Tara! Pasukan na kita—"
"Ano?!" napaawang ang labi ko sa gulat.
"I mean, pumasok na tayo," pagbawi niya bigla.
Naka-akbay siya sa akin nang pumasok kami sa loob. Pumunta kami sa isang VIP room. Inalalayan niya akong umupo sa isang couch at umupo siya sa tabi ko.
Nag-order siya ng mga alak.
"Cross…" napatingin siya kaagad sa akin matapos marinig ang pagtawag ko.
"What? May problema ka ba?" kilalang-kilala niya na talaga ako.
Sa tuwing may problema ako, isa siya sa mga palaging tumutulong sa 'kin. Hindi ako nahihiyang magsabi sa kaniya, minsan nga umiiyak pa ako habang nagku-kuwento pero sanay na siya sa 'kin dahil alam niya na ang mga ka-drama-han ko sa buhay.
Ewan ko ba kung bakit hindi kami nagkatuluyan nito. Minsan nga naiisip ko na siya na lang 'yung asawahin ko tutal mayaman din naman siya. Pero ayoko namang masira ang pagkakaibigan namin kaya mas pinili ko na lang na ganito.
Malaki ang utang na loob ko kay Cross at ang laking pasalamat ko na dumating siya sa buhay ko dahil ang dami niya nang na-itulong sa 'kin.
"Kailangan ko ng trabaho," usal ko.
"W-What? Ikaw magta-trabaho? Bago 'yan, ah." Katulad ni Vhantins, hindi rin siya makapaniwala.
"Oo nga, sinugod na naman kasi sa hospital si papa kaya kailangan na kailangan ko ng pera," bumuntong-hininga ako habang inilalahad sa kaniya ang nangyari.
"You don't need a job. I can help you, I'll just give you money. Tell me how much." Isa ito sa mga dahilan kung bakit hirap akong i-open up sa kaniya ang bagay na 'to dahil alam kong pipigilan niya lang ako.
"Sobra-sobra na ang tulong mo sa 'kin, Cross. Hindi ko na alam kung paano pa kita mababayaran," kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at hindi makatingin ng diretso sa kaniya sa sobrang hiya.
"Look…" he cupped my face using his palm.
"I don't f*cking care if I was able to help you a lot. I'm always here for you, remember that, okay?"
"I know pero hayaan mo naman sana akong kumita ng pansarili ko."
"Okay fine," he sighed heavily.
"Ano bang trabaho ang gusto mo?"
"Kahit waitress, okay na sa 'kin," napangiti ako dahil sa wakas, pumayag na rin siya.
"Tuwing kailan? You can choose your own schedule," natuwa ako dahil sa sinabi niya.
He cares for me a lot!
Pakasalan ko na kaya 'to?!
"May isa pa kasi akong trabaho kaya baka tuwing weekends lang ako makapasok," napakamot pa 'ko ng ulo.
Hindi ko alam kung bakit parang nagpapaliwanag ako sa mga magulang ngayong kinokompronta ko siya.
"Ano?! Anong trabaho naman 'yan?" Sabi ko na, ganito ang magiging reaksyon niya.
"Yaya, pinasok ako nung tita ko."
"Damn! Puwede ka namang magtrabaho sa 'kin, ba't kumuha ka pa ng ibang trabaho sa iba. I'll double your salary, mag-resign ka na d'yan," makapangyarihan niyang utos.
I grabbed his hands and stared at him seriously.
"Just let me. This is for my own growth. Walang mangyayari sa amin kung hindi ako gagawa ng paraan."
"Okay, basta 'wag kang magpapakapagod ng sobra, naiintindihan mo ba?"
"Oo naman."
"Please, don't stop me from helping you, okay? I want to help,” because of what he had stated, I nodded.
"Basta 'wag mo 'kong singilin, ha!" biro ko at natawa siya bigla.
"Hindi kita sisingilin pero puwede mo naman akong paligayahin," he mischievously winked at me.
"Ang bastos mo." Hinampas ko siya sa dibdib pero parang wala lang 'yon sa kaniya.
"Nagpapabastos ka naman," nakangisi niyang sambit na ikinamula ng pisngi ko.
Naramdaman kong dumaloy ang kamay niya sa loob ng dress ko habang hindi maalis ang tingin at ngisi niya sa 'kin.
"Hahayaan mo ba 'kong bastusin ka?" he suddenly put his hand in my ass.
"Y-Yeah, Of course…" wala sa sarili kong tugon.
"Sabi ko na nga ba sa 'kin din ang bagsak mo," taas-noo niyang sambit.
Pinuno niya ng halik ang leeg ko at walang anu-ano'y sumampa ako sa binti niya.
"Ngayon lang 'to, sulitin mo na," I whispered.
"I wouldn't let that happen." He quickly removed his shirt in front of me. I was amazed when I saw his well built body.
We're like friends with benefits.
He leaned to give me a kiss and he put his hands around my body, making me lose my sanity. After that, he shamelessly put his hand inside my undie until he reached my womanhood. He aggressively put his finger there and he moved so fast.
Hindi maipinta ang mukha ko dahil sa sarap na nararamdaman. Bumaon ang mga daliri ko sa likod niya habang patuloy niya pa ring ginagawa 'yon. Pinagmamasdan niya lang ako at mukhang tuwang-tuwa na nakikitang nasasarapan ako sa ginagawa niya.
Until I already felt my release. He moved faster, making me moan so bad. I finally reached the climax inside my undie. He removed his finger and he fastly helped me to remove my top.
I'm just wearing my bra and undie. I saw how he couldn't stop looking at my body—as if he was totally fascinated. He removed my bra. That's why my boobs were exposed in front of him. He playfully looked at me before he totally cupped my boobs.
He seducingly played them with his tongue, giving me a full pleasure. I can't stop myself from moaning.
Until I heard the door open.
Napatingin kami kaagad ni Cross sa kung sino man ang bumukas ng pintuan. Nanlaki ang mga mata ko matapos makita si Ramier na halatang nagulat sa nakikita ngayon.
Put*ng-*na!
Siya 'yung Boss ko ngayon! Wala na akong mukhang ihaharap sa kaniya dahil sa kahihiyang 'to!
"I'm sorry, I thought this was the room I reserved," he fastly closed the door.
"Don't mind him, let's continue," hinalik-halikan ako ni Cross na parang walang nangyari.
Kung sa kaniya wala lang, sa 'kin ay big deal 'yon dahil sa kahihiyang inabot ko. Tinuloy namin ni Cross ang ginagawa namin habang hindi ko maiwasang maisip ang nangyari kanina.
"I need to go home." Agad kong kinuha 'yung shoulder bag ko 'tsaka tumayo.
"Hindi ka na ba iinom?" tanong ni Cross habang sinusuot ang damit niya.
"No, nawalan ako ng ganang uminom."
"About what happened a while ago... ba't parang first time mong maka-encounter na nahuli tayong nagse-sex? Ilang beses na tayong nahuli pero parang iba 'yung kinilos mo kanina. Do you know him?" he asked.
"Of course, not! Na-intimidate lang ako sa presence niya," napakamot pa 'ko ng ulo dahil sa pagdadahilan.
"Okay, hatid na kita." Agad siyang tumayo at hinawakan ang kamay ko habang naglalakad kami. Ilang minuto lang ang byahe at nakarating na kami sa tapat ng boarding house.
"See you, goodnight," he leaned to give me a soft kiss.
Hindi kaagad ako nakapag-react sa sobrang okupado ng isip ko dahil pa rin sa nangyari kanina.
"Are you okay?" nag-aalala niyang tanong.
"Yes, I'm okay—goodnight." Hinalikan ko siya sa pisngi bago tuluyang umalis. Nakita ko pa kung paano siya napangiti dahil sa simpleng ginawa ko. Hindi ko naman tuloy mapigilang mapangiti kahit papaano.
Hanggang sa pagtulog, hindi ko pa rin maiwasang maisip 'yung nangyari kanina. Ano na lang ang mukhang maihaharap ko bukas sa boss ko. Siguradong babalutin ako ng hiya kapag nagkita kami.
Sa sobrang pag-iisip, bumigat ang talukap ng mga mata ko at hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. Napakamot ako sa ulo at dinilat ang mga mata dahil nagising ako sa ingay ng alarm clock.
Maaga kasi ang pasok ko ngayon. Mabuti na lang at bago pa ako pumunta sa club kagabi, nakapag-impake na ako ng dadalhin. Agad akong nag-ayos at five-thirty pa lang ng umaga, umalis na 'ko.
May pasok pa kasi 'yung alaga ko kaya kailangan ko siyang ihatid.
Pagpunta ko sa mansyon, agad akong pinagbuksan ng gate. Wala pang masyadong tao dahil maaga pa. Tinuro na sa 'kin ni tita 'yung mga rooms ng mga amo ko kaya hindi na 'ko naligaw. Pagsilip ko sa room ni Venice, natutulog pa siya.
Napagdesisyunan kong tumungo sa kusina at tamang-tama dahil wala pang kasambahay ang nando'n. Naisipan kong magluto dahil wala naman akong gagawin dito dahil tulog pa 'yung alaga ko.
"Nandito ka na pala."
"Ay, tipak!—" napatalon ako sa sobrang gulat dahil sa pagtawag na 'yon ni tita.
Napahawak ako sa dibdib ko at habol hiningang tumingin sa kaniya, natawa naman siya kaya naasar ako ng very light.
"Kailan ka pa naging magugulatin, aber?" nakapamewang niyang tanong.
"Ang aga pa, tita! Sa sobrang laki ng bahay na 'to, malay ko ba kung may multo rito."
"Huwag kang mag-alala, ghoster lang ang mayroon dito. Kaya 'wag kang mahuhulog kay Sir Viguel dahil kahit bata pa 'yan, ang dami nang napaiyak na babae. Minsan nga sumusugod pa sila rito sa mansyon pero wala naman pakialam si Sir Viguel sa kanila."
Si Sir Viguel pala ang tinatawag niyang ghoster kaya napatango-tango ako.
"Talaga? Hindi na ako nagtataka, ang gwapo niya, e."
"Sinong gwapo? Ako ba?" Mukhang narinig ni Sir Viguel 'yung sinabi ko dahil bigla na lang siyang sumulpot sa harapan namin. Muntikan pa akong mapatalon sa gulat.
"Ah, wala ho, sir. Nevermind niyo na lang po 'yung sinabi ko," iniwas ko na lang ang aking tingin sa pagkahiya.
Nakita kong ngumisi lang siya habang humahalukipkip na nakatingin sa 'kin.
"Tita, puwede ko ba silang ipagluto? Tulog pa kasi 'yung alaga ko," paalam ko.
"Sure! Gusto kong matikman 'yung luto mo," sabat ni Sir Viguel na abot-langit ang ngiti.
Tinanguan naman ako ni Tita kaya naghanap na ako ng mailuluto sa ref. Sinimulan ko nang magluto ng egg, bacon, soup, at fried rice. Nag-toast din ako ng bread para kung sakaling ayaw nila ng kanin.
Nang mailuto ko ang lahat, pumunta na ako ulit sa kuwarto ni Venice at sakto naman, gising na siya.
"Good morning,Venice!" nakangiting bungad ko sa kaniya.
Tinapunan niya lang ako ng tingin dahil kagigising niya lang kaya baka wala pa siya sa mood.
"Let's prepare na for your school, okay?" masigla kong aya sa kaniya at tinanguan niya naman ako.
Mabuti na lang at mabait si Venice kaya kaagad kaming nagkasundo.
"Can you please get my toys, ate?" Siya na mismo ang nagsabi na ate na lang daw ang itawag niya sa akin.
"You're so beautiful, Venice!" I complimented while putting her pink headband in front of the mirror.
"Thank you, ate!" she tiptoed and kissed my cheek.
Pagbaba namin ng hagdan, bumungad na sa amin ang dalawa niyang kuya na nakaupo sa hapag kainan. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko dahil ang nandito na ngayon si Ramier.
"Kuya!" Agad lumapit si Venice kay Ramier at hinalikan ito sa pisngi.
Napalingon sa 'kin si Ramier pero agad niya ring binawi na walang ekspresyon. Mas lalo tuloy akong kinabahan dahil hindi ko mabasa ang isip niya.
"Hi, Venice!"nakangiting pagtawag ni Sir Viguel sa kapatid niya.
Ngumuso si Venice sa harapan ng Kuya niya at napipilitang hinalikan din ito sa pisngi. Mukhang palagi silang nag-aaway kaya ganito siya kay Viguel.
Inalalayan kong umupo si Venice at umupo ako sa tabi niyang upuan para subuan siya. Pasimple kong tinitignan si Ramier pero abala lang siya sa paghigop ng soup. Parang wala lang ako sa presensya niya habang ang dalawa niyang kapatid ay tuwang-tuwa habang kinakausap ako.
"Ang sarap ng luto mo, Ysharra," puri ni Sir Viguel. Nakita kong napatingin si Ramier sa kapatid niya pagkasabi niya no'n.
"Ysharra?" Usal nito.
"Yeah, that's her name, kuya," he explained, tatango-tango naman si Ramier at bumalik na sa pagkain.
"Hindi naman masarap," nanlumo ako sa narinig ko mula sa kaniya.
Napatingin lang ang dalawa niyang kapatid at pinagpatuloy din ang pagkain kalaunan. Napalunok lang ako at nasaktan nang kaunti dahil doon.
"Hindi pala masarap, kuya," nakangising asar ni Sir Viguel kay Ramier habang nakatingin sa bowl ng soul na ubos na ubos.
"Hell, no…" pagmamatigas niya at tuluyang tumayo sa hapag kainan.
Nakita ko naman na pasimpleng tumawa si Sir Viguel sa inasta ng kuya niya. Nagpaalam na siya sa mga kapatid pero bago siya tuluyang umalis, tinapunan niya muna ako ng tingin.
"Ysharra, sumunod ka sa 'kin." Tuluyan na siyang umalis. Namutla ako dahil wala akong kaide-ideya kung bakit gusto niya akong sumunod sa kaniya.
Hindi na 'ko nag-aksaya pa ng oras kaya dali-dali na akong bumuntot sa likuran nito. Hanggang sa pareho kaming nakalabas sa mansyon at naghihintay sa tapat ang sasakyan niya.
"Ano po ang kailangan niyo, sir?" habol ko.
"Master, Master ang tawag sa 'kin dito kaya gano'n din ang itawag mo," seryoso niyang anunsiyo.
Hindi ko alam kung dahil ba sa nangyari kagabi kaya ganito ang pakikitungo niya sa akin o kung ano pa man. Gusto ko na lang na maglaho ng parang bula sa harapan niya.
"S-sige po, M-master," nag-aalangan pa 'kong sabihin ang salitang 'yon.
"Ano pang kailangan niyo?" tanong ko ulit.
Hindi maalis ang tingin niya sa 'kin at parang pinoproseso niya pa sa isipan niya ang sasabihin. Napaiwas ako ng tingin dahil sa pagka-ilang.
"Sino 'yung naka-sex mo kagabi?" napaawang ang labi ko sa tanong niya. Iyong tingin niya pa man din ay puno ng panghuhusga.
Hindi ko inaasahan na ganito siya ka-straight to the point para itanong ang bagay na 'yon.
"A-Ano po?" Baka kasi nagkamali lang ako ng dinig.
"Sino 'yung naka-sex mo kagabi?" Tangina, inulit niya pa.
Confirm!
"K-Kaibigan ko po." Halos pasinghal ko na lang sabihin ang mga salitang 'yon dahil sa hiya.
"Friend...okay," tatango-tango niyang sabi na parang pinipilit nito ang kaniyang sarili na paniwalaan ang sinabi ko.
“Kailan pa gawain ng magkaibigan ang bagay na ‘yon?”
Sa bawat tanong niya, pakiramdam ko ay uhaw na uhaw ako sa tubig dahil sa sobrang paglunok. Daig ko pa ang nasa hot seat sa mga intriga niya.
“He’s special to me,” iyon na lang ang nasabi ko.
Mukhang hindi ata siya aware sa salitang friends with benefits.
Wala siyang naging reaksiyon, bagkus ay umiwas lang siya ng tingin sa akin at tuluyan na siyang umalis at pinaharurot ang sasakyan niya. Kumunot naman ang noo ko dahil sa inakto niya. Gayunpaman, para akong nabunutan ng tinik nang mawala na siya sa paningin ko.
I don’t have any idea why he asked me that question. Wala lang naman ako sa kaniya para usisain pa ang bagay na ‘yon.
Dalawang araw pa lang ang tinatagal ko rito at masasabi kong masaya naman ako sa pinasukan kong trabaho. Marami na rin akong naka-close na kapwa ko kasambahay at medyo napapalapit na rin ako sa alaga kong si Venice at sa kuya niyang si Sir Viguel. Pero hanggang ngayon ay mailap pa rin sa 'kin si Ramier na nakatatanda nilang kapatid. Ang buong akala ko ay mas magiging madali sa 'kin na makilala siya dahil may nangyari na sa 'min pero nagkakamali ako. Iba ang pakikitungo niya sa 'kin ngayon. May mga pagkakataon na parang hindi ako nag-e-exist sa harapan niya at binalewala niya lang ako. Hinahayaan ko na lang dahil baka kapag pinilit ko pa ang sarili ko, mapaalis pa 'ko sa trabaho. Kasalukuyan akong naglilinis sa kuwarto ni Venice nang biglang may pumasok. Bumungad sa harapan ko si Regina na nakataas ang isang kilay at humalukipkip na tinignan ako. Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakikitungo niya sa 'kin. Wala naman akong maalala na ginawan ko siya ng masama simula no’ng nanilbiha
"I think—I like you," he sincerely said, making my heart beat so fast. "W-What?” Gusto kong gisingin ang sarili ko ngayon na kung sakaling panaginip lang ito. Marami nang nag-confess ng feeling sa 'kin pero syempre iba si Sir Viguel. "I like you. Something like…a crush." he was hesitant to say those words as if he was not used to confessing his feelings to a woman before. "Pero hindi puwede." "Bakit naman? Please don’t change the way you treat me, I am just admiring you,” he pleaded. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa pag-amin niyang ‘yon—napaka-straight forward niya. "Mas matanda ako sa 'yo, 'tsaka masyado ka pang bata para sa edad ko." "I know, crush lang naman, e. Mabuti pang huwag mo na lang isipin. Basta huwag mo lang akong iwasan. Napaamin tuloy ako nang wala sa oras," he stated with his awkward smile. "Okay, pero huwag kang mahuhulog sa 'kin, ha? Kung anong treatment ko sa 'yo, isipin mo na friendly lang ako at gano'n din ang treatment ko sa iba, gets? Don’t m
Pagmulat ko ng mga mata ko ay kaagad bumungad sa 'kin ang mga pamilyar na tao. Nasa gilid ng kama ko sina Sir Viguel at Ramier at mayroong isang doctor na katabi nila. Nakatuon sa 'kin ang atensyon nilang lahat habang si Ramier naman ay seryoso lang na nakahalukipkip. "Are you feeling well?" bungad na tanong ni Sir Viguel at lumapit sa hinihigaan ko. "Medyo mabuti na ang pakiramdam ko." Sinubukan kong tumayo at inalalayan niya naman ako. "You experienced overfatigue a while ago, miss Legaspi. All you need to do is to rest so you will be able to gain your strength," paliwanag ng doctor. "I gave some medicines that you need to take para bumalik kaagad ang lakas mo," dagdag pa nito. Tinanguan ko ang doctor at nagpasalamat bago siya tuluyang umalis. Omg, tumawag pa sila ng private doctor para sa 'kin! "Narinig mo? Huwag ka munang magta-trabaho, okay? Ako na muna ang bahala kay Venice," sambit ni Sir Viguel. "H-Hindi puwede. May home study ka pa, 'di ba?" "I can skip that. Isang
Kahit papaano ay nasiyahan naman ako dahil sa paghingi ng tawad ni Ramier nung isang araw.Pero matapos no'n ay bumalik na naman siya sa dati.Minsan seryoso at minsan masungit.Hinahayaan ko na lang dahil unti-unti na 'kong nasasanay.Nagwawalis ako sa loob ng k'warto ni Venice.Naglalaro siya ngayon at katatapos lang ng klase niya.Paglabas ko ng pintuan ay nakasalubong ko si sir Viguel na suot ang uniporme nitong pang-aral.May kausap ito sa phone kaya nung nakita niya ako ay nginitian niya lang ako at nilagpasan.Sinalubong siya ni Zwei na dala-dala ang bag nito.Malapit lang ako sa kanila kaya rinig ko ang usapan ng dalawa."Inayos ko na po ang loob n'yan,pati po 'yun ID niyo nand'yan na rin."Hinawi pa ni Zwei ang buhok niya at hiyang-hiya habang nakatingin kay sir Viguel."Salamat,Zwei."Tinanggap ni sir ang bag na ngingiti-ngiti."Ang gulo ng kwelyo niyo sir.Ayusin natin."Lumapit pa siya kay sir at inayos ang kwelyo nito.Hinayaan lang siya ni sir na gawin 'yon at nung naayos niya n
"P'wes,paliwanag mo sa 'kin kung bakit siya nagkagano'n!"sigaw niya ang namuno sa buong lugar at napansin ko na sa 'kin lahat nakatuon ang atensyon nila.Sa muling pagkakataon, nasasaktan na naman ako dahil sa ikinikilos niya."H-hindi ko p-po alam.W-wala po akong nilagay na peanuts do'n,"nanginginig kong depensa sa sarili ko."Master, p'wede po bang ipaubaya niyo na sa 'kin 'to? Ako na pong bahala rito,"sabat ni Tita at hinarangan ako kay Ramier.Kumuyom ang mga kamao ni Ramier habang matalim ang mga matang nakatingin sa 'kin.Ilang sandali lang ay tumalikod na siya at pumasok sa loob ng k'warto ni Ysharra.Nag-aalala ang ekspresyon ng mukha ni sir Viguel nang lumapit siya sa 'kin."I'm sorry,Ysharra.Nabigla lang kasi talaga si kuya sa nangyari.Kami-kami na lang ang magkakasama kaya mas lalong naging over protective si kuya.H'wag kang mag-alala,naniniwala ako sa 'yo.Wala kang kasalanan,okay?"Inangat niya ang mukha ko mula sa pagkakayuko kaya nakita niya ang luhang pumapatak sa aking m
Pilit kong kinakalimutan ang nangyari nung gabing 'yon pero may mga pagkakataon na naiisip ko pa rin.Bakit ako nasasaktan?Hindi ba't ginawa ko rin naman sa kanya 'yon? Wala naman kaming pinagkaiba.Pero ang iniisip ko ay naramdaman niya ba ang kung anong naramdaman ko nung nakita ko silang nasa gano'ng sitwasyon?Hayyst! Erase! Erase!Iisipin ko na lang na isa lang 'yong masamang panaginip.Hindi naman ako dapat magpa-apekto dahil sino ba naman ako 'di ba?Yaya lang naman ako ng kapatid niya.Pagkatapos din nung nangyari sa pagitan namin ni sir Viguel ay biglang nag-iba ang pakikitungo ni Zwei sa 'kin.Kinakausap niya na lang ako kung kinakailangan.Nilinaw ko naman sa kanya ang lahat nung gabing 'yon kahit na balisa at wala pa rin ako sa sarili dahil sa nakita.Sumang-ayon naman siya sa 'kin at ang akala ko ay ayos na ang lahat pero parang hindi naman."Zwei..."tawag ko sa kanya habang naghuhugas siya ng pinggan.Gabi na at day-off ko na bukas kaya makakapagtrabaho na 'ko ulit sa clu
PAGDILAT ko ng mga mata ay bigla na lang akong nakaramdam ng matinding pagkahilo at pagsakit ng ulo.Marahil ay dahil ito sa dami ng alak na nainom ko kagabi.Hinilot ko ang sentido ko dahil namamag-asang makakatulog 'yon para maibsan ang sakit pero walang pinagbago.This is my most hated part of being drunk!Hangover.Iginala ko ang tingin ko sa paligid at do'n ko napagtanto na nasa boarding house ako.Pilit kong pinoproseso at inaalala ang mga nangyari kagabi at kung papaano ako nakarating dito.Pero kahit anong pilit ko ay wala talaga akong maalala.Ang tanging naalala ko lang ay nakipag-inuman ako sa mga mayayamang businessman kasama si Cross at si...Tangina.Ramier?Kasama nga pala namin siya kagabi! Mas lalo akong nataranta na alalahanin ang lahat at inalog-alog ko pa ang ulo ko na parang tanga para makaalala man lang kahit katiting pero wala pa ring pumapasok sa isip ko!Maging sa pagbangon ay nakaramdam ako ng matinding pagkahilo at parang umiikot ang paligid ko.Kinayanan kon
Simula nung araw na umamin si sir Viguel ng tunay niyang nararamdaman ay hindi na siya tumigil sa pagbibigay ng motibo sa 'kin.Hindi ko rin tinanggap ang alok niyang maging girlfriend ako.Alam kong kapag ginawa ko 'yon ay meron akong masasaktan.Nilinaw ko na ang lahat kay Zwei kaya hindi ko p'wedeng gawin ang bagay na 'yon.Kasalukuyan 'kong pinagluluto ng meryenda si Venice dahil nagugutom daw siya.Hindi naman ako ginugulo ni sir Viguel dahil may pasok siya ngayon.Hindi na naman ako komportable sa mansyon na 'to dahil hindi pumasok si Ramier.Kanina pa siya nasa loob ng opisina at alam kong kahit anong oras ngayon ay lalabas siya mula ro'n.Matapos kong magluto ay inihanda ko ang lahat sa isang tray.Akmang aakyat na 'ko papunta sa k'warto ni Venice nang biglang sumalubong sa 'kin si Ramier na may kausap sa telepono.Nakatingin siya sa 'kin habang may kausap sa kabilang linya.Yumuko ako at aalis na sana para hindi ako makaabala nang bigla kong narinig ang boses niya."Ysharra."Natig
After almost a year, The Undercover Billionaire has officially ended!Gusto kong pasalamatan 'yung mga readers na nanatili at walang sawang sumuporta sa istoryang ito kahit tumagal ang update.Sa mga babasahin pa lang, enjoy reading!Kindly leave some comments here if you encountered some errors that needs to be corrected.Announcement:All the characters in the next series were all came from this story.I hope that you'll read the series 2 & 3 soon!Again, Thank you everyone! See you sa next story! I hope that you find time to read my other stories.My stories:LAST CHANCE MY LOVE [COMPLETED]MERCILESS AFFECTION [COMPLETED]Social Media Accounts:Facebook: Ronnivous WPInstagram: ronnivous
Mahigit isang buwan na ang nakalipas nang mapagdesisyunan namin ni Ramier na magbakasyon sa Versailles.Matagal-tagal na rin akong napalayo sa lugar na ito kaya't labis ang aking tuwa na makabalik muli rito na buo na ang aking sarili.Kasalukuyan kami ngayong nasa hapag kainan.Si Papa ang may karga kay Lance na aliw na aliw habang pinapakain ito.Habang kami naman ni Ramier ay tahimik na kumakain.Habang nasa kalagitnaan ng salo-salo ay biglang nagsalita si Mama."Anak..."pagtawag niya sa aking atensyon."Ano 'yun, Ma?""May balak na ba kayong magpakasal ni Ramier? Lumalaki na ang bata, makabubuti sana kung magka-isang dibdib na kayo para masundan na itong makulit naming apo,"biglaan niyang sambit at pinisil pa ang pisngi ni Lance habang ako naman ay biglang nabulunan dahil hindi ko inaasahan ang bagay na iyon."Are you okay?"Nag-aalalang tanong ni Ramier.Kaagad niya akong inabutan ng tubig at pinainom."M-ma!"Bigla tuloy akong nahiya kay Ramier.Natatakot ako na baka makaramdam siya ng
YSHARRA'S POVKasabay nang pagbuhos ng ulan ay ang pagdadalamhati naming lahat.Bumubuhos ang emosyon buhat ng kanyang pagkawala.Sunod-sunod na tulumulo ang luha sa aking mga mata habang wala sa sariling nakatingin sa kabaong niya.Ang bigat-bigat sa damdamin na makita siyang nasa ganitong kalagayan dahil napamahal na rin siya sa akin.Lahat ng nasa paligid ko ay nakikiramay sa kanyang pagkamatay.Naibsan kahit papaano ang sakit na aking nadarama nang yakapin ako ni Ramier upang pakalmahin.Iniisip ko na sana isang masamang panaginip na lang ang lahat.Sana hindi totoo ang nangyayaring ito dahil hindi ko na kaya."Venice! Please, don't leave me!"puno ng pighating sigaw ni Viguel habang yakap-yakap ang kabaong na lulan ang kapatid niya.Ramdam na ramdam ko kay Viguel ang sakit na kanyang nararamdaman dahil napakabuting bata ni Venice.Nalulungkot lang ako at alam kong sobra ang panghihinayang ngayon ni Viguel dahil gaya nga ng na-kuwento sa akin ni Venice na simula nung umalis sila rito sa
"I didn't had a chance to take my revenge directly to him but now...I'll do my revenge in my own way."Sa sinabing iyon ni Ramier ay hindi maganda ang naging kutob ko."A-anong i-ibig mong sabihin?"pagka-klaro ko."Let's get out of this.Let's just have a normal and a peaceful life away from them.I don't want to get involve with that family again."Napatakip ako ng bibig sa gulat dahil sa biglaan niyang desisyon.Hindi ito ang inaasahan kong magiging kahihinatnan ng plano namin."S-sigurado ka ba? Baka masyado ka lang nadadala ng emosyon mo,"nag-aalala kong usal.Iniwas niya ang tingin sa akin at tumitig sa kawalan."My decision is final.You can't do anything about it."Hinawakan ko siya ng mahigpit sa braso habang namamag-asang mababago ko pa ang isip niya."Isipin mo sila, Ramier.Wala silang kasalanan sa kung ano mang kinahinatnan ng pamilya mo.Biktima lang rin sila.Si Don Ramuel ang may kagagawan kaya huwag mo naman sanang gawin ito sa kanila.Ito 'yung mga pagkakataong kailangan ka nila
"Ysharra... he's my real father."Matapos sabihin ni Ramier ang mga katagang iyon ay lumingon ako kay Mang Fred.Pagtingin ko sa kanya ay biglang isa-isang tumulo ang luha sa kanyang mga mata.Iniwas niya ang kanyang tingin at tumitig sa kawalan.Habang si Ramier naman ay blangko lang ang ekspresyon na kahit anong pilit kong suriin,hindi ko malaman kung anong tumatakbo sa isipan niya sa puntong ito."Umalis na kayo.Hindi na kayo dapat nagpunta pa rito.Nilalagay niyo lang sa panganib ang mga buhay niyo."Sa isang iglap ay parang bulang naglaho at nag-iba ang emosyon ni Mang Fred at ngayon ay mukhang galit na ito."Do you want to abandon me again just like what you did before? D'yan ka naman magaling,"nanginginig ang labi ko sa kaba nang dahil sa biglaang pagsagot ni Ramier sa papa niya."Ginawa ko lang ang kung anong alam kong makabubuti para sa 'yo!"napaatras ako nang biglang sumigaw si Mang Fred."Makabubuti sa akin? But that's the biggest mistake that you ever made for me,ang iwan ako
Pinalitan ako ni Ramier sa pagmamaneho at ngayon ay papunta na kami sa dati nilang mansyon para magbakasakaling sabihin na ni Manang Regina kung saan ba nagtatago si Mang Fred.Sa ngayon ay siya na lang ang natatanging pag-asa namin para malinis ang pangalan ni Ramier sa mga kapatid niya.Hindi niya p'wedeng hayaan sina Venice at Viguel sa puder ng tito nila dahil alam namin na hindi maganda ang hangarin niya sa kayamanang meron ang pamilya nila."Are you okay?"tanong ni Ramier habang nagmamaneho siya.Napansin niya siguro na hindi ako mapakali."Paano kung hindi sabihin ni Manang Regina kung nasaan si Mang Fred? Natatakot ako para sa kapakanan ni Venice at Viguel,"nangangamba kong usal."Don't worry okay? Just talk to her.I'm always beside you.Kung hindi gumana,iisip tayo ng ibang paraan."Sa puntong ito ay medyo gumaan ang loob ko sa sinabing iyon ni Ramier.Makalipas ang ilang oras ay tuluyan na nga kaming nakapasok sa village nila.Mukhang baguhan ang mga guards kaya hindi ata nila k
Samuel's POVFLASHBACKIlang araw na ang lumipas simula nung muntikang magpakasal si ate kay Kuya Brando pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagkakamalay.Malala ang naging pagtama niya sa malaking bato dahil sa ginawa ni Kuya Brando.May posibilidad din daw na baka mawala ang lahat ng ala-ala ni ate paggising niya.Mabuti na lang talaga at sinaklolohan kami ni Kuya Cross dahil kung hindi ay baka hanggang ngayon ay nasa kapahamakan pa rin kami.Ngayon ay nasa ligtas na lugar kami dahil sa tulong niya.Binabalak din niya na isama kami sa ibang bansa para makalayo kami at lalong-lalo na si ate sa mga posibilidad na masamang mangyari.Ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi kami nagawang tulungan ni Kuya Ramier.Kung tutuusin ay siya talaga ang inaasahan kong tutulong sa amin nung mga panahong iyon dahil alam kong mahalaga sa kanya si Ate Ysharra at ang anak nila.Pero sa madilim na pinagdaanan naming iyon ay wala siya.Hindi niya kami nagawang tulungan.Sa puntong ito ay nagtatani
RAMIER'S POVKasalukuyan akong naglalakad habang may buhat-buhat na panggatong sa balikat.Abala ang mga kasamahan kong magsasaka sa pagtatanim nang mapadaan ako sa sakahan."Kuya! Kuya!"Hanggang sa bigla kong nakasalubong si Rashim na may karga-kargang bata."Kaninong bata 'yan? Ba't karga mo?"tanong ko.Ngingiti-ngiting tumingin sa akin ang aking kapatid.Hindi ko makita ang bata na hawak niya dahil nakatalikod ito sa akin."Binilin lang sa akin ni Samuel.Sila 'yung bagong lipat sa Mansyon ng mga Versailles,"paliwanag niya."Samuel? May nakatira na sa mansyon na 'yon?"Sa hindi mawaring dahilan ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko.Hindi na maiwas ang tingin ko ngayon sa batang hawak ni Rashim."Oo, kuya.Bumalik na sila."Napalunok ako nang marinig ang sinabi niya.Kung hindi ako nagkakamali,ang batang hawak niya ay...."What's his name?"I nervously asked."Lance, kuya,"After my brother said that,he faced him infront of me that's why I can clearly see him now.Hindi ko maipaliwanag ang
Yakap-yakap niya pa rin ako mula sa likod habang nakaharap kami sa apoy na nagsisilbing liwanag sa madilim na gubat na ito.Matapos kong marinig ang mga salitang binitawan niya ay kusang tumulo ang luha sa aking mga mata.Bigla na lamang akong nakaramdam ng lungkot at mistulang apektadong-apektado sa lahat ng sinabi niya.Hanggang sa pinaupo niya ako sa kahoy na kinauupuan niya kanina.Nakatulala lang ako sa nagbabagang apoy sa harapan namin nang bigla niyang hinawakan ang isa kong kamay.Hindi ko siya tinapunan ng tingin dahil nangangamba ako sa kung anong p'wede kong matuklasan mula sa kanya.Ilang minutong katahimikan ang namutawi sa pagitan naming dalawa at tanging ang kuliglig lamang sa paligid ang aming naririnig.Walang ano-ano'y bigla siyang nagsalita.Sa puntong ito ay alam kong masisihuwalat na ang katotohanan.Ang mga ala-alang matagal ko ng gustong balikan.Huminga ako ng malalim at hinanda ang sarili upang makinig.FLASHBACK"Fuck!"rinig kong napamura 'yung lalaking nabangga ko