“Ano ba naman kayong mag-asawa, palagi na lang may gulo sa inyo. Palagi na lang may nawawala isa sa inyo.” tila problemadong sambit ni Sander.“But this time it’s different… imposible na si Dad ang may kagagawan kaya nawala si Fatima, dahil busy si Daddy na asikasuhin si Mom sa hospital.”“So, sinasabi mo na umalis kusa si Fatima?”Napailing si Giovanni. “Ewan ko, pero iba ang pakiramdam ko.”“Hindi kaya nakita niya kayo ni Tito William na magkasama? Baka alam na niya na mag-ama kayo?”Tila nagduda si Giovanni sa sinabi ni Sander, ngunit hindi niya rin maialis ang kaba sa kanyang dibdib. May mga bagay na hindi na kayang itago, at alam niyang darating ang araw na malalaman din ni Fatima ang katotohanan.“Hindi ko alam, Sander,” mahinang tugon ni Giovanni. “Pero kung alam na nga ni Fatima, hindi ko rin siya masisisi kung umalis siya. Napakabigat na pasanin nito para sa kanya.”“Alam mong hindi maganda kung magtatago pa rin kayo,” sagot ni Sander, seryosong nakatingin sa kanya. “Kung aya
Sa loob ng madilim na silid, tahimik na naglalakad si Fatima habang dala ang isang maliit na bag. Hindi niya alam kung saan siya tutungo, ngunit isa lang ang sigurado— kailangan na niyang lumayo.Hindi niya puwedeng hayaan na madamay si Katie.Paulit-ulit na naglalaro sa kaniyang isipan ang mga tagpo sa pagitan nina Giovanni at William na lihim niyang nasaksihan.Lihim na siyang lumabas ng bahay at naglakad sa madilim na kalsada. Nang biglang nag-ring ang kaniyang cellphone.“Unknown Number.” iyon ang nakalagay sa screen.Agad siyang kinabahan, ngunit sinagot niya ito.“H–Hello? Who’s this?”“Fatima, ako ito… si Giovanni. Where are you?”Halos mahulog ang cellphone sa kaniyang kamay. Hindi siya sigurado kung paano magrereaksyon.“A–Anong kailangan mo, Giovanni?” malamig niyang tugon.“I’m fvcking worried about you. Nasaan ka ba?”Umiling si Fatima kahit hindi siya nakikita ni Giovanni.“No, hindi ako magpapakita sa ‘yo. You are a liar!”Hindi mapigilan ni Fatima ang kaniyang emosyon.
Habang nakatayo si Fatima at Sander sa gitna ng lumang bodega, nagpatuloy ang usapan nila. Kahit paano rin ay nakaramdam si Fatima ng kalaigtasana sa tabi ni Sander.“Kung si William pa rin ang nasa likod ng lahat ng ito, bakit hindi na lang niya ako harapin? Ano bang gusto niya sa akin?”“Hindi lang ito tungkol sa ‘yo, Fatima. May mga nalaman ako– may mga bagay ka na konektado sa nakaraan ni Giovanni at William. Ang relasyon nila, ang mga sikreto nila... lahat ‘yan ay may kinalaman sa ‘yo ngayon.”Napakunot ng noo si Fatima. “Ano naman ang bagay na ‘yon? Hindi ko pa rin maintindihan, Sander. Ano ba talaga ang gusto nilang itago? And how come na sangkot ako sa mga pagkatao nila?”Nagbuntong-hininga si Sander at tumingin sa pintuan, tila binabantayan ang bawat ingay mula sa labas.“Basta, Fatima. Ang isipin mo na lang muna ay si Tito William, ay hindi lang basta isang businessman. Marami siyang hawak na sikreto. Isa ka sa mga taong alam ang isang bagay na ayaw niyang kumalat. Kaya niya
Habang umaandar ang kotse ni Giovanni sa madilim na daan, bakas sa mukha ni Fatima ang kaba at pagod. Samantalang si Giovanni ay tahimik, hawak ang manibela ngunit kita ang galit sa kaniyang mga mata.“Giovanni, paano na ngayon? Paano mo malalampasan ang Daddy? Parang wala siyang balak pakawalan ako… I’m scared.”“Don’t be scared, dahil hindi ako natatakot kay Daddy. Matagal na akong handang harapin siya. Ang iniisip ko ngayon ay ang kaligtasan mo.” tugon ni Giovanni na may malalim na boses.“Kung ganoon, bakit hindi mo agad sinabi sa akin ang totoo? Bakit kailangang malaman ko ito sa ganitong paraan?”Sandaling tumigil si Giovanni sa pagsagot. Tila may mabigat siyang dinadala.“Because I didn’t know his reason, kung bakit ka niya gustong makuha. As of now, ang alam ko lang ay may kinalaman ka tungkol sa Mommy ko.”“Ano? Anong kinalaman ko? I don’t even know your mother.”Inihinto ni Giovanni ang sasakyan, saka bumuntong-hininga.“I don’t know. Basta ang sinasabi ni Daddy ay ikaw susi
Nagpatuloy ang habulan sa makipot na daan, at lalong lumakas ang ugong ng makina ng humahabol na sasakyan. Ang dilim ng paligid ay tila naging mas nakakatakot, ngunit si Giovanni ay nanatiling kalmado, nakatutok sa kaniyang ginagawa.Napalingon siya kay Giovanni, na tahimik ngunit halata ang lalim ng iniisip.“Giovanni, hindi na ako mapakali. Anong plano mo? Hindi tayo puwedeng tumakbo nang ganito habang-buhay.”“Hindi tayo tatakbo nang habang-buhay. Pero hindi rin ako papayag na mahuli nila tayo ngayon.”Inilingon niya ang SUV sa mas masikip na daan, nag-iiwan ng alikabok sa likuran.“Sigurado ka bang alam mo ang ginagawa mo?!” ang boses niya’y nanginginig habang mahigpit na nakakapit sa upuan.“Fatima, maniwala ka sa akin. I have my own ways!”Sa likod nila, mabilis na sumulpot ang dalawang itim na SUV, mas malapit na kaysa kanina. Tumunog ang cellphone ni Giovanni.Si Sander muli ang tumawag.“Giovanni, nasa likuran nila ako. Na-contact ko na ang back up sa likuran ko. Kailangang m
Sa isang liblib na bahagi ng gubat, ang kotse na sinasakyan ni Giovanni at Fatima ay pumarada malapit sa isang abandonadong kubo. Sa paligid, tanging ang huni ng mga kuliglig at ihip ng malamig na hangin ang maririnig. Binuksan ni Giovanni ang pinto, mabilis na ini-assess ang paligid habang si Fatima ay nanatili sa loob, tahimik ngunit bakas ang kaba sa mukha.“Giovanni, ito ba ang safehouse na sinasabi mo? P–Para kasing hindi safe dito.”“Hindi ito ang tunay na safehouse. Diversion lang ito. Kailangan nating maghintay dito saglit bago tayo magpatuloy.”Hinila niya mula sa compartment ang isang bag na puno ng mga armas at gamit.“Omg. A–Ano ‘yan, Giovanni? Hindi mo sinabi na may dala kang ganito.” gulat na tanong ni Fatima habang nakatitig sa mga armas.Bumuntong-hininga si Giovanni. “This is for our safety. We need this to protect ourselves. Ngayon, kailangan mo nang malaman kung gaano kaseryoso ang sitwasyon natin. Kakailanganin ko ang tulong mo.”“W–What kind of help?”Biglang nag-
“Giovanni? Ikaw ba 'yan?” tanong niya, habang nanginginig at hawak ang baril.Tumigil ang mga yabag. Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan na parang tumigil ang oras. Habang hawak niya ang baril, itinutok niya ito sa direksyon ng tunog, habang nanginginig ang kamay niya.“Fatima, it’s me.”Nagpakawala ng buntong-hininga si Fatima nang marinig ang boses ni Giovanni. Mula sa dilim, lumitaw ang pamilyar na silweta niya, pawisan, may bahagyang dugo sa braso, ngunit buhay.Tumayo si Fatima at mabilis na niyakap “Giovanni! Diyos ko, akala ko... akala ko—”Hindi na natapos ni Fatima ang sasabihin niya nang halikan siya ni Giovanni sa labi.“I told you, susunod ako, ‘di ba?” nakangiting sambit ni Giovanni, dahilan kaya napangiti si Fatima.Ngunit bago pa sila makapagpahinga, narinig nila ang biglaang kaluskos mula sa tunnel. Agad silang nagkatinginan.“M–Mukhang nasundan ka nila hanggang dito. What are we gonna do now?”Mahigpit na hinawakan ni Giovanni ang kaniyang baril.“Looks like Juli
Sabay silang tumalon sa ilog, sa ilalim ng malamig na tubig ng ilog, halos maubusan ng hininga sina Giovanni at Fatima. Lumitaw sila mula sa agos sa isang tahimik na bahagi ng pampang, basang-basa at hingal na hingal.“Giovanni... akala ko... hindi na tayo makakaahon…” hinihingal na sambit ni Fatima. Tumingin sa paligid si Giovanni. “As of now, we are still not safe. Dapat tayong magtago bago sila makarating dito.”Biglang narinig nila ang tunog ng mga aso mula sa malayo— mga asong pang-tracker. Agad tumindig si Giovanni, hinawakan ang kamay ni Fatima, at hinila ito papasok sa kagubatan.Nakaramdam na naman si Fatima ng pag-aalala.“Paano kung mahuli nila tayo? Giovanni, hindi ko na kaya!”“Kaya mo, Fatima. Kakayanin natin ito. Magkasama tayo, right?” Habang tumatakbo, naramdaman nilang papalapit nang papalapit ang tunog ng mga aso. Hanggang sa nakarating sila sa isang lumang abandonadong kubo sa gitna ng kagubatan. Agad silang pumasok at naghanap ng mapagtataguan.“Dito muna tayo.
Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina
Back to normal na ang buhay ni Giovanni, balik siya sa kaniyang pagpapatakbo ng kompanya niya, habang si Fatima ay isang butihing housewife, at nag-aaral na ang kanilang anak na si MarcusIsang tahimik na umaga sa bahay nila. Sa likod ng malalaking bintana ng kanilang sala, kitang-kita ang masilayan ng araw na tumatama sa berdeng hardin. Si Giovanni ay nakaupo sa isang maluwang na mesa, nag-audit ng mga reports ng kompanyang patuloy niyang pinapalago. Ang kanyang mga mata ay seryoso, ngunit may mga pagkakataon na ang kanyang mga mata ay napapadako kay Fatima, na abala sa paghuhugas ng mga pinggan sa kusina.Si Fatima, suot ang kanyang simpleng puting damit, ay naglalakad mula sa isang sulok ng kusina patungo sa isa, naghahanda ng agahan para kay Marcus. Naisip ni Giovanni kung gaano siya nagpapasalamat sa mga simpleng bagay sa buhay. Sa kabila ng mga komplikasyon ng nakaraan, nakatagpo siya ng kapayapaan sa simpleng buhay na mayroon sila ngayon.Habang abala si Fatima, biglang narinig
Habang patuloy na umiikot ang kasiyahan sa paligid nila, nakatayo si Giovanni sa tabi ni Fatima, ang kanyang braso ay nakayakap sa kanya, at ang kanilang anak na si Marcus ay nasa kanilang gilid. Ang hindi inaasahang pagdating ni William ay patuloy na gumugulo sa isipan ni Giovanni, ngunit alam niyang kailangan nilang magpatuloy. Mas malakas sila ngayon, magkasama.Luminga si Fatima kay Giovanni, ang mukha niya ay puno ng pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" tanong niya nang malumanay, habang ang mga daliri niya ay dahan-dahang dumampi sa kanya.Tumango si Giovanni, kahit na may bigat na nararamdaman sa kanyang dibdib. "Oo, Fatima. Kailangan kong maging ayos. Para sa iyo, para kay Marcus... para sa ating hinaharap."Si Sander, na matagal nang nanonood mula sa malayo, ay lumapit sa kanila na may tahimik na ngiti. "Giovanni, Fatima, alam kong hindi madali ang bitawan ang nakaraan, pero ngayong gabi... ngayong gabi ay para sa inyo at sa inyong pamilya. Huwag ninyong hayaang mawalan ng liwanag
Dalawang taon ang nakalipas, at ang araw ng kasal ni Giovanni at Fatima ay muling sumik, puno ng pag-asa at pagmamahal. Ang simbahan ay napakaganda, puno ng mga bulaklak at dekorasyong sumasalamin sa kanilang paglalakbay. Ang mga kaibigan at pamilya, pati na rin ang mga taong tumulong at nagsuporta sa kanila, ay naroroon upang makiisa sa pagdiriwang ng kanilang pagmamahalan.Si Giovanni, na nakatayo sa harap ng altar, ay malalim ang pag-iisip. Ang bawat hakbang na ginawa nila ni Fatima ay nagsilbing hakbang patungo sa isang bagong simula, at ngayon, narito siya, handang maglaan ng kanyang buong buhay para sa pinakamahalagang tao sa kanyang buhay.Habang hinihintay nila ang pagdating ni Fatima, naramdaman ni Giovanni ang isang malalim na kaligayahan. Kasama ang kanilang anak na si Marcus, nakatayo siya sa harap ng simbahan, tinitingnan ang mga mata ng kanyang mga kaibigan at mahal sa buhay. Tiningnan ni Giovanni si Sander, na nakangiti at tumango bilang tanda ng suporta."Giovanni, mal