PART ONE OF CHAPTER THIRTEENTH, WHEN CHEATING WAS A CURSE
Tinitigan ko ang mga notes na sinulat ko kagabi. Wala akong maintindihan tungkol dito. Hindi magandang ideya na magsulat ng mga tala sa Latin.
Napa-facepalm ako habang bumabagsak ang mga notes sa sahig.
Ang pagre-review ay isang masamang bagay. Hindi man lang ako nag-stock ng anumang kaalaman, ano ang dapat kong gawin!?
Hindi kapani-paniwalang nakaka-stress. Ano ang mas masahol pa? Hindi ordinaryo ang paaralang ito, ito ay impiyerno. Mas masahol pa sa inaakala ko noong elementary ako. O, hayskul talaga ay ganito.
Inalis ko ang mga palad ko sa mukha ko at iniladlad ang palda ko. Iniunat ko ang mga kulubot sa aking itim na uniporme. Mayroon itong naka-bold na pulang highlight, at ang kurbata ay kalahating itim at kalahating checkered. Sa dulo ng aking manggas ay mga puff na may mga butones. Hinawi ko ang itim kong buhok. Hindi ako makapaniwala na hindi ito maplantsa ng diretso. M
PART TWO OF CHAPTER THIRTEENTH, WHEN CHEATING WAS A CURSEItinaas ng lahat ang kanilang natapos na mga test paper sa hangin. Itinaas ko ang sarili ko, kasunod si Ella.Sinulyapan niya ang test paper ng lahat. Nanatili ang maliit niyang ngiti, na nagbigay sa akin ng kaginhawaan.Hinawakan ko ang dibdib ko at huminga ng ilang beses. Napabuntong hininga ako, sumilay sa mukha ko ang nakakatakot na ngiti. Nakatitig sa akin si Ella at sumulyap kay Mr.Byrne. Si Mr. Byrne ay lumabas ng silid, at nagsimulang mag-ingay ang silid. Lumingon si Ella sa kanya, at nagtanong ng bastos na tanong,"Ikaw ba ay isang psychopath?"Lumingon ako sa kanya, nawala yung creepy smile after kong marinig yung comment niya. Kinagat ko ang aking mga ngipin at naikuyom ang aking kamao.Napangiti ako, "Hindi."Ang mga puting ngipin ay ipinakita na may itim na gilagid at perpektong linyang ngipin.Naguguluhang tumingin siya sa akin. Nakataas ang k
Mamaya sa araw na iyon.Alas kwatro na ng hapon.Oras na. Kaninang umaga, nang tuluyan na kaming makalabas ng silid, niyaya ni James ang buong klase na mag-aral. Ikinatuwiran niya na ito ay isang paghahanda para sa susunod na pagsusulit.Ngunit hindi iyon ang dahilan.Ito ay ibang bagay.Umalingawngaw ang mga yabag sa dingding at ang mga bulungan ay pinupuno ang hangin ng nakakagambalang mga ingay. Alam kong hapon na, ngunit kahina-hinala ang katotohanang walang nakikitang liwanag sa mga bintana. Ito ay maaaring sanhi ng panahon o ilang phenomenon. Anuman ito, hindi ko dapat ipagsapalaran ang aking buhay sa pagsisikap na malaman.Naglakad ako sa isang red carpet papunta sa main hall.Huminto ako malapit sa isang foundation at tumingin sa paligid. Ang mga iskolar ay nagkalat sa paligid ng bulwagan, na
Sa loob ng silid-aralan ng mga iskolar, magkaharap na nakaupo sina Tobiah at Lily at may pinag-uusapan. Ito ay ang araw pagkatapos ng pangkatang pag-aaral.Unti-unting lumilipat ang araw habang pinagmamasdan ng dalawa ang pagkawala ng liwanag at ang dapit-hapon na."I guess so," paliwanag ni Tobiah. "Ikaw yung tipo ng tao na hindi mahilig magtago sa school na ito."Napatitig ako sa mukha niya. Tama siya, hindi ako mahilig mag-explore since I knew that danger can be everywhere. Kanina lang, tinanong ko kung dapat ko bang tanggapin ang pagpayag ni Theodore, na tulungan siyang galugarin ang kagubatan upang mahanap ang babaeng iyon, ang babaeng nagpakita kasama ang manika na mayroon ako ngayon."Kailangan niya ako," bumuntong-hininga ako. "Ngunit hindi ganoon kaliwanag ang iniisip ng kabilang panig ko."Lumapit sa akin si Tobiah, at pagkatapos ay binigyan ako ng tinging nag-aalala. Bahagya siyang ngumiti, "Pwede kang pumatay anytime, pwede ba?"Napabuntong-hininga ulit ako. Ibinaba ko ang
Martes ng umaga noon, at medyo late na si Lily sa kanyang Homeroom Class. Natatakot siya na si Mr Byrne ay maaaring nagngangalit ngayon, tulad ng kanyang reaksyon sa grupo ng Megaera, kung saan kabilang si Tommy. Hanggang ngayon, ikatlong linggo ng kanilang pamamalagi, hindi pa sila nahahanap.Nahulaan ni Theodore na namatay sila, tulad ng palagi niyang sinasabi kapag may biglang nawawala.Walang nakakaalam kung tama o mali ang kanyang hula. Dahil walang gustong alamin.Tumatakbo siya ng ilang hakbang patungo sa silid, pinabilis ang kanyang lakad. Kinabit niya ang bag na naglalaman ng isang papel at manika. Nagpalipas siya ng gabi sa paggawa ng mga sketch para sa tinatawag na "plano" na inaasahan nilang gagana.Hahakbang na sana siya papasok nang pigilan siya ng instincts niya. Naririnig niya si Mr Byrne na sumisigaw.Sumilip siya sa glass window na hugis maliit na bilog sa gitna ng pinto. Nakabuka ang bibig ni Mr Byrne habang ang kanyang mga kamay ay naghahanda na ibalik ang mesa sa
Tumilapon ang isang uwak habang pumailanglang sa langit. Tinakpan ng mga ulap ang malapit nang sumikat ang buwan sa isang malamig na gabi. Umihip ang hangin at ang uwak ay tumakas sa balikat ng isang kaluluwang halimaw. Kasama niya ang mga multo ng mga past students sa school na ito. Nag-e-enjoy sila sa larong nilalaro nila, hide and seek.Iniyuko ng uwak ang kanyang ulo upang makita ang isang babaeng sophomore na multo na humila ng isang nakulong na bata mula sa isang maliit na butas na pumapasok sa loob ng halimaw.Napansin ng batang babae ang uwak, at pagkatapos ay gumapang ito. Ang kanyang mga mata ay ganap na itim, hugis bilog. Napaigtad ang uwak nang mapansin ang isang matabang itim na uod na makikita sa loob niya. Lumipad ito sa tiyan niya bago niya ito maabot.Tinutusok ng uwak ang kanyang tiyan. Gaano man kahirap ang paghalik nito, dumadaan lang ito sa kanya. Ang uod ay hindi maabot ng maikling tuka nito. Galit na tumili ang uwak habang lumilipad ito palayo sa kaluluwang hali
Napatingin sa kanya si Theodore dahil sa pagkalito. Wala siyang masabi. Wala sa sarili si Tobiah. Ang tanging narinig ko lang maya-maya, Si Jesse ay sumisigaw mula sa kanyang mga baga habang sinusubukang ibalik siya sa bersyon na akala namin ay hindi na mawawala. Inaaway siya ng lahat, habang nakatikom ang bibig niya habang nakakuyom ang mga kamao.Wala akong reaksyon sa sinabi niya. Nakatayo lang ako doon, sa tabi ng presidente, na nawawalan na ng pasensya sa lahat.Pero naisip ko, nasaan ang batang iyon, na nagngangalang Jacob? Walang sinuman dito ang nagpahayag na siya ay natalo. O baka naman pinalayas siya. Pinaalis. Nilagay ko ang kamay ko sa mukha ko at nagsimulang maghilamos. Masyado pang maaga para mag-away para sa ganitong klase ng araw. Napasinghap ako ng pagod.Una, hindi ako mahilig sa mga argumento. Ni hindi ako maaaring manalo o matalo sa alinman sa kanila. Isipin na lang kung gaano ito kahusay magsisimula sa isang simpleng babala sa isang digmaan. Palagi akong tahimi
Mga oras na mas maagaSamantala, sa hindi malamang lugar,"Tumahimik ka, Anthony," hinati ni Dolores ang isang metal stick sa dalawa habang ang kanyang mga mata ay nakatutok kay Anthony. Nagbubulungan ng mga salita si Anthony habang tinatakpan nila ang bibig ng isang pahaba na maskara na nakatakip lamang sa kanyang mga labi. May rubber strap ito na humahaba mula sa maskara hanggang sa kanyang ulo at sa ilalim ng kanyang tenga.Hindi pa rin niya matanggap na ginawa ito ni Dolores sa kanya. Nagtiwala siya sa kanya.Natuyo ang kanyang bibig habang ang kanyang pawis ay tumigil sa pag-agos mula sa kanyang noo.Nararamdaman niya ang panginginig ng kanyang laman nang hawakan ni Dolores ang isang butones na may pulang kumikinang na kulay. Puti na ang kanyang mga mata nang lumakas ang hangin, parang may buhawi na umaaligid sa kanya. Ito ay malamig.Nakahiwalay ang uniporme ng kanyang staff, at may malaking butas malapit sa private part niya. Maaapektuhan ng kanyang maliit ang init na dumadaloy
Sa likod ng matataas na pader na ladrilyo at magagandang punong nakatago ay ang mga sikretong hindi mo gustong malaman. Iminumungkahi kong huwag kang tumuntong sa paaralang ito, o sa huli, pagsisihan mo ang lahat ng iyong ginawa.Huwag mo nang pangaraping mag-aral sa lugar na ito.Pakinggan mo lang ako, wag mo akong suwayin.. wag na lang.Ang mga henyo ang tinitingala ng mga tao. Umaasa sila sa kanilang katalinuhan at kanilang pag-iisip. Well, bakit ka aasa sa ganyang katangahan?Ngunit sa paaralang ito, ang pag-asa sa lahat ay magdadala sa iyo sa iyong kamatayan. Malapit na ang panganib, at dadalhin ka nito anumang oras.Morrissette School of Geniuses. Isang paaralan kung saan nagtapos ang mga matagumpay na alamat. Pinangalanan ito, pinapanatili ng paaralan ang reputasyon nito sa pamamagitan ng pagkuha ng mga henyong estudyante at kung makapasa sila sa pagsusulit sa scholarship, papasok sila sa paaralan at aangkinin bilang isang tunay na 'GE
Mga oras na mas maagaSamantala, sa hindi malamang lugar,"Tumahimik ka, Anthony," hinati ni Dolores ang isang metal stick sa dalawa habang ang kanyang mga mata ay nakatutok kay Anthony. Nagbubulungan ng mga salita si Anthony habang tinatakpan nila ang bibig ng isang pahaba na maskara na nakatakip lamang sa kanyang mga labi. May rubber strap ito na humahaba mula sa maskara hanggang sa kanyang ulo at sa ilalim ng kanyang tenga.Hindi pa rin niya matanggap na ginawa ito ni Dolores sa kanya. Nagtiwala siya sa kanya.Natuyo ang kanyang bibig habang ang kanyang pawis ay tumigil sa pag-agos mula sa kanyang noo.Nararamdaman niya ang panginginig ng kanyang laman nang hawakan ni Dolores ang isang butones na may pulang kumikinang na kulay. Puti na ang kanyang mga mata nang lumakas ang hangin, parang may buhawi na umaaligid sa kanya. Ito ay malamig.Nakahiwalay ang uniporme ng kanyang staff, at may malaking butas malapit sa private part niya. Maaapektuhan ng kanyang maliit ang init na dumadaloy
Napatingin sa kanya si Theodore dahil sa pagkalito. Wala siyang masabi. Wala sa sarili si Tobiah. Ang tanging narinig ko lang maya-maya, Si Jesse ay sumisigaw mula sa kanyang mga baga habang sinusubukang ibalik siya sa bersyon na akala namin ay hindi na mawawala. Inaaway siya ng lahat, habang nakatikom ang bibig niya habang nakakuyom ang mga kamao.Wala akong reaksyon sa sinabi niya. Nakatayo lang ako doon, sa tabi ng presidente, na nawawalan na ng pasensya sa lahat.Pero naisip ko, nasaan ang batang iyon, na nagngangalang Jacob? Walang sinuman dito ang nagpahayag na siya ay natalo. O baka naman pinalayas siya. Pinaalis. Nilagay ko ang kamay ko sa mukha ko at nagsimulang maghilamos. Masyado pang maaga para mag-away para sa ganitong klase ng araw. Napasinghap ako ng pagod.Una, hindi ako mahilig sa mga argumento. Ni hindi ako maaaring manalo o matalo sa alinman sa kanila. Isipin na lang kung gaano ito kahusay magsisimula sa isang simpleng babala sa isang digmaan. Palagi akong tahimi
Tumilapon ang isang uwak habang pumailanglang sa langit. Tinakpan ng mga ulap ang malapit nang sumikat ang buwan sa isang malamig na gabi. Umihip ang hangin at ang uwak ay tumakas sa balikat ng isang kaluluwang halimaw. Kasama niya ang mga multo ng mga past students sa school na ito. Nag-e-enjoy sila sa larong nilalaro nila, hide and seek.Iniyuko ng uwak ang kanyang ulo upang makita ang isang babaeng sophomore na multo na humila ng isang nakulong na bata mula sa isang maliit na butas na pumapasok sa loob ng halimaw.Napansin ng batang babae ang uwak, at pagkatapos ay gumapang ito. Ang kanyang mga mata ay ganap na itim, hugis bilog. Napaigtad ang uwak nang mapansin ang isang matabang itim na uod na makikita sa loob niya. Lumipad ito sa tiyan niya bago niya ito maabot.Tinutusok ng uwak ang kanyang tiyan. Gaano man kahirap ang paghalik nito, dumadaan lang ito sa kanya. Ang uod ay hindi maabot ng maikling tuka nito. Galit na tumili ang uwak habang lumilipad ito palayo sa kaluluwang hali
Martes ng umaga noon, at medyo late na si Lily sa kanyang Homeroom Class. Natatakot siya na si Mr Byrne ay maaaring nagngangalit ngayon, tulad ng kanyang reaksyon sa grupo ng Megaera, kung saan kabilang si Tommy. Hanggang ngayon, ikatlong linggo ng kanilang pamamalagi, hindi pa sila nahahanap.Nahulaan ni Theodore na namatay sila, tulad ng palagi niyang sinasabi kapag may biglang nawawala.Walang nakakaalam kung tama o mali ang kanyang hula. Dahil walang gustong alamin.Tumatakbo siya ng ilang hakbang patungo sa silid, pinabilis ang kanyang lakad. Kinabit niya ang bag na naglalaman ng isang papel at manika. Nagpalipas siya ng gabi sa paggawa ng mga sketch para sa tinatawag na "plano" na inaasahan nilang gagana.Hahakbang na sana siya papasok nang pigilan siya ng instincts niya. Naririnig niya si Mr Byrne na sumisigaw.Sumilip siya sa glass window na hugis maliit na bilog sa gitna ng pinto. Nakabuka ang bibig ni Mr Byrne habang ang kanyang mga kamay ay naghahanda na ibalik ang mesa sa
Sa loob ng silid-aralan ng mga iskolar, magkaharap na nakaupo sina Tobiah at Lily at may pinag-uusapan. Ito ay ang araw pagkatapos ng pangkatang pag-aaral.Unti-unting lumilipat ang araw habang pinagmamasdan ng dalawa ang pagkawala ng liwanag at ang dapit-hapon na."I guess so," paliwanag ni Tobiah. "Ikaw yung tipo ng tao na hindi mahilig magtago sa school na ito."Napatitig ako sa mukha niya. Tama siya, hindi ako mahilig mag-explore since I knew that danger can be everywhere. Kanina lang, tinanong ko kung dapat ko bang tanggapin ang pagpayag ni Theodore, na tulungan siyang galugarin ang kagubatan upang mahanap ang babaeng iyon, ang babaeng nagpakita kasama ang manika na mayroon ako ngayon."Kailangan niya ako," bumuntong-hininga ako. "Ngunit hindi ganoon kaliwanag ang iniisip ng kabilang panig ko."Lumapit sa akin si Tobiah, at pagkatapos ay binigyan ako ng tinging nag-aalala. Bahagya siyang ngumiti, "Pwede kang pumatay anytime, pwede ba?"Napabuntong-hininga ulit ako. Ibinaba ko ang
Mamaya sa araw na iyon.Alas kwatro na ng hapon.Oras na. Kaninang umaga, nang tuluyan na kaming makalabas ng silid, niyaya ni James ang buong klase na mag-aral. Ikinatuwiran niya na ito ay isang paghahanda para sa susunod na pagsusulit.Ngunit hindi iyon ang dahilan.Ito ay ibang bagay.Umalingawngaw ang mga yabag sa dingding at ang mga bulungan ay pinupuno ang hangin ng nakakagambalang mga ingay. Alam kong hapon na, ngunit kahina-hinala ang katotohanang walang nakikitang liwanag sa mga bintana. Ito ay maaaring sanhi ng panahon o ilang phenomenon. Anuman ito, hindi ko dapat ipagsapalaran ang aking buhay sa pagsisikap na malaman.Naglakad ako sa isang red carpet papunta sa main hall.Huminto ako malapit sa isang foundation at tumingin sa paligid. Ang mga iskolar ay nagkalat sa paligid ng bulwagan, na
PART TWO OF CHAPTER THIRTEENTH, WHEN CHEATING WAS A CURSEItinaas ng lahat ang kanilang natapos na mga test paper sa hangin. Itinaas ko ang sarili ko, kasunod si Ella.Sinulyapan niya ang test paper ng lahat. Nanatili ang maliit niyang ngiti, na nagbigay sa akin ng kaginhawaan.Hinawakan ko ang dibdib ko at huminga ng ilang beses. Napabuntong hininga ako, sumilay sa mukha ko ang nakakatakot na ngiti. Nakatitig sa akin si Ella at sumulyap kay Mr.Byrne. Si Mr. Byrne ay lumabas ng silid, at nagsimulang mag-ingay ang silid. Lumingon si Ella sa kanya, at nagtanong ng bastos na tanong,"Ikaw ba ay isang psychopath?"Lumingon ako sa kanya, nawala yung creepy smile after kong marinig yung comment niya. Kinagat ko ang aking mga ngipin at naikuyom ang aking kamao.Napangiti ako, "Hindi."Ang mga puting ngipin ay ipinakita na may itim na gilagid at perpektong linyang ngipin.Naguguluhang tumingin siya sa akin. Nakataas ang k
PART ONE OF CHAPTER THIRTEENTH, WHEN CHEATING WAS A CURSETinitigan ko ang mga notes na sinulat ko kagabi. Wala akong maintindihan tungkol dito. Hindi magandang ideya na magsulat ng mga tala sa Latin.Napa-facepalm ako habang bumabagsak ang mga notes sa sahig.Ang pagre-review ay isang masamang bagay. Hindi man lang ako nag-stock ng anumang kaalaman, ano ang dapat kong gawin!?Hindi kapani-paniwalang nakaka-stress. Ano ang mas masahol pa? Hindi ordinaryo ang paaralang ito, ito ay impiyerno. Mas masahol pa sa inaakala ko noong elementary ako. O, hayskul talaga ay ganito.Inalis ko ang mga palad ko sa mukha ko at iniladlad ang palda ko. Iniunat ko ang mga kulubot sa aking itim na uniporme. Mayroon itong naka-bold na pulang highlight, at ang kurbata ay kalahating itim at kalahating checkered. Sa dulo ng aking manggas ay mga puff na may mga butones. Hinawi ko ang itim kong buhok. Hindi ako makapaniwala na hindi ito maplantsa ng diretso. M
Iniwan ng nurse na bahagyang nakabukas ang pinto.Sumandal ako sa pinto at sumilip sa siwang.Nakita kong lumayo ang nurse, tinutulak ang kartilya."Sundan mo siya." Sabi nito, naka-cross leg position na nakaupo."Bakit ako?" Bumulong ako."Dapat mo." Tinamaan nito ang kaliwang pisngi ko gamit ang mga tauhan nito. "Sumunod ka na lang sa akin.""Oh sige," sabi ni Lily.Pinagmasdan ko ang nurse na nawala sa anino. Imposibleng maglakad-lakad at walang mabangga. At saka, limitado lang ang ilaw namin.Ang pasilyo na ito ay isa sa iba pang mga pasilyo na nakakatugon sa concourse. Kung ikukumpara sa iba, ang pasilyo na ito ay hindi gaanong pabor pagdating sa mga nightwalker. Mga araw na nakalipas, nakilala ko ang isang batang babae na isang nightwalker, pinag-usapan kung gaano kakipot ang pasilyo na ito. I can't relate to her since I have never seen myself na gumagala habang natutulog. Pero eto ako, gumagala kasama