✿♡ JAZZLENE ♡✿ NANG imulat ko ang mga mata ko, wala na si Adam sa tabi ko. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakaidlip, pero ang alam ko ay magkatabi kami kanina dahil matapos ang nangyari sa amin ay hindi muna ako bumangon sa kama niya. Pareho kaming nanatiling nakahiga, magkatabi habang magkayakap. Sinabihan niya ako na umidlip muna at maya-maya na lamang daw lumipat sa amin dahil alam niyang pagod ako. Pabor din ako roon kaya naman sinunod ko siya. Umidlip ako sa bisig niya. Pero ngayon, wala na siya rito sa kuwarto. 'Nasaan siya?' I sat up, feeling the lingering warmth of where Adam had been lying next to me. I glanced around the room, my eyes lingering on the door. Maybe he was just outside, doing something important. I threw off the covers and got out of bed, feeling the coolness of the wooden floor beneath my feet. I quickly grabbed the robe hanging on the chair and slipped it on. Taking a deep breath, I walked to the door and slowly opened it, peeking into the hallwa
✿♡ JAZZLENE ♡✿ TAHIMIK kaming nakaupo sa living room. Magkatabi si mommy at daddy, habang katabi ko naman si Adam. Kaharap namin ang parents ko, at naka-crossed arms si mommy habang nakatitig kay Adam, tila binabasa ang buo nitong pagkatao. Si daddy naman ay bahagyang nakayuko, nakapatong ang mga siko niya sa ibabaw ng hita niya at paminsan-minsang bumubuntong-hininga. The silence was thick and uncomfortable. I could feel my heart pounding in my chest, each beat echoing loudly in my ears. Adam sat next to me, calm and composed, his face betraying none of the anxiety I felt. He seemed to be waiting for the inevitable interrogation to begin. “Boyfriend?” ani mommy nang ibaling niya sa akin ang tingin niya, hindi pa rin siya makapaniwala, bahagya pang nakataas ang kilay niya. “Kailan pa?” I swallowed hard, feeling the weight of their scrutiny. Alam kong ako lang ang magbibigay ng explanation sa kanila dahil tahimik si Adam, and clearly having no intention of helping me out. Sigur
✿♡ JAZZLENE ♡✿“ANO? Naibalik na ba ‘yong mahiwagang bra mo?” panunukso sa akin ni Leigh nang tabihan niya ako sa loob ng bar counter, kararating niya lamang.I laughed, shaking my head. "Nope, still missing in action," I replied, rolling my eyes for added effect.Kami ngayon ang naka-assign sa bar, habang si Violet naman ay sa housekeeping. And yeah, alam na nila ang nangyari last week noong nahuli ako ni mommy at daddy sa apartment ni Adam. Nitong nagdaang linggo kasi ay napansin nilang iba na ang sumusundo sa akin kapag hindi free si daddy. Nagtaka sila kung sino ‘yon—which is ‘yong lalaking ni-hire ni Adam para sunduin ako at ihatid sa hotel just in case wala si daddy. Lagi rin itong nakabuntot sa akin, tila nagmistulang bodyguard ko na hindi kayang lumapit. Yes. Lagi siyang malayo, tipong nakatanaw lang sa akin, gayon pa man ay hindi ako nito hinahayaang mawala sa paningin niya.Then, they started asking questions, and I had to tell them something, anything, to stop the interrogat
✧ADAM MEADOWS✧SA ILANG araw na lumipas, I was still consumed by the need to figure out who was responsible for my family's death. Every waking moment, every thought was fixated on this single goal. I had to know who orchestrated the tragedy that tore my life apart.Determined to find answers, I went to the jail myself. The two men who had shot my family were locked up there, and I needed to confront them. As I walked through the cold, sterile corridors of the prison, my heart pounded with a mix of rage and anticipation.When I finally saw them, sitting behind the bars, my blood boiled. T*ngina. I felt a deep and intense anger surge through me. My vision blurred for a moment, and all I wanted to do was pull out the gun behind me and blow their heads off right there and then. The image of their lifeless bodies, a small recompense for the pain they caused, flashed through my mind.Pero pinigil ko ang sarili ko. Hindi ko pa sila puwedeng tapusin dahil kailangan ko pa sila. I needed them
✧ADAM MEADOWS✧THE anger surging through me was almost unbearable as Rogel drove us to Aunt Cassandra's house. I could feel it deep in my bones, my entire body trembling with rage. Right now, I felt like I could explode at any moment."Sigurado ka na ba sa gagawin mo?" tanong ni Rogel. His voice steady but filled with concern. Hindi na siya pumapasok sa Crystal Empire, nag-resign na siya kaya kasama ko siya ngayon. Hindi na niya kailangan pang manatili pa ro’n, lalo na ngayong alam na namin kung sino talaga ang mastermind.Tumango ako habang humigpit ang pagkakasara ng kamao kong nasa ilalim ng baba ko, habang nakatukod ang aking siko sa salamin ng bintana ng sasakyan sa tabi ko. "Ilang taon kong hinintay ‘to, Rogel. Ilang taon kong inaral at pinaghandaan ang paghihinganti ko. T*ngina. Kung alam ko lang na abot kamay ko lang ang taong nasa likod ng pagkawala ng pamilya ko, noon pa—noon pa sana kumilos na ‘ko.”Rogel was silent, his eyes on the road, but I could feel his support and wo
✧ADAM MEADOWS✧ NANATILI ang tingin ko kay Jazz sa screen, every instinct screaming at me to help her. Naaawa ako sa kalagayan niya dahil may nakita pa akong galos sa braso niya at dumudugo pa ‘yon. And the sight of her suffering made my heart ache. “What have you done to her?” I demanded, keeping my voice steady, habang nakatutok pa rin sa kaniya ang baril ko. Kay Cassandra. “She’s just a little insurance, Adam,” sagot niya, her tone dripping with mock sweetness. “You see, you’re not the only one who can play dirty. Now, put the gun down, and we can talk like civilized people. Napakasimple lang naman ng gusto ko. Ibalik mo sa ‘kin ang kinuha mo sa vault, ilipat mo sa pangalan ko ang Meadows Group at mag-resign ka sa kompanya. Kapag ginawa mo ‘yon, ‘tsaka ko ibibigay sa ‘yo si Jazzlene. Palitan tayo. And remember, Adam, every move you make will determine Jazz’s fate.” I felt trapped, my mind racing to find a way out of this nightmare. Jazz’s terrified eyes met mine on the screen, an
ADAM MEADOWS“Rogel?” Tinawagan ko si Rogel mula sa likuran ko, at agad naman siyang humakbang palapit sa ‘kin. “Kuhanin mo ‘yong mga alahas at ginto sa sasakyan.”Walang alinlangan siyang sumunod. Lumabas siya sa opisinang kinaroroonan namin. Pagbalik niya, dala na niya ang itim na bag na pinaglagyan namin ng mga alahas at ginto. Inabot niya ‘yon sa ‘kin.Noong hawak ko na ang bag, lumapit ako kay Cassandra, na ngayon ay nakangisi na akala mo ba ay nagtagumpay na siya. Inabot ko sa kaniya ang bag, pero noong hawak na niya ‘yon at hinihila sa akin, hinila ko rin pabalik.“Give me the location first.”Bahagyang kumunot ang noo niya. “Location?”“Ni Jazzlene,” I continued.Dahil sa sinabi ko, mas lalong lumapad ang ngiti niya. “See? Hindi mo ako maloloko, Adam. Alam kong gagawin mo lahat para sa babaeng yon. Pero syempre, hindi naman ako tanga. Medyo mahaba-haba pa naman ang oras bago mapuno ang swimming pool. May oras ka pa para ipalipat sa pangalan ko ang Meadows Group. Kapag nagawa m
✧ADAM MEADOWS✧ ROGEL and I stood a safe distance away, watching the proud brick unfinished house burn until it came time to contain it before it spread out of control. The house sat on acres of private property in countryside, and no one would know about the fire until hours, if not days, later. Not unless I told them. Perfect. Pero alam kong lilipas ang araw na may makakatuklas din sa nasunog na bahay na ‘to. But it’d be a tragic cheating wife story, kung saan may naiwang sigarilyo ang kalaguyo niya na siyang sinimulan ng sunog. It would be a small news item, buried in the back pages of the local paper. I’d make sure of it. But for now, I simply stood and watched the flames incinerate the corpses of Cassandra, Daniel, and my past until there was nothing left. Dito na natatapos ang paghihiganti ko. Noong naging abo na ang buong bahay, umalis na kami ni Rogel sa lugar. Sa sasakyan pa lang, nag-uusap na kami sa mga dapat niyang gawin para palabasing may kalaguyo si Cassandra at ‘yon