YEARS LATER
"And now, you may kiss the bride," masayang sambit ng pari sa bagong kasal na si Lauren at Lanche.
Seryosong tumingin si Lanche sa asawa niyang si Lauren. Habang masaya namang nakatingin si Laurrn sa kaniya. Hindi maipaliwanag ni Lauren ang nararamdaman niya ng pakasalan siya ni Lanche.
"I love you, Lanche Hendrix. Ill promise, that I will never gie up on you, that I will love you no matter what happen. I really love you, Lanche. Thank you for everything..," naiiyak na sambit ni Lauren hbang nakatingin ka Lanche.
Hinawakan naman ni Lanche ang kamay nito bago hinawakan ang mukha ni Lauren.
"Ill promise, I will do everything to make you happy, I will never hurt you, I will protect you. I love you, my love...." sensiridad na sabi ni Lanche at hinalikan si Lauren sa mga labi nito.
Kasabay noon ang maalakas na hiyawan at palakpakan ng tao. Masayang-masaya si Lauren dahil sa sobrang taagal niyang itinago ang naraaramdaman niya paraa kay Lanche, ngayon lang niya ito makakasama ng walaang nasasaktan.
Sa kabilang banda, hindi pa rin maalis sa isip ni Lanche si Brie. Kahit na kasal naa siyaa kay Lauren ay di niya magawang alisin sa isip si Brie. At kailan man hindi niya iyon kakalimutan.
Habang nagkakasiyahan ang lahat, ipinagdiriwang kasal nila. Muling humarap si Lanche sa picture ni Brie na nasa cellphone nito.
Ayun yung araw na masaya silang daalawa. Ayun yung araw na masasabi niyang nagmamahaaln na sila ni Brie.
"Mahal na mahal kita, Elle. Kahit na maaga mo kong iniwan, hindi ka pa rin umaalis sa isip at puso ko..." pilit na pinipigilan ni Lanche ang luha niya.
"Do you know? Do you know how much the pain that you left to me? And untill now, Im hurt when you left me. Hindi ko nga alam kung tama bang magpakasal ako. Dahil alam kong magagalit ka kapag di ko ginawa ang bilin mo," sabi nito na tumutulo na ang luha.
"Mahal na mahal kita ng sobra, Elle. Mahal na mahal kita..."
Sa di kalayuan, hindi inaasahaan ni Lauren na maririnig niya ang mga sinabi ni Lanche. Hindi man taama, pero nasasaktan pa rin siya. Pero naiintindihaan naman niya ang asawa. Alam niyang hindi niya kayang palitan si Brie sa buhay ni Lanche.
Napangiti n alamang siya ng mapait. Kahit na masakit, wala siyang magagawa kundi ang tanggapin ang lahat.
"Lauren? Kanina ka pa ba?" gulat na tanong ni Lanche habang pasumpleng pinahid ang luha nito.
Walang nagawa si Lauren kundi ang ngumiti lang. Lumapit siya sa asawa at niyakap ito.
"Lanche, if you need to talk. Im always here. Im your wife now," nakangiting sambit niya habang nakatitig sa lalaki.
Niyakap naman nya ang asawa. Ayaw niyang nakikita itong malungkot. Lalo na kung si Brie ang dahilan. Nangako siya sa babae na gagawin niya ang laha mapasayaa lang ang lalaki.
"Thank you for everything... I really appreciate all of this, but you dont need to do this," sai nito na ipinagtaka ni Lauren.
"Lanche, we already talk about this, right," sabi ni Lauren.
Huminga ng malalim si Lanche bago muling naagsalita.
"You dont understand---"
"No, I understand you. I understand where's the pain from, just give me a chance to love you agaain, Lanche..." naiiyak na sabi ni Lauren.
Tinignan lang siya ni Lanche. Muling hinawakan ni Lauren ang mukha ng asawa.
''I will never leave you, my love... I will never leave you, I'll promise..." seryosong sabi ni Lauren. Hindi na niya kayaang mawala pa ang laalaking pinakamamahal niya.
Niyakap lang siya ni Lanche bilang pagganti sa laahat ng kabutihang nagawa nito sa kaniya.
*****
ONE WEEK PASSED
LAUREN'S POV
Nagising ako nang wala na si Lanche sa tabi ko. I just feel the sadness, when I did'nt saw his bag. He left without saying goodbye to me?
Tumayo ako para mag-asikaso. This is the first day as mrs. Claveria. And I dont know what to be feel.
Im glad to be his wife, but in the other side, I feel plenty. Because I know that he would never love me how much as he loves Brie.
After I ate my breakfast, I need to go back to Carniva Company. I want to show to them, that im not wrong to marry him.
After an hour, I arrived on our company. The staffs greet me as well. I slightly smile to them as I replied.
"Good morning, Miss President!" Melody gladly greet me.
"Where's Lanche? Is he here?" I asked her.
"Ah yes, Miss President. He's already here," she replied.
"So why did you asked your secretary, Lauren? Don't you know where's your husband is?" Luanne, my sister asked me.
"Of course not, I know that he is going here..." I said without looking at her.
"Good morning, Miss Luanne," Melody also greet her.
"What are you doing here?" I asked her. What the hell is she doing here? She dont have any appointment here.
"Is it bad to visit my PARENTS company?" grumpy she said.
"Luanne, if you are here to annoy me, not now. I m not in the mood to fight you back," I said to her.
"Oh c'mon, Lauren. Do you think that Im wasting my time to see you here? My time is so precious to be wasted especially to you," she said while her holding her bag.
"You don't have any appointment here, so why did you wasting your time to come up here? I thouht that your time is so precious?" I said seriously to her.
"Then why don't you asked Dad? For sure he will answer all you questions." She started to make me annoyed.
"I dont have a time to asked him, why don't you answer me directly instead? For sure it would'nt kill you?" I asked.
She's started to walked slowly to me.
"I want your mood today, so serious," she said with a fake smile on her face.
"Well, actually, Dad's bring me here to watch you. To keep my eye on you," And now she totally annoyed me.
"Watch me? That's ridiculus! You making me laugh, Luanne. Why my dad did that?" I said with a smile on my face. To make her annoy. But Im wrong, because she already annoyed me at the first.
"Maybe he don't trust you anymore?"
I felt the pain on my chest.
"You left your career for what? For thatt guy? And what? You go back here and to take what's belong to me?" I felt her insecurities.
"That's not my problem anymore, Luanne. So, know your limit," I said seriously too her. Before I go back to my office.
LAUREN'S POV
"Hon? Are you arrived?" Im asking Lanche in the call.
"Yeah, I already here. How's your day?" he asked me.
"Im here on Carniva. Im starting to sign the other documents," I replied to him.
"Ma'am, Maam Luanne is here," Melody greet me.
"Hon, Ill call you later okay?" I said.
"Is there something wrong happened?"
"Don't worry, everything's fine..." I said before I end the call.
I quickly go outside and I saw her face again.
"What do you need, Luanne? Is there a problem?" I asked her as I raised my eyebrows to her.
"Oh, C'mon, Lauren. Don't be paranoid. Im just relaxing here. Be comfortable..." she said that makes me annoy.
"If you are here to checking me out, You're wasting your time," I seriously I said to her. She is nothing.
"So why are you look pale? Are you threatened?"
"What do you think?" Im staring her seriously.
"Just chill, Lauren..." She started to grin as she really makes me annoy.
"Stop daydreaming that you can steal what's mine now. I will never let you ruin me again. You will never be a Lauren Dawson, Luanne. So maybe wake up." I give her a sweet smile before I go inside the office.
"Bitch!" I heard her murmur but I dont care. She ruined me once. I will not let her to do that to me again.
*****
"So, you're bitch sister is messing you again?" Chiara started to ask me a question.
"She always doing that, what's new?" I said with a tired on my face.
"Then why don't you gave her a lesson? You know she can ruin you once again, Don't you afraid?" she asked.
"Nope, Im not afraid. I need to control her evil plans. I will not let her ruin me again. She was ruined my relationship to Lanché. And now that Im a Claveria? I will not ket that happened again. Never again!" Im starting to remember what she did.
I love my husband, that's why Im scared to lost him again.
"Just be careful to your bitch sister. She's hypocrite!" Chiara warned me.
"Good afternoon, Madame!" Meshua greeted me.
"Good morning, Maam..." Chillet is on his side.
I smiled to then and give her a warmth treat.
"Madame, My captain give you this," he said while carrying the bouquet of flowers. That makes my heart melt.
I accepted it and thanks to him.
"So sweet! How many years that I will wait to found my man like Captain Claveria?" Chiara's joking me.
"You will found him in the right time and place," I saud with a glad in my heart.
I thought that he forget me. But Im wrong. Even if he is on Singapore, he never forget that he have a wife here in the Philippines.
"By the way, Girl. The Reunion is already near. Will you come?"
"I dont know and I will try..."
"Okay, then. Babusshh!" She hug me as she said goodbye before she left.
LAUREN'S POV Im planning to cook my special menu for tomorrow. Lanche will go home so I want to cook for him. "Good evening Ma'am!" The guard gladly greet me as well. I smile to him as my response. Before I go outside. My day is so unstressful, because Luanne is not here. I feel comfortable when she is not here. And Im pretty sure that also has a plan again. When I arrived, I go inside direct on our room. But I saw someone in the garden. "Nanny?" I called. But Im shocked when she answer me on kitchen. "Madame! You already here?" she asked confusely. "Yeah, why? Is there a problem?" I ask to her. She look pale. I started to doubt. "Tell me?" She took her breath out before speak. "Madame, there's a pro
LAUREN'S POV"Madame, okay lang po ba kayo?" nabaling ang tingin ko kay Melody na kakapasok lang.Seryoso akong tumingin sa kaniya. Ang totoo hindi ko alam kung paano ko susolusyunan ito."Madame, gusto mo ba ng kape?" tanong pa niya."Please?" sambit ko. Ngumiti naman siya bago lumabas ng office ko. Ipinatong ko ang ulo ko sa table ko.Mabuti na lang at walang mga namatay. Pero kritikal ang lagay ng iba. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon."Madame? Magkape ka po muna," sabi ni Melody habang may hawak na tasa. Inilapag niya iyon sa tabi ko bago siya lumabas.Five days nang mababa ang rate ng Carniva. Kaya naman medyo nai-stress ako.Matapos kong uminom ng kape, naisip kong lumabas na lang muna. Pero mas lalong sumama ang araw ko nang makita ko si Luanne.Nakangiti siya na tila masaya.
LAUREN'S POV Nagising ako ng wala na si Lanche sa tabi ko. Matapos kong gawin ang morning routine ko, agad akong bumaba para pumuntang kusina. Subalit pagkababa ko ng sala ay bumungad sa akin si manang na may mga dalang karton. Tinignan ko naman siya ng nagtataka. "Madame, pinadala po ito kanina," sabi niya bago inabot ang ibang gamit. Lumapit ako at tinignan ang sulat. Napataas ang kilay ko ng makita ko ang sulat na galing kay Luanne. Agad kong nilukot iyon. Sa sobrang galit ko, binato ko iyon sa kung saan. Hindi na ako magtaataka kung ano ang laman ng mga box na yan. "Pakidala sa storage room, manang." Seryoso akong tumingin sa mga kahon. Ito yung mga gamit ko sa office. Hindi niya talaga ako titigilan sa pang-aasar niya. Huminga ako ng malalim para mai
LAUREN'S POVMag-alas onse na pero wala pa rin si Lanche. Kaya naman mas lalo akong kinabahan.Hindi naman siya ganito, may napapansin ako nitong mga nagdaang araw. May iba siyang ikinikilos. Kaya naman hindi ko maiwasang hindi magtaka. Lagi na siyang late umuuwi. Minsan madalas ang pagtingin niya sa cellphone niya.Hindi kaya may iba siyang babae?Agad akong napapikit. Hindi niya magagawa iyon. Imposibleng malapitan siya ng mga babae. Hindi ganoong tao si Lanche. Alam kong hindi niya gagawin at magagawa yon kahit na hindi pa nabalik ang pagmamahal niya sa akin.Masyado na naman akong nag-iisip ng hindi maganda.Maya-maya lang ay bumukas ang pinto. Agad naman akong tumayo para salubungin siya. Pero laking gulat ko ng dumiretso lang siya na para bang di ako nakita kahit na nasa harap lang niya ako."Hon? Are you okay?" ta
"Lauren Dawson?" nakangiting bati sa akin ng isang babae. Napangiti ako ng makita ko kung sino siya."Koleen?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya."At your service," pabiro na sambit niya."OMG! Hi Mr. Claveria," nakangiting sabi niya habang nakatingin kay Lanche."Hello," nakangiting sagot ni Lanche habang nakatingin rin sa kaniya."Sabi na nga ba, kayo pa rin sa huli," nakangiting sambit niya."Kahit anong paghihiwalay niyo. Kung kayo, kayo talaga," dugtong niya.Naiilang akong ngumiti. Hindi niya kasi alam ang nangyari, lalo na nung mas pinili ko ang career ko kaysa kay Lanche noon. Itinago namin iyon kaya walang masyadong nakakaalam ng nangyari."See you around, Lauren, Lanche," nakangiting sabi niya bago ako nakipag-beso sa kaniya. Pumasok kami sa loob matapos naming makipag-usap sa iba.
LAUREN'S POVI was about to leave when someone caught my attention. I dont know why I follow her until she reach the garden.I was stopped when I heard his voice. I cant take this anymore and I follow them in the dark place.They talk privately? But why? What do they need to talk about? And they talk for a long time?My mind was immediately confused again. How long it will take? Their topic is so serious and I can't hear it though.When I peekee at them, their face is too serious. Im slowly move to heard them but when I approached suddenly someone was coming. I quickly hide to the plant besides me.They will stop when they heard that man is coming. I quickly run out of the garden. Im here at Carniva, and I want to fetch Lanche. When I saw that he is not here, I decided to leave but I saw Luanne.Until now, my mind is so confus
LAUREN'S POV"Hon, I have to go. Mr. Dawson waiting me," sabi ni Lanche n ipinagtaka ko."Si Dad? Bakit raw? Anong problema?" tanong ko sa kaniya."Nothing, Hon. Actually, I don't know. Luanne told me that your Dad wants to talk to me," dugtong naman niya.Hindi na ako kumibo pa. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Kung wala lang akong metting with Mr. Ramirez, sasama ako sa kaniya.After niyang umalis, umalis na rin ako. Papunta na ako sa office ni Mr. Ramirez ng mag-text si Monica."Girl, hindi raw tuloy ang meeting niyo ni Mr. Ramirez. He is not there, Mag-set na lang raw ng panibagong appointment..."What? Kung kailan andito na ko? Huminga ako ng malalim bago muling ini-start ang kotse ko. Bigla kong naisip na puntahan si Lanche. Isang oras pa lang naman ang nakakalipas. Hindi pa n
LAUREN'S POVHindi ako makapakali habang palakad-lakad ako dito sa loob ng kwarto. Ngayon dapat ang uwi ni Lanche. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya.Hindi ko maintindihan bakit sila pa magkasama. Akala ko panatag na ko dahil wala si Lanche at safe siya sa malandi kong kapatid. Pero nagkamali ako.Dahil hindi ko inakala na magkasama sila! Mahirap hindi ma-paranoid ngayon. Lalo na at alam kong may plano si Luanne kay Lanche. Kahit na sabihin kong may tiwala si Lanche sa akin. Hindi sapat yon para mapanatag ako na sa akin lang siya.And I hate myself for being like this. Wala akong makitang rason para pagkatiwalaan si Luanne. Kahit na kapatid ko pa siya.Maya-maya lang ay bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Lanche na may mga bagahe.Alam kong nagulat siya ng makita akong hinihintay siya. Lumapit naman agad ako sa kaniya
Two years later"Madame!" masayang bungad ni Melody sa kararating lamang na si Lauren. Bumaba siya galing sa eroplanong kaka-landing pa lamang mula sa New york.Sinalubong siya ng mga staff habang may banner pa. Napangiti siya sa nakita niya. Sa di kalayuan nakatayo si Luanne hbaang nakangiti sa kaniya. Nasa VIP hallway sila kaya hindi nakakaabala sa mga costumer ang celebration nila."Thank you!" masayang sambit ni Lauren na hindi inaasahan ang ganitong eksena sa company nila.Natigilan siya nang maalala na may kasama pala siya."OMG! It's him?" tanong ni Luanne at dali-daling lumapit sa kanila.Isang ngiti lamang ang sinagot ni Lauren bago hinawakan ni Hiro ang kaniyang kamay."OMG! Nakakainggit ka, Sis!" kinikilig na sambit naman ni Luanne kaya natawa na lamang si Lauren habang isinandal ang ulo niya sa
Nakarating ako sa parking. Hindi ko namalayan na gabi na pala. Para akong lutang na naglalakad sa kahabaan ng parking habang nakatulala. Hindi maalis sa isip ko ang lahat ng narinig at nalaman ko. Oarang paulit-ulit ko iyong naririnig.Hindi ko rin magawang umiyak dahil ayokong may makakita sa akin. Lalo na si Chiara at si Luanne. Ipinikit ko na lang ang mata ko at huminga ng malalim. Gustong-gusto ko nang umuwi para makapagpahinga ako.Papasok na ako ng kotse nang may magsalita sa likod ko. Para akong nagising nang marinig ko nag boses niya."Lauren," sambit niya. Huminga muna ako ng malalim at pinunasan ang luha na feeling ko ay paaptak na. Tumingala pa ako bago inayos ang sarili at humarap kay Lanche.Nakita ko siyang nakatingin sa akin. Ngumiti naman ako para hindi niya mahalata ang nararamdaman ko. I can pretend that I'm happy."Lanche," sabi ko sa kaniya at nanatiling
LAUREN'S POVPapalabas na ako ng office dahil kanina pa ako hinahanap ni Chiara. Pagkalabas ko nasalubong ko si Meshua kasama si Chillet na papasok rin ng elevator. Akmang pipindutin na nila nang bigla nila akong nakita na papasok. Kaya naman napatingin sila sa akin ata agad na nagbigay ng space."Good afternoon, Madame," nkangiting bati sa akin ni Meshua kasama si Chillet. Ngumiti lang ako sa kanila bago ako pumasok ng elevator. Ilang sandali lang iyon nang bigla ng bumukas. Same lang pala kami sa ground floor pupunta. Nang makalabas ako ay agad kong hinanap si Chiara. Ang sabi niya nasa field raw siya kaya naman nagpunta na ako doon.Sa di kalayuan ay natanaw ko naman siya na nakatayo habang nakatanaw sa di rin kalayuan sa kaniya. Agad akong pumunta doon at nagsalita."Anong ginagawa mo dito? Bakit hindi ka na lang dumiretso sa office?" nagtatakang tanong ko sa kaniya. Agad siyang lumingon sa akin at paran
LAUREN'S POVNagising ako nang may yumogt=yog sa akin. Npadilat agad ako ng mata at nakita ko naman si Launne na nakangiti sa akin habang pilit akong itinatayo."What's wrong with you?" nakabusangot na tanong ko habang pilit na tumatayo dahil aalam kong hindi ako tatatantanan ni Luanne hangga't hindi ako natayo sa kama ko."Let's go. Mag-mall tayo," sabi niya pa at hinighila ako patayo."LUANNE!" masama ko siyang tiningnan bago ako tumayo ng tuluyan s akaam ko."What's wrong with you brain huh? Im sleeping!" sigaw ko at masama pa ring nakatinmgin sa kaniya."C'mon, Sis. Huwag kang mag-emot lang diyan. Baka kulang ka lang sa relax kaya ka ganiyan," sabi niya pa kaya naman mas lalong napataas ang kilay ko."Emot? Mukha ba akong nag-emot dito? Pwede ba Luanne. Stress na stress na ako sa Carniva. Wala akong panahon mag-emot," sabi ko s akaniya at tumatyo b
Bumangon si Lauren mula sa pagkakahiga. Ilang oras na siyang nakahiga subalit hindi siya dinalaw ng antok.Hindi maalis sa isip niya ang mga nakita at narinig niya kanina. Muli siyang dinalaw ng lungkot. Niyakap niya ang unan na nasa tabi niya.Hindi niya magawang maalis sa isip niya si Lanche. Kahit na gustuhin niyang bumalik ay hindi niya magawa dahil ayaw na niyang guluhin muli ang lalaki.Isang malalim na paghinga ang ginawa niya bago siya bumaba ng kwarto. Uminom na lamang siya ng wine upang mawala ang pagiisip niya ng kung anu-ano.Nang magtagal siya sa kusina ay agad rin siyang bumalik sa kwarto para matulog.***Isang pagtunog ng alarm clock ang nagpagising sa kaniya. Hindi niya namalayan nag oras at agad siyang tumayo upang mag-asikaso. Matapos iyon ay pumunta na siyang Carniva. Maraming papeles ang kailangan niyang aiskasuhin lalo na wala ang Dad niya
THREE MONTHS PASSED.LAUREN'S POVNakatanaw ako sa eroplanong papalipad na. It's already five pm."Madame, pwede na ba akong umuwi?" tanong ni Melody sa akin."Sure," nakangiting sagot ko sa kaniya.Ngumiti lang siya sa akin bago umalisHuminga ako ng malalim bago lumakad papuntang parking lot.Nag-drive ako papuntang condo ko. Tahimik akong nakatanaw sa kalsada. Muli kong naalala ang lahat.Three months ago, nang umamin si Luanne sa lahat ng kasalanan niya. Nakulong siya pero agad naman rin siyang nakalaya dahil nakipag-usap ang mga biktima at pinatawad naman siya.Huminga siya ng tawad sa akin, hindi pa man ganon naghilom ang sugat ko. Mas pinili kong patawarin siya.Habang nakahinto ang sasakyan ko, napalingon ako sa teddy bear na bigay ni Lanche.&
"Claveria, laya ka na," seryosong sambit ng isang police na ikinagulat ni Lanche. Kahit na naguguluhan ay naging masaya siya. Nang makalabas siya, agad na sinalubong siya ni Meshua kasama si Chillet.Subalit hinahanap ng kaniyang mga mata ang babaeng mahal niya. Nagkatinginan lamang ang dalawa habang panay pa rin ang lingon niya sa paligid."Where is my wife?" seryosong tanong niya sa dalawa."Wala siya dito, Captain. Sorry," sabi ni Meshua.Nawala ang mga ngiti niya sa labi nang sabihin iyon ni Meshua. Nasaktan siya ng hindi ito makita para salubungin siya.Talagang galit pa rin ito sa kaniya.Imbes na malungkot ay agadsiyang lumabas para umuwi. Na para bang sigurado siyang nasa bahay nga ang asawa.Ilang oras ang lumipas nang makauwi siya. Subalit walang Lauren na bumungad sa kaniya."Manang,
LAUREN'S POVHindi pa siya nadala at nagulat ako ng kumapit siya sa braso ni Lanche."Lanche, nakita mo? Nakita mo na kung gaano kasama yang babaeng pinakasalan mo?" sabi ni Luanne habang nakakapati sa braso ni Lanche."Ano bang pinagsasabi mo, Luanne?" sabi ni Lanche at bahagyang inalis ang kamay ni Luanne sa braso niya."Bakit, Luanne? Nahihiya ka bang malaman ng mga tao dito kung anong klaseng boss meron sila?" sabi ko na ikinatigil naman ni Luanne.Tumingin sa akin si Lanche ng nagtataka. Alam kong gusto niya kong pigilan. Pero hindi niya kaya."Tama ang mga nasa isip niyo! Ang itinuturing niyong mabait na boss ay may relasyon sa asawa ko. SHE IS A MISTRESS," nakangiting sabi ko. Lahat sila natigilan."HON..." sambit ni Lanche.Pero nagulat ako ng tumawa si Luanne.
LAUREN'S POVNakatulala akong hinihintay ang tawag ni Lanche. Hanggang ngayon ay wala pa rin siya.Maya-maya ay bumukas ang pinto ang bumungad sa akin si Lanche. Halatang nagulat siya ng makita ako."Hon, sorry kung hindi na ako nakapag-text sa iyo. Nag-shutdown ang cellphone ko," sabi niya bago niya ako halikan.Nanatili akong tahimik habang sinusuri siya. Wala namang kakaiba sa kaniya."Where's your bag?" tanong ko sa kaniya."In my car, I just forgot," sabi niya bago siya pumasok ng banyo."Ako na ang kukuha," sabi ko sa kaniya bago ako lumabas ng kwarto.Nagtungo ako sa garage at pumasok sa kotse niya. Nakita ko naman ang bag niya at kinuha iyon. Aalis na sana ako ng may maapakan akong bagay. Kaya agad ko iyong kinuha para makita.Nagulat ako ng makita ang isang lipst