CHAPTER 6

Dala na din ng pagpapanick at kabang nararamdaman, mabilis akong nakauwi sa mansiyon. 

Nakasalubong ko agad si mom sa sala, naghahanda ng umalis. Nang makita niya ako, huminto siya at lumapit sa akin. Nataranta agad ako. Hindi ko na alam kung ano ang mukhang ihaharap ko sa kaniya. Malalaman niya kaya na hindi na ako birhen ngayon at may lalaking tumabi sa akin natulog kagabi?

"Kadadating mo lang, Raselle. Kamusta ang lakad mo? Naipagpaalam na kita sa iyong ama. Hindi naman siya nagalit kaya wala kang dapat ipag-aalala." Aniya niya.

Alam kong nakatingin siya sa akin ngayon Kaya todo iwas ako sa mga mata niya. "T-thanks mom!" Natataranta ko pang sagot. "M-maayos naman po ang lakad ko k-kagabi. Wala naman pong m-masamang nangyari." 

Ang akala ko ay iyon lamang ang itatanong niya at iiwan na din niya ako kaagad dahil ganoon naman siya parati. Ngunit mas lalo siyang lumapit sa akin gamit ang nag-aalala niyang mukha.

"You look pale, Raselle. May sakit ka ba?" Tanong niya pa at hinawakan ang noo ko.

"W-wala po akong sakit, m-mom! Magpapahinga na po ako sa taas." Paalam ko. Bago pa man ako nakaalis mula doon, may pahabol pa siyang sinabi sa akin.

"Ipapahatid kita ng gamot! Inumin mo!" Aniya nito.

Nagmamadali akong pumasok sa loob ng aking kwarto at sinarado iyon agad. Hinawakan ko ang aking ulo at pilit na inalala ang lahat. Hinablot ko ang sarili kong buhok dahil ang tangi kong naalala ay iyong paghahalikan naming dalawa ng lalaking naabutan kong natulog sa aking tabi kanina.

Pumasok ako sa loob ng shower at naligo. Habang bumubuhos ang malamig na tubig sa aking katawan, naalala ko kung papaano niya hinalikan ang aking buong katawan. Nandiri ako sa aking katawan. Papaano ko nagawa iyon? Papaano may nangyari sa aming dalawa ng lalaking hindi ko naman kilala!

Habang pinapaliguan ko ang aking sarili, umiyak na din ako dahil sa nangyari sa akin. Naging pabaya ako kaya nangyari ang lahat ng iyon. Kung hindi ko sana iyon ginawa, hindi ako hahantong sa ganitong pagsisisi.

Ang natatanging bagay na maaari kong ibigay at gawing regalo sa magiging asawa ko, nawala na lamang iyon bigla. Nakakahiya! Nahihiya na ako sa aking sarili. Bakit nagawa kong bumigay agad sa lalaking hindi ko naman mahal at higit sa lahat, sa lalaking hindi ko talaga kilala!

Sa bawat patak ng tubig sa aking katawan, ang mga halik niya ang nararamdaman ko. Sinaktan ko ang aking sarili dahil sa inis. Naging pabaya ako. Ginusto ko ang lahat. Kung hindi ko iyon ginusto ay hindi kami aabot sa puntong ito.

Namula ang aking katawan at nang naramdaman ko na ang sakit, saka lamang ako umalis mula doon. Kinuha ko ang bath robe at nagpalit. Pagkalabas ko ng shower room, naroon na ang gamot na tinutukoy ni mom. Kumuha ako ng sakit sa katawan at iyon lamang ang ininom. 

Bigla kong naalala si Ate Chesca, isa siya sa mga anak ng kasambahay namin. Buntis siya doon ng umalis siya mula dito. Minsan ko siyang dinalhan ng pain killer at ang sabi niya, buntis daw siya at ang babaeng buntis, bawal uminom ng gamot dahil makakaapekto iyon sa kalagayan ng bata.

Iniluwal ko kaagad ang gamot. Natatakot akong tuluyang inumin iyon dahil baka magbunga ang nangyari kagabi. Kung mabunstis man ako, ayokong idamay ang mabubuong bata dahil sa katangahang nagawa ko.

Pumasok si Tiffany sa loob ng kwarto ko. Sa sobrang pag-iisip at pagiging wala ko sa sarili, hindi ko man namalayan iyon. Mukhang nag-aalala siya sa akin. Lumapit siya at hinawakan ang aking noo.

"May sakit ka ba, Raselle? Bakit ang putla mo ngayon?" Tanong niya sa nag-aalalang boses.

"Wala!" Giit ko. Hinawakan ko ang kaniyang kamay para tanggalin iyon doon.

"Pero–"

May sasabihin pa sana siya pero pinutol ko na agad. "Wala nga. W-wala akong sakit. Ok lamang ako, Tiffany." 

Hindi na siya nag-insist pa. Kinalma na niya ang kaniyang sarili at suminghap. Nasa ibaba ng kaniyang dibdib ang kaniyang mga kamay at naka-cross pa ang mga iyon. "Hinanap kita kagabi. Saan ka ba nagpunta? Hindi kita nakita!" 

Biglang sumagi sa akin ang nangyari kagabi. Kung sasabihin ko kay Tiffany ang nangyari, mag-aalala siya para sa akin. Ayoko namang mangyari iyon dahil ayokong makaabala ng ibang tao. 

"U-umuwi ako ng maaga k-kgabi! U-umuwi ako kagabi!" Giit ko. Hindi ko alam kung maniniwala ba siya sa akin o hindi. Ngumuso siya at tumango-tango na lamang.

"Iyon ba ang nangyari? Sana nagpaalam ka na lamang para hindi ako naghanap sa iyo! Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo!" She said demandingly.

"O-ok lang ako, Tiffany. M-maayos ako kaya wala kang dapat ikaalala." 

Hindi din siya nagtagal sa loob ng kwarto ko dahil siguro gusto niya akong bigyan ng oras para magsalin at magbihis dahil nakaroba pa lamang ako noong pumasok siya. Napasapo ako sa aking noo at unti-unting nalaglag ang mga luha ko hanggang hindi ko na ito mapigilan.

I made a mistake. May naka-one night stand ako kagabi at hindi ko alam kung sino ang estrangherong lalaking iyon. Naalala ko pa ang mukha niya at masasabi ko namang gwapo siya ngunit hindi iyon magiging rason para ibigay ko ang aking sarili ko sa kaniya.

Pinaghalong galit, inis at poot ang nararamdaman ko para sa aking sarili. Hindi ko maunawaan ng mabuti kung bakit nangyari sa akin ito. Wala naman akong ginawang masama. Naging mabuti naman akong tao kaya bakit humantong pa din ako sa ganitong pangyayari?

Lumipas ang dalawang araw at wala pa akong nasasabihan ng nangyari sa akin. Kahit sa mga kaibigan ko, hindi ko nasabi sa kanila ang inabot ko noong gabing iyon. Mabilis akong tumakbo papuntang bathroom nang maramdaman ko na parang may humuhukay sa aking tiyan. Wala naman akong kinaing masama. Siguro ay dala lamang ito ng pagod at epekto nang nangyari sa akin.

Ang maputi kong kutis ay mas lalo pang pumuti. Nanlaki din ang aking eyebags at unti-unti nang pumupula ang aking buong mukha. Naawa ako sa sarili ko. Para akong babaeng binasura dito. Kung maaabutan ni mom na ganito ang ayos ko, tiyak na papagalitan niya ako.

"Ma'am Raselle!" Naduduwal pa lamang ako nang nagtawag si manang Divine. Hinugasan ko ang aking mga kamay at nagmugmog agad. Inayos ko na din ang aking sarili bago pinagbuksan ng pinto si manang.

"Ok ka lang ba?" Narinig kitang nagsusuka kanina? May sakit ka ba, Raselle?" Sunud-sunod nitong sabi.

Niluwagan ko ang pagkabukas ng pinto at hinayaan siyang pumasok ng malaya sa loob ng aking kwarto. Ang mga mata siya ay sinusuri ang aking buong katawan. Nang-iwas na lamang ako ng tingin at napahawak ng mahigpit sa door knob ng pinto.

"Bakit po kayo nandito?" Tipid akong tumawa. "Ano po ang kailangan ninyo, manang?" Tanong ko at nag-angat na din ng tingin noong nakaramdam ako ng kaunting lakas ng loob para gawin iyon.

"Sigurado ka bang ayos ka lang, Ma'am Rasselle? Ang putla po ninyo! Gusto po ninyo bang tawagin ko ang iyong driver at samahan kitang magpacheck-up sa hospital?" Prisinta pa nito.

Umiling ako para tutulan ang kaniyang gusto. "Ang sabi ko po, ayos lang po ako. Wala po kayong dapat ikaalala. Pumuti lamang ako ng kaunti kaya ganito ang mukha ko ngayon. Hayaan ninyo po, magpapabilad po ako sa araw para umitim naman po ako at hindi na pumutla pa."

Mukhag nakumbinsi ko naman si Mang Divine sa sinabi ko dahil nakita kong tumango siya. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi. Lahat na yata sila ay nag-aalala sa akin. Kailangan kong gumawa ng paraan para hindi nila malaman ang ginawa ko dahil hinding-hindi nila pwedeng malaman iyon.

"Nandito po ako para sabihin sa inyo na pinapatawag po kayo ng iyong ina. May lakad po kayo ngayong araw at kailangan ninyong magbihis ng maganda." 

Bahagya akong nagulat sa naging turan niya. Tumango na lamang ako bilang pagsang-ayon. Ayoko ng marinig pa ang kaniyang sasabihin at ayoko ding magtagal pa siya dito sa loob ng kwarto ko. Kaya hinayaan ko na lamang siyang sabihin ang gusto niya. Ilang sandali lang ang lumipas at iniwan din ako nito agad.

Nagsuka agad ako nang iwan niya ako doon sa loob ng aking kwarto. Pakiramdam ko, parang lahat ng laman ng tiyan ko at lahat ng kinain ko kagabi ay lumabas lahat. Ikinalma ko ang aking sarili nang sa wakas ay matapos na ako sa pagsusuka. Hinilot ko ang aking sentido saka nagmugmog bago umalis doon. 

Gusto ko pa mang magpahinga ngunit hindi ko na nagawa dahil tinatawag na ako sa baba. Nagsuot na lamang ako ng simpleng pulang dress ngunit ganoon pa man, bagay pa din naman iyon sa akin dahil sa hubog ng aking katawan at taglay kong kutis.

Naglagay din ako ng kaunting make-up at inayos ang aking mahabang buhok. Nang nakontento na ako, saka lamang ako lumabas. Umawang pa ang labi ni mom at pinuri ako ni Manang Divine. Ang aniya niya, kahit daw simple lamang ang mga damit na iyon at simple din ang ayos ko, nagmumukha naman akong diyosa.

"Hihintayin lamang natin ang dad mo." Anunsiyo ni mom at umayos ng upo sa mahabang sofa.

Kinagat ko ang aking labi ang nagbaba ng tingin. Hindi ko pa nasasabi ang nangyari sa akin sa kanilang dalawa at wala akong planong sabihin iyon lalao na kay dad. Natatakot ako na baka husgahan niya lamang ako at ikahiya sa kaniyang mga kaibigan at kakilala sa negosyo. Natatakot ako na baka marumihan ko ang kaniyang magandang pangalan.

"Saan po ba ang punta natin, mom?" Ang totoo niyan, wala akong ideya kung saan ang tungo namin. Biglaan kase itong lakad namin at kanina lamang sinabi sa akin ni mom.

"Sa bahay ng kaibigan ng dad mo. We'll having our lunch there at sa restaurant na din tayo kakain mamaya." She said and smile after that. 

Nakaramdam ako ng kaunting kaba. Hindi ko alam kung may physical changes bang nangyayari kapag na deflowered ka na o hindi pa. Kung mayroon man, ayokong mahalata iyon nila. Ayokong malaman nila na ang nag-iisa nilang anak at ang tanging magmamana ng Montreon ay nawalan na ng sariling dangal.

Kailangan kong maging matatag para sa aking sarili. Maybe, the one night I share with that stranger will ruined my emotions right now, araw ang bibilangin bago ko iyon maayos muli.

Bumaba si dad sa grand stair case ng aming mansiyon. Nilingon ko siya habang naglalakad siya papalapit sa amin. Gusto kong matitigan siya sa kaniyang mga mata para malaman ko kung galit pa ba siya sa akin o hindi na. Ngunit, base sa kaniyang mga kilos ngayon, ramdam ko pa din ang galit niya kaya hindi ko na sinubukan pang gawin iyon. I just gave up.

"Let's go!" Aniya ni mom. Sinulyapan ako ni dad ngunit binawi din agad. Para bang ayaw niya sa akin. Para bang nandidiri siyang tingnan ako. May kumurot sa aking puso ngunit hindi ko na lamang pinahata sa kanila na nasasaktan ako ngayon.

"We'll having dinner tonight. Makikipagkita din ako kay Ynares to talk about the agreement. Kapag ayos naman, we'll process the engagement right away." Anunsiyo ni dad.

Tuluyan akong nag-angat ng tingin. Kahit takot akong makasalubong ang mga mata ni dad, ginawa ko pa din. "E-engagement? Ano po ang sinasabi ninyo, dad?" Naguguluhan kong tanong.

"We'll talk about it later. Hinihintay na tayo ni Ynares sa kaniyang bahay." Anito nito at nauna ng naglakad papunta ng garahe. Mom smiled at me para alisin ang gulat na nararamdaman ko ngayon. Naglakad na din si mom kaya wala akong nagawa kung hindi sundin siya ng lakad kahit nalilito pa din ako.