Chapter 6

Chapter 6

Sinag ng araw ang sumalubong kay attorney Lucas pagkagising.

Bigla itong napaupo sa gulat ng makitang pa-late na ito sa trabaho. Bahagya pang sumakit ang ulo nito sa biglaang paggalaw.

Hindi na ito nag-abalang kumain at naligo na lamang bago pumanhik paalis papunta sa kaniyang trabaho.

Napuyat ito kaka-review sa panibagong kasong hawak niya.

This time, he took the defense side.

Linggo na rin ang lumipas nung huling usap nila attorney Collins at attorney Lucas.

Hindi na rin sila nakapag-usap muli sa personal sa kadahilang umuwi na pabalik sa ibang bansa si attorney Lucas.

Doon kasi talaga siya nagtatrabaho. Pumupunta lang ito sa Pilipinas sa tuwing nagkakaproblema ang hospital.

They talked with each other through phone call.

This is how their conversation went, a week ago.

Kinabukasan pagkatapos ng kanilang pag-uusap ay tinawagan niya ito gamit ang numerong nakapaskil sa calling card na ibinigay ni attorney Lucas.

BRIDGESTONE MEDICAL CENTER

ATTY. LUCAS WINTERLAKE

0905-***-****

Dalawang ring pa ang nangyari bago ito tuluyang nasagot ni attorney Lucas.

"Hello... Is this attorney Lucas Winterlake?" tanong ni attorney Collins.

"Yes, speaking. Who is this please?" magalang at kalmadong sagot ng tao sa kabilang linya. Prente itong nakaupo sa kaniyang swivel chair, pinaikot-ikot niya ito habang may kausap sa cellphone.

"It's me... Attorney Grey Collins."

Biglang napaayos ng upo si attorney Lucas at tumikhim.

"I see. Glad you called... Do you have some time to spare today? I forgot to tell you that I'm going back to states. My flight is 6:00 pm tonight. I also want to talk to your dad. And besides, there is someone I want you to meet," mahabang litanya ni attorney Lucas.

Napakunot ang noo ni attorney Collins.

Hindi niya pa pala nasasabi kung ano ang nangyari sa kanila labing-anim na taon na ang nakakalipas.

He wanted to talk about it in person kaya ipagpapaliban niya muna.

They have a plenty of time to talk.

And besides, he wants to see how would attorney Lucas reacts. He wanted to trace a single remorse, guilt or whatever it is. He wanted to see attorney Lucas behind its mask.

"I still have schedule until 8:00 pm tonight. Talk to you another time, I guess."

"Sure thing. Just keep me updated... Then, I'm hanging up."

Huling narinig ni attorney Collins bago namatay ang koneksiyon sa kabilang linya.

Napatango lang ito bago ibinulsa ang cellphone.

Kasalukuyan itong nasa loob ng opisina.

Wala doon ang kaniyang mga kasamahan sapagkat meron itong mga kaso sa mga oras na 'yon.

Solo niya ang opisina. Makalat na tambak na mga papeles ang nasa kaniyang harapan.

Nagsasaliksik ito ng mga impormasiyon tungkol sa panibagong kaso.

Impormasiyon tungkol sa sariling kliyente.

Hinihintay niya nalang ang tawag ng isang malapit na detective, to inform him about the crime about his client's involvement.

Nakipag-negotiate kasi ito sa pulisya. He don't trust them, but he need their sense of authority.

Kayang pasunurin ng batas ang sinuman.

They can control the society.

He don't need the power itself that the authorities can provide, but he need that kind of power to access and acquire something that a people like him cannot take a hold of.

Just a minutes after, his phone rings.

"Attorney Collins, speaking," sagot nito sa tawag ng hindi kilalang numero.

"011301," pagpapakilala ng nasa kabilang linya.

"Detective Nathan Lim," he uttered his name.

"I forgot my phone in my office. By the way, attorney Collins, you can now visit the crime scene. We are done checking it," pagbibigay-alam nito.

"Got it. Can you send me the address?" attorney Collins asked.

"Sure thing. Right away."

"Thank you. I will be there in a few minutes," huling saad nito bago pinatay ang tawag.

Mabilis niyang inayos ang nakakalat na mga papeles at maingat na inilagay sa loob ng kaniyang locker bago ito ni-lock.

At ng masigurong malinis na ang kaniyang desk at nakalagay na sa ayos ang opisina ay pumanhik na ito palabas papunta sa pinangyarihan ng krimen.

Tiningnan niya ang panibagong kararating lang na mensahe galing kay detective Lim.

5th Avenue, Elinem street. Johnson Building. Room 041.

Mabilis niyang tinungo ang nasabing lugar. Wala pang thirty minutes ay nakarating na ito.

Restricted ang room. May nakaharang na na dilaw ng tape sa paligid.

This kind of scenario is normal when it comes to attorney Collins.

He witnessed it himself years ago.

Limang taon na rin siya sa pag-aabogado at nasanay na siya sa mga ganitong pangyayari.

The police handed him the evidences to be used only for his case.

He was and still is in alliance with the police and with detective Lim.

They provided him the evidences.

In addition, they also allow him to visit the crime scene everytime.

In one condition, not to contaminate the evidence. Kaya pinapayagan lang itong pumunta 'pag tapos na ang naatasang kumuha ng ebidensiya.

He wanted to thoroughly study the scene where the crime happened. Without leaving anything behind.

There is one time na nakahanap siya ng ice scraper na siyang ginamit sa krimen, ngunit nakaligtaan ng mambabatas.

He was the one who discovered the weapon — the thing the culprit used.

No wonder why the authority let him do anything —freely.

He got himself an easy access. 

The authority trust his observatory and investigating skills.

He is good at that.

Tinanguan lang ito ng chief officer at ni detective Lim, senyales na puwede na itong pumasok.

Binigyan lang siya ng gloves bago pinapasok.

The crime scene is in chaos. Maraming nakakalat na mga gamit. Kung titingnan ay para itong ninakawan. Parang may nangloob.

But the thing is, it is unusual na ang mamahaling gamit ay nasa baba. Which means, sinadya kung sino man ang pumasok bago naganap ang krimen na ilagay ito sa baba.

Imposibleng walang nakarinig na mga kalapit-kwarto kung nakawan talaga ang nangyari.

Ngunit walang basag na mga gamit.

The culprit made it looked like a stealing incident.

But failed to do so.

Whoever, she/he is. That person is still an amateur.

Tahimik ang ginawang pagpatay.

And it is quite amusing.

Whoever that person is, did a good job committing crime in silence.

Ayon sa mga pulisya, mag-isa lang daw na nakatira ang biktima.

Tiningnan niya ang bawat sulok at nang masigurong walang nakaligtaan ay lumabas na ito at may ibinigay sa mga pulisya.

He wanted it to undergo testing at baka may naiwang fingerprint.

Something that can be used as a possible evidence.

Tatawagan nalang daw ito kapag lumabas na ang resulta.

After doing so, ay bumalik na ito sa kaniyang opisina.

Naroon na ang dalawa niyang kasamahan. Ngunit isinawalang-bahala niya lang ang mga ito.

Pinagpatuloy niya ang kaniyang pananaliksik sa kaniyang kliyente.

'Dehado'.

'Yon ang na-iisip niya habang tinitingnan ang impormasyon tungkol sa sariling kliyente.

An ex-convict.

Puwedeng maipit sa ganitong sitwasyon.

Guilty or not, ay wala pa itong kasiguraduhan.

The only thing he knows is that...

he won't help a culprit escape from their crime they commit.

He can be an ally for innocent individual but never a defender of a wild beast.

He can summoned the culprit and trap them in the cage he prepared.

But he cannot do it for now, not yet. He needs to collect evidences first, to support their claims

Mataman niyang tinitigan ang mga papeles sa harap.

Meldred Luis

30 years old

Ex-convict (killed someone)

Lives alone for a year now after being discharged

As he scanned the documents in front.

One thing is for sure.

His client is capable of killing.

And that's make him the culprit.

Based on circumstantial evidence.

May record ng pagpatay.

Taong galing sa loob ng rehas.

He needs to know his client, better than anyone else.

Including their dark past and what are they capable of doing.

Their relationship with the suspect.

Their last talk or their last interaction.

Their last fight if there's any.

Their client should be naked in front of them.

An open book.

They have to earned their client's trust, as well as their loyalty.

In a way that can benefit them both.

They cannot solve the problem without knowing the problem.

The cause and the root of problem.

A metal craftsman.

Sunod na basa nito sa impormasiyong nakalap.

May mga litrato pang kalakip ang mga papeles.

Litrato ni Meldred Luis sa loob ng isang shop. May hawak na maliit na metal hammer sa left side at matulis na kutsilyo naman sa kanang kamay.

Nakangiti ito sa harap ng camera.

Sunod niyang tiningnan ang pangalawang picture.

'A photo of him with his family'.

Magkatabi ang mag-asawa, pareho itong nakangiti sa harap ng camera. Nakaakbay ang kaliwang kamay nito sa balikat ng asawa. Nakasandal naman ang babae sa balikat ng asawa nito.

May batang lalaki rin na nasa sampong gulang pa yata. Nakakandong ito sa kaniyang ama habang hawak-hawak ng kaniyang ina ang kaliwang kamay nito.

Masayang tingnan ang mag-asawa. Ngunit hindi lingid sa kaalaman ni Meldred na nangaliwa pala ang asawa nito.

Ayon sa impormasiyong nakasulat, umuwi daw isang gabi ang lalaki matapos makipag-inuman sa bahay ng kaniyang kaibigan. Nagpaalam daw ito sa asawa na baka daw gabihin at posibleng hindi na makauwi.

Gayunpaman, sinikap ni Meldred na makauwi ng maaga sa kaisipang maiiwan ang kaniyang mag-ina sa bahay.

Alas onse na ang gabi. At nasisigurado niyang tulog na ang kaniyang anak.

Nag-aalala ito sa kaniyang asawa sapagkat hirap itong matulog ng hindi siya katabi.

Gano'n nalang ang kaniyang gulat ng makita ang asawang may kahalikan at  aliw na aliw sa bisig ng ibang lalaki.

Dahil na rin siguro sa impluwensiya ng alak ay wala sa sarili itong sinugod ang lalaki.

Hinablot raw nito ang isang mabigat na bagay na nakadisplay sa sala nila. Diretso niya itong pinukpok sa ulo ng lalaki. Dumanak ang dugo ng lalaki sa sahig. Sigaw ng sigaw ang kaniyang asawa na tumigil na ito. Dahil na rin siguro sa sigaw ng babae ay nagising ang mga kapitbahay ng mga ito.

Minuto lang ang lumipas ay dumating na ang ambulansiya. Sa kasama ang palad, dead on arrival na ang lalaki. Sa huli, napatay niya ang lalaki.

He was caught by the police that very night. Sober up inside the jail.

He confessed his crime without reasoning out on that very next morning. Given a guilty verdict for his crime. Spend his life inside the prison for years.

That was the last time he saw his family. They never visited him even once, while his inside the prison. Even after he got discharge a year ago. Mga kaibigan niya lang ang bumibisita rito.

Naisara na rin ang kaniyang shop magmula ng makulong ito. At siguro nga ay naibenta na ito ng kaniyang asawa. Kaya hindi na ito nakatira roon.

May sports equipment shop ang isa sa mga kaibigan niya. At doon siya pansamantalang nagtatrabaho.

Kilala niya ang biktima. Ayon sa kaniya ay lagi daw ito sa shop nila. Minsan pa nga ay inaya siya nitong maglaro ng baseball na siya namang pinaunlakan niya. Mahilig kasi talaga sa baseball ang biktima.

Wala naman daw silang naging sagutan o alitan man lamang sa isa't-isa. Minsan pa nga ay inimbitahan siya nito sa kaniyang tinutuluyan.

Sa katunayan, kaibigan na ang turingan nila sa isa't-isa. Parehong sawi sa pag-ibig. Walang pamilyang karamay at mag-Isa lamang sa buhay.

Isang text message daw galing sa biktima ang kaniyang natanggap kaya kumaripas ito ng takbo papunta sa tinutuluyan ng lalaki.

Ayon pa dito ay may bisita daw ang lalaki at medyo nagkaalitan sila. Nag-rereply naman ito agad sa mga text messages niya.

Ngunit tatlumpong minuto na ang lumipas ay hindi pa rin ito nag-rereply. Doon na siya nagsimulang mangamba na baka may nangyari ng masama sa kaibigan.

Isang mensahe ang nakapagbigay kaba sa kaniya kaya agad niyang pinuntahan ito.

"Come here before it is too late."

Iyon lamang ang laman ng mensaheng natanggap niya.

Dahil na rin sa sobrang taranta ay mabilis niyang nilisan ang shop ng hindi man lamang nakapag paalam sa kaibigan, ang may-ari ng shop na pinagtatrabahuan niya.

Sabihan niya nalang daw mamaya ito sa oras na masigurado na nito ang kaligtasan ng kaibigan.

Ganoon na lamang ang kaniyang gulat ng pagkarating niya sa tinutuluyan ng kaibigan ay nagkalat na mga gamit ang sumalubong sa kaniya.

Hinanap niya ang kaniyang kaibigan at natagpuan niya itong nakataob sa may lababo. Naliligo sa sarili nitong dugo.

Sinubukan niyang igalaw ang katawan nito at chineck ang pulso nito. Fortunately, he got a pulse.

Akmang tatawagan niya na ang ambulansiya upang masugod kaagad ang kaibigan sa hospital at magamot ng biglang bumukas ang pintuan.

Sunod-sunod na nagsipasukan ang mga pulisya. Pinalibutan siya nito at tinutukan ng baril.

Gulat pa ito sa nangyari at hindi pa rumerehistro sa kaniyang isipan ang nakapalibot sa kaniyang mga pulis.

Itinaas niya ang kaniyang mga kamay na may bahid ng dugo ng kaibigan at Gulat na tiningnan ang mga nasa limang bilang ng pulisya.

'HE WAS CAUGHT ON THE ACT'.

Doon niya lang nalaman na para siyang krimal na nahuli sa ako habang gumagawa ng krimen.

He was handcuffed and brought by the police officer to the police station for interrogation. He was being held inside their interrogation room.

"What is your motive?" asked by the police officer.

"I don't have any. He is my friend. Why would I bother killing him?" nagtitimping sagot ni Meldred.

"Exactly. You are his friend. So you have easy access to his room. Why did you go there in the first place?" the police asked again. Trying hard to provoke him and let him talk.

But no to avail. Meldred composed himself and tried to act rationally. Natuto na siya ng minsan ng naging tahanan niya ang bilangguan.

" I received a message from him," simple ng sagot nito.

"And that is?" may pagdududang tanong ng police officer.

Bahagya niyang kinuha ang kaniyang cellphone at ipanakita ang isang mensaheng nang galing sa kaibigan.

'Come here before it is too late.'

Walang reaksiyon lang na nakatingin ang police officer sa mensaheng pinadala kuno ng biktima. Tahimik niyang ibinigay pabalik kay Meldred ang cellphone nito at muling nagtanong.

"Bakit naman magpapadala ng ganiyang mensahe ang iyong kaibigan

... out of nowhere?" pinaningkitan nito si Meldred.

"He texted me that he has a guest at home. And medyo nagkaalitan daw ang mga ito. Whatever the reason kung bakit sila nagkaalitan ay wala na akong ideya. Magkatext lang kami when suddenly he stopped replying. Then... just a minutes after, I received a strange message from him. Saying 'Come here before it is too late.' Which is very unusual, kasi hindi naman tungkol doon ang pinag-uusapan namin. At walang koneksiyon sa pinag-uusapan namin."

Nanatili lang kalamadong nakatingin ang pulis officer kay Meldred, at hindi nagpakita ng anumang emosiyon na nagpapakita ng pagsang-ayon.

A police officer should master their facade in front of the suspect. Showing no emotions at all. They cannot be an ally or bias toward that person.

Person under their custody at the time of interrogation should be treated fiercely.

Kung kinailangan mong mag mukhang masungit o katakot-takot para lamang mapaamin ang suspect ay dapat lamang.

You cannot be soft to them nor friendly towards them.

You should treat them the way they should be treated.

Do not let your emotions get the best out of you or else your interrogation session will turn out to be just a joke to the suspect.

A police officer was trained to hide their emotions and known for their being good at interrogating.

By hook or by crook, they should be able to find the answer they needed at the end of interrogation.

The lawyer in-charge had the final interrogation of its own client.

Tatlong oras na ang lumipas ay wala pa ring naririnig na balita si Meldred tungkol sa sitwasyon ng kaibigan.

Kasalukuyan ng nagliligpit ang police officer at nasa akmang paalis na ito ng bigla itong pinigilan ni Meldred.

"Teka lang po sir. Maaari ko po bang malaman ang sitwasyon ng aking kaibigan?" magalang na tanong nito sa hangaring makatanggap ng sagot.

Muling tiningnan ng police officer ang kaniyang cellphone na may mensahe galing sa kasamahan. Mensaheng naglalaman ng sitwasyon ng biktima sa hospital.

"Still unconscious. But fortunately, he is still alive. He fell into a coma. Kasalukuyan pa itong inoobserbahan ng doktor," tipid na sagot ng police officer bago pumanhik palabas.

Naiwan sa loob ng interrogation room si Meldred. Ngunit kahit ganoong ay hindi niya na ito pinag-tuunan ng pansin.

Nakahinga ito ng malalim at para bang nabunutan ito ng tinik sa dibdib.

He sighed, a sigh of relief.

Naitext niya na din ang kaibigan tungkol sa nangyari bago nito ibinigay ang cellphone sa police officer.

Just an hour later, his friend visited him and brought some clothes for him to wear.

He is still under the police custody. He cannot leave the station not until the day of judgment.

So until then, he should stay where he is at the moment.

"I did not do it," sabi nito sa kaibigan ng bumisita ito sa kaniya.

"I know. May tiwala ako sayo," pampalakas-loob nito sa kaibigan.

Tinanguan lang nila ang isa't-isa bago nagpaalam.

The same night, attorney Collins visited him.

Attorney Collins is the attorney assigned for him.

Meldred was being questioned by attorney Collins as a part of their case.

For the second time around, he answered the attorney's question the same way he answered the police officer awhile ago.

Nagtagal pa sila ng halos isang oras bago natapos.

Attorney Collins on the other hand, smiled triumphantly.

He already solved the case the moment he saw his about information.

He also know who the culprit is.

There is just something he wanted to confirm.

And their talk gave him the answer he wanted.

Nagpaalam lang sila sa isa't-isa bago umalis si attorney Collins.

Nilingon ni attorney Collins ang presintong pinanggalingan ng may ngisi sa mukha.

He smirked before he turns his head back.

'Gotcha!' huling saad nito bago umalis pauwi.