DRAGON 4.2

CHAPTER 4.2

DINILAT ko ang aking mga mata matapos kong makita ang eksena naming mag-ama habang masayang naghahabulan. Kumirot ang aking dibdib dahil sa mga ala-ala na pinilit kong kinakalimutan. Palagi na lang, hindi ko talaga maintindihan kung bakit pagdating sa kanya ay may pakiramdam ako.

Napakagat ako sa aking ibabang labi. May mga bagay na 'di na puwedeng balikan pa. Nagsimula na akong humakbang  upang pumasok na sa loob. 

Hindi ako nagagalit sa tuwing nakakaramdam ako ng emosyon, bagkos ay mas natutuwa pa ako dahil kahit papaano ay naaalala ko na normal pa rin akong tao. Nasasaktan, umiiyak, at nagagalit. 

Nagsilapitan ang mga tauhan ni Dad nang maglakad na ako papasok sa entrance. Napakalinis nilang tingnan sa kanilang uniporme.

"Good Morning, Young lady."

"Magandang umaga, Ice Queen."

"Your Majesty."

"Maligayang pagbabalik kamahalan."

Iba't ibang uri ng pagbati ang natanggap ko sa kanila habang patungo sa sasakyan kong private plane patungong Maynila. 

Puro tango lang ang iginawad ko sa kanila. Seryoso lamang ang tingin sa daan, nakabulsa ang isang kamay habang ang isa naman ay may hawak na itim na folder. Naglalaman ito ng listahan ng mga myembro ng Red Dragon Clan.

Nang makarating ako sa loob ng private plane ay kinuha ko ang laptop at nagtungo sa website ng M.U.

Tanging ako at ang dalawang piloto lang ang nakasakay. 

Madali ko lang na enroll ang sarili dahil online naman ang enrollment. Nabayaran ko na ng buo ang tuwisyon na naghahalagang mahigit kumulang na dalawang milyon. Kasama na ang dorm at pati ang pagkain at uniporme.

Unang araw ko sana ngayon sa M.U pero dahil may tatapusin pa akong importanteng bagay ay lumiban muna ako sa klase. 

'A bloody Tuesday.' I grinned. 

After I memorized all the parts, I emailed Spencer Wong, he's a half Taiwanese and half Filipino but fluent in mandarin. He's one of my men. I've met him in Hong Kong when I went there to negotiate with the big boss. He's actually an ally of the big boss. However, that boss of him got killed. I killed him, by the way. 

There's this rule that says: when you killed a big boss, you're next to the throne as the big boss. 

But I refused and pointed someone who is more capable than I am. And that's Spencer Wong. He was trained to be an assassin and he's one of the best killers in the organization. The reason why I chose him. 

He wears a mask to hide his identity. I actually haven't seen his real face. There is nothing wrong with it though, I can trust him, especially in negotiations. 

To Spencer: 

Let's meet around 12 A.M. Don't leave traces. Are we clear? 

Sent! 

After a minute I received his reply.

Spencer: 

Already set and clear. No worries, Ice Queen.

A devilish smile flashed on my lips.

I wonder, what would be their reaction after seeing their head master rotten like a dead meat, surrounded by tons of flying bugs?

I relaxed myself in my seat, chin up with a gaze as deadly as a gun. "An eye for an eye, a tooth for a tooth. Death for death. Don't blame me for being cruel. I'm just doing my job as the Queen of the Black Dragon."

༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶

DRAGON 5

CHAPTER 5: BLOODY TUESDAY. 

I held my earbud using my left thumb.

"Zhǔnbèi hǎo? [Ready?]" I asked Wong.

[ Shì de, bīngxuě nǚwáng. Yīqiè jiùxù. ( Yes, Ice Queen, everything's in place.) ]

"Good. I'm going inside."

I put my hair up in a ponytail, making sure that not a single strand of my hair is in stray. I covered my lips using a piece of cloth. I am wearing a ninja’s clothing, and at the back of it is bow and arrow which originally came from Japan.

This is what I usually wear when killing. With this, they won’t be able to know my identity.

Isinuot ko na ang balabal na pantaklob sa aking ulo at mahigpit na hinawakan ang lubid na yari sa katad at iba pang espesyal na materyales.

Matibay ito at kahit anong klaseng materyal ang gamitin dito'y hindi ito basta-basta mapuputol.

Mahina kong ginalaw ang lubid, senyales na tatalon na ako. Kasalukuyan ay nasa taas ako ngayon ng rooftop sa isang five star hotel na mga ilang gusali lang ang pagitan patungo sa Montalano University.

Tumingin ako sa aking paligid at napagtanong maganda ang tanawin kung saan ako naroroon. Makikita mo rito ang kabouan ng lugar, pati na rin kung gaano kaganda ang gabi. Tila isang mapayapang gabi ang mayroon ngayon. Kung wala lang akong gagawin ay masaya sanang manatili rito upang pagmasdan ang nakakamanghang tanawin. Inialis ko ang aking atensyon mula rito at nagpatuloy sa aking balak.

Naglabas ako nang malalim na buntong hininga bago umatras para makuha ang tamang puwersa para sa pagtalon patungo sa kabilang gusali.

Nang naabot ko ang dulo ay agad kong tinalon ang tatlong gusali na parang isang asong lobo. Mabilis ang naging aking pagtakbo at pagtalon sa bawat gusali na siyang nilalandingan ng aking mga paa. Ito ay patungo sa gusaling aking pakay.

Ngunit sa kasamaang palad pagdating sa ikatlong gusali'y namali ang aking tapak kung kaya't nadulas ako. Mabilis ang naging paghulog ko.

Nagpeke ako na nasaktan kahit wala akong naramdaman na kirot o sakit. Mabuti na lang ay may lubid na nakakabit sa aking katawan dahil kung hindi ay nahulog na ako sa mataas na gusali na ito.

[ Bīngxuě nǚwáng, nǐ hái hǎo ma? (Ice Queen, are you okay?! ) ] I heard Wong asked in a worried tone.

"Yeah," bored kong sagot at kumuha ulit ng pwersa para umakyat sa mataas na gusali. Inapakan ko ang pader na gawa sa salamin at buong lakas na hinila ang sarili paakyat.

'Di nagtagal ay nakarating na ako sa taas ng gusali. Matapos ko makalapag ay nag-unat-unat ako ng aking katawan at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa malaking exhaust fan. Wala akong sinayang na oras at mabilis kong tinanggal ang takip nito.

"Wong," I called out his last name.

[ I'm here. You only have five minutes to finish your business and after that, the electricity will turn on again. ]

He hacked the system so that we can have the chance to do this job smoothly. Wong is also skilled when it comes to these matters. He has a high level of intelligence that made him an excellent partner.

"That's long though, I only need three minutes to do that." I said in a confident tone. I expected this mission to be a piece of cake, I know I will be able to finish it rapidly. I made my way in.

He chuckled, probably amused at my statement, [ Yeah, I know. You'll not be a Queen for nothing. ]

[ Queen, Nǐ zhǔnbèi hǎole ma? ( Queen, are you already?) ]

"Even with my eyes close, I can succeed this mission." I said confidently. I haven’t failed any mission yet, and this won’t be my first.

[ Pff--- in 1..2..3.. Kāishǐ! (Start!) ]

Tumigil sa pag-ikot ang exhaust fan. Kaya hindi na ako nagsayang ng oras at pumasok na. Balingkinitan lang ang aking katawan at hindi naman gano'n kalaki ang pana na dala ko kaya hindi ito naging sagabal sa mga misyon ko.

Dahan-dahan kong kinuha ang maliit na flashlight sa aking bulsa at pinindot ito para mag-ilaw at inipit sa aking bibig bago ako gumapang na parang daga.

Kinabisado ko na ang pasikot-sikot dito bago gawin ang trabaho. Kumuha ako ng kopya ng blue print ng M.U na ipinatrabaho ko rin kay Wong, kaya naman madali na lang mapuntahan ang opisina na siyang dahilan kung bakit ako naparito. 

Hindi kami puwedeng dumaan sa main door o umakyat sa pader dahil masyadong bantay ang bawat lagusan at high-tech ang gamit nila.  Ito lang ang libre na puwede kong pasukan na hindi natutunugan ang kalaban.

Tahimik ang buong paligid at naging maingat ako sa bawat galaw. Lumiko ako at huminto sa isang opisina. Sumilip ako sa bintana at nakita kong walang katao-tao kaya naman walang sabi-sabi kong tinanggal ang takip at tumalon na pababa.

Iginala ko ang aking paningin upang pagmasdan ang opisina ng lalaking nagtraydor sa aming Clan.

The office is spacious, it has the same modern vibes like that of my father’s. The walls are painted in brown and a coat will be seen resting at the top of a wooden coffee table located at the right side of the room. The floor is painted in a darker hue of brown, and at the center of it is massive carpet made from a tiger’s fur.  Not too far away is glass made office table, it is neatly cleaned. A closed metallic gray laptop is placed on it, and pairing the table is large black swivel chair. Behind it, a portrait will be seen hanging on the wall. A man proudly wearing his black tuxedo while grinning like an Olympic champion. He has thick eyebrows and sharp nose, with his hair brushed in a professional manner. It was a portrait of this room’s owner. A portrait which I will probably smear with blood later.

That man is a traitor. He fucking betrayed us. He slaughtered my soldiers like an animal for money. My father already knew that he's the mole hiding within the clan, but we refrain to make a move and just wait for the perfect timing, this day. This will be the day where he can't escape with his crime.

He was one of the few people whom I trusted in the Underground, but that bastard turned out to be a spy of the Red Dragon Clan. He was fishing out information and is reporting every single thing that is connected with us.

Our recent transactions always ended up failing and it seems like the Red Dragon Clan are well aware with each of our plans and moves. And yes, it was all because of him.

The said man has committed a lot of offense against my father, he killed a trusted acquaintance without any trace of uncertainty. He deceived the said person, it was as if he throw a rabbit inside a cage of hungry tigers just for the sake of money.

And now, the time of his judgement has arrived.

"Did you give them the present? The one I asked you to?" I asked Wong, referring about the documents of his crime. 

[ It's already done, Ice Queen. Before we got here, I already delivered the documents to his family. It won't take long, they will soon kill themselves.] 

I walked around, savoring the tranquility of this place. My eyes travelled in different areas, carefully taking in the entire image of the room I am in. "What about the papers?"

Isa rin sa rason kung bakit kailangan ko na siyang patayin ay dahil marami na siyang nalalaman patungkol sa Clan. Nakasulat do'n kung saan at kung kailan ang mga transaksyon na magaganap. Hindi lang ito basta transaksyon kung 'di mga illegal na kagamitan na galing pa sa ibang bansa. 

Siya ang may hawak ng Demon Secrets. Marami ang bumoto sa kanya nang magkaro'n ng eleskyon sa paghahawak ng sikreto ng buong transaksyon. Kaya naman nagkaro'n ito ng pagkakataon para traydurin kami. 

[ It's with me. Bié dānxīn, wǒ huì bǎoguǎn hǎo zhège de (Don't worry I'll keep this safe.) I will deliver this to the court as soon as our mission is over. ]

Tinanggal ko ang suot na sunglasses at inilapag ito sa mesa kung saan ito nagtratrabaho bago ginala ang buong opisina. 

Sobrang linis, lawak, elegante, nasa tamang lalagyan ang mga kagamitan at mamahalin din lahat ng mga ito. 

Maraming iba't ibang nakalantad na mga tropeyo na natanggap niya sa iba't ibang patimpalak na sinalihan niya. 

Maraming larawan ng pamilya niya ang nakalantad at lahat ng 'yon ay masasaya silang nakangiti. 

Kinuha ko ang isa sa mga larawan ng pamilya nito na nakalagay sa antique na frame.

"Pangalinan, you have a beautiful family. You have two sons, two daughters, and a gorgeous wife. Sadly, your father doesn't deserve this kind of family. Blame him for being greedy." I stared at the photo for a long time as if reminiscing thoughts, then threw it in a trash bin near me.

Pumunta ako sa mini ref niya at nagdekwatro ako para tingnan kung ano ang puwedeng inumin dito. Bigla akong nauhaw sa kakahintay sa kanya. Subalit wala akong nagustuhan sa laman ng ref niya kaya tumayo na ako at sa kabinet ng wine niya ako naglakad.

Hinimas ko ang salamin nito at buong lakas kong siniko ang salamin  para matikman ang isa sa kanila. 

Naglikha ito ng ingay pagkatapos mabasag ang salamin. Kinuha ko ang mamahaling wine at tinungga ito. 

Matamis ang lasa at hindi gano'n kalakas ang alak nito. 

Lasang strawberry at grapes. 

These aren't my favorites but why not? How would I know? Its because I already tasted all kinds of wine in the world. I have plenty in my office. I can even build a store for that. 

Nang mapagod ako sa pag-iikot, umupo muna ako sa katad na upuan na pang-isahang tao, isa itong loveseat.

[ Tā zài lùshàng ( He's on his way), Ice Queen. Be ready,] Wong informed me. 

"Great. I'm getting bored here." I drank from the wine bottle directly. 

Kahit hindi ako maghanda, mapapatay ko pa rin naman ito sa kahit anong paraan at isa pa hindi naman niya agad ako makikita dahil nasa loob ako ng pinagtratrabahuan niya dahil nakahiwalay ang sala at opisina. 

Ganito lahat ng opisina ng bawat membro ng Red Dragon Clan, idagdag mo pa na siya ang head Master rito sa M.U.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas, senyales na nakapasok na siya. 

Nasa pinto lamang ang paningin ko, hinihintay na makapasok ang aking biktima rito. 

'Di rin nagtagal ay isang matandang lalaki na nakasuot ng pangtrabaho at may hawak na brief case ang pumasok sa loob. Makikita ang pagkulubot ng balat niya ngunit kahit gano'n ay hindi pa rin nawawala ang pagiging magandang lalaki nito. 

Nang madako ang paningin niya sa akin ay muntik na siyang atakihin sa puso dahil sa gulat. Nasaksihan niya akong nakaupo at nilalagok ang mamahalin niyang wine. 

"Long time no see, Sandro Pangilinan," I greeted him in a dead voice. I rested my arms in the soft cushion of the chair and stared at him intensely. The shock is way too evident in his old face. He wear a mask of pure horror and is frozen right where he stand.

"Ice Queen?" His eyes went wide open. He was still in the state of shock that he even stuttered while he speak. 

I let out a small giggle. He almost can't utter my name because of the fear he felt when he saw me. I wasn't sure if that's really the reason but hey, his expression says it all. 

"Are you that surprised to see me here? How rude of you,” I said as my lips form into a sweet smile, mocking him. 

"How did you get in here?!" his voice raised. He took a small step forward, cautious with each of his move.

Seems like he's back in his senses because he already have the guts to yell at me. 

"Paying you a visit." I clasped my hands together, eyes on him. He narrowed his eyes at me, trying to calculate my plans.

Patago kong kinuha ang Queen Knife sa aking baiwang kung saan ito nakatago. Kulay ginto ito na pinalilibutan ng dragon at tanging ako lang ang may karapatan gumamit ng kutsilyong ito. 

He laughed sarcastically. "Do you think I'm that stupid to believe you, that you are just here to see me? Huh?" he asked ridiculously and tighten his hold on the briefcase, his knuckles turning white.

I threw him dagger stares. "What do you think?" 

"You can't kill me," he said, shaking his head.

Kinuha ko ang gadget sa bulsa ng suot kong kaputsa na bagong inbensyon ng mga engineer ni dad saka hinagis sa direksyon niya. 

Kumunot ang noo niya habang malalim ang titig sa bagay na aking inihagis, "Anong ibig mong sabihin dito?" nagtatakang tanong niya. 

Sinenyasan ko lang siyang tingnan kung ano ang nando'n. Mabilis niyang pinulot ito at nang makita niya ang nando'n ay nabitawan niya ang brief case na hawak at namumula ang mga mata nitong tiningnan ako.

"You know the rules. Once you betrayed the clan. Not only you will die, but it also includes your whole family. Just be thankful that it's not the cleaner who did the job because if not, they will probably face a much gruesome death." I told him in a sarcastic manner.

His face contorted and bit his lower lip while his bode shake vigorously. A pool of tears cascaded on his cheeks.

A small playful smile curved on my lips. "Sandro Pangalinan, as the Queen of the Black Dragon, I'll sentence you to death with my own hands." 

Subalit mabilis pa sa kisapmata nang dumukot siya ng baril sa likod ng damit nito at tinutok sa akin. 

Mabuti na lang matulin ang galaw ko't madali ko lang 'yon nailagan. Napamura ako sa isipan. Alam ko naman na 'di siya gano'n na lang magpapatalo sa akin. 

"Hayop ka! Papatayin kita!!" nguwa niya at pinag-uulan ako ng bala ng baril sa direksyon ko. 

Tumambling ako patungo sa gilid ng sofa na kinauupuan ko at nagtago sa roon sa gilid. Mas siniksik ko ang katawan para ilagan ang bala ng baril ng tumama sa direksyon ko.

Da*n! Hindi ba siya nawawalan ng bala? Nagtago lang ako , hinihintay maubusan siya ng bala. 

"You killed my whole family! I'm going to make you pay! You demon," galit na galit na sigaw nito. Mababakas mo ang matinding galit sa kanyang boses.

Nang marinig kong nawalan na ito ng bala ay tumayo ako sa tinataguan at pinagpag ang kaputsa. 

Tinapon niya ang pistol na hawak nito na ubos na ang bala at kumuha ng ibang sandata upang gamitin laban sa akin. 

"F*ck! bazooka." I cursed underneath my breath. My eyes widen at the huge weapon pointed at my direction.

Damn this old hag. He's full of surprises. 

Inagit ko ang pana na nakasabit sa aking likod at ang palaso nito saka inasinta ang balikat niya. 

Napahiyaw siya sa sakit at nabitawan ang bazooka na balak sana itira sa akin. 

"I won't let you kill me that easy!" he exclaimed. 

May pinindot siyang pulang bilog sa working desk niya at may lumabas doon na harang para protektahan siya sa panganib na nagbabanta sa kanya.

His laughter screams pure evil. "You think this is the end? You are wrong, Ice Queen. I've known you for years and I'm already aware that this day will come so I prepared myself in case you'll kill me," A corner of his lips raised, smirking.

Natawa ako nang mahina sa kanya. Kaya nawala ang ngiti sa labi niya at napalitan ito ng pagtataka. "What's funny?" tanong niya. 

"You. You're making me wheeze in laughter. You have no idea that it was all planned. I placed you there, old hag." I said, emphasizing the last two words. I sat back on the loveseat, my back leaning on the cushioned backrest. 

He turned his gaze on me, confused. But nonetheless, keeping his straight face. "How can you kill me when there's a barrier? Huh!? Ngayon ipakita mo sa akin ang galing mo!" 

Is he...challenging me? Psh.

Pinaglaruan ko muna ang golden knife na hawak bago ito binato sa CCTV niya rito sa opisina. Marka na malapit na ako para sa kanila. 

"Watch and learn."

Pinindot ko ang maliit na bilog sa aking pana at may lumabas na usok galing sa loob ng harang niya kung saan iniwan ang sunglasses, kung saan nanggagaling ang usok.

Isang usok na ikakamatay ng sino man makaamoy nito. Magkakalasog-lasog ang buong katawan na para kang kinatay na karne. 

"Do you know what is that? It's a virus that can kill your whole body and rip you apart like an animal."

Bago pa ito makapagsalita ay biglang nagsiputukan ang bawat parte ng kanyang katawan, tumalsik sa salamin ang lasog-lasog na katawan niya na pumutok at bumaha ng sarili niyang dugo.

Kusang natanggal yung harang na pumoprotekta sa kanya. 

Kumalat ang dugo niya sa karpet. Lahat ng parte ng kanyang opisina'y nabahiran ng dugo.

Pumito ako at ilang saglit ay nagsidatingan ang mga insekto na kanina pa nag-aabang nang makakain nila. May sinaksak sila sa mga katawan ng mga ito upang mas maging halimaw sila. Hindi sila ordinaryong insekto lang kung 'di insekto na maaring makakalat ng virus sa buong Pilipinas. 

I showed a highly self-satisfied grin. "Mission Accomplished." I said and took off the earbud on my ear and left. 

༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶