Ay, masaya 'yan, Elisse! 'Yan ang gustung-gusto ni Hope. 'Yong masasabayan ang trip niya sa buhay. Kaya baka instead na maasar sa 'yo ay lalo pang mahulog ang Hope namin kung pareho na kayong magiging siraulo para lang asarin ang isa't-isa. HAHAHAHA!
CHAPTER TWENTY-SEVEN: TESTING PATIENCE❥ ELISSE GARCIA ❥PAGDATING namin ni Ella sa bahay ay alam kong naroon na rin si Hope dahil nasa garahe na ang sasakyan niya.“Ate Elisse, hindi ba magagalit ang asawa mo kung pati ako ay dito mag-stay sa inyo?” Ella asked hesitantly, her voice laced with worry as we walked along the pathway leading to the front door.Kahit tuluy-tuloy ang paglalakad namin ay sinagot ko pa rin siya. “Huwag mo siyang alalahanin. Magiging ayos lang din sa kaniya na narito ka. Kay Edward nga wala siyang naging problema,” I said, trying to sound confident despite the storm brewing inside me. Dahil sa totoo lang, I wasn’t entirely sure if Hope would be okay with this setup. Having one of my siblings living with us was one thing, but now two?That’s why in the back of my mind, I was already preparing myself for whatever argument might come next. Baka this time ay magreklamo na siya. I don’t know.Pagdating namin sa loob ng bahay, bumungad sa amin ni Ella ang mga pulang
CHAPTER TWENTY-EIGHT: BITTERNESS★HOPE RYKER LEE★“No!” mariin at pinal na sagot sa ‘kin ni Elisse, halatang inis habang nakatayo ako sa harap ng desk niya rito sa opisina namin. I barely finished the proposal, mentioning the maternity leave ng isa naming news anchor sa Lee Entertainment and who might replace her, nang biglang nag-init ang ulo niya.“Hindi mo ba alam na may naging bullying issue si Alicia a few months ago? Ang dami nga niyang endorsement na nag-cancel sa kaniya, tapos gusto mo siyang kunin? For what purpose?” Her voice sharpened, each word hitting like a quick jab. I watched her brows furrow in irritation, her lips pressed together in that way she always did when she’s truly upset.Gusto ko na sanang humalakhak sa reaksyon niya—mission accomplished. To be honest, wala naman talaga akong planong kuhanin si Alicia Dy bilang pansamantalang news anchor. Niloloko ko lang ‘tong asawa ko, testing the waters to see if I could still get under her skin. I missed this—missed her
CHAPTER TWENTY-NINE: HOPE KNOWS ★HOPE RYKER LEE★ “What?” mahina at hindi makapaniwala kong tanong matapos sabihin sa ‘kin ni Mommyla ang napag-usapan nila ni Elisse last week tungkol sa gusto nitong divorce. Narito ngayon si Mommyla sa Lee Entertainment, pumasyal siya. Pero sinamantala niya akong kausapin habang wala si Elisse sa opisina dahil kasama nito ang assistant kong si Jonas, na naging assistant niya na rin. Mayroon silang inasikaso sa labas, and I knew they wouldn’t be back until after lunch. I could barely process what Mommyla had just said. “Divorce?” I repeated, irritation creeping into my voice. “Oo. Hindi ba niya sinabi sa ‘yo?” Mommyla’s confusion was obvious. “I assumed you two had talked and worked it out already, since she hasn’t given me any updates about whether she’s going through with it.” I stared at her, my mind racing. Elisse had never mentioned a word about this to me, not even a hint. And now, I was supposed to just sit here and pretend everything was f
CHAPTER THIRTY: HOPE's REVENGE★HOPE RYKER LEE★Ilang araw na kaming pumapasok ni Elisse sa opisina nang hindi magkasabay. Paano nga ba kami magkasasabay kung lagi niya akong iniiwanan? Sinasadya niyang gumising nang mas maaga—tipong ang sarap pa ng tulog ko. Hindi ko nga man lang marinig ang ingay ng sapatos niya sa sahig dahil sa sobrang tahimik niyang kumilos. And by the time I even think about getting up, she’s already out the door, driving off in her own car.Breakfast? She doesn’t even make that anymore. Kaya umaalis ako sa bahay nang hindi pa kumakain. Sa company na lang ako nag-aalmusal dahil gano’n din naman ang ginagawa niya. Sabagay, mula naman no’ng kinasal kami ay ilang beses niya lang akong ipinagluto kaya sanay na rin ako ngayon.As for Ella and Edward? Natutuhan na nilang kumilos sa sarili nila kapag wala silang naabutang almusal sa kusina. Sila na ang kusang nagpiprito ng itlog or nagluluto ng instant noodles or anything na makita nila sa fridge bago sila pumasok sa sc
CHAPTER THIRTY-ONE: HOPE'S REVENGE PART II FAILED★HOPE RYKER LEE★“Matulog ka r’yan mag-isa mo katabi ‘yang mga daga mo,” mataray na sabi sa ‘kin ni Elisse habang palabas siya sa kuwarto namin. Nakasuot na siya ng pantulog dahil katatapos niyang mag-shower.I wanted to laugh at how worked up she was, but I decided to play the pitiful husband card instead. “Senyorita Darling, sorry na kasi. Huwag mo ‘kong iwan dito sa kuwarto. Hindi ako sanay nang hindi ka katabi. Hindi ako sanay na hindi kita naaamoy sa tabi ko.”Of course, it was all part of the plan. May second wave pa ang ganti ko sa kaniya. Na-predict ko nang dahil sa mga daga ay hindi siya matutulog dito sa kuwarto namin. And me? I was prepared for that. Boys scout ‘to, laging handa. Kaya hinanda ko na rin kanina ‘yong guestroom para sa kaniya.She didn’t even glance in my direction, completely ignoring my dramatic performance as she marched out of the room.As soon as she was gone, I sat at the foot of the bed, trying so hard n
CHAPTER THIRTY-TWO: RACING HEART❥ ELISSE GARCIA ❥I woke up with a jolt, the pressing need to pee dragging me out of my comfortable sleep. Groggy and disoriented, I slid out of bed in the guestroom, rubbing my eyes as I shuffled toward the bathroom. The clock on the wall read 1 a.m. — not exactly the most ideal time for a bathroom run, but what could I do?Ganito na talaga ang routine ko, nagigising sa dis-oras ng gabi para umihi, dahil bago ako matulog ay umiinom ako ng gatas o ‘di kaya’y tubig or tea.I pushed the door open and flicked on the light. Ngunit nagulantang ako at nagising nang tuluyan ang diwa ko sa bagay na bumungad sa ‘kin sa banyo. No, wait. Hindi ‘yon basta isang bagay lang. It was a… pirate?Sh*t. What is Captain Jack doing here in the guestroom? Nananaginip ba ako?Tila naestatwa ako sa kinatatayuan ko at natakot gumalaw because he has a sword in hand, eyes glaring straight at me like he was about to attack. His wild hair, that tattered pirate outfit, and the way
CHAPTER THIRTY-THREE: ANEMIC❥ ELISSE GARCIA ❥“Tinawagan ko si Mom,” bungad sa ‘kin ni Hope pagbalik niya sa opisina namin. “Sa labas tayo mag-d-dinner ngayon, kasama natin ang pamilya ko. Kaya huwag kang magkakamaling umuwi agad. Baka takasan mo na naman ako. Nakakahiya kila Mom at Dad kung makikita nilang magkaiba pa tayo ng sasakyan pagpunta ro’n,” he continued, sounding half-serious but half-playful.Yeah. May point naman siya. Siguradong iba ang magiging dating no’n sa pamilya niya kung separate cars pa kami. Thankfully, it was Friday, so at least I had the time for it. Besides, it wasn’t like we did this often. In fact, since Hope and I got married, this was the first time we’d have dinner with his family again.I let out a dramatic sigh, pretending like I had no choice. “Fine,” I said, as if I were reluctantly agreeing.Pagpatak ng alas sais ng hapon ay sabay na kaming lumabas sa opisina. Of course, siya ang nagbukas ng pinto for me, kasunod ang iconic line niyang, “Dragon’s f
CHAPTER THIRTY-FOUR: LONGLONG★HOPE RYKER LEE★I shot a quick glance down at my pants the second I felt my c*ck twitch. ‘Oh, come on. Talaga ba, Longlong? Haplos lang ‘yon, oy! Sino nagsabi sa ‘yong tumayo ka! Dapa!’Haplos lang ang ginawa niya sa ‘kin, and I’m already malfunctioning. F*ck. Paano ko ngayon gagawan ng paraan ‘to? Of all times, in front of my entire family, my body decides to turn into a hormonal teenager. At para bang dinig ko ang dignidad ko na pinagtatawanan ako habang sinasabing, ‘Magpigil ka muna, gago!’I tried to keep my face neutral, but I could already feel the heat creeping up my neck. Nang balingan ko si Elisse, naabutan ko siyang nakatingin din sa tapat ng alaga kong nakaumbok, at nang mag-angat siya sa ‘kin ng tingin, imbes na tigilan ang ginagawa niyang paghaplos sa braso ko ay itinuloy pa lalo habang bahagyang nakangisi sa ‘kin. She was teasing me, and I was falling right into it.I let out a quiet breath, praying no one else at the table noticed. My fami
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko
CHAPTER SIXTY-SEVEN: Danger❥ ELISSE GARCIA ❥(Continuation of chapter 66…)“Si Edward, kumain na?” tanong ko no’ng magkaharap na kami ni Hope sa dining. Napansin kong lahat ng niluto niya ay ang paborito kong inaalmusal.“Oo, tapos na. Nauna siya kanina,” he replied, looking up at me after serving himself. “Gusto mong kape?”I shook my head slightly. “Just hot chocolate.”He stood up and walked to the counter to make me a cup. Watching him from behind, I wondered how I could tell him the real reason I’d stopped drinking coffee—that I was pregnant. I didn’t know how he’d react, especially since having a child was never part of the contract we’d agreed upon. To be honest, I hadn’t expected to get pregnant either.Ang totoo, pareho kaming gumagamit ng proteksyon. Bago pa man kami ikasal, lalo na noong binanggit niya sa ‘kin na magsasama kami sa iisang bubong at matutulog sa iisang kwarto, ay inihanda ko na ang sarili ako. I’d been taking birth control pills, though he didn’t know about t
CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy
CHAPTER SIXTY-FIVE: CONFESSION★HOPE RYKER LEE★Ikalawang linggo na ngayon ng grace period sa ‘kin ni Elisse, at simula noong nanggaling kami sa kasal ng ex-boyfriend niya, aaminin kong napapadalas na kinikilig ang itlog ko dahil mas naging okay kaming dalawa. Hindi na niya ako masyadong iniirapan at sumasabay na rin siya sa ‘kin sa pagpasok sa kompanya.At kung no’ng mga nakakaraan ay si Jonas ang nagdadala sa ‘kin ng lunch at kape, ngayon ay siya na. Pero minsan, para hindi na siya maabala, mino-monitor ko na lang ang oras para kapag lunch break na ay ako ang pupunta sa opisina niya para yayain siyang kumain, sabay kami.Pero simula no’ng huli naming napag-usapan ang divorce—noong nagpunta sa opisina niya ang ex niya para magbigay ng invitation—hindi pa ulit namin na-open ang topic. Hindi niya ako tinatanong. Hindi ko alam kung hinihintay niyang matapos ang isang buwan na binigay niya sa ‘kin bago niya ‘ko tanungin ulit. At p*tang ina, ngayon pa lang kabado na ‘ko dahil baka kapag n