"Avery can't do that again, okay?" Natalie warned habang sila'y kumakain. "Mangatwiran ka, sometimes. Huwag mo nang hayaang madehado ka ulit." Alam niya ang ibig nitong sabihin pero paano naman siya makaiwas kung malala na ang mga paraan ni Avery? Katulad ng nangyari kanina, talagang pinasok siya sa selda. Malay ba niyang mangyayari iyon?Ngunit nagsalita si Noah, "You know what, Gwy? Two wrongs don't make a right. Bullying is a sin, but so is being bullied." Siguradong magbibigay na naman ito ng pang-uunawa. Tumingin siya rito at katulad ng inaasahan niya, sa kanya ito nakatingin. "Lalo na kung may laban ka pero hindi mo ginagawa. Hindi mo gustong ma-bully pero hinayaan mo, which means choice mo so mali pa rin."Nagbaba siya ng tingin. Tama nga naman ito. Napansin niyang tiningnan siya ni Ace. Nasa tabi lang niya ito, si Noah at Natalie kasi ang magkatabi at katulad ng inaasahan si Ace ang nag-insist ng posisyon nila. "Right," ani Ace. Sinamaan niya ito ng tingin. "Kaya kapag binu-
"You're crying again," puna ni Natalie sa kaniya. Nahihiya man, nagpunas na lang siya ng luha, at pilit na ngumiti. "Yeah, okay lang ako, Nat." Naningkit ang mga mata nito. "You sure?" Huminga siya nang malalim. "I think kailangan ko na umuwi." Napatingin siya sa orasan na nasa phone screen niya. "Hapon na rin eh. May mga dapat pa akong asikasuhin sa bahay para pagdating nila Auntie magpapahinga na lang sila." Natalie rolled her eyes. "Nandoon si Manang," katwiran nito. "Para makatulong." Pumikit siya. "At gusto ko rin makapagpahinga sa sitwasyon." "Makapagpahinga kay Ace?" tanong nitong animo'y nagtatama. Umiwas siya ng tingin, tumayo naman ito at nag-cross ng braso. "Sinabihan ka ng dad mo na lumayo?" Sumagot agad siya, "Which is tama. Iyon naman talaga ang dapat." "But he can't stop Ace," paglinaw nito. Tumango siya. "I know." Muling hindi niya napigilan ang paghikbi. "Kaya nahihirapan ako, Nat. Gusto kong mamuhay ng payapa." Malungkot itong tumango. Inulit niya
"Ho?!" Umangat pati pwet niya sa upuan sa gulat na iyon. Hindi pwedeng sa Sansmith Residence siya magtatrabaho dahil mas lalo siyang mapalapit kay Ace ngunit pwede ba niyang tanggihan si Mrs. Soulvero? "To the fact na si Ace ang dahilan kung bakit ka umalis, ang punishment mo ay siya rin. Walang gagawin si Ace sa'yo, okay? And about kay Avery kung iyon ang inaalala mo, katulad ng paulit-ulit na sinasabi ni Natalie sa'yo kung marunong tumingin sa tama ang kapatid mo, alam niya kung sino ang pagsasabihan niya at kung ganoon ang ginagawa ng babaeng iyon sa'yo, may rights kang lumaban. Wala kang dapat iwasan, Elizabeth." Itinikom na lang niya ang bibig niya at yumuko. May punto ito pero para sa kaniya mahihirapan siya. Ang salitang lumaban katulad ng ginagawa ng mga ito, mahirap para sa kaniya gawin. Sa tingin niya kulang siya sa kakayahan upang tapatan ang ugali ni Avery at ang ina rin nito.Isa sa mga dahilan niya, ay baka gumawa pa ng masamang hakbang ang mga ito laban sa kaniyang i
The mansion of the Sansmiths is truly jaw dropping. Sa labas pa lang ay nararamdaman na niya ang bigat na para bang may beast sa loob nito. Lalo na ang style ng mansion ay talagang secured. Bilog na mataas ang pader, napakalaking gate at ang pader nito ay napakakapal. Sa lahat ng mansion na napasukan niya ito ang tila 100% na mahirap nakawan. Huminga siya nang malalim—kasalukuyang nasa loob siya ng sasakyan ni Mrs. Soulvero. Napatingin ito sa kaniya na tila ba'y napansin ang kaniyang reaction. "Hindi araw-araw nandito si Ace, just so you know." As she expected. "Future CEO siya ng Sansmith Innovation kaya tuloy-tuloy ang training niya. Makakasama mo lang siya rito tuwing gabi, maybe makakasabay mo siyang kumain, pero malayo ang kwarto mo sa kwarto niya. Kaya wala ka ring dapat ipag-alala, nandito ang mom and dad niya, and he had to behave." Sinulyapan siya nito bago i-abante ang sasakyan sa loob ng gate. "Try to make friends with him. Mapang-asar rin siya noon kay Celestia, but C
Walang ginawang kahit ano si Ace against her hanggang sa nakatapos lang silang kumain. Seafoods ang nakahanda sa lamesa at talagang nag-enjoy ang mga asawa ng magkambal na si Mr. Soulvero at Mr. Sansmith. Para sa mga ito party na iyon na para bang ang babaw lang talaga ng kaligayahan. Sa kabila ng pag-e-enjoy ng dalawa, hindi naman siya naging comfortable sa pasimpleng sulyap ng masamang tingin ni Ace na para bang nakagawa siya ng krimen against him. Sinikap na lang niyang baliwalain iyon at ngayon ay kasalukuyan silang naglalakad papuntang veranda. Likuran pa lang ng matandang Sansmith ang nakikita nila umalingawngaw na agad ang boses ni Mrs. Soulvero animo'y namimiss ito nang sobra. "Mom!" Mas nauna pa itong nakarating sa harapan ng matandang nasa wheelchair at napatingala sa asawa ng anak. "I missed you!" Yumakap ito sa matanda at nagtanong, "Kamusta ka po?" Ang galang! Kaya humahanga siya sa ugali ng pamilyang ito dahil ang babait. Hindi katulad ng ibang mga mayayaman. "Belle
Long loss na sleeve and sweatpants na naman ang suot niya. Mas gusto niyang takpan ang kurba ng katawan niya dahil sa ginawa ni Ace. Pakiramdam pa niya'y nasa labi pa niya ang mainit na labi nito. Nagkaroon ito ng epekto sa kaniya kanina at hanggang ngayon ay halos nahihirapan siyang kalimutan o dedmahin man lang. Sa harap ng hapag-kainan, kinakausap siya ni Mr. Sansmith. Tanong nang tanong ito about sa buhay niya, at sa relasyon niya sa kaniyang ama. Sinabi naman niya dito ang totoo hanggang sa napalitan ang topic at naging tungkol na sa kompanya ng Sansmith—bali about na kay Ace iyon. Ngunit sa kalagitnaan ng usapan nararamdaman niya ang kamay ni Ace na kinakamot ang tuhod niya sa ilalim ng lamesa, katabi niya kasi ito. Nasa ulo kasi ng lamesa ang lola nito, at sa harapan nila ay ang mag-asawang Sansmith. Kasalukuyan pang inaalalayang kumain ang matandang lola ni Mrs. Sansmith. Dahil kiliti ang hatid ng ginagawa ng lalaki sa kaniya, hindi na niya napigilan ang sariling kamay na
Nakapikit ang mga mata nitong hinihimas ang pisngi. Kinabahan siya, maging ang paghinga niya ay napakabigat sa isiping baka manghahalik na naman ito. Ngunit sa kabila ng kabang iyon hindi niya maipagkaila sa sarili niyang ma-appreciate ang kagwapuhan nito lalo na ng ibuka nito ang bibig at pinagalaw ang panga. Napalunok siya sa hindi maipaliwanag na pintig sa puso niya. Tila napakatulis na tumatagos pa sa tiyan niya, pagkatapos noon, naghuramentado na sa tibok ang puso niya ngunit nang tingnan siya nito at sinabing, "Nagseselos ka lang eh." Ang pakiramdam na iyon ay napalitan ng inis. Sininghalan niya ito, "Selos mo mukha mo!" Dinuro niya ito. "Hoy, ikaw. Hindi kita gusto ha. Kahit katiting na pagkagusto wala iyan dito." Dinutdot niya ang dibdib niya. Napatingin naman roon ang lalaki. "Kaya huwag ka nang umasa. Halos sinira mo dalawang taon ko, sinisira mo ako at ng kapatid ko. Pinapaaway mo kami, tama bang pag-uugali iyon? Hindi ka naman namin kamag-anak at wala akong kasalanan sa'
"Ano?!" singhal niya rito na may kaakibat na kurot sa dibdib. "Nakikita mo ako doon?" Tumawa ito. Mas lalo siyang nagdududa at nagsimula na naman siyang ma-stress. Huminga naman nang malalim si Dahlia, "Si Sir talaga, wag mo naman po asarin si ma'am Gwy, kabago-bago lang niya dito eh." Tumaas ang kilay ni Ace. Inasahan niyang barahin nito si Dahlia dahil nangingialam, pero hindi nito ginawa. Tumikhim naman si Nathan at sinabi nitong, "Wala po iyan, ma'am. Dito lang po sa rooftop ang makikita pero lock po ang nasa bawat kwarto." Nakahinga siya nang maluwag at sinamaan lang ng tingin si Ace. "Walang tiwala eh no?" anito. Binara niya ito. "Kailan ba ako nagkaroon ng tiwala sa'yo?" Umismid ito. "Bakit naman kita sisilipin kung pwede naman kitang akitin? Kaya kong pabuksan iyan..." Ngumuso ito sa bandang dibdib niya at sinabing, "Kung gusto kong makita." Imagine that? Sa harapan talaga ni Dahlia at Nathan? Napatili siya't napapadyak sa sahig sa sobrang inis at sumigaw, "Ang bástós
Ang daming pabaon na natanggap si Avery mula kay Gwy at sa mga kaibigan nito na naging kaibigan niya narin. Dalawang paper bag mula kay Gwy, isang paper bag naman mula kay Ace, nagbigay rin si Celestia at Natalie, ganon din si Noah. Tig-iisang paper bag mula sa mga ito. "Kita na lang tayo sa Singgapore, sakaling may transaksyon ako doon," ani Noah at sumenyas pa ng finger chat. "Me too, puntahan kita sa hospital niyo," ani naman ni Natalie kung may project ako roon. Napangiti naman siya at sinabi niyang, "Guys, uuwi rin ako dito, don't worry." "Dapat lang, lalo na sa kasal ko, subukan mo lang kalimutan," ani naman ni Ace. Sinamaan niya ito ng tingin, "Nakalimutan mo yatang kapatid ko ang aasawahin mo? Shempre hindi ako mawawala doon." Humarap siya kay Gwy, ngumiti lang ito pero may lungkot sa mga mata. "Mamimiss kita," mahinang sabi nito. Nagpatunog siya ng dila. "Tatawag ako lagi, shempre..." Piniga-piga niya ang pisngi ni Austin, "Lagi kong mamimiss itong baby na to eh."
Three weeks later. "Happy birthday, Austin!" Sumigabong ang palakpakan, puno ng decoration ng pambata ang buong paligid. Maraming mga bisita ang ilan pa ay galing ibang bansa ang ilan naman staff ng innovation at Abertoy. Gabi isinagawa ang kaarawan ni Austin, pang-isang taong gulang nito. Marami ring mga maliliit na bata, at nakita naman niya ang anak niyang nag-eenjoy makipaglaro sa mga ito. Suot nito ang costume ni Dave sa Dave and Ava, at talagang napaka-cute nitong tingnan. Takbo pa ito nang takbo, at dahil last day na ng tatlo, Avery, Simon and Shaira dito sa Pilipinas, ang tatlong ito ang naging yaya ni Austin. Sunod nang sunod ang mga ito kahit saan man tumakbo ang bata. Siya naman, inasikaso ang mga bisita na dumating. Si Ace naman ang mga business partners and friends naman ang inatupag ng mga ito. Sobrang dami rin ng natanggap na regalo ng anak niya. Kahit saan siya tumingin, puro mukha ni Austin ang nakikita niya. Marami kasing photoshoot itong hinarap bago mang
Tila bumalik sa nakaraan si Ace, nakikita niya ang kaniyang sarili mula noong bata pa. Bawat birthday niya, noong mga panahong nag-aaral siya, elementary, highschool, college. Sumagi rin ang hindi kaaya-ayang pangyayari, that's Avery noong gínáhásá ito. Hanggang sa may nakilala siyang babae, ang pangalan nito ay Gwyneth, lahat ng nakaraang iyon, naalala niya, umalis ito, nasaktan siya. Naalala rin niya noong mga panahong inatake siya ng OCD. Kung paano niya ito tinago hangang sa nalaman ni Gwy. Naaksidente siya, nawalan ng ala-ala, after two years nagpakita si Gwyneth sa kaniya at may anak nila, ang pangalan nito ay Austin at kung kailan okay na sila kahit wala siyang naalala may masamang nangyari. Saktong pagbangga ng truck sa sasakyan nila nagmulat siya ng mga mata. Puting kisame ang nakita niya, at narinig niya ang umi-echo na boses, "Ace?" Malabo pa ang paningin niya kaya pigura lang ng babae ang nakita niya. Nagtanong siya, "Who are you?" Kinikilala niya ang pigura ng babae,
Pagkatapos matamaan ni Avery si Tatiana sa balikat, naging alerto siya dahil tumakbo ito kahit nasasaktan. Nangibabaw ang iyak ng anak nito, rinig niya ang daíng ni Diether, at lumapit naman ang mga katulong sa mga ito. Siya naman, may hawak siyang projector, paborito niyang projector iyon, palaka lover kasi siya. Binuksan niya ito, pinatama niya sa sahig ang ilaw na dadaanan ni Tatiana. "Saan ka pupunta ha?" aniya, lumakas ang tili ng babae nang makita ang reflection ng mga palakang gumagapang sa sahig. Napaupo ito at umatras pa. "Akala mo ba nakalimutan ko na ang kahinaan mo, Samantha?""Alisin mo iyan!" tili nito, at nagpasya na lang na magtakip ng mga mata. Kung saan-saan ito nagpapaputok ng baril at panay naman ang yuko nila. Puno ng sigawan ang loob ng mansion, at para tumigil ito, pinatamaan niya ito ng bala sa braso. Nabitawan nito ang baril at dahil nagtatakip ito ng mata lumapit rito ang tauhan niya at kinuha ang baril.Tumayo siya, nakabukas pa rin ang projector at nakatu
Sobrang higpit ang hawak ni Avery sa manibela ng sasakyan niya. Halos paliparin niya rito pabalik sa mansion nila. Sumasagi sa isipan niya ang lahat ng nangyari, ang araw na gínáhásá siya, kahit anong advice psychiatrist sa kaniya na kalimutan na ang pangyayaring iyon hindi iyon mangyayari.Naalala niya ang mga araw na kulang na kulang si Tatiana bilang ina sa kaniya. Naghihirap siya kahit sa harapan nito, pero pinili nitong maging bingi sa mga daing niya. Ngayon, na nakuha na niya ang pagmamahal sa kapatid niya, may minahal na rin siya at iyon ang pamangkin niya, mga ito pa talaga ang sinaktan ng nanay niya. Masama ang titig niya sa kalsada, pero may mga lumalabas na mga luha sa kaniyang mga mata. Hinayaan niyang tumulo lamang ang mga iyon. Magkahalo ang takot at galit na nararamdaman niya. Naiiyak siya sa tuwing naalala niya ang kalagayan ni Gwyneth, lalo na't naranasan ni Austin ang ganoong pangyayari sa sobrang bata ng edad. Anak pala siya ni Samantha Hulterar. Mahirap tanggapin
Bumaba sila mula sa Fourth floor, sa sobrang sabik na makita ang laman ng USB naglalakad siyang bumubulong, "I need laptop, I need laptop."Halos hindi na niya alintana ang mga taong nakakasalubong at nadaanan niya. Sumasabay lang sa lakad niya si Deither na nababalisa. Nagulat na lang siya may babaeng tumayo sa harap niya. "Dad..." Pagtingin niya rito, si Avery at nakatingin ito sa ama. Napatitig siya sa dalaga at habang tinititigan niya ito, saka lang niya nare-realize ang hawig nito kay Samantha. "W-Wha..." halos hindi niya masambit ang salitang what, hindi niya alam ang dapat i-react. "Anong ginagawa mo dito, Ave? Hindi ba't sumama ka sa kanila?" pagalit na tanong ni Diether na pinipilit lang din kumalma. Nag-pipisil ito nagkamao na nakaharap sa ama. Naiiyak na naman habang sinasabi, "I just thought, what if kausapin natin si Mom? Tanungin natin siya sino ba talaga ang kaaway niya—""Ave..." Deither groaned. "Dad, hindi natin pwedeng baliwalain ito! Hindi pwedeng walang may m
Takot man si Mark para kay Ace, ngunit mas pinili niyang mag-tiwala. Pinahatid niya sa mansion si Hemera, Avery at mga pinsan nito kasama ang bata. Nagpaiwan si Natalie at Celestia sa hospital, si Noah sumama sa mga ito, ang asawa niya naghintay ng resulta para kay Ace at si Deither, sinama niya. Kung ano man ang sasabihin ng babaeng iyon, deserve nitong malaman dahil nadamay rito ang anak. Binalik lang nila dito sa SLV ang babae, ngunit naka-private room ito at kasalukuyang binabantayan. Umakyat sila sa fourth floor, sunod lang si Diether sa kaniya habang nag-uusap tungkol sa nangyari. "Ilang beses kong tinanong si Tatiana kung sino ang kalaban niya, puro wala ang sagot na nakukuha ko." "Pero laging rason ng mga taong nananakit sa mga anak mo ay siya, dahil sa kaniya," katwiran niya pero naintindihan niya ang rason nito. "Kung may kaaway man siya, sigurado ako sa sugal iyon. Laging nauubos ang pera niya dahil sa sugal," anito. "Eagles-Bet?" tanong niya. "Hindi," sagot nito. "Hi
Halos hindi na ni Mark makikita ang daan sa bilis ng takbo ng kaniyang sasakyan. Nakikipagkarera rin pati ang mga executive assistants niya, dalawang sasakyan ang gamit ng mga ito. Matapos niyang marinig ang boses ni Ace na tila naghihingalo, at boses ng batang umiiyak, may pútúkan na nangyari. Patunay, naabutan iyon ng mga tauhan niya. Nang sabihin ng babae kanina na nanganganib ang buhay ng apo niya, agad siyang nagpadala ng mga tauhan upang salubungin sila Ace sa pag-uwi ng mga ito ngunit nahuli na yata sila.Nagmamaneho pa lang, halos masisiraan siya ng bait, tinawagan niya ang kambal niya at sinabi ang nangyari, nagmakaawa siya ng tulong. Hindi rin ito nag-atubiling magsabi ng, "Sige papunta na ako.""Hindi ko alam ang sasabihin ko kay Diether!" Halos iuntog niya ang ulo niya sa manibela. Tunay na humahagulhol siya sa sobrang takot, pag-alala para sa anak niya at sa mag-ina nito. Inaalala niya ang bata, kahit konting sugat lang halimbawa meron ito, hindi niya kaya. Nadudurog siy
Biyahe papuntang Sansmith Residence puno ng saya ang loob ng sasakyan. Nagmamaneho si Ace, habang siya naman, nasa kandungan niya si Austin. Sumasabay sa kanta ng tugtugin ang ama, sumasayaw naman ang ulo ng anak. Habang sinusulyapan ni Ace ang anak, tumatawa ito dahil sa tuwa. Napatingin naman siya sa labas, malapit na mag-kulay kahel ang kalangitan, huminto naman sa pagkanta si Ace at nagtanong, "May gusto ka bang bilhin?" Nagpasingkit siya ng mga mata, nag-isip, maya-maya sinabi, "Anong magandang pasalubong kay Grandma?" tanong niya. Nag-isip naman ito. "Hmm...cake?"Tumango siya at sinabing, "Pwede na rin. Daan tayo."Agad itong lumiko ng daan, at sinulyapan pa ang anak. "May tanong ako," sabi pa nito. Tumingin naman siya at tumingin rin ito sa kaniya upang alamin kung payag ba siya na magtanong ito at nagtanong agad, "Anong full name ni Austin?"Napaawang ang mga labi niya lalo na't hindi Sansmith ang apelyido ng bata. Nagsalita siya, "Apelyido niya ang gamit ko since—""Nain